Tex Murphy: Martian Memorandum

Δυο χρονιά μετά το Mean Streets ο Tex Murphy ξαναχτυπά με τη δεύτερη περιπέτειά του, το Martian Memorandum. Θα τα καταφέρει να φανεί αντάξιος των περιστάσεων και εδώ ο hard-boiled ντετέκτιβ ή θα τον φάει το μαύρο χώμα; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε…


Το γραφείο μας.

Κι αν σου κάτσει;…

2039. Έξι χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Tex Murphy έλυσε την υπόθεση της δολοφονίας του Carl Linsky και έσωσε τον κόσμο, τίποτα όμως δεν δείχνει να έχει βελτιωθεί. Οι εχθροπραξίες μεταξύ των χωρών καλά κρατούν, η μόλυνση εξακολουθεί να υπάρχει και να χειροτερεύει και η έχθρα μεταξύ μεταλλαγμένων και μη έχει φουντώσει. Το χειρότερο για τον φίλο μας είναι ότι οι δάφνες που αποκόμισε από την πρώτη του περιπέτεια έχουν καεί στο βωμό της ατυχίας και των κακών επιλογών (ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με το χρήμα αυτό το παιδί). Πρέπει οπωσδήποτε να βρει μια καλή υπόθεση αν θέλει να ανακάμψει και να ξαναβρεί τη φόρμα του. Εκεί λοιπόν που όλα φαινόντουσαν μαύρα (κόκκινα για την ακρίβεια, λόγω του «ματωμένου» ουρανού), από το πουθενά, ο Marshall Alexander, ο πρόεδρος μιας εκ των μεγαλύτερων εταιριών στον κόσμο, της Terraform Inc. προσλαμβάνει τον Tex να βρει την χαμένη του κόρη, Alexis. Φυσικά ο Tex δεν μπορεί να αρνηθεί μια τέτοια ευκαιρία, αυτό όμως που τον παραξενεύει είναι ότι η Alexis φεύγοντας, πήρε κάποιο αντικείμενο μέσα από το γραφείο του πατέρα της που φαίνεται να έχει μεγάλη αξία για αυτόν αλλά ο Marshall δεν θέλει να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις. Στην αναζήτηση για την Alexis, ο Tex θα χρειαστεί να ακολουθήσει τα ίχνη της στο San Francisco, στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής και τέλος στην αποικία που έχουν χτίσει οι άνθρωποι στον Άρη όπου ο Marshall, μέσω της Terraform κατέχει το μεγαλύτερο κομμάτι. Μέσα από αυτή του την περιπέτεια, ο φίλος μας θα σκαλίσει πράγματα θαμμένα στο παρελθόν και -πάλι- θα ανακαλύψει ότι κάτι μεγαλύτερο παίζεται στο παρασκήνιο.

Το 1991 λοιπόν η Access, με δημιουργούς τους Chris Jones και Brent Erickson μας δίνουν την δεύτερη περιπέτεια του σκληροτράχηλου ντετέκτιβ. Το σενάριο είναι σαφώς πιο πρωτότυπο από το πρώτο παιχνίδι, σφιχτό, χωρίς κενά και με αρκετές ανατροπές, θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Θα συναντήσετε όμορφες παρουσίες (εννοείται), μεγαλοεπιχειρηματίες, μεταλλαγμένους (θα συναντήσουμε και τον «δικέφαλο» Larry από το MS), b-movies παραγωγούς, αποτυχημένες ηθοποιούς, μαφιόζους, γιατρούς, ιέρειες και γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι. Όσον αφορά το σενάριο, ο Jones και ο Erickson έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Ακόμα όμως δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τον Tex που όλοι ( αγαπάμε. Σίγουρα πάντως έχουν γίνει βήματα προόδου με το χιούμορ ειδικά να είναι σαφώς πιο διάχυτο σε αυτό το adventure σε σχέση με το πρώτο (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο γρίφος στο φινάλε). Αυτό που ακόμα λείπει είναι το έντονο νουάρ στοιχείο που θα συναντήσουμε από το Under a Killing Moon και μετά.



Τα Tex Murphy έχουν πάντα ωραίες παρουσίες..... εεεε.... όχι αυτή τη δύσμοιρη, είναι μεταλλαγμένη...


...αλλά αυτή, που αν της φερθείτε σαν σκληροτράχηλος ντετέκτιβ που είστε...


...θα την φέρετε σε στάση... ανάκρισης.


Ο σωστός ντετέκτιβ πρέπει να ξέρει να χρησιμοποιεί μεγεθυντικό φακό.

Το MM κάνει στροφή σε σχέση με τον προκάτοχό του και γυρίζει σε καθαρό point-and-click adventure. Όλα γίνονται με το ποντίκι ενώ έχει διατηρηθεί η κίνηση του Tex με τα βελάκια (σας το συνιστώ). Στο κάτω μέρος της οθόνης βλέπουμε πάντα τις εντολές: LOOK, OPEN, MOVE, GET, USE, GOTO, TALK, TRAVEL, HELP και την εικόνα μιας δισκέτας (από εκείνες τις μεγάλες, τις χάρτινες ) όπου μπορούμε να κάνουμε save-load. Η εντολή MOVE λειτουργεί και σαν ON/OFF ενώ η εντολή GOTO χρησιμεύει για να πηγαίνουμε απ’ ευθείας από τη μια οθόνη στην άλλη όπου αυτό είναι εφικτό. Το inventory έχουμε την ευκαιρία να το δούμε μόνο μέσα από την εντολή USE. Πατώντας το κουμπάκι εμφανίζεται μια λίστα με τα αντικείμενα που έχουμε, διαλέγουμε αυτό που επιθυμούμε και το USE ενεργοποιείται. Πλέον μπορούμε να κλικάρουμε σε όποιο σημείο της οθόνης θέλουμε και το παιχνίδι χρησιμοποιεί το αντικείμενο αυτό. Αν η ενέργεια που κάνουμε δεν είναι η σωστή, το USE παραμένει ενεργοποιημένο και μπορούμε, αν θέλουμε, να ξαναχρησιμοποιήσουμε το αντικείμενο κάπου αλλού. Να δούμε το inventory διαφορετικά δεν γίνεται, ενώ δεν υφίσταται συνδυασμός αντικειμένων. Σημειώστε ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, ο Tex δεν χρειάζεται να είναι κοντά σε κάποιο αντικείμενο για να το επεξεργαστεί-πάρει. Αυτό είναι βολικό καθώς μπορούμε να επεξεργαστούμε τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς να μας απασχολεί που βρίσκεται ο ήρωας μας. Τους γρίφους στο ΜΜ θα τους χαρακτήριζα λογικούς και μέτριας δυσκολίας, εκτός μόνο από ένα σημείο στον Άρη όπου παρότι είναι χιουμοριστικός και θυμίζει cartoon ξεφεύγει τελείως από την «ρεαλιστική» λογική των υπολοίπων με αποτέλεσμα να ξενίζει γιατί δεν είναι κάτι που σου πάει το μυαλό εύκολα (έως καθόλου). Δεν λείπουν κάποιοι trial-and-error γρίφοι, περιορισμένου χρόνου ενώ σε μερικές περιπτώσεις παίζουν ρόλο η θέση του Tex στο χώρο καθώς και τα αντανακλαστικά σας. Υπάρχει τέλος και ένας αχρείαστος και λίγο άχαρος maze που πρέπει τουλάχιστον μια φορά να περάσουμε. Γενικά απ’ όλα έχει ο μπαξές. Το μεγάλο όμως αγκάθι του παιχνιδιού δεν είναι άλλο από το απρόκλητο και ανίερο pixel-hunting. Νομίζω ότι το ΜΜ διεκδικεί άνετα μια θέση στο top 10 (για να μην πω top 5) των πιο pixel-hunting adventures όλων των εποχών. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν υπάρχουν hotspots. Περνώντας τον κέρσορα πάνω από τα διάφορα αντικείμενα δεν παρουσιάζεται καμιά περιγραφή. Η μόνη λύση είναι να έχετε ενεργοποιημένο το LOOK και να κλικάρετε γύρω-γύρω για να βρείτε τα σημεία αλληλεπίδρασης. Εννοείται ότι αρκετά από αυτά είναι μεγέθους 2-3 pixels…. τα νεύρα μου. Δεν ξέρω αν το είχαν σαν ιδέα από την αρχή ή τους βγήκε στην πορεία βλέποντας το τραγικό της κατάστασης αλλά τα πράγματα έρχεται να τα μετριάσει η εντολή HELP. Αυτή μπορεί να λειτουργήσει σε δυο επίπεδα. Πατώντας το κουμπάκι εμφανίζεται μια λίστα ΜΟΝΟ με τα αντικείμενα που έχουν αξία για την ιστορία στην οθόνη που βρίσκεστε. Οπότε έχετε μια εικόνα του τι είναι σημαντικό και τι ίσως σας έχει ξεφύγει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το βρείτε μόνοι σας. Αν όμως διαλέξετε από τη λίστα κάποιο από τα αντικείμενα, θα σας δοθεί περιγραφή που ακριβώς βρίσκεται και σε τι ακριβώς χρησιμεύει. Κανονικό hint system δηλαδή. Προσωπικά χρησιμοποίησα τη συγκεκριμένη λειτουργία τρεις φορές και πάλι με θεωρώ τυχερό. Τις δυο γιατί δεν έβρισκα δυο αντικείμενα (που να τα δεις έτσι όπως ήταν) και την τρίτη στον πιο πάνω γρίφο που περιέγραψα. Τέλος με το TRAVEL μπορούμε να πάμε αυτόματα στις τοποθεσίες που γνωρίζουμε. Σε μερικές από αυτές μπορούμε μόνο να μιλήσουμε σε κάποια άτομα και να τους ρωτήσουμε για ονόματα μέσα από τη λίστα μας που όλο και αυξάνεται. Δεν υπάρχει «threaten» και «bride» εδώ όπως στο MS, μερικά όμως άτομα δεν είναι πρόθυμα να σας μιλήσουν εξ’ αρχής και χρειάζεται είτε να διαλέξετε μια σωστή σειρά διαλόγων είτε να τους δώσετε κάποιο κατάλληλο αντικείμενο (ή χάρη) για να «κελαηδήσουν».


Η βοηθός μας Vanessa μοιάζει πιο geeky από την πρώτη ιστορία.

Όσο μεγαλώνω γίνομαι και πιο όμορφος.

Τα γραφικά του παιχνιδιού βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα. Είναι όμως λίγο θολά και θεωρώ ότι βρίσκονται μισό σκαλί πιο κάτω από τα αντίστοιχα της Sierra και Lucas της εποχής (Monkey Island 2, Space Quest 4, Larry 1 και Space Quest 1 Remakes κτλ…). Εκεί όμως που πρωτοπορεί είναι στη χρήση video και speech! Μάλιστα κυρίες και κύριοι, μιλάμε για MV adventure (μας λείπει ακόμα το Full). Όλοι οι χαρακτήρες είναι ηθοποιοί που έχουν κινηματογραφηθεί και ηχογραφηθεί. Εντάξει μην περιμένετε και πολλά. Όταν συνομιλούμε με κάποιον/α βλέπουμε την εικόνα του/ης σε «προτομή» και ανάλογα με το τι απαντά αλλάζει η έκφραση του. Σε ορισμένους χαρακτήρες όπου γίνεται διάλογος, υπάρχει και speech μόνο όμως από την πλευρά του ερωτηθέντος. Όταν κάνουμε ανάκριση δεν υπάρχει ήχος. Στο φινάλε ακούμε και τη φωνούλα του Tex για πρώτη φορά (ναι είναι ο Jones). Ακόμα μια φορά η σειρά δείχνει το δρόμο… Εκεί που θα έπρεπε να είχαν δώσει μεγαλύτερη προσοχή είναι στον κέρσορα. Εκτός του ότι είναι χοντροκομμένος (άστοχη η επιλογή του «στόχου») η κίνησή δεν είναι απόλυτα ομαλή και ενισχύει τη δυσκολία του pixel-hunting. Συνηθίζεται γρήγορα αλλά σίγουρα θα μπορούσε να ήταν καλύτερη.


Υπάρχει και εδώ ο κίνδυνος να πεθάνουμε, για αυτό προσοχή...

Εν κατακλείδι; Προσωπική μου άποψη είναι ότι το ΜΜ είναι το πιο αδύναμο Tex Murphy. Δεν είναι κακό παιχνίδι και σίγουρα είναι ένα από τα καλύτερα του 1991, όμως εδώ συγκρίνεται με μεγαθήρια. Πρωτοπορεί στον τεχνολογικό τομέα και έχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία αντάξια ενός Murphy. Παίζεται άνετα ακόμα και σήμερα αλλά το υπερβολικό pixel-hunting (μόδα της εποχής) είναι ικανό να αποτρέψει πολλούς να ασχοληθούν με αυτό. Μπορείτε βέβαια να το παίξετε χρησιμοποιώντας κατά κόρων το ενσωματωμένο hint system που έχει αν θέλετε απλώς να του ρίξετε μια ματιά. Όπως και να έχει δεν θα χάσετε το χρόνο σας.


Κοπελιά, που ψέλνεις τις Κυριακές;

Με αυτά κι αυτά μου άνοιξε η όρεξη for more…

Update: Μετά από τη σωστή παρατήρηση του Castledoque να αναφέρω ότι στο MM υπάρχει και ο κίνδυνος αδιεξόδου. Προσωπικά δεν έπεσα σε κανένα. Αυτό όμως που παρατήρησα ήταν ότι στο φινάλε υπάρχει μια περιοχή όπου κλειδώνεσαι. Αν δεν έχεις από πριν πάρει το σωστό αντικείμενο… την πάτησες. Load και ο Θεός βοηθός.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχω παίξει ποτέ το Pandora στο απόλυτα evil path :shock:
Εμπρός λοιπόν καλό μου download, πάντα υπάρχει μια καλή αφορμή για να παίξεις το PD.

αχ, ρίχνεις λάδι στη φωτιά

ManOfSorrows wrote: Το pixel hunting πραγματικά είναι το λιγότερο και δεν είχα πρόβλημα μέχρι στιγμής.

Αν το pixel hunting είναι το λιγότερο, είσαι ήρωας. Χαλαρά για μένα μέσα στην πεντάδα adventres με το χειρότερο pixel hunting. Γενικά το πιο κακό Tex (με διαφορά). Το mean streets παίζεται ακόμα πολύ πιο άνετα.