Minotaur's Labyrinth

Συνεχίζοντας το μαραθώνιο που ξεκίνησε (κάπως άδοξα) με το Las Vegas, φεύγουμε από την πόλη των καζίνο, μπαίνουμε στο φανταστικό μας αεροπλάνο, και προσγειωνόμαστε στα πάτρια εδάφη, όπου εισερχόμαστε στο διαβόητο Λαβύρινθο του Μινώταυρου. Πρόκειται για ένα λαβύρινθο που σε πιάνει από τα μούτρα από την πρώτη στιγμή με την ωραία διακόσμησή του, το μεγάλο χώρο που προσφέρει, αλλά και την πραγματική αίσθηση της εποχής στην οποία ταξίδεψες. Ακόμα και οι βοήθειες έρχονται με υπέροχο τρόπο και σε βάζουν πλήρως στο κλίμα του παιχνιδιού.

Οι πρώτοι γρίφοι (γιατί καλά όλα τ' άλλα, όμως εδώ είναι το ζουμί ενός escape room) κυλούν απόλυτα ομαλά και πέφτουμε μπροστά σε έναν από τους καλύτερους που έχω συναντήσει. Ναι, για αυτόν με τα φώτα μιλάω. Όποιος έχει πάει ξέρει, όποιος πάει, θα καταλάβει. Η ομαλότητα των γρίφων θα σταματήσει απότομα, ωστόσο, μόλις εμφανιστούν τα δύο dexterity. Δε με ενόχλησε η ύπαρξή τους αυτή καθ' εαυτή, όσο οι μεγάλες «διαδρομές» τους. Σου δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχουν μόνο και μόνο για να σου φάνε χρόνο. Βέβαια το θέμα με τις μεγάλες «διαδρομές» έμελε να κορυφωθεί στο τέλος.

Οι λάτρεις των κρυφών χώρων δε θα μείνουν ανικανοποίητοι καθώς κάτι έχει προβλεφθεί και για αυτούς -και μάλιστα εκεί ίσως που δεν το περιμένεις. Δυο-τρεις γρίφοι ακόμα (κάπως πιο πολύπλοκοι) και Grande finale με... Grande fail. Εντάξει, ρε παιδιά, έξυπνο το σκηνικό αλλά τελειώστε το εκεί που πρέπει. Τέτοια ταλαιπώρια για κάτι τόσο εύκολο, γιατί; Κρίμα είναι. Το συγκεκριμένο δωμάτιο έχει πολύ ωραία πορεία, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μέτριο τελείωμα που απλώς αδικεί τον εαυτό του.

Το καλό με το Λαβύρινθο του Μινώταυρου είναι ότι παρ’ όλα τα δυο-τρία αρνητικά του (υποκειμενική άποψη πάντα) είναι τόσο όμορφο και πλούσιο που τα 70' περνάνε νεράκι. Γι' αυτό, άλλωστε, και κερδίζει τέσσερα παζλάκια στη βαθμολογία μας: γιατί ενώ θα μπορούσε, δεν άγγιξε τελικά το τέλειο. Ίσως να μας περιμένει στο επόμενο δωμάτιο, φύγαμε για Phantazma;