Dark Fall : The Journal

Είναι αλήθεια πως τα παιχνίδια πρώτου προσώπου αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα από πολλούς gamers και δεν τυγχάνουν συχνά θερμής υποδοχής λόγω βεβαρημένου ιστορικού. Πραγματικά δεν είναι λίγες οι φορές που ήρθαμε αντιμέτωποι με παιχνίδια που είχαν σαν βάση ένα κάρο λογικούς ή και παράλογους αν θέλετε γρίφους τυλιγμένους σε ένα υποτυπώδες σενάριο ίσα ίσα για να δικαιολογείται ο τίτλος του adventure. Δεν θα αναφερθώ στις εξαιρέσεις του είδους, λίγο πολύ όλοι τις ξέρουμε, είναι σίγουρο όμως ότι το Dark Fall με συνοπτικές διαδικασίες έχει κερδίσει μια θέση ανάμεσα σε αυτές.

Θα περιγράψω χονδρικά το when/what/where about. Θα περιπλανηθείς στους χώρους και τα δωμάτια ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου προκειμένου να συλλέξεις στοιχεία και να εξιχνιάσεις την υπόθεση της μυστηριώδους εξαφάνισης δώδεκα ενοίκων του, στις 29 Απριλίου το 1947. Στην όλη υπόθεση σε εμπλέκει ο αδερφός σου ο οποίος παραβρίσκεται στο ξενοδοχείο ως εκπρόσωπος ενός αρχιτεκτονικού γραφείου που έχει αναλάβει την αναπαλαίωση του. Στο ξενοδοχείο βρίσκονται επίσης και δυο φοιτητές-μελετητές υπερφυσικών φαινομένων που διεξάγουν τη δική τους έρευνα σχετικά με το ανεξιχνίαστο συμβάν του 1947. Φυσικά εσύ όταν πας στο ξενοδοχείο δεν βρίσκεις ψυχή…ή μήπως βρίσκεις;

Η αρχή του παιχνιδιού αν και χρησιμοποιεί ένα κινηματογραφικό κλισέ αρκεί για να σε καθηλώσει. Γκρο πλάνο στον τηλεφωνητή και ένα μήνυμα από τον αδερφό σου που προμηνύει τα χειρότερα: ‘If you are there pick it up…I know what you’re thinking…he o­nly ever phones when everything is wrong…I’m still in Dorset, I’m not the o­nly o­ne here…There are two students from Weymouth, Polly and Nigel, they’re ghost hunters… I think whatever they were hunting has found them…I think it has found me…this place is really freaking me out…These all started a few days ago…I can hear it…it is right outside the door whispering…it is whispering my name, it knows my name…I have to open the door… 

Για όλους όσους λοιπόν η εξερεύνηση ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου αποτελεί μια παιδική φαντασίωση έφτασε η στιγμή να την ικανοποιήσετε καθώς το ξενοδοχείο στον σταθμό του Dowerton άνοιξε και σας περιμένει. Μάλιστα σε μια συνέντευξή του ο Boakes αναφέρει ότι ακριβώς έτσι (εξερευνώντας δηλαδή ένα ερημωμένο ξενοδοχείο) γεννήθηκε η ιδέα για το Dark Fall. Πάνω από είκοσι δωμάτια, πολλοί χώροι και ακόμα περισσότερα hot spots θα καλύψουν τις απαιτήσεις και του πιο ιδιότροπου εξερευνητή. Πραγματικά εκτίμησα το γεγονός ότι ο Boakes ενδιαφέρθηκε να εμπλουτίσει το σενάριό του με στοιχεία που ακόμα και αν δεν διαδραματίζουν κάποιο ρόλο ως προς την εξέλιξη της υπόθεσης συμβάλλουν ωστόσο στο δέσιμο της ατμόσφαιρας ή και στην τελική έχουν τοποθετηθεί απλά προς ικανοποίηση της περιέργειας. Αλήθεια γιατί τόσα παιχνίδια δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτό το χαρακτηριστικό του gamer; Είναι δυνατόν να βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο και να μη θέλεις να ψάξεις τα πάντα μέσα σ’αυτό;

Το παιχνίδι δεν είναι γραμμικό το οποίο σημαίνει ότι ναι μεν υπάρχουν βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε να διαλευκανθεί το μυστήριο, υπάρχει όμως ελευθερία κινήσεων ως προς την σειρά που πρέπει να γίνουν τα βήματα αυτά. Κοινώς μπορείτε να παραστρατήσετε αρκετά και μάλλον θα το κάνετε καθώς σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να διαθέσουμε το χρόνο μας, εννοώ τον εντός game χρόνο, όπου και όπως θέλουμε. Επίσης δεν υπάρχει πιθανότητα θανάτου. Αυτή η υποτιθέμενη ασφάλεια όμως που προσφέρεται δεν είναι καθόλου καθησυχαστική αντιθέτως καταρρακώνεται από την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. 

Ο χειρισμός είναι εξαιρετικά βατός και συνίσταται στο τρίπτυχο βελάκι (για περιπλάνηση στους χώρους) - μεγεθυντικός φακός (για εξέταση αντικειμένων) - χεράκι (για ενέργειες), όλα point and click, ενώ κάποια στιγμή θα χρειαστείτε και πληκτρολόγιο για τις απευθείας συνομιλίες σας. Συνιστώ να κάνετε ερωτήσεις που επιδέχονται σαν απάντηση ναι/όχι του στυλ ‘Do you want to help me?’ αντί για ‘What do you want?’. Εδώ βάλ’τε τη φαντασία σας να δουλέψει γιατί μπορείτε να θέσετε και άλλες πιο περίεργες και να λάβετε πράγματι απάντηση… 

Πολλοί έχουν θεωρήσει τα γραφικά του Dark Fall ως το αδύνατο σημείο του….Τι να πω…πραγματικά πολλές φορές αναρωτιέμαι τι θεωρούμε πια καλά γραφικά σε ένα παιχνίδι. O Boakes αντί της ‘τρέχουσας τεχνολογίας’ χρησιμοποίησε 2d, Macromedia και χαμηλή ανάλυση 640×480. Ο λόγος για τον οποίο προχώρησε σε αυτές τις επιλογές προσωπικά δεν με απασχολεί. Αυτό ωστόσο που παρατήρησα είναι ότι ούτε πρόβλημα λειτουργικότητας υπήρξε, ούτε αισθητικής, αυτό και αν δεν υπήρξε, αλλά ούτε και ρεαλιστικής απόδοσης αν αυτά είναι τελικά τα ζητούμενα. Αντιθέτως αρκετά από τα αντικείμενα που θα βρείτε μέσα στα δωμάτια απεικονίζονται με μεγάλη λεπτομέρεια και είναι αντίγραφα πραγματικών αντικειμένων όπου ο Boakes άντλησε από το ‘Victorian Household Catalogue’. Τα γραφικά συνέβαλαν ουσιαστικά στη σκοτεινή και από χρώματα και από αίσθηση ατμόσφαιρα και σίγουρα συνέβαλαν στα ένα σωρό έντονα αισθήματα, με κυρίαρχη την αγωνία, που θα νιώσετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επίσης θεωρώ πολύ αξιοπρεπή την απόδοση των χώρων δομικά, δεν πανικοβάλλεσαι από τα πολλά μέρη, αλλά και εικαστικά καθώς επιτυγχάνεται η αναπαράσταση των 40’s που δείχνει οπωσδήποτε ότι έπεσε και μπόλικη ιστορική μελέτη από πίσω. Τώρα το ότι οι εικόνες είναι στατικές και το ότι υπάρχει περιστασιακό animation, ο καθένας το εκλαμβάνει ως καλό, κακό ή αδιάφορο, όπως θέλει.

Η μουσική, αυτή και αν ήταν πραγματικά μια έκπληξη. Προσωπικά ελάχιστες φορές μουσική επένδυση ενός παιχνιδιού με έχει επηρεάσει τόσο πολύ. Και εννοώ πολύ. Υπάρχει το εναρκτήριο κομμάτι στο menu και υπάρχουν και μουσικά θέματα που επαναλαμβάνονται, πλαισιώνουν την κάθε εικόνα και φορτίζουν την ατμόσφαιρα με ένα τέτοιο ‘ωραίο’ τρόπο που είναι σίγουρο ότι θα σας υποβάλλουν. Επίσης όταν ανακαλύψετε τον υπολογιστή του Nigel θα βρείτε μέσα στα program files και μια συλλογή κομματιών απροσδιορίστου ύφους αλλά στη προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για μουσική του Dark Fall όσο για μουσική του Nigel και μάλιστα επιεικώς ενοχλητική. Εκεί που γίνεται σαφώς η μεγάλη αποκάλυψη είναι στα ηχητικά εφφέ που έχουν τοποθετηθεί ένα προς ένα με μεγάλη επιμέλεια (συγχαρητήρια κύριε Boakes) δημιουργώντας μια μόνιμη κατάσταση σασπένς. Η καρδιά σας θα είναι συνέχεια σφιγμένη και η αγωνία έτσι απλά θα αιωρείται... Οι ήχοι που ακούγονται όπως βήματα, ψίθυροι, σφυρίγματα τρένου, πόρτες που ανοιγοκλείνουν κτλ ποτέ δεν επιβεβαιώνονται οπτικά, επιβεβαιώνουν όμως την paranormal activity που ζει και βασιλεύει στο ξενοδοχείο του Dowerton. Από την άλλη όταν κυριαρχεί σιωπή σε καταβάλλει η αίσθηση της ανασφάλειας για το τι θα ακολουθήσει. Με λίγα λόγια θα έλεγα ότι όταν έχει ήχο δεν θες ήχο και όταν έχει σιωπή δεν θες σιωπή. (βγάλ’τε συμπέρασμα …) 

Προσωπικά βρήκα πολύ ενδιαφέρον και εύχρηστο το inventory. Μου άρεσε που δεν φορτώθηκε με ένα σωρό χρήσιμα/άχρηστα αντικείμενα ενώ το κάθε αντικείμενο ανεξαρτήτως από το πότε θα έρθει στη κατοχή σας έχει τη δική του προκαθορισμένη θέση. Επίσης μου άρεσε που εμπεριείχε και ενδιαφέροντα gadgetάκια τα οποία άπαξ και τα έχεις, ξέρεις και να τα χρησιμοποιείς. Εδώ θέλω να πω ότι τα gadget αυτά δεν ξεπήδησαν από την φαντασία του Boakes αλλά υπάρχουν και κυκλοφορούν(;;;) από την ίδια εταιρία μάλιστα που φαίνεται να τα προμήθευσε στην Polly και τον Nigel στο παιχνίδι (www.Haddenindustries.co.uk). Υπάρχει και ένα tricky item που μπορεί να σας ξεφύγει κατά την διάρκεια της εξερεύνησης γι’ αυτό ψάχνετε καλά. Σε περίπτωση που δεν το βρείτε, μπορείτε πάλι με λίγη τύχη να τερματίσετε το παιχνίδι αλλά θα χάσετε ένα ενδιαφέρον μέρος του παιχνιδιού.

Στα συν του παιχνιδιού, το in game hint system που δεν θα το βρείτε όμως στο αρχικό menu σε περίπτωση που θέλετε να το (απ)ενεργοποιήσετε. Ο κύριος Boakes σκεπτόμενος πριν από εμάς για εμάς προχώρησε σε μια πολύ ευγενική κίνηση εντάσσοντας στο Dark Fall ένα έξυπνο hint σύστημα για το οποίο δεν παραλείπει να μας ενημερώσει από την εισαγωγή του ακόμα. Βέβαια για να πω την αλήθεια πρέπει να συνωμοτήσει το σύμπαν για να φέρετε εις πέρας την όλη διαδικασία προκειμένου να πάρετε το hint, αλλά τι στο καλό προσπαθήστε και μπορεί να τα καταφέρετε. 

Το καλάθι τον γρίφων περιέχει από όλα τα καλούδια. Οι περισσότεροι δεν είναι inventory based οπότε αναγκαστικά θα επιστρατεύσετε ‘μόνο’ την λογική σας, την παρατηρητικότητα σας, την συνδυαστική σκέψη σας, την φαντασία και την μνήμη σας όπως επίσης χαρτί και μολυβάκι για σημειώσεις. Ο κάθε γρίφος είναι απολύτως απαραίτητος και στη θέση του για συγκεκριμένο λόγο και σκοπό, συνήθως σας δίνει κάποιο στοιχείο που θα σας βοηθήσει στον μεγάλο τελικό, οπότε κρούσματα ξεκάρφωτων γρίφων έτσι για να προχωράει το παιχνίδι δεν θα συναντήσετε. Θεωρώ ότι το Dark Fall έχει ένα καταπληκτικό γρίφο που συνδυάζει αντικείμενο inventory (το προαναφερθέν και ως tricky) με ηχητικό εφφέ. Αν και η επίλυση του συγκεκριμένου γρίφου δεν είναι απαραίτητη ως προς την εξέλιξη του παιχνιδιού, προσθέτει όμως στο εικαστικό κομμάτι και επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά την αρτιότητα του σεναρίου.

Είναι ανούσιο να μιλήσω για την ατμόσφαιρα του Dark Fall. Και είναι ανούσιο γιατί όσο και αν προσπαθήσω δεν θα τα καταφέρω. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως αναμφισβήτητα όλα τα συστατικά στοιχεία του (σενάριο, γραφικά, μουσική) συνέτειναν προς την διαμόρφωση της ατμόσφαιρας αυτής.

Η ενεργοποίηση υποτίτλων γίνεται με F1 αλλά εσείς διαβάστε το manual και για άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Το speech αν και περιορισμένο, είναι ικανοποιητικό από όλους ενώ φυσικά οι ηθοποιοί δεν παραλείπουν να τονίσουν ιδιαιτέρως και την βρετανική προφορά τους. 

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι πραγματικά θεωρώ κατόρθωμα αυτό που κατάφερε ο Boakes. Δεν ξέρω, ίσως το γεγονός ότι έκανε παραγωγή, προγραμματισμό, σχεδιασμό και προώθηση της δημιουργίας του ουσιαστικά μόνος ή αν θέλετε ‘ανεξάρτητα’, ίσως κάτι να λέει. Τελικά οι δουλειές που έχουν γίνει με όραμα, όρεξη και σκέψη πάντα βρίσκουν τον δρόμο τους… Ιστορικά να πω ότι μετά από δυο χρόνια προχώρησε και σε sequel το ‘Dark Fall Lights Out’, όχι ανάλογο του πρώτου ενώ σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ενημέρωσε πως έχει βλέψεις και για τρίτο… Αν έχετε περιέργεια να τον δείτε, εκτός από το site του (www.darklingroom.co.uk), θα τον βρείτε σε μια φωτογραφία στον υπολογιστή του Nigel ενσαρκώνοντας τον Nigel. Τόσο κόπο έκανε ο άνθρωπος, μια φωτογραφία να μη βάλει; :-)

Πραγματικά αν και είπα πολλά θεωρώ ότι δεν κατάφερα να αποδώσω την περίπτωση Dark Fall…τώρα που το σκέφτομαι ίσως και καλύτερα…

Enjoy the amazing dark fall…