Adventure σταθμοί: Οι οφειλές των adventurers

Καθώς έγραφα το κείμενο για το μη-adventure thread σκέφτηκα ένα ενδιαφέρον ερώτημα πιο "αντβεντσουρίστικης" φύσεως πάνω στο οποίο θα μπορούσε να γίνει κουβέντα. (Ελπίζω...)

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα adventure που οφείλει να έχει παίξει όποιος θέλει να θεωρείται fan του είδους; Προσέξτε δεν αναφέρομαι στα αγαπημένα του καθενός, αλλά παιχνίδια σταθμούς, που οφείλει να έχει ασχοληθεί μαζί τους όποιος αγαπάει το είδος, μα ίσως να μη βρίσκονται στις λίστες με τα προσωπικά αγαπημένα γιατί μπορεί να μην έχουν γεράσει καλά ή να έχουν εκτοπιστεί από άλλους νεότερους και πιο εξελιγμένους εκφραστές του είδους ή και να είχαν από την αρχή προβλήματα στο σχεδιασμό τους που αμαύρωναν τη συνολική εικόνα.

Εγώ θα έλεγα (με τυχαία σειρά):
King's Quest I (Το ξεκίνημα ενός μεγάλου ταξιδιού, εντάξει, ομολογώ ότι έχω παίξει μόνο το remake από την AGDI, αλλά απ'ότι ξέρω είναι πολύ πιστή μεταφορά)
King's Quest V (Η μεγάλη εμφάνιση voice-over και icon-interface, σηματοδότησε το τέλος για τους text parsers)
Gabriel Knight I, II, III (Ναι, το ξέρω είμαι Jensen fan, αλλά είναι όλα παιχνίδια ιστορικής αξίας για το είδος, κυρίως όσον αφορά την αρτιότητα του σεναρίου και των χαρακτήρων, αλλά και την προσπάθεια για σοβαρή 3d απεικόνιση στο ΙΙΙ)
Tex Murphy Under a Killing Moon (Η αρχή ενός θρύλου, FMV, 3d περιβάλλοντα και ο Tex Murphy), αλλά και Pandora Directive (Πολλαπλά paths, choice & consequences σε adventure!!!!)
Hero Quest ή Quest for Glory I (Το είχα παίξει τότε που είχε βγει - απίστευτο concept μίξης adventure και RPG, με δυνατότητα μεταφοράς του χαρακτήρα μας και στα επόμενα παιχνίδια, μακάρι να βλέπαμε κάτι ανάλογο και σήμερα)
The Longest Journey (Από τις αρτιότερες και πιο ισορροπημένες εκφάνσεις του είδους, μια ξαφνική αναλαμπή στην εποχή της παρακμής)
Myst και Riven (Μαγευτικοί κόσμοι και αλλαγή νοοτροπίας στους γρίφους, που δυστυχώς όμως απέκτησαν πολλούς κακούς μιμητές)
Maniac Mansion (Ομολογώ με ντροπή ότι δεν το έχω παίξει ακόμα, αλλά είναι η αρχή της SCUMM engine κι έχω χρέος κάποια στιγμή να ασχοληθώ μαζί του)
Sam and Max Hit the Road (Η τρέλλα κι η αναρχία σε όλο της το μεγαλείο)
The Curse of Monkey Island (Υπέροχα καρτουνίστικα γραφικά, το αποκορύφωμα της SCUMM engine όσον αφορά τη γραφική απεικόνιση και ο Dominic Armato ως Guybrush Threepwood)
Grim Fandago (Δεν είναι από τα αγαπημένα μου, μα οπωσδήποτε ένα από τα πιο άρτια adventure που έχουν βγει ποτέ και η πρώτη φορά που η Lucasarts άφησε πίσω της τη SCUMM engine)
Black Dahlia (Πολύ άνισο FMV παιχνίδι με προβλήματα στο ρυθμό, άδικους γρίφους και εκνευριστικούς λαβύρινθους, αλλά ταυτόχρονα μια απίστευτα φιλόδοξη προσπάθεια με 8 CD!!!!, ανέλπιστα καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς, υπερχορταστική διάρκεια και ένα εκπληκτικό φινάλε)
Keepsake (Άνισο σαν παιχνίδι με χαμηλό interactivity και πολλά trial and error puzzles προς το τέλος, που κάνει και το έγκλημα να χρησιμοποιεί αρκετές φορές αινίγματα ως puzzles - για μένα μέγα φάουλ, αφού αν δεν σου έρθει σαν επιφοίτηση η λύση του αινίγματος δεν υπάρχει κανένας τρόπος συστηματικής προσέγγισης του γρίφου για να λυθεί μέσω σκέψης - αλλά παρ'όλα αυτά έχει μια πραγματικά μαγευτική ατμόσφαιρα, ένα υπέροχο art design-έργο τέχνης και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια για προσέγγιση των γρίφων τύπου Myst σε ένα adventure τρίτου προσώπου)

Και από τα νεότερα:
Sam and Max: The Devil's Playhouse (Η πιο φιλόδοξη ίσως προσπάθεια της Telltalegames, πριν αρχίσει να απομακρύνεται σταδιακά από το είδος των adventure)
Machinarium (Μια νέα ελπίδα στο χώρο)
The Whispered World (Άνιση ανάπτυξη της πλοκής και κάποια κενά στην παρουσίαση των χαρακτήρων, μερικοί άδικοι γρίφοι, παρ'όλα αυτά ένα από τα λίγα σύγχρονα παιχνίδια με πραγματικά ευρηματικούς γρίφους, που στη δυσκολία θυμίζει παλιότερα adventure. Πολλές φορές με εκνεύρισε, γιατί για κάποιο λόγο δυσκολεύτηκα να μπω στη λογική των γρίφων του και ανέτρεξα σε walkthrough πολύ περισσότερο απ'όσο θα ήθελα, ωστόσο δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ στην ευρηματικότητά του)

Επαναλαμβάνω ότι δεν αναφέρομαι σε αγαπημένα παιχνίδια (αν και μερικά από τα παραπάνω, μοιραία εμπεριέχονται και στη λίστα με τα προσωπικά αγαπημένα μου), αλλά σε παιχνίδια σταθμούς, που οφείλει να έχει ασχοληθεί μαζί τους όποιος αγαπάει το είδος των adventure.

Ακούω απόψεις...

outcry wrote: Διαφωνώ όμως με το Monkey 3... ήταν απογοητευτικό σε σχέση με το 2

Είναι γεγονός ότι η αξία του Monkey 3 σε σχέση με τα προηγούμενα αποτελεί γεγονός μόνιμης διχογνωμίας ανάμεσα στους adventure fans. Η αλήθεια είναι πως εμένα μου αρέσει. Στη συγκεκριμένη λίστα πάντως το έβαλα καθαρά για τους λόγους που ανέφερα (γραφικά και Armato).

outcry wrote: ...το Keepsake... απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο/περιορισμένο κοινό.

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα. Όμως η λίστα δεν αφορά τα παιχνίδια που πρέπει να παίξει ένας αρχάριος στο είδος, αλλά εκείνα που δεν πρέπει να έχουν ξεφύγει από τον γνώστη του είδους.

outcry wrote: Κάπου, για λόγους αρχής, πρέπει να μπει και κανα text adventure.

Σωστότατο! Έλα όμως που δεν έχω παίξει κανένα και ξέρω ελάχιστα για την κατηγορία. Έχω ακούσει ας πούμε ότι το Zork Anthology που υπάρχει και στο GOG είναι καλό, αλλά πραγματικά δεν έχω άποψη. Εσύ ποιο θα έβαζες;

Να' μαι και εγωωωώ......

maladroid wrote: Dark Fall/Scratches: Δεν έχω παίξει κανένα απ'τα δύο αλλά όποτε γίνεται αναφορά σε first-person horror πάντα σκάνε μύτη στη κουβέντα αργά ή γρήγορα -κάποιος λόγος θα πρέπει να υπάρχει

Πίστεψέ με, τελικά δεν είναι κάτι φοβερό. Αξιόλογα σίγουρα, δεν νομίζω και must play όμως. Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τα υπόλοιπα που ανέφερες, ειδικά για Day of the Tentacle.

Εσύ τώρα που φωνάζεις SYBERIA, τι θες να σου πούμε; Δίκιο έχεις και απορώ που δεν το ανέφερε και ο Castledoque.
Είναι σαν να είσαι φανατικός (προσοχή το τονίζω, φανατικός) σινεφίλ και να μην έχεις δει τον "Τιτανικό".
Μπορεί σε πολλούς να μην αρέσει (βάλτε και έμενα μέσα ) αλλά όπως και να το κάνουμε εισήγαγε νέα δεδομένα στον κινηματογράφο.

@Outcry
Ίσως και να στο έχω ξαναπεί. ΠΑΙΞΕ ΤΑ PANDORA ΚΑΙ UAKM... ΧΘΕΣ!!

Η φωνή του Aaron Conners σαν Tex με στοιχειώνει ακόμα. Τον ακούω τώρα στα promotion βίντεο του kickstarter και ανατριχιάζω.
Ειδικά όταν περιγράφει (σκέφτεται) στα παιχνίδια και ακούγεται η φωνή του με τη χαρακτηριστική "ηχώ"... Με διαφορά η καλύτερη υλοποίηση σε σχόλια του ήρωα. Μόλις την ακούσεις θα με θυμηθείς...

Ωραιότατο θέμα...
Αλλά προειδοποιώ ότι όποιος θέλει να ποστάρει να σκεφτεί adventures προτού διαβάσει όσα προτάθηκαν γιατί μετά μπαίνει στη διαδικασία αντί να προτείνει να ξεπροτείνει κάποια από αυτά που προτάθηκαν.
Ακριβώς όπως κάνω εγώ.

Λοιπόν κρατώντας στο μυαλό ότι ψάχνουμε παιχνίδια που οφείλει να έχει παίξει όποιος θέλει να θεωρείται fan του είδους, χωρίς να κρίνουμε το αν μας άρεσαν ή όχι, συμφωνώ σχεδόν με όλα όσα προτάθηκαν, αλλά δεν θα έβαζα μέσα Keepsake και Black Dahlia.
Θεωρώ ότι και τα δυο είναι adventures που μπορείς να τα παίξεις και στη πορεία σου ως adventurer χωρίς να είσαι φαν, (τώρα θα αρχίσω να αναρωτιέμαι και ποιος είναι ο φαν ) αλλά δεν έχουν αποτελέσει σημείο αναφοράς, στην ίδια κατηγορία λόγου χάρη βάζω και το sanitarium, το zork, το Sherlock και άλλα που δεν μου έρχονται τώρα.

Σε αντίθεση θα έβαζα μέσα και το still life αλλά και, θα τολμήσω να το πω, το λέω, το Fahreneit, το είπα

Outcry wrote: Κάτι αντίστοιχο κάνω και με το Riddle of Master Lu (ακούει κανείς?)

Emoticon που σφυρίζει κλέφτικα…τίποτα άλλο, μόνο αυτό.

maladroid wrote: Chris Jones called. Wants his credit back

Καλά ότι να 'ναι κάνω copy-paste.....
Διάβασα το post σου και έλεγα... "μα τι λέει;"


Λοιπόν ο κύριος αριστερά είναι ο..... Aaron Conners και ο κύριος δεξιά είναι ο..... Chris Jones (Tex)