Art of Murder 2: The Hunt for the Puppeteer

Ξεκινήσαμε το συγκεκριμένο adventure με ιδιαιτέρως αντικρουόμενα συναισθήματα. Από τη μία είχαμε την αρνητική ανάμνηση της Nicol από την πρώτη της περιπέτεια (Art of Murder – FBI Confidential), μία ηρωίδα η οποία μας είχε απογοητεύσει κι εκνευρίσει εξαιτίας της παράλογης και ανεπηρέαστης από τα δρώμενα συμπεριφοράς της. Από την άλλη, όμως, είχαμε τη θετική μας προδιάθεση απέναντι σε οποιαδήποτε ντεντεκτιβίστικη ιστορία και δη μίας που εμπλέκει κατά συρροήν τελετουργικούς φόνους, προδιάθεση η οποία εξισορροπούσε με το παραπάνω τη ζυγαριά. Ξεκινώντας το παιχνίδι, κατακλυστήκαμε από συναισθήματα ενθουσιασμού. Λίγες ώρες αργότερα, ανυπομονούσαμε να τελειώσει για να ασχοληθούμε με οτιδήποτε άλλο. Όταν επιτέλους τελείωσε, αναφωνήσαμε μισο-παραπονεμένα μισο-εκνευρισμένα "θα μπορούσε να είναι πολύ καλό, αλλά...", δηλώσαμε πολέμιοι της ανισσόροπης κι άκρως εκνευριστικής ηρωίδας και παράλληλα προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι και πώς είχε συμβεί τελικά στην ίδια την ιστορία που μόλις είχε κλείσει. Γιατί;

Σενάριο

Αύγουστος 2007, Νέα Ορλεάνη, Αμερική. Είναι βράδυ κι οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εφορμούν σε ένα υπόστεγο αεροσκαφών έπειτα από ανώνυμο τηλεφώνημα που έλαβαν σχετικά με μια δολοφονία. Αρχικά δε βλέπουν τίποτε το ασυνήθιστο, κι έπειτα τον βλέπουν. Κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, κρέμεται σαν παρατημένη μαριονέτα. Είναι νεκρός, έχει πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Ακριβώς από κάτω του βρίσκεται μια μικρή κούκλα ντυμένη με ρούχα της εποχής της γαλλικής επανάστασης.

Οκτώβριος 2007, Χιούστον Τέξας, Αμερική. Μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται κρεμασμένη μες το ίδιο της το σπίτι. Πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία από μια πληγή στο πίσω μέρος του γονάτου της. Το σώμα της είχε στραγγιστεί από το αίμα προτού τοποθετηθεί εκεί πέρα. Η νεκροψία έδειξε νιτρογλυκερίνη και τοξικές ουσίες που επιταχύνουν τη ροή του αίματος. Δίπλα στο νεκρό σώμα της βρίσκεται μια μικρή κούκλα ντυμένη με ρούχα εποχής.

Δεκέμβριος 2007, Μέμφις, Αμερική. Μια δασκάλα Αγγλικών βρίσκεται κρεμασμένη μες το γυμναστήριο ενός δημοτικού σχολείου. Το μοτίβο είναι το ίδιο: ακατάσχετη αιμορραγία, πληγή πίσω από το γόνατο, πέθανε αλλού και μεταφέρθηκε εκεί μετά θάνατον, νιτρογλυκερίνη και τοξικές ουσίες, μια κούκλα αφημένη δίπλα στο πτώμα της.

Ιανουάριος 2008, Τουρς, Γαλλία. Ένας συγγραφέας που είχε αποσυρθεί σε μια κυνηγετική καλύβα για να αναζητήσει έμπνευση για το νέο του βιβλίο βρίσκεται λίγες μέρες αργότερα νεκρός. Κρεμασμένος μες τον ξενώνα της καλύβας. Στραγγιγμένος από το αίμα του. Με την ίδια πληγή στο ίδιο σημείο. Με τις ίδιες ουσίες στον οργανισμό του. Με άλλη μια κούκλα με ρούχα της γαλλικής επανάστασης δίπλα στο άψυχο σώμα του.

Απρίλιος 2008, Παρίσι, Γαλλία. Μια μπαλαρίνα βρίσκεται νεκρή στην αίθουσα για τις πρόβες. Το νεκρό κορμί της είναι αφημένο να ακουμπά σε ένα τοίχο ενώ γάντζοι έχουν περαστεί στο σώμα της για να κρεμαστεί από τα σχοινιά που την κρατούν σε αυτή την πόζα. Είναι στραγγισμένη από το αίμα της. Δεν υπάρχει ίχνος αίματος στη σκηνή του εγκλήματος. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για άλλη μια δολοφονία από το ίδιο άτομο που ξεκίνησε το διεστραμμένο του έργο πριν κάποιους μήνες στη Νέα Ορλεάνη.

Πίσω από όλους αυτούς τους φόνους φαίνεται πως κρύβεται εκείνος που το FBI έχει βαφτίσει "μαριονετίστα", ένας στυγερός δολοφόνος που προετοιμάζει το έργο του καρτερικά, δεν κάνει λάθη και κανείς δεν καταφέρνει να καταλάβει πώς επιλέγει τα θύματά του ή γιατί τα σκοτώνει τόσο βάναυσα. Ο διαταραγμένος αυτός άνθρωπος, όμως, αφήνει πίσω του στοιχεία επειδή θέλει να ανακαλύψει η αστυνομία τους λόγους των πράξεών του, θέλει να μαθευτεί η δική του αλήθεια. Αυτή την αλήθεια πρέπει να φέρει στο φως η ειδική πράκτορας του FBI, Nicol Bonnet, η οποία έχοντας αναλάβει την υπόθεση του "μαριονετίστα" στην Αμερική, καλείται τώρα από τη γαλλική αστυνομία να μεταβεί στο Παρίσι για να παράσχει τη βοήθειά της στις τοπικές έρευνες.

Όλα αυτά φαντάζουν σκοτεινά, μυστηριακά κι αιματηρά υπέροχα σε μια ιστορία πολλαπλών δολοφονιών που αναμένει εμάς να την επιλύσουμε. Δυστυχώς όμως, στην προκειμένη δεν είναι έτσι επειδή τόσο το σενάριο όσο κι οι χαρακτήρες πάσχουν από πολλά προβλήματα. Εάν έχετε ήδη παίξει το παιχνίδι ή δε σας πειράζει να διαβάσετε αρκετά (ορισμένα σημαντικά!!) spoilers για την ιστορία, τότε διαβάστε τη σχετική παράγραφο όπου παραθέτουμε αναλυτικά παραδείγματα. Εάν δε θέλετε να τη διαβάσετε ακόμη, τότε απλώς κρατήστε υπόψιν σας πως αφενός στη συγκεκριμένη περιπέτεια πρωταγωνιστεί μια εξωγήινα ψύχραιμη κι αναίσθητη προς τα δρώμενα ηρωίδα, κι αφετέρου πως η ίδια η ιστορία έχει πολλές "τρύπες" κι άλματα λογικής που ενοχλούν κι απογοητεύουν.

Gameplay

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι ευθύς αμέσως: το gameplay θυμίζει σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό το Chronicles of Mystery – The Scorpio Ritual (CoM), παραμένοντας ολόιδιο σε ορισμένα χαρακτηριστικά του, θυμίζοντάς το στο καλύτερό του από κάποιες απόψεις και στο χειρότερό του από άλλες. Όπως και στο CoM, η πλειοψηφία των γρίφων απαιτεί απλή ή συνδυασμένη χρήση των αντικειμένων του inventory στο κατάλληλο hotspot. Υπάρχουν, όμως, κι ορισμένοι (λίγοι) διαφορετικού τύπου γρίφοι για να δώσουν την αίσθηση της διαφορετικότητας. Σε αυτούς συναντάμε αφενός τον κλασσικό γρίφο ανασύνθεσης ενός σχισμένου χαρτιού (ο οποίος πρωτοτυπεί ευχάριστα στο γεγονός πως αν δε φροντίσουμε να το κολλήσουμε σύντομα, θα ξαναδιαλυθεί αναγκάζοντάς μας να λύσουμε το γρίφο από την αρχή) κι αφετέρου μία timed sequence η οποία ναι μεν μπορεί να οδηγήσει σε death, αλλά έχει autosave αμέσως πριν κι αποδεικνύεται εξαιρετικά εύκολη τελικά. Επίσης, να "προειδοποιήσουμε" όσους δεν αντέχουν τους slider γρίφους πως υπάρχει ένας.

Πέρα από αυτού του είδους τις ελάχιστες εξαιρέσεις, όμως, ολόκληρο το gameplay (το οποίο είναι αρκετά εκτεταμένο σε διάρκεια και ποικίλει ως προς τη δυσκολία) χαρακτηρίζεται από την εξής γνώριμη από το CoM λογική: Υπάρχουν ελάχιστα hotspots κι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών θα σας χρησιμεύσουν για να πάρετε ή να χρησιμοποιήστε ένα αντικείμενο. Ό,τι δεν είναι κολλημένο στο έδαφος πρέπει να το μαζέψετε, με τη λογική πως όλο και κάπου θα σας χρειαστεί αργά ή γρήγορα. Και τέλος, δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε τα απαραίτητα αντικείμενα μιας και (εντελώς τυχαία!) τα βρίσκετε πάντοτε ακριβώς μπροστά σας. Κι αν δε τα βρείτε, δεν πειράζει. Αρκεί να χρησιμοποιήσετε το σήμα κατατεθέν πλέον της City Interactive, το button "?" κάτω δεξιά στην οθόνη σας, για να εμφανίσετε όλα τα ενεργά hotspots.

Προσοχή, όμως, το ερωτηματικό δεν εμφανίζει τα εικονίδια των ενεργών διαλόγων και των hotspots στα κοντινά πλάνα. Αυτά θα πρέπει να τα αναζητάτε ανεξάρτητα από τη χρήσιμη βοήθεια του ερωτηματικού. Άλλο ένα σημείο που θέλει προσοχή είναι πως δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κανένα αντικείμενο πάνω στους χαρακτήρες για να αλληλεπιδράσετε με αυτούς. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν στιγμές στις οποίες θα κληθείτε να δώσετε ένα αντικείμενο σε κάποιο χαρακτήρα για να προωθήσετε την ιστορία. Απλώς δε θα το κάνετε ως ενέργεια. Αντιθέτως, θα μιλήσετε με το χαρακτήρα και θα επιλέξετε από το dialogue tree την ερώτηση που αναφέρεται στο αντικείμενο που θα θέλατε να δώσετε στον NPC.

Τέλος, να αναφέρουμε πως το παιχνίδι δε μας αφήνει να φύγουμε από μία τοποθεσία αν έχουμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα εκεί πέρα, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται η αφελής αύξηση της δυσκολία του τίτλου και το άσκοπο πήγαινε/έλα -αν και σε ορισμένες τοποθεσίες, όπως η Κούβα, υπάρχει έντονα ως χαρακτηριστικό. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ακόμη και σε αρκετά περιορισμένες τοποθεσίες δε θα αντιμετωπίσετε προκλήσεις (λογικές και παράλογες). Όταν κολλάτε και τίποτε δε σας φαίνεται λογικό (γιατί θα συμβεί, πιστέψτε μας!), τότε απλώς δοκιμάστε τα πάντα με τα πάντα. Η λογική και η αλληλεπίδραση μεταξύ των αντικειμένων είναι κάτι πολύ σχετικό σε αυτό το παιχνίδι. Εξοπλιστείτε, λοιπόν, με επιμονή κι υπομονή και βοηθήστε το θηλυκό MacGyver (δηλαδή τη Nicol) να ξεπεράσει τα διάφορα εμπόδια που θα συναντήσει στην πορεία της.

Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος

Παρά τις μικρές κι αρκετά "θαμπές", αλλά παρόλα αυτά κινηματογραφικού ύφους, cut scenes και τα κάπως χοντροκομμένα σε κοντινό πλάνο μοντέλα των χαρακτήρων, ο μακράν καλύτερος τομέας του τίτλου είναι αναμφίβολα τα γραφικά του. Και συγκεκριμένα τα background σκηνικά τα οποία είναι καλοσχεδιασμένα κι ιδιαιτέρως προσεγμένα στην κάθε τους λεπτομέρεια με αποτέλεσμα να προσδίδουν αρκετή αληθοφάνεια στο περιβάλλον. Η Nicol θα ταξιδέψει σε διάφορες κι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους τοποθεσίες προκειμένου να ανακαλύψει την ταυτότητα του "μαριονετίστα". Ξεκινώντας από το Παρίσι όπου θα κινηθεί μεταξύ του ξενοδοχείου της, των σκηνών των εγκλημάτων, του διαμερίσματος του ίδιου του δολοφόνου και του Moulin Rouge, θα βρεθεί έπειτα να ταξιδεύει από την Ισπανία σε μια απομονωμένη έπαυλη κι από εκεί στην Κούβα. Σε όλες αυτές τις τοποθεσίες τόσο οι χρωματικοί συνδυασμοί όσο κι η προσοχή στις λεπτομέρειες είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που τραβούν πολύ θετικά την προσοχή. Έτσι, λοιπόν, όταν βρισκόμαστε στο μισοφωτισμένο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διαμένει η Nicol και βλέπουμε αφενός τα φώτα των διερχομένων αυτοκινήτων να φωτίζουν εσωτερικά το δωμάτιο κι αφετέρου τις κουρτίνες να κουνιούνται από το αεράκι που μπαίνει από το ελαφρώς ανοιχτό παράθυρο, νοιώθουμε ασφαλώς πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα ρεαλιστικό και ζωντανό περιβάλλον.

Το ίδιο, δυστυχώς, δεν μπορεί να ειπωθεί και για τον ηχητικό τομέα του παιχνιδιού, ο οποίος κάθε άλλο παρά ρεαλιστικός κι εθιστικός είναι. Ξεπερνώντας τα μικροπροβλήματα που εμφανίζονται στους υποτίτλους (εξαφανίζονται από το dialogue tree κι επανεμφανίζονται μόνο αν ξαναμιλήσουμε στο χαρακτήρα, δεν εμφανίζονται στην οθόνη, κ.λπ.) και την έλλειψη lip-synch, υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά προβλήματα που αλλοιώνουν σημαντικά την αίσθηση να "ζεις" την περιπέτεια που παίζεις. Το πρώτο εξ αυτών αφορά στις ατάκες που λέει η Nicol στις αποτυχείς προσπάθειες συνδυασμού αντικειμένων. Αρχικά, θυμίζουν τόσο έντονα τις ατάκες του CoM (ζήτημα να αλλάζει μία λέξη στην πρόταση) που καταντά πραγματικά γελοίο. Έπειτα, επαναλαμβάνονται διαρκώς οι απαράλλαχτα ίδιες δύο-τρεις ατάκες κάθε φορά κι εφόσον το παιχνίδι απαιτεί πολύ trial & error για να λύσουμε τους γρίφους του, καταντά εξαιρετικά κουραστικό να ακούμε τη Nicol να λέει τα ίδια και τα ίδια συνέχεια. Ειδικά αν αναλογιστείτε πως και σε αυτή την περιπέτεια της City Interactive δεν προσπερνιούνται οι περιγραφές των αντικειμένων κι οι ατάκες της Nicol σχετικά με αυτά. Το δεύτερο πρόβλημα αφορά στο περιεχόμενο των διαλόγων - το οποίο μάλιστα μπορείτε να ξαναδιαβάσετε ανά πάσα στιγμή στην agenda σας, στο ιστορικό των διαλόγων. Δίχως να μπούμε σε λεπτομέρειες, θα αναφέρουμε απλώς πως πολλές ατάκες είναι παράταιρες, άλλες μπερδεύουν ως προς το τι συμβαίνει στην ιστορία, ενώ άλλες υπάρχουν απλώς για να μας αναγκάσουν να γουρλώσουμε τα μάτια μας απορημένοι με αυτό που μόλις ακούσαμε. Παραδείγματα μπορείτε να διαβάσετε στη σχετική παράγραφο που αναφέραμε και παραπάνω.

Συμπεράσματα

Το δεύτερο Art of Murder κατάφερε (χωρίς κόπο και χωρίς τρόπο!!) να μας αφήσει με πολύ κακές εντυπώσεις. Γιατί; Επειδή δεν έφταναν ούτε οι τρύπες (μεγέθους μαύρης τρύπας) στο σενάριο, ούτε η αιωνίως αναίσθητη κι ως εκ τούτου αντιπαθέστατη ηρωίδα, ούτε οι γρίφοι λογικής "συνδύασε χωρίς να ξέρεις γιατί τα πάντα με τα πάντα αν θέλεις να προχωρήσεις" που εμπεριέχει. Όχι, οι δημιουργοί ήθελαν να είναι σίγουροι πως θα μας απογοητεύσουν και φρόντισαν ολόκληρο το παιχνίδι να βρίσκεται κάτω από τη σκιερή (και κατακριτέα) ομπρέλα της αντιγραφής. Κι αυτό επειδή το "Art of Murder 2: The Hunt for the Puppeteer" μοιάζει σε –υπερβολικά!- πάρα πολλά σημεία με το Chronicles of Mystery - The Scorpio Ritual, τόσα πολλά που καταντά τουλάχιστον αστείο. Εν ολίγοις, θα λέγαμε πως το συγκεκριμένο adventure -παρά τις δυνατότητες που είναι προφανές πως έχει- αποτυγχάνει να μας βυθίσει στον κόσμο του, να μας κερδίσει, αλλά κυρίως να μας διασκεδάσει, κι αποδεικνύεται προβληματικό κι απογοητευτικό αν όχι εκνευριστικό.