Inner World, The

Όταν εντός του 2013 κυκλοφόρησε το The Inner World oι πάντες το υποδέχθηκαν με μεγάλη θέρμη. Και όχι άδικα αφού το παιχνίδι καταξιώθηκε ως ένα από τα καλύτερα adventure games της περασμένης χρονιάς. Δημιουργός του το ανεξάρτητο δημιουργικό studio με την επωνυμία Studio Fizbin, με έδρα (ποιά άλλη) τη Γερμανία. Όταν μαθαίνουμε ότι ένα adventure είναι γερμανικής προέλευσης τότε οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες είναι σίγουρα αυξημένες. Και το εν λόγω παιχνίδι δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Στο Τhe Inner World παίρνουμε τον ρόλο του Robert. O Robert κατοικεί στον περίφημο πλανήτη Asposia. Ένας περίεργος πλανήτης αποτελούμενος εξ ολοκλήρου από χώμα, με τους κατοίκους του, τους Asposians, να κατοικούν στο εσωτερικό του. Αέρας παρέχεται από 3 ζωτικής σημασίας πηγές αέρος. Με το πέρασμα όμως των χρόνων οι πηγές αυτές εξασθενούν...Ο αέρας μειώνεται. Αυτό έχει σαν επακόλουθο να μειώνεται και το φως...Και όσο μειώνεται το φως, μειώνεται και η θερμότητα επιφέροντας έτσι δυσάρεστες συνέπειες για ολόκληρη τη Asposia. Οι  φοβεροί και τρομεροί Θεοί του αέρα, Basilians, ξεσηκώνονται τρομοκρατώντας τους Asposians. Κυβερνήτης ολόκληρης της Asposia είναι ο Conroy, ένας εκ των τριών ηγουμένων που διαφυλάσσουν τις αεροπηγές. Με πυγμή  και αυστηρότητα, ο Conroy  διοικεί τη Asposia, επιβλέποντας ταυτόχρονα και την μοναδική εκ των τριών αεροπηγών που ακόμη λειτουργεί, ελπίζοντας ότι μια μέρα η οργή των Basilians θα καταλαγιάσει και η ροή του αέρα θα αποκατασταθεί, για να σωθεί η Asposia.

Ο Robert έχει μεγαλώσει στο παλάτι του Conroy ως βοηθός και μαθητευόμενός του, διασκεδάζοντάς τον παράλληλα με την ιδιόμορφη μακρόστενη μύτη του, η οποία έχει τρύπες που την κάνουν να λειτουργεί σαν πνευστό μουσικό όργανο (φλογέρα). Αυτή είναι μια ιδιαιτερότητα για τον Robert, o οποίος είναι και ο μόνος Asposian που έχει μύτη με τρύπες, καθώς των υπόλοιπων κατοίκων η μύτη (επίσης μακρόστενη) αντί να έχει τρύπες έχει...ρίγες. Ο Robert δεν γνωρίζει τον έξω κόσμο της Asposia και πολύ καλά καθώς έχει περάσει όλη του τη ζωή στο παλάτι στο πλευρό του Conroy, χωρίς να έχει ζήσει τίποτα το ιδιαίτερο στη ζωή του. Όλα όμως θα αλλάξουν μια μέρα όταν ένα πουλί, κάτι σαν περιστέρι, μπει μέσα στο παλάτι και διαταράξει την ησυχία...

Αναμφίβολα η φαντασία ξεχειλίζει στο σενάριο του The Inner World, που μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι οι φρέσκες ιδέες είναι πάντα ευπρόσδεκτες σε παιχνίδια που βασίζονται πολύ στο σενάριό τους, όπως τα adventures. Aυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που το παιχνίδι τράβηξε εξ αρχής την προσοχή πάνω του. Το σενάριο και το όνομά του.

Τα γραφικά του The Inner World  είναι υπέροχα. Είναι σχεδιασμένα στο χέρι παρέχοντας ένα ευχάριστο οπτικό σκηνικό ποιοτικού κινουμένου σχεδίου. Υπέροχα, ποικίλα χρώματα γεμίζουν τις τοποθεσίες της Asposia. Αναμφίβολα πρόκειται για κάποια από τα καλύτερα καρτουνίστικα γραφικά που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα σε adventure game. Το όλο στυλ των σκίτσων δε είναι μοναδικό μην θυμίζοντας κάποιο άλλο παιχνίδι του είδους. Το animation είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ο ήχος είναι υπέροχος, με ένα soundtrack από το ομορφότερα των τελευταίων χρόνων. Το voice acting κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Με λίγα λόγια από τεχνικής πλευράς το παιχνίδι καταφέρνει να κερδίσει τον παίκτη από την πρώτη στιγμή.

Aπό πλευράς gameplay το Τhe Inner World καταφέρνει επίσης να κερδίσει τον παίκτη. Στο αρχικό μενού συναντάμε τις κλασσικές επιλογές, όπου μας παρέχεται η δυνατότητα να ρυθμίσουμε τα γραφικά και τον ήχο ανάλογα με τα γούστα μας. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα για ξεκίνημα νέου παιχνιδιού, εξόδου από αυτό αλλά και η συνέχιση του υπάρχοντος παιχνιδιού, αν φυσικά έχουμε ξεκινήσει να παίζουμε. Το interface του The Inner World είναι επίσης απλό. Χειριζόμαστε, όπως προαναφέρθηκε, τον Robert. Αυτό συμβαίνει από την οπτική του τρίτου προσώπου και εξ ολοκλήρου με το mouse. Η πρόσβαση στο inventory και στις ρυθμίσεις του παιχνιδιού επιτυγχάνεται με την μετακίνηση του κέρσορα του ποντικιού στο κάτω μέρος της οθόνης. Η τοποθέτηση του κέρσορα σε ένα σημείο ενδιαφέροντος του περιβάλλοντα χώρου (hot spot) ανοίγει ένα ξεχωριστό μικρό μενού γραφικών εντολών σχετικών με τις ενέργειες που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι γύρω στις 8 ώρες. Αν νομίζει όμως κανείς πως πρόκειται για κάποιο πανεύκολο παιχνιδάκι το πιο πιθανό είναι, αφού ξεκινήσει να παίζει, να το καλοσκεφθεί. Το παιχνίδι έχει τις δυσκολίες του και σε αρκετά σημεία η επίλυση των γρίφων δεν είναι και τόσο οφθαλμοφανής. Χωρίς να γίνεται υπερβολικά δύσκολο, αλλά ούτε και βαρετό, κρατάει ένα σταθερό επίπεδο ενδιαφέροντος και μιας δυσκολίας που αυξομειώνεται σε μικρό βαθμό χωρίς να προκαλεί δυσάρεστες εντυπώσεις ή το αίσθημα ότι το παιχνίδι “βιάζεται” να τελειώσει.

Οι γρίφοι του παιχνιδιού ποικίλουν χωρίς να αποτελούν κάτι το πρωτότυπο. Συναντάμε τους κλασσικούς γρίφους που συναντάμε σε κάθε adventure οπτικής τρίτου προσώπου. Ο παίκτης καλείται να συλλέξει αντικείμενα τα οποία στη συνέχεια είτε τα συνδυάσει μεταξύ τους είτε με διάφορα στοιχεία του περιβάλλοντος χώρου. Στο παιχνίδι υπάρχει και ένας πολύ δύσκολος γρίφος που χρειάζεται αρκετή σκέψη για να λυθεί. Αυτός ξεχωρίζει στο παιχνίδι λόγο της φύσης και της ιδιαιτερότητάς του. Παράλληλα καλό είναι να εξαντλούνται και οι διάλογοι με τους χαρακτήρες που συναντάμε καθώς από αυτούς αντλούνται αρκετά στοιχεία για τη συνέχιση της ιστορίας. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού αγγίζει το μέσο. Το μόνο στοιχείο που ίσως ενοχλεί λίγο είναι το ακόλουθο. Πατώντας ελαφρώς παρατεταμένα το πλήκτρο του ποντικιού εμφανίζονται στην οθόνη ενδείξεις για τα σημεία που πρέπει να εστιάσει ο παίκτης. Αυτό μερικές φορές γίνεται ενοχλητικό καθώς η συγκεκριμένη λειτουργία ενεργοποιείται με χαρακτηριστική ευκολία ακόμη και αν ο παίκτης δεν το θέλει, επομένως χρειάζεται ελαφρώς μεγαλύτερη ευαισθησία στο συγκεκριμένο θέμα.

Κλείνοντας  πρέπει να πούμε ότι το The Inner World είναι ένα παιχνίδι που αξίζει να παιχθεί από κάθε adventure gamer. Και αυτό γιατί όλα όσα κάνει τα κάνει αρκετά καλά. Διαθέτει μια φρεσκάδα, μια πρωτοτυπία στο σενάριό του. Η ιστορία του είναι σαν μια καλογραμμένη παιδική ιστορία. Προσοχή όμως, πρόκειται για ένα παιχνίδι που παίζεται από μικρούς και μεγάλους. Όποιος περιμένει να παίξει κάτι που προχωράει με αυτόματο πιλότο καλό είναι να κοιτάξει αλλού γιατί το the inner world θα απασχολήσει τον παίκτη αρκετά, και ας μην του φαίνεται λόγω του ύφους που υιοθετεί.