Obduction

Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου 2016, Συντάκτης: Akarasimos

  • Κυκλοφορία: 2016
  • Ανάπτυξη: Cyan Inc
  • Πλατφόρμα: PC

Ένας ταξιδιώτης με MYSTήριο παρελθόν

«…Μια δύναμη τον συνεπαίρνει. Ξάφνου μέσα στον χαλασμό, αυτός αιωρείται και αρχίζει και πέφτει. Πέφτει ασταμάτητα μέσα στην δίνη και στο χάος, ώσπου ένα νησί αρχίζει και εμφανίζεται από κάτω… Αυτό θα είναι το τέλος του; Όμως με μυστηριώδη και μαγικό τρόπο προσγειώνεται ομαλά σε μια μικρή αποβάθρα. Που βρίσκεται; Τι είναι αυτό το νησί; Ποιος είναι ο ίδιος και πως βρέθηκε εκεί; Άραγε θα βρεθεί κάποιος να τον βοηθήσει;…»

Το μακρινό 1993 η Cyan Interactive κυκλοφόρησε το Myst, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να ταράξει τα νερά της βιομηχανίας παιχνιδιών, να επανακαθορίσει τα όρια του γένους των adventures δημιουργώντας τη δική του υποκατηγορία (τα λεγόμενα myst-clones). Αποτελούσε μια εξαιρετική προσπάθεια των αδερφών Miller, όπου με τα πανέμορφα γραφικά, το ιδιαίτερο gameplay, την έλλειψη inventory και τους εξαιρετικούς μηχανισμούς στα puzzles άλλαξε σημαντική την αντίληψη που είχαμε για τα παιχνίδια περιπέτειας, ενώ φρόντισε με τους διαδόχους να καθιερώσει το είδος για πολλά χρόνια. Ειδικά η συνέχεια του Myst, το περίφημο Riven, είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια με μαγευτικά γραφικά, τεράστια διάρκεια, πανέμορφους κόσμους και πολύ δύσκολους γρίφους. Η κοινότητα των gamers αγκάλιασε όλη τη σειρά (ακολούθησαν τα Myst III, Myst IV, Myst V και URU: Ages beyond Myst) χαρίζοντάς της πολύ υψηλές πωλήσεις, ούσα για πολλά χρόνια στην κορυφή. Ωστόσο πολλοί αγάπησαν την σειρά, αλλά και αρκετοί την μίσησαν… αποκτώντας φανατικούς εχθρούς και φίλους.

Τα χρόνια πέρασαν και το είδος βρέθηκε από την κορυφή στην παρακμή. Από κοντά και η Cyan σταμάτησε να βγάζει τίτλους παρά μόνο διάφορες επανεκδόσεις σε διάφορες πλατφόρμες των παλαιότερων τίτλων. Ώσπου 20 χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία του Myst, o Ryan Miller ανακοίνωσε στο Kickstarter την καμπάνια για το Obduction, το πνευματικοπαίδι του Myst και του Riven. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κοινότητα ενεργοποιήθηκε αμέσως και το υψηλό ποσό του 1,1 εκατομμύρια επιτευχθεί γρήγορα και έτσι με αρκετά υψηλότερο ποσό (κοντά στα 1,35 εκατομμύρια) ο προγραμματισμός περιέλαβε και VR εμπειρία μέσω του Oculus Rift. Η Cyan έδινε σιγά – σιγά πληροφορίες για το παιχνίδι και αυτές με το σταγονόμετρο κρατώντας την κοινότητα ζεστή. Εντέλει στα τέλη Αυγούστου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το Obduction κυκλοφόρησε. Είναι, όμως, πνευματικός διάδοχος της σειράς Myst;

Ένα έντονο συναίσθημα déjà vu σε κόσμους αλλόκοτους

Χωρίς κάποιο εισαγωγικό βίντεο βρίσκεσαι ξαφνικά στην άκρη ενός δάσους κοντά σε έπιπλα πικνικ και κάμπινγκ δίπλα από μια λίμνη. Μια γυναικεία φωνή σε καθοδηγεί… Όλα χάθηκαν, όλα εκτός από τις ιστορίες που πρέπει να σωθούν. Όλα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1983 μετά από μια έντονη λάμψη φωτός. Πλησιάζοντας την εστία φωτιάς, η φωνή σε ειδοποιεί ότι κάπως έτσι ξεκίνησαν οι νέες ιστορίες, όπου κανείς δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην επιθυμία να προχωρήσει και να μάθει περισσότερα για αυτές τις περίεργες λάμψεις. Σύντομα ένας κεραυνός σχίζει τον ουρανό και ένα περίεργο αντικείμενο κινείται «απειλητικά» προς το μέρος σου. Ανοίγει μπροστά σου και μια περίεργη σφαίρα εμφανίζεται και ακουμπώντας την, μεταφέρεσαι σε έναν άλλο «εξωγήινο» (;) κόσμο. Η περιπέτεια μόλις ξεκίνησε. Χμμμ όλο αυτό το σκηνικό μοιάζει πολύ οικείο…

Η Cyan Interactive φροντίσει από την αρχή να περπατήσει πάνω σε γνωστά για αυτήν μονοπάτια, όπου ένας άγνωστος ήρωας (ή ηρωίδα) βρίσκεται ξαφνικά κάπου χωρίς να γνωρίζει τίποτα, ενώ ο κόσμος δείχνει να έχει εμφανή σημάδια ζωής, τεχνολογίας, πολιτισμού και εξωγήινης παρουσίας που περιμένουν στην πορεία να αποκαλύψουν κομμάτια της ιστορίας. Βασισμένο στην λογική του σεναρίου του Myst, το Obduction σου δίνει μια γενική και αόριστη κατεύθυνση για να κινηθείς και σε αφήνει μετά από το χέρι για να περιπλανηθείς ελεύθερα στον πανέμορφο και μεγάλο κόσμο του, ώστε να εντοπίσεις στοιχεία, να λύσεις γρίφους, να γνωρίσεις τον κόσμο και να αποκαλύψεις την ιστορία που κρύβεται τριγύρω.

Τεράστια δέντρα και όμορφα οικήματα στο εξωτικό Maray

Το σενάριο ξεδιπλώνεται αργά και χωρίς πολλές εκπλήξεις, ωστόσο από πίσω του κρύβονται πλούσιες πληροφορίες για τους τέσσερις κόσμους που θα επισκεφτείς, ιδιαίτερα στοιχεία και λεπτομέρειες, μαγεία και ξεχωριστά τεχνολογικά επιτεύγματα. Στην πορεία μάλιστα η συλλογή πληροφοριών από τα διάφορα σημειωματάρια, αποκόμματα, σημειώματα και βιβλία θα σου επιτρέψουν να σχηματίσεις την γενική εικόνα αφήνοντας εντούτοις τη φαντασία σου να συμπληρώσει τα διάφορα κενά. Οι αδερφοί Miller παραμένουν πιστοί στο μοντέλο της περιπλάνησης, εξερεύνησης, περιήγησης και διάδρασης με τους κόσμους που έχουν δημιουργήσει και δεν καταφεύγουν σε ιστορίες γεμάτες μεγάλες ανατροπές, γρήγορες εξελίξεις και λεπτομερείς ιστορίες με διαλόγους. Παράλληλα έχουν ενσωματώσει τα objectives της ιστορίας μέσα στο διάλογο με τον C.W., ο οποίος πάντα μας δίνει κάποιες πληροφορίες ή παροτρύνσεις για το τι πρέπει να κάνουμε στην συνέχεια. Να σημειωθεί πως το παιχνίδι διαθέτει δύο διαφορετικά endings τα οποία εξαρτώνται αποκλειστικά από μία εκ των τελικών μας ενεργειών.

Τηλεμεταφερόμενοι (και πάλι) ανάμεσα σε αλληλοεπιδρώντες κόσμους

Το ταξίδι και η μεταφορά ανάμεσα στους κόσμους δεν αποτελεί ένα σεναριακό παιχνίδι εξέλιξης και παράτασης της ιστορίας του Obduction, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του χειρισμού, των γρίφων και γενικότερα του ιδιαίτερου μηχανισμού gameplay που προσπάθησαν να εισάγουν οι σχεδιαστές. Όπως και στο Myst όπου μέσω των διαφόρων βιβλίων ο Stranger ταξίδευε ανάμεσα στις διαφορετικές εποχές-κόσμους (ages), έτσι και στο Obduction η τηλεμεταφορά ανάμεσα στους κόσμους είναι πολύ πιο συχνή και άρρηκτα συνδεδεμένη με το σενάριο και τους γρίφους.

Έχοντας βασιστεί στην 3D τεχνολογία που εισήγαγαν αρχικά στο Myst V και υλοποίησαν πλήρως με την ελεύθερη περιπλάνηση στο URU, το Obduction σου δίνει μια τεράστια ελευθερία για εξερεύνηση και περιπλάνηση στους κόσμους του. Απέχει πολύ από τις συγκεκριμένες και προκαθορισμένες πιθανές κινήσεις και τοποθεσίες του Myst, μιας και επιτρέπει την περιπλάνηση σε κάθε γωνιά των κόσμων. Μάλιστα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως ένας ακόμα εξομοιωτής εξερεύνησης (και περιπάτου) με κάποια στοιχεία περιπέτειας. Σε αυτό συνηγορεί και η παντελής απουσία (όπως συνέβαινε και στα υπόλοιπα παιχνίδια της Cyan) ενός inventory που να επιτρέπει τη χρήση πιο πολύπλοκών διαδραστικών γρίφων με αντικείμενα. Στο κομμάτι του χειρισμού και με την απουσία δυνατότητας να διατηρήσετε κάποια  αντικείμενα, το Obduction επιτρέπει τη διάδραση με αυτά απλώς για την αλλαγή θέσης τους, την καταγραφή κάποιων στοιχείων, την προώθηση του σεναρίου, αλλά και το τσεκάρισμα των διαφόρων αντικειμένων από τους backers!

Απόκρημνα βράχια και τεράστια ερειπωμένα κτίρια στο Kaptar

Ωστόσο οι αρκετοί, πολύπλοκοι και αρκετά ευφυώς σχεδιασμένοι γρίφοι κυριαρχούν στο παιχνίδι καθιστώντας το σαφώς πιο δύσκολο από το Myst, αλλά μια βαθμίδα τουλάχιστον κάτω από το αντίστοιχο «ζόρι» του Riven. Εκτός από τους κλασικούς μηχανικούς γρίφους όπου αλλάζεις την θέση των μοχλών για την επίλυση κάποιου προβλήματος, υπάρχουν και μηχανικοί γρίφοι που είναι αρκετά πολύπλοκοι και πρέπει να συνδυάσεις στοιχεία από διαφορετικά σημεία του παιχνιδιού. Μάλιστα μετά τη μέση του παιχνιδιού, οπότε και ξεκινούν αρκετές τηλεμεταφορές σε κόσμους, αυτές θα αποτελέσουν συχνά κομμάτι ενός γενικότερου πολύπλοκου γρίφου. Παράλληλα οι μαθηματικοί γρίφοι είναι πολύ όμορφα ενσωματωμένοι στο παιχνίδι με έξυπνο σχεδιασμό (αλλά πολλές φορές λύνονται με την συνταγή του trial & error). Τέλος, η χρήση ασανσέρ, αμαξιδίου εξόρυξης με λέιζερ, πλατφόρμας και πυλών μεταφοράς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του χειρισμού και των γρίφων.

Ωστόσο θέλω να σταθώ σε δύο γρίφους με τους οποίους παιδεύτηκα αρκετά και τους θεωρώ προβληματικούς. Κάποια στιγμή στον κόσμο του Maray ενώ έχεις κατανοήσει τους μηχανισμούς του, πρέπει να φτιάξεις ένας λαβύρινθο για να αποκτήσεις πρόσβαση σε δύο συγκεκριμένα σημεία. Μόλις συνειδητοποιήσεις την συμβολή της τηλεμεταφοράς στην επίλυση του γρίφου ξεκινάει ένα κουραστικό και συνεχές πέρα-δώθε ανάμεσα σε δύο κόσμους… Αποτελεί τον ορισμό του «εκπληκτική ιδέα, αλλά «μααα…. τι χάλια» εκτέλεση. Επίσης στην προσπάθεια να ενεργοποιήσεις τις γέφυρες στον ίδιο κόσμο θα πρέπει να έχεις κυριαρχήσει πάνω στο πολύπλοκο αριθμητικό σύστημα των Villeins καθιστώντας την ενεργοποίηση μια κουραστική και τραβηγμένη trial & error δοκιμασία (παρόλο που υπάρχει αριθμός πασπαρτού για όλες τις γέφυρες).

Κλείνοντας στη συγκεκριμένη ενότητα να τονίσω και το μελανό σημείο της επικοινωνίας των κόσμων. Προφανώς ο Miller στην συνέντευξη που έδωσε στο AdvAdv καυχάται για τον μηχανισμό μεταφοράς μεταξύ των τεσσάρων κόσμων που αναφέρθηκε και προηγουμένως ο οποίο συντελεί και στην πολυπλοκότητα των γρίφων. Εντούτοις παρόλο που αποτελεί ένα ιδιαίτερο έξυπνο και προσεκτικά σχεδιασμένο μηχανισμό, πολύ σύντομα γίνεται μια εκνευριστική και κουραστική διαδικασία συνεχούς μετακίνησης και backtracking ανάμεσα στους κόσμους. Έτσι μέσα στην προσπάθεια επίλυσης συγκεκριμένων γρίφων, πρόσβασης σε μη διαθέσιμες περιοχές, πέρασμα από λαβυρίνθους και πολύπλοκες δομές, οι μηχανές τηλεμεταφορές βρίσκονται φυτεμένες σε διάσπαρτα σημεία καθιστώντας την χαρτογράφηση κουραστική και πολλές φορές αναποτελεσματική. Το χειρότερο δεν όλων είναι ο χρόνος αναμονής φόρτωσης από τον ένα κόσμο στον άλλον, όταν γίνεται η χρήση τους. Φανταστείτε το αυτό στην χρήση του γρίφου του λαβυρίνθου όπου θα χρειαστείτε πάνω από 15 φορές να μετακινηθείτε μεταξύ των κόσμων για να δημιουργεί το σωστό μονοπάτι!

Μαγευτικά γραφικά σε εξωτικούς κόσμους ντυμένοι με μουσική αρμονία

Από την αρχική φόρτωση του παιχνιδιού, μόλις εμφανιστεί το σήμα της Unreal Engine 4, καταλαβαίνεις ότι τα γραφικά που θα ακολουθήσουν θα είναι πραγματικά υπέροχα. Εξάλλου δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτα λιγότερα από τη Cyan μιας και ανέκαθεν στον τομέα των γραφικών έκανε εξαιρετική και σχεδόν αψεγάδιαστη δουλειά. Πραγματικά η συγκεκριμένη μηχανή προσφέρει μαγευτικά γραφικά, ζωντανά περιβάλλοντα και εκπληκτική ατμόσφαιρα. Μάλιστα οι τέσσερις κόσμοι αποτυπώνονται με έντονες διαφορές και αλλαγές στην παλέτα των χρωμάτων. Ωστόσο η συγκεκριμένη μηχανή γραφικών ευθύνεται εκτός από τη μεγάλη διάρκεια της φόρτωσης των κόσμων, αλλά και για τις τρομερές (και εξωπραγματικές) απαιτήσεις για παιχνίδι περιπέτειας. Χωρίς ίχνος υπερβολής οι χρήστες με μέτρια συστήματα θα παιδευτούν πολύ στον παιχνίδι μιας και η βαριά μηχανή θα προκαλεί συχνά κολλήματα στην κίνηση, στο animation και την φόρτωση των κόσμων. Ελπίζουμε ότι με το τεράστιο τελευταίο patch που κυκλοφόρησε στις 23/9 το optimization που προανήγγειλαν να έχει όντως πραγματοποιηθεί. Όσοι όμως διαθέτουν δυνατά συστήματα με καλές κάρτες γραφικών θα απολαύσουν υπέροχους κόσμους.

Ο μικρός και φιλόξενος οικισμός του Hunrath σε περιμένει…

Ο κόσμος του Hunrath, στον οποίο αρχικά βρίσκεσαι, είναι ένα ξερακιανό κομμάτι γης όπου δεσπόζει ένα τεράστιο δέντρο και ένας εγκαταλειμμένος οικισμός από κατοίκους της Γης, ενώ οι συνοδευτικές τους περιοχές, όπως η μάντρα μεταχειρισμένων, το βενζινάδικο και ο χώρος στάθμευσης βαγονιών παραπέμπουν αρκετά σε γήινο περιβάλλον. Από την άλλη ο μαγευτικός μπλε κόσμος του Maray με τα καταπράσινα δάση, τα μυστηριώδη εξωγήινα οικήματα και κατασκευές είναι πραγματικά εξωτικής ομορφιάς για να έρθει και ο αφιλόξενος ρημαγμένος κόσμος του Kaptar όπου τα ερείπια του κρύβουν τεράστιους μηχανισμούς και κρυφές στοές. Τέλος, ο πιο αδιάφορος, μικρός και προβληματικός κόσμος του Mofang θα σας απογοητεύσει από την έλλειψη διάδρασης και εξερεύνησης προκαλώντας απορία για την ύπαρξή του.

Ο ήχος του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά προσεγμένος και απόλυτα ταιριαστός με το περιβάλλον του κάθε κόσμου. Από την ησυχία και τους ήχους του τρεχούμενου νερού στο Hunrath, στους υπόκωφους ήχους των τεράστιων μηχανών του Kaptar, στην πανδαισία ήχων του δάσους στο Maray και την εκκωφαντική σιωπή του κατακόκκινου Mofang. Επιπρόσθετα τη μουσική την έχει επιμεληθεί και πάλι ο Robyn Miller προσφέροντας ένα ήρεμο και σαγηνευτικό μουσικό χαλί χωρίς κορυφώσεις αλλά με χαλαρές στιγμές. Σίγουρα αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία του τίτλου μιας και το soundtrack των 28 κομματιών συμβάλλει καίρια στη ατμόσφαιρα περιπέτειας και περιπλάνησης του Obduction.

Επώθηση στην περιπέτεια

Το Obduction (Επώθηση[1] στα ελληνικά) αποτελεί επάξιο διάδοχο του Myst και της σειράς του. Είναι – κατά τη γνώμη – σαφώς καλύτερο από το αρχικό Myst και προσπαθεί με αρκετά τίμιο τρόπο να φτάσει τις προσδοκίες του Riven χωρίς όμως να το καταφέρνει. Εξάλλου οι εποχές έχουν αλλάξει και οι απαιτήσεις των χρηστών είναι διαφορετικές. Εύκολα γίνεται διακριτή μια προσπάθεια από τους αδερφούς Miller να προσεγγίσουν και νέους παίκτες στο συγκεκριμένο είδος που δημιούργησαν, αλλά και να υπηρετήσουν πιστά τις αρχές τους πάνω στα myst-clones παιχνίδια, ώστε να μην απογοητεύσουν τους μεγάλους φίλους της σειράς. Η δεκάχρονη αδημονία για νέο τίτλο από την Cyan καλύφθηκε με μια όμορφη δόση περιπέτειας συνοδευόμενη από μια γλυκιά γεύση αναμνήσεων.  Σίγουρα υπάρχουν σημεία, όπως η τηλεμεταφορά και καναδυό γρίφοι, που θα προκαλέσουν έντονο εκνευρισμό, ωστόσο δεν είναι αρκετά για να αμαυρώσουν τη συνολική εμπειρία του παιχνιδιού. Ήρθε λοιπόν το Obduction για να επικαθίσει πάνω στο είδος του και να παρουσιάσει στην κοινότητες νέες ιδέες για το είδος της περιπέτειας πρώτου προσώπου.



[1] Η μετατόπιση των πετρωμάτων και η επικάθηση ενός μέρους του στερεού φλοιού της Γης πάνω σε ένα άλλο. Η επιφάνεια όπου συμβαίνει η ε. είναι μια ρωγμή, κατά μήκος της οποίας τα πετρώματα που βρίσκονται στις αντίθετες πλευρές της ολισθαίνουν και προωθούνται το ένα σε βάρος του άλλου.

Σχόλια

Πρέπει να συνδεθείς για να σχολιάσεις
  • Τελείωσα το παιχνίδι και μπορώ να πω κι εγώ την γνώμη μου. Καταρχήν να πω ότι έχω τελειώσει μόνο το RealMyst το οποίο θεωρώ άριστο (10/10) και έχω παίξει κάμποσο από το Riven το οποίο πρέπει να ξαναπιάσω! Ντροπή μου. Συμφωνώ σε όλα με τον αγαπητό Akarasimos στο εξαιρετικό review του . Αυτό που μου άρεσε στο Myst, και το είδα και στο Obduction, είναι οι απόλυτα λογικοί γρίφοι... και φυσικά οι κόσμοι. Χάζεψα πολλές φορές τα τοπία. Φανταστική δουλειά, τρομερό immersion! 'Οντως κουράζει η πολλή μεταφορά από την μέση και μετά μεταξύ κόσμων και αυτός είναι ο λόγος που θα κόψω λίγο από την βαθμολογία μου. Αν κι έχω νέο μηχάνημα ( i5 9600, RTX 2060, 32 GB RAM), τα loading times ήταν και πάλι τουλάχιστον 20 δευτερολέπτων. Στον Maray άνετα έκανα πάνω από 50 μεταφορές ανά 1-2 λεπτά. Φαντάζεστε πόσο κουράστηκα, δεν μπορώ να φανταστώ τι υπομονή χρειάστηκε κάποιος με αδύναμο σύστημα όταν κυκλοφόρησε το παιχνίδι. Με τους κωδικούς των Villain, εκτός την τελευταία γεφυρα που μου πήρε κανα 10λεπτο, τις περισσότερες τις έβγαλα ακόμα και με την πρώτη χωρίς να ασχοληθώ ποτέ με αποκρυπτογράφιση. Better lucky than good! Σήμερα μία μέρα μετά που το τελείωσα λοιπόν, ήδη νιώθω να μου λείπει ο κόσμος του. Εν αναμονή του Firmament με μεγάλες προσδοκίες... Νιώθω τυχερός που έχω μπροστά μου Riven, και τα υπόλοιπα Myst μέχρι τότε. 9.5 / 10

  • Τι παιχνιδάρα ήταν αυτή!!! Το φοβόμουνα λίγο γιατί η υπομονή πλέον έχει λιγστέψει και δεν έχω πια το κουράγιο να ασχολούμαι με γρίφους πολυπλοκότητας τύπου Riven. Δεν έχω πια τη διάθεση να αποκρυπτογραφώ αρχαίες γλώσσες και μαθηματικά συστήματα. Εδώ όμως έχουμε υπέροχα γραφικά, έναν μαγικό κόσμο που καλούμαστε να εξερευνήσουμε, μηχανικούς ως επί το πλείστον γρίφους που λύνονται με παρατηρητικότητα και πληροφορίες που βρίσκουμε in-game και έναν μόνο σύνθετο μαθηματικό γρίφο, που όσοι δεν έχουν πια όρεξη να θυμηθούν τα μαθηματικά από το σχολείο, μπορούν ωραιότατα να τον αποφύγουν με λίγο trial and error (ήμουν και τυχερός γιατί κάπου στην τρίτη δοκιμή μου έκατσε συνδυασμός πασπαρτού που άνοιξε όλες τις γέφυρες). Πραγματικά δεν πίστευα πως εν έτει 2019 θα ευχαριστιόμουν τόσο ένα MYST-οπαίχνιδο. Χίλια μπράβο και περιμένω με ανυπομονησία το Firmament.

    PS: Φίλε Gamelinguist καταπληκτικό το review, αλλά κατά τη γνώμη μου κακώς αυτολογοκρίθηκες και δεν έδωσες ατόφιο 5/5 στο παιχνίδι, ειδικά μια και είσαι MYSTας. Τέτοιες φιλότιμες προσπάθειες αξίζει να επιβραβεύονται, ιδίως στη σημερινή εποχή των α-παίχνιδων όπως τα λέει και ο Alkis21, ενώ οι μικρές αδυναμίες που υπάρχουν είναι μόνο πταίσματα που καθόλου δεν αμαυρώνουν τη συνολική εικόνα, ειδικά όταν αναλογίζεται κανείς πως μια indie πλέον εταιρεία κατάφερε να βγάλει έναν τίτλο που μοιάζει τουλάχιστον με παραγωγή ΑΑ. Στην τελική που θα το δώσουμε το έρμο το πεντάρι;

  • Σε απάντηση: Castledoque

    @Castledoque (σου απαντάω πολύ νωρίς βλέπεις...) δεν έχεις άδικο για τη "συγκράτηση" του 5. Εξάλλου το μεγαλύτερο πρόβλημα στις μέρες μας είναι ο μεγάλος φανμποισμός (και φανγκιρλισμός για να μην είμαι και φαλοκράτης) που τα βλέπει όλα καταπληκτικά και δεν είναι αντικειμενικός. Γενικά δεν είμαι αντικειμενικός με τη σειρά του Myst. Πραγματικά μου άρεσε πολύ το Obduction και για αυτό backαρα και το Firmament. Ωστόσο για το συγκεκριμένο με χάλασε λίγο το σύστημα τηλεμεταφορά και που άφησαν αδειανό τον κόσμο του Mofang.

  • Πρεπει οπωσδηποτε να αναφερεις τη δυνατοτητα που εχουν οι παικτες με Nvidia καρτα να τραβαν υπεροχες φωτογραφιες με το Ansel της Nvidia που πλεον ειναι ενσωματωμενο. Απλα πατα Alt + F2 και τραβας φωτογραφιες σαν φωτογραφος σε οτι αναλυση θελεις και 360 μοιρες κτλ. Kανει το παιχνιδι 100 % replayable!:o

  • Πολύ ωραίο και αναλυτικό review!

    Σε μένα, το Obduction μου άρεσε αρκετά, κυρίως όσο κρατούσε το playthrough. Μερικά πράγματα που τώρα τα βλέπω ως μειονεκτήματα, τη στιγμή που έπαιζα το παιχνίδι φαινόταν περισσότερο ως ευχάριστο fan service ή αναφορές σε παλιότερους τίτλους της σειράς "Myst". Νομίζω ότι πέρα από 1-2 crashes (έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει 2 patches που ίσως τα διόρθωσαν) και τα μεγάλα loading times (που ήταν εκνευριστικά, αλλά loading times είχε και το URU -- ίσως συγκριτικά κάπως πιο σύντομα), αυτό που με είχε απογοητεύσει κάπως ήταν το soundtrack που το περίμενα περισσότερο.. φανταστικό από τον Robyn Miller.

    Δυστυχώς η γενικότερη θετική εντύπωση που μου άφησε δεν κράτησε πολύ. Ναι, έχει φτιαχτεί με περισσότερο μεράκι από ό,τι το Myst V, αλλά δεν έχει σχεδόν τίποτα το πρωτότυπο όσον αφορά το gameplay και τους γρίφους του. Δεν βελτίωσαν καθόλου το interaction περιβάλλον ή NPCs. Δεν άλλαξαν το mechanic με τα "Ages" (που ακολουθεί τους ίδιους κανόνες). Ίσως το φρεσκάρανε λιγάκι, αλλά και πάλι είναι το γνώριμο από τα Myst (και θυμίζει περισσότερο τις εκδοχές σε URU και Myst V). Προτίμησαν το safe-zone τους. Και οι γρίφοι... προσπαθώ να σκεφτώ έναν που να ήταν καινούργιος και πρωτότυπος και δεν μπορώ - κάποιοι είναι νέες (και κάπως πιο user-friendly) εκδόσεις γρίφων που κάποτε τους θεωρούσαμε πανέξυπνους (βασικά υπήρχε ένας που πάει το μυαλό μου, αλλά δεν ήταν ακριβώς... γρίφος :D ) . Σε βετεράνο της σειράς Myst νομίζω σχεδόν όλοι οι γρίφοι θα είναι γνώριμοι. Σε μερικούς ήδη ξέρεις τι να κάνεις ή τι θα χρειαστεί να κάνεις ρίχνοντας μια ματιά στο στήσιμο της γύρω περιοχής.

    Και η ιστορία ενώ ξεκινάει με καλές προοπτικές και θέτει βάσεις για κάτι επικό, προς το τέλος αντί να κλιμακώνεται αρχίζει και ξεφουσκώνει άδοξα. Το δε φινάλε μπορεί και να ήταν ό,τι πιο βιαστικό έχω δει από παιχνίδι της Cyan.

    Σε σχέση με τα υπόλοιπα Myst. Δεν πλησιάζει το Riven (αλλά αυτό πάνω κάτω το έχεις δεδομένο). Είναι κοντά στο URU (και οι κόσμοι του θυμίζουν πολύ το URU). Δεν έχει τους χειρότερους γρίφους του URU, αλλά επίσης δεν πλησιάζει και τους καλύτερους του URU. Θα έλεγα ότι είναι κοντά στο πρώτο Myst, ειδικά όσο αφορά το scale του κόσμου του και της ιστορίας του που είναι περιορισμένα σε σχέση με αυτό που έκαναν στο URU (και ακόμα και στο Riven, που ναι μεν είχε λιγότερους κόσμους να εξερευνήσεις, αλλά επέκτεινε πολύ τη μυθολογία του αρχικού).

    Για παιχνίδι που βγήκε από kickstarter είναι πολύ καλό. Καλύτερα από όσο με έχουν "μάθει" να περιμένω άλλα adventure projects που έχω στηρίξει. Και βγήκε σε πολύ καλύτερη κατάσταση (από τεχνικής απόψεως) από ό,τι πολλά άλλα (αλλά πάλι το VR δεν με ενδιαφέρει και δεν έχω Mac, οπότε είμαι πιο επιεικής ως προς αυτό, γιατί οι σχετικές αναβολές/καθυστερήσεις δεν με επηρεάζουν). Ωστόσο, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα είχα αρνητική γνώμη αν το είχαν κάνει episodic, νομίζω εκ των υστέρων ότι το παιχνίδι δυνητικά θα ήταν καλύτερο αν το έσπαζαν σε επεισόδια -- ή αν το τέλος άφηνε περιθώρια για να γεμίσουν το παιχνίδι με πρόσθετο περιεχόμενο (πχ περισσότερη ιστορία, περισσότεροι χαρακτήρες να αλληλεπιδράσεις, πιο γεμάτοι κόσμοι (ειδικά ο ένας που είναι όπως είναι).

  • Σε απάντηση: Praetorian

    1) Ευτυχώς δεν μου έτυχε κανένα crashάρισμα ή σημείο που να μπορώ να προχωρήσω. Σίγουρα και με το πρόσφατο και δεύτερο patch έχουν βελτιωθεί οι χρόνοι φόρτωσης, ενώ το optimization μάλλον είναι καλύτερο.

    2) Το soundtrack παραδόξως μου άρεσε πολύ. Το έχω ακούσει αρκετές φορές από την σελίδα του Miller.

    3) Για τους γρίφους δεν έχει πολύ άδικο. Ωστόσο υπάρχουν μερικά σημεία που πρωτοτύπησαν αρκετά (δεν θέλω να spoilάρω). Βέβαια και οι αναμνήσεις από το μακρινό παρελθόν της σειρά με έχουν εγκαταλείψει και ίσως να μου έχουν ξεφύγει σημεία.

    4) Η ιστορία όντως ξεκινάει καλά, αλλά μοιάζει να ξεφουσκώνει στο τέλος. Ίσως ήθελα να αφήνουν κάτι "θολό", γιατί προφανώς έχουν στο μυαλό τους συνέχεις.

    5) Για τη σύγκριση με τα υπόλοιπα της σειράς, μάλλον έχεις δίκιο. Ωστόσο όπως ανέφερα το χάρηκα περισσότερο από το URU.

    6) Έχω αλλεργία με τα επεισόδια. Και το συγκεκριμένο θα είχε πρόβλημα στο επεισοδιακό του κομμάτι μιας και τα πέρα δώθε στους κόσμους θα τους φόρτωνε ήδη εξαρχής το σχεδιασμό σχεδόν της πλειονότητας. Ωστόσο αυτό δεν είναι δικαιολογία να αφήσουν τον Mofang τόόόόόσο άδειο (νομίζω υπήρχε streching goal στο kickstarter, δεν τον έπιασαν και για αυτό δεν...). Σίγουρα για καμπάνια του Kickstarter είναι εξαιρετικό, αλλά εταιρεία με τα παιχνίδια για χρόνια πολλάάάά στην κορυφή των πωλήσεων θα έπρεπε να είχε φροντίσει για αυτό...

  • Επίσης όποιος επιθυμεί να ακούσεις το υπέροχο soundtrack του παιχνιδιού μπορεί να το κάνει από τη σελίδα του Robyn Miller (https://robynmiller.bandcamp.com/releases)

  • Καταρχην ευχαριστουμε για το αναλυτικο και ομορφο review! Με δακρυα στα ματια το διαβαζα καθώς κοιταζα με μισος το ταπεινο μου 32bit Dual 2 Core και σκεφτομαι για 3η φορα αναβαθμιση λογω νεου Cyan game! Η συγκριση με Myst μαλλον δεν εχει ουσια γιατι κυκλοφορησε 23 χρονια πριν (!) ενω το Riven ειναι ουτως η αλλως αξεπεραστο.

    Το θεμα ειναι πως στεκεται απεναντι στο URU;

  • Σε απάντηση: Stefan_holdyourlight

    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σε κατανοώ απολύτως για το θέμα της αναβάθμισης, αλλά νομίζω ότι μέχρι το optimization να βελτιωθεί πραγματικά, μην μπεις καν στη διαδικασία να το δοκιμάσεις.
    Σίγουρα είναι άδικο να το συγκρίνεις με παλαιότερα παιχνίδια, αλλά ήταν μια προσπάθεια να το οριοθετήσω στα landmarks της Cyan. Επίσης νομίζω ότι στέκεται καλύτερα από το URU (βέβαια το συγκεκριμένο παιχνίδι της σειράς είναι το μόνο που τελείωσα σε 3 δόσεις λόγω προβλημάτων με το pc και δεν το εκτίμησα δεόντως. Μάλλον πρέπει να το ξαναδώ κάποια στιγμή)

  • Δεν το πιστεύω ότι αυτοσχολιάζομαι, αλλά ως φανατικός MYSTάς θα έβαζα στο παιχνίδι 6/5, αλλά προσπάθησα πιο ήρεμα και αντικειμενικά να το αξιολογήσω και το έβαλα 4.5/5. Για να σοβαρευτώ όμως... Όσοι αγάπησαν τη σειρά του Myst, θα το αγαπήσουν και αυτό, ενώ όσοι τη μίσησαν, θα μισήσουν σίγουρα και αυτό. Επίσης όσοι αρέσκονται να παίζουν walking simulators τύπου The Vanishing of Ethan Carter, Kholat κτλ θα τα βρουν μπαστούνια και θα το παρατήσουν στο 2ωρο. Τέλος όσοι αγαπούν τα adventures θα εκτιμήσουν μια πολύ καλή και τίμια προσπάθεια.
    Τέλος να υπογραμμίσω κάτι που αναφέρω για την υπολογιστική ισχύ. Το παιχνίδι έτρεξε σε pc με Intel Core i5 3570K @ 3.40GHz, 16 GB RAM, NVIDIA GeForce GTX 970 & 223GB SanDisk SDSSDXP240G. Είχα ελάχιστα κολλήματα στην κίνηση, αλλά αρκετά μεγάλες οθόνες φόρτωσης...

Αγαπημένα

  • Τι παιχνιδάρα ήταν αυτή!!! Το φοβόμουνα λίγο γιατί η υπομονή πλέον έχει λιγστέψει και δεν έχω πια το κουράγιο να ασχολούμαι με γρίφους πολυπλοκότητας τύπου Riven. Δεν έχω πια τη διάθεση να αποκρυπτογραφώ αρχαίες γλώσσες και μαθηματικά συστήματα. Εδώ όμως έχουμε υπέροχα γραφικά, έναν μαγικό κόσμο που καλούμαστε να εξερευνήσουμε, μηχανικούς ως επί το πλείστον γρίφους που λύνονται με παρατηρητικότητα και πληροφορίες που βρίσκουμε in-game και έναν μόνο σύνθετο μαθηματικό γρίφο, που όσοι δεν έχουν πια όρεξη να θυμηθούν τα μαθηματικά από το σχολείο, μπορούν ωραιότατα να τον αποφύγουν με λίγο trial and error (ήμουν και τυχερός γιατί κάπου στην τρίτη δοκιμή μου έκατσε συνδυασμός πασπαρτού που άνοιξε όλες τις γέφυρες). Πραγματικά δεν πίστευα πως εν έτει 2019 θα ευχαριστιόμουν τόσο ένα MYST-οπαίχνιδο. Χίλια μπράβο και περιμένω με ανυπομονησία το Firmament.

    PS: Φίλε Gamelinguist καταπληκτικό το review, αλλά κατά τη γνώμη μου κακώς αυτολογοκρίθηκες και δεν έδωσες ατόφιο 5/5 στο παιχνίδι, ειδικά μια και είσαι MYSTας. Τέτοιες φιλότιμες προσπάθειες αξίζει να επιβραβεύονται, ιδίως στη σημερινή εποχή των α-παίχνιδων όπως τα λέει και ο Alkis21, ενώ οι μικρές αδυναμίες που υπάρχουν είναι μόνο πταίσματα που καθόλου δεν αμαυρώνουν τη συνολική εικόνα, ειδικά όταν αναλογίζεται κανείς πως μια indie πλέον εταιρεία κατάφερε να βγάλει έναν τίτλο που μοιάζει τουλάχιστον με παραγωγή ΑΑ. Στην τελική που θα το δώσουμε το έρμο το πεντάρι;

  • Σε απάντηση: Praetorian

    1) Ευτυχώς δεν μου έτυχε κανένα crashάρισμα ή σημείο που να μπορώ να προχωρήσω. Σίγουρα και με το πρόσφατο και δεύτερο patch έχουν βελτιωθεί οι χρόνοι φόρτωσης, ενώ το optimization μάλλον είναι καλύτερο.

    2) Το soundtrack παραδόξως μου άρεσε πολύ. Το έχω ακούσει αρκετές φορές από την σελίδα του Miller.

    3) Για τους γρίφους δεν έχει πολύ άδικο. Ωστόσο υπάρχουν μερικά σημεία που πρωτοτύπησαν αρκετά (δεν θέλω να spoilάρω). Βέβαια και οι αναμνήσεις από το μακρινό παρελθόν της σειρά με έχουν εγκαταλείψει και ίσως να μου έχουν ξεφύγει σημεία.

    4) Η ιστορία όντως ξεκινάει καλά, αλλά μοιάζει να ξεφουσκώνει στο τέλος. Ίσως ήθελα να αφήνουν κάτι "θολό", γιατί προφανώς έχουν στο μυαλό τους συνέχεις.

    5) Για τη σύγκριση με τα υπόλοιπα της σειράς, μάλλον έχεις δίκιο. Ωστόσο όπως ανέφερα το χάρηκα περισσότερο από το URU.

    6) Έχω αλλεργία με τα επεισόδια. Και το συγκεκριμένο θα είχε πρόβλημα στο επεισοδιακό του κομμάτι μιας και τα πέρα δώθε στους κόσμους θα τους φόρτωνε ήδη εξαρχής το σχεδιασμό σχεδόν της πλειονότητας. Ωστόσο αυτό δεν είναι δικαιολογία να αφήσουν τον Mofang τόόόόόσο άδειο (νομίζω υπήρχε streching goal στο kickstarter, δεν τον έπιασαν και για αυτό δεν...). Σίγουρα για καμπάνια του Kickstarter είναι εξαιρετικό, αλλά εταιρεία με τα παιχνίδια για χρόνια πολλάάάά στην κορυφή των πωλήσεων θα έπρεπε να είχε φροντίσει για αυτό...

  • Πολύ ωραίο και αναλυτικό review!

    Σε μένα, το Obduction μου άρεσε αρκετά, κυρίως όσο κρατούσε το playthrough. Μερικά πράγματα που τώρα τα βλέπω ως μειονεκτήματα, τη στιγμή που έπαιζα το παιχνίδι φαινόταν περισσότερο ως ευχάριστο fan service ή αναφορές σε παλιότερους τίτλους της σειράς "Myst". Νομίζω ότι πέρα από 1-2 crashes (έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει 2 patches που ίσως τα διόρθωσαν) και τα μεγάλα loading times (που ήταν εκνευριστικά, αλλά loading times είχε και το URU -- ίσως συγκριτικά κάπως πιο σύντομα), αυτό που με είχε απογοητεύσει κάπως ήταν το soundtrack που το περίμενα περισσότερο.. φανταστικό από τον Robyn Miller.

    Δυστυχώς η γενικότερη θετική εντύπωση που μου άφησε δεν κράτησε πολύ. Ναι, έχει φτιαχτεί με περισσότερο μεράκι από ό,τι το Myst V, αλλά δεν έχει σχεδόν τίποτα το πρωτότυπο όσον αφορά το gameplay και τους γρίφους του. Δεν βελτίωσαν καθόλου το interaction περιβάλλον ή NPCs. Δεν άλλαξαν το mechanic με τα "Ages" (που ακολουθεί τους ίδιους κανόνες). Ίσως το φρεσκάρανε λιγάκι, αλλά και πάλι είναι το γνώριμο από τα Myst (και θυμίζει περισσότερο τις εκδοχές σε URU και Myst V). Προτίμησαν το safe-zone τους. Και οι γρίφοι... προσπαθώ να σκεφτώ έναν που να ήταν καινούργιος και πρωτότυπος και δεν μπορώ - κάποιοι είναι νέες (και κάπως πιο user-friendly) εκδόσεις γρίφων που κάποτε τους θεωρούσαμε πανέξυπνους (βασικά υπήρχε ένας που πάει το μυαλό μου, αλλά δεν ήταν ακριβώς... γρίφος :D ) . Σε βετεράνο της σειράς Myst νομίζω σχεδόν όλοι οι γρίφοι θα είναι γνώριμοι. Σε μερικούς ήδη ξέρεις τι να κάνεις ή τι θα χρειαστεί να κάνεις ρίχνοντας μια ματιά στο στήσιμο της γύρω περιοχής.

    Και η ιστορία ενώ ξεκινάει με καλές προοπτικές και θέτει βάσεις για κάτι επικό, προς το τέλος αντί να κλιμακώνεται αρχίζει και ξεφουσκώνει άδοξα. Το δε φινάλε μπορεί και να ήταν ό,τι πιο βιαστικό έχω δει από παιχνίδι της Cyan.

    Σε σχέση με τα υπόλοιπα Myst. Δεν πλησιάζει το Riven (αλλά αυτό πάνω κάτω το έχεις δεδομένο). Είναι κοντά στο URU (και οι κόσμοι του θυμίζουν πολύ το URU). Δεν έχει τους χειρότερους γρίφους του URU, αλλά επίσης δεν πλησιάζει και τους καλύτερους του URU. Θα έλεγα ότι είναι κοντά στο πρώτο Myst, ειδικά όσο αφορά το scale του κόσμου του και της ιστορίας του που είναι περιορισμένα σε σχέση με αυτό που έκαναν στο URU (και ακόμα και στο Riven, που ναι μεν είχε λιγότερους κόσμους να εξερευνήσεις, αλλά επέκτεινε πολύ τη μυθολογία του αρχικού).

    Για παιχνίδι που βγήκε από kickstarter είναι πολύ καλό. Καλύτερα από όσο με έχουν "μάθει" να περιμένω άλλα adventure projects που έχω στηρίξει. Και βγήκε σε πολύ καλύτερη κατάσταση (από τεχνικής απόψεως) από ό,τι πολλά άλλα (αλλά πάλι το VR δεν με ενδιαφέρει και δεν έχω Mac, οπότε είμαι πιο επιεικής ως προς αυτό, γιατί οι σχετικές αναβολές/καθυστερήσεις δεν με επηρεάζουν). Ωστόσο, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα είχα αρνητική γνώμη αν το είχαν κάνει episodic, νομίζω εκ των υστέρων ότι το παιχνίδι δυνητικά θα ήταν καλύτερο αν το έσπαζαν σε επεισόδια -- ή αν το τέλος άφηνε περιθώρια για να γεμίσουν το παιχνίδι με πρόσθετο περιεχόμενο (πχ περισσότερη ιστορία, περισσότεροι χαρακτήρες να αλληλεπιδράσεις, πιο γεμάτοι κόσμοι (ειδικά ο ένας που είναι όπως είναι).

  • Καταρχην ευχαριστουμε για το αναλυτικο και ομορφο review! Με δακρυα στα ματια το διαβαζα καθώς κοιταζα με μισος το ταπεινο μου 32bit Dual 2 Core και σκεφτομαι για 3η φορα αναβαθμιση λογω νεου Cyan game! Η συγκριση με Myst μαλλον δεν εχει ουσια γιατι κυκλοφορησε 23 χρονια πριν (!) ενω το Riven ειναι ουτως η αλλως αξεπεραστο.

    Το θεμα ειναι πως στεκεται απεναντι στο URU;