Οικογενειακό (Χριστουγεννιάτικο) Δείπνο σε 16 χρώματα...

Σπίτι με τους γονείς, τον αδερφό μου και το έτερον ήμισυ.
Άλλες χρονιές μαζευόμαστε περισσότεροι, αλλά φέτος δεν έκατσε.

Ωπ! Τι σύπτωση! Το Colonel's Bequest! Το οποίο το έπαιξα και το τερμάτισα, βεβαίως - βεβαίως, πριν κανένα μήνα! Ένα δείπνο και μια οικογένεια που αν ήμουν στην θέση του Colonel θα τους είχα πετάξει στην θάλασσα!

Σιγά τα spoilers

Αυτό:


είναι ένα καλό spoiler!

mkllds, το τερματισες ολομοναχος και διχως την παραμικρη βοηθεια απο πουθενα; Θελω να το τερματισω κ εγω (δυστυχως εχω ασχοληθει μαζι του μονο περιστασιακα) αλλα δισταζω να ξεκινησω το εγχειρημα γιατι εχω ακουσει διαφορα αρνητικα σχολια που με αποτρεπουν...

Δηλαδή, του τύπου "Έκανες κάτι κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού και δεν του πολυέδωσες σημασία και μετά προς το τέλος, ανακαλύπτεις ότι αυτό που έκανες ήταν βλακεία και πρέπει να γυρίσεις πίσω για να το διορθώσεις;;; Και να μην έχεις και κοντινό save;;;"
Μα, που το άκουσες αυτό;;;;

Themistoklis wrote: Πολύ χαιρομαι οταν ακουω ανθρωπους να ασχολουνται ακομη με τα Sierra Adventures της εποχης των 16 χρωματων!

Μα εννοείτε! Αγαπημένη Sierra! Ακόμα και στα 16 χρώματα! Εντάξει η αλήθεια είναι ότι όλο έβλεπα το κουτί στο "ράφι" (όχι ακριβώς ράφι, σε μεγάλα κουτιά τα έχω για να μην σκονίζονται) κι όλο έλεγα να τώρα θα το ξεκινήσω αλλά ποτέ δεν το έκανα. Τελικά το αποφάσισα πριν ένα μήνα.

Themistoklis wrote: το τερματισες ολομοναχος και διχως την παραμικρη βοηθεια απο πουθενα;

Εεεεεεε... Να μωρέ, ξέρεις... Όχι και τελείως μόνος μου...

Κοίτα, είναι δύστροπο παιχνίδι. Πρέπει να είσαι σε συγκεκριμένα σημεία, σε συγκεκριμένες στιγμές. Έχει αρκετούς θανάτους. Επίσης πρέπει να μιλάς με όλους και για όλα και σε συνδυασμό με τον text parser το κάνει αρκετά δύστροπο. Και το πιθανότερο είναι να χάσεις αρκετά πράγματα. Δεν ξέρω αν έχει και τίποτα dead ends, εγώ δεν έπεσα σε κανένα.

Themistoklis wrote: αλλα δισταζω να ξεκινησω το εγχειρημα γιατι εχω ακουσει διαφορα αρνητικα σχολια που με αποτρεπουν...

Να το κάνεις. Τα αρνητικά σχόλια και τις συκοφαντίες για το συγκεκριμένο παιχνίδι τις σπέρνει η Fallen.

Sibyl wrote: "Έκανες κάτι κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού και δεν του πολυέδωσες σημασία και μετά προς το τέλος, ανακαλύπτεις ότι αυτό που έκανες ήταν βλακεία και πρέπει να γυρίσεις πίσω για να το διορθώσεις;;; Και να μην έχεις και κοντινό save;;;"

Σ' αυτό όχι και τόσο (νομίζω δηλαδή). Απλά χάνεις κάποια σημαντικά στοιχεία του σεναρίου. Αλλά σαν το Codename: Iceman που ανακάλυπτες ότι δεν έκανες μια ενέργεια 2 ώρες πριν (και δεν είχες και κανένα hint ότι έπρεπε να την κάνεις) με αποτέλεσμα να πέσεις σε dead end δεν έχει άλλο παιχνίδι. Αλλά το αγαπάμε το Codename!

ΕΠΙΣΗΣ δεν θέλω να ακούω κακά λόγια για την Sierra. Άντε γιατί...

Edit: Ξέχασα. Κώστα η καλή παρέα είναι τρείς. Εγώ, μια μελαχρινή και μια ξανθιά.

Χοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχο!!!

Κώστα δεν με χαλάνε κι αυτές! Αλλά καλύτερα να συνοδεύονται με μια κοκκινομάλλα, για να σπάει η διχρωμία μωρέ.

Άκου βλακεία το Colonel's Bequest. Τς, τς, τς, τς, τς, τς... Άμα σας λέω εγώ ότι σπέρνει συκοφαντίες αυτό το κορίτσι δεν μ' ακούτε. Κι όχι είναι καλό παιδί μου λέτε κι ας παίζει μόνο Τελτελειακά (sic) adventures κ.τ.λ. Ορίστε τι έγραψε. Και δεν λέγεται Laura Bow αλλά The Colonel's Bequest, a Laura Bow Mystery.


Α! Τώρα που ανέφερα τα consequences adventures (σωστά το έγραψα; ). Παίξτε το Life is Strange. Σπανίως προτείνω παιχνίδια αλλά αυτό αξίζει. Κι αξίζει πολύ. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Αυτά. Πάω να αγοράσω καινούρια κάρτα γραφικών, δώρο στον εαυτό μου, για να ξαναπαίξω το Laura Bow: Dagger of Amon Ra.

Καλές γιορτές σε όλους με υγεία πρώτα απ' όλα! Αγάπη δεν σας εύχομαι γιατί love is in the air, υπάρχει παντού...

Το Life is strange, ε;;;
Έχει και εκπτωσεις και το Steam...
Θα το σκεφτώ... Γιατί όχι;;;

ΥΓ. Το Dagger of Amon Ra μου είχε σπάσει τα νεύρα!! Έχανα συνέχεια!!!

Χρόνια πολλά σε όλους γενικότερα και στη Χριστίνα ειδικότερα!

Fallen Angel wrote: Πρέπει να μυρίσεις τα νύχια σου πού πρέπει να είσαι, ποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και να κανεις τι ακριβώς, στο συγκεκριμένο νανοπίξελ, το απολύτως συγκεκριμένο νανοσεκόντ... διαφορετικά, χάνεις όλη την ιστορία του παιχνιδιού. Και τελειώνει (σε χρόνο dt) και κοιτάς γύρω σου σαν αγελάδα απορώντας τι έγινε και γιατί δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Δεν ξέρω αν στην εποχή του σας έκανε να λαλάτε χαρούμενοι, αλλά για τα συγχρονα δεδομένα είναι απλώς βλακεία, ΒΛΑ-ΚΕΙ-Α!!

Και έχει και deaths. Όχι, σοβαρά τώρα, το τερματίζει κανείς χωρίς walkthrough, ή 8 playthroughs;

Τα πάντα πρέπει να τα κρίνουμε σε σχέση με την εποχή που κυκλοφόρησαν. Αυτό που σήμερα θεωρείται απεχθές και επονείδιστο, να ξαναρχίζεις ένα παιχνίδι από την αρχή, τότε ήταν απολύτως φυσιολογικό αφού έπρεπε να βεβαιωθείς ότι δεν είχες πέσει σε dead end. Το Colonel's Bequest ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι, τα γεγονότα εκτυλίσσονταν γύρω σου είτε ήσουν εκεί να τα κάνεις trigger είτε όχι, και πραγματικά μπορούσες να το τελειώσεις χωρίς να πάρεις χαμπάρι τίποτα. Ο σκοπός του ήταν όμως να το παίζεις ξανά και ξανά, δοκιμάζοντας διαφορετικές "διαδρομές" ώστε να ανακαλύψεις όλα του τα μυστικά. Εγώ το βρήκα μεγαλοφυές και σίγουρα τρομερά δύσκολο στο σχεδιασμό του.

Αν δεν κάνω λάθος, ήταν το πρώτο adventure που χρησιμοποιούσε notepad:



Walkthrough σίγουρα δεν χρειαζόταν, δεν είχε ιδιαίτερα δυσκολία και άλλωστε κάθε φορά που το τελείωνες σου έδινε hints για αυτά που δεν είχες προσέξει:



8 playthroughs;; Θα πρέπει να αστειεύεσαι... Το είχα παίξει πάνω από 20 φορές για να φτάσω σε αξιοπρεπές σκορ.