Darknes Within: In pursuit of Loath Nolder

H κυκλοφορία του Darkness Within πέρασε από σαράντα κύματα, καθώς ενώ είχε ανακοινωθεί αρκετό καιρό πριν η εταιρεία που το ετοίμαζε έκλεισε λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Τελικά όμως, οι δημιουργοί του παιχνιδιού έφτιαξαν μία νέα εταιρεία, την Zoetrope Interactive, και κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον τίτλο και να τον κυκλοφορήσουν μέσω της Lighthouse.
 
Το σενάριο του παιχνιδιού είναι λίγο «μπερδεμένο», με την έννοια ότι άλλα λέει το site, άλλα λέει το manual και άλλα καταλαβαίνουμε παίζοντας το παιχνίδι. Με λίγα λόγια λοιπόν, η υπόθεση έχει ως εξής: Χειριζόμαστε τον ντετέκτιβ Howard E. Loreid και αναλαμβάνουμε την υπόθεση να εντοπίσουμε τον – επίσης ντεντέκτιβ, αλλά ιδιωτικός και διάσημος στον κλάδο – Loath. Ο Loath εξαφανίστηκε από προσώπου γης πέντε χρόνια πριν και ενώ ασχολούταν με μία υπόθεση, ενώ φήμες τον ήθελαν να ταξιδεύει στην Αφρική και την Ωκεανία και να έχει δοσοληψίες με ντόπιες φυλές και μυστικιστικές παραδόσεις. Μόλις επέστρεψε από τα ταξίδια του αυτά, ήταν εμφανέστατα αλλαγμένος τόσο στην εμφάνιση όσο και στην συμπεριφορά του. Συνέχισε όμως την δουλειά του και αυτή την φορά ανέλαβε την διαλεύκανση της εξαφάνισης του Clark Field. Η περίεργη συμπεριφορά και οι πράξεις του όμως οδήγησαν τις αρχές να τον θεωρήσουν βασικό ύποπτο για την εξαφάνιση του Field. Ο Loath κατάφερε να εξαφανίστηκε και πάλι και εδώ είναι που μπαίνεις εσύ, ο Loreid μιας και το Τμήμα σου αναθέτει να βρεις τον Loath Nolder και να εξιχνιάσεις την υπόθεση της δολοφονίας πια, καθώς βρέθηκε το πτώμα, του Field. Κάποια στιγμή όμως ο Loath εντοπίστηκε και οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο, από το οποίο όμως απέδρασε. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει και το παιχνίδι. Ο σκοπός σου είναι ξεκάθαρος: Να βρεις τον Loath και παράλληλα να βρεις ποιος και γιατί σκότωσε τον Field. Το σενάριο είναι απόλυτα επηρεασμένο από τις ιστορίες του θρυλικού συγγραφέα H.P Lovecraft, κουβαλώντας μάλιστα και όλα τα κλισέ των γραπτών του, σε σημείο μάλιστα που πολλά από τα ονόματα που θα συναντήσετε στο παιχνίδι να είναι παρμένα απευθείας από τις ιστορίες του. Το πρόβλημα με την σύλληψη, αλλά και με την υλοποίηση του σεναρίου, είναι ότι τα πράγματα είναι κάπως συγκεχυμένα με την έννοια ότι δεν ξεκαθαρίζεται στον παίκτη η ακριβής σειρά των γεγονότων καθώς σε αρκετές περιπτώσεις οι ημερομηνίες και η χρονική ακολουθία αυτών που συνέβησαν «δεν βγαίνουν» και δεν στέκουν σε καμία περίπτωση λογικά. Επιπλέον, ακόμα και κύρια στοιχεία της ιστορίας δεν εξηγούνται στο φινάλε, κάτι το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα ο παίκτης να μπερδεύεται σε μεγάλο βαθμό, ακόμα και όταν τελειώσει το παιχνίδι. Σίγουρα ο συγκεκριμένος τομέας θα έπρεπε να προσεχθεί λίγο περισσότερο…

Τα γραφικά του D.W είναι πρώτου προσώπου, δηλαδή βλέπουμε την δράση μέσα από τα μάτια του ήρωα, και θυμίζουν αρκετά αυτά του Scratches. Η κάμερα περιστρέφεται ανάλογα με το που στρέφουμε τον pointer του mouse ενώ προχωράμε στον χώρο πατώντας τα αντίστοιχα βελάκια κίνησης. Τα γραφικά, χωρίς βέβαια να είναι το απαύγασμα της τεχνολογίας είναι πολύ όμορφα ενώ, όπως είναι λογικό, σε αυτά επικρατούν μουντοί και σκοτεινοί τόνοι. Μουσική το παιχνίδι δεν έχει, και στα αυτιά μας φτάνουν μόνο ambient ήχοι του περιβάλλοντος – κάτι το οποίο λειτουργεί απολύτως καταλυτικά σε ότι την αφορά την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Είναι άλλο πράγμα να κινείσαι σε υπόγεια και μυστικά περάσματα και να σε συντροφεύει μόνο μία υδρορροή που στάζει ή απλά να ακούς τον ήχο των βημάτων σου. Πραγματικά εξαιρετική σκέψη και ακόμα πιο εκπληκτική υλοποίηση. Τα εφέ και οι ήχοι είναι τόσο αρμονικά ενσωματωμένα στο παιχνίδι που σε αρκετές περιπτώσεις θα τρομάξετε μόνο και μόνο από έναν ήχο που φαίνεται να έρχεται από το πουθενά!
 
Όπως προαναφέραμε, το DW είναι ένα παιχνίδι πρώτου προσώπου και ο χειρισμός του είναι απλούστατος. Η κάμερα που χρησιμοποιείται είναι πλήρως περιστρεφόμενη ενώ κινούμαστε στον χώρο με τα βελάκια κίνησης που εμφανίζονται μόλις ο κέρσορας του mouse περάσει σε εκείνο το σημείο της οθόνης το οποίο οδηγεί είτε σε άλλες τοποθεσίες είτε στα ενδότερα της τοποθεσίας που ήδη βρισκόμαστε. Αν πάλι περάσουμε το mouse από κάποιο αντικείμενο με το οποίο μπορούμε να διαδράσουμε (π.χ να το κοιτάξουμε καλύτερα, να το πάρουμε, να το διαβάσουμε ή να χρησιμοποιήσουμε πάνω του κάποιο άλλο αντικείμενο) ο κέρσορας αλλάζει εικονίδιο ανάλογα με την περίσταση. Με δεξί κλικ ανοίγουμε το inventory ενώ όντας μέσα σε αυτό έχουμε την δυνατότητα να διαβάσουμε τυχόν έγγραφα τα οποία έχουμε ή να κάνουμε zoom-in στα αντικείμενα μας. Γενικά, ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι απλός και δεν θα αντιμετωπίσετε σε κανένα σημείο δυσκολίες.
 
Το πραγματικά καινοτόμο στοιχείο του D.W και το οποίο περιλαμβάνεται στο inventory είναι το Thinking Screen (ή αλλιώς το μυαλό του Howard) η χρήση και λειτουργία του οποίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και απολύτως κατάλληλη για ένα adventure παιχνίδι. Μέσα σε αυτό λοιπόν, καταγράφονται κάποιες σκέψεις του Howard οι οποίες έχουν να κάνουν φυσικά με την υπόθεση την οποία χειρίζεται. Αυτές οι σκέψεις αφορούν μία τεράστια γκάμα πραγμάτων (από σκέψεις για το ποιο μπορεί να είναι το password για μια βαλίτσα μέχρι την πεποίθηση του για το τι πρέπει να κάνει μετά) και ο παίκτης μπορεί να τις διαχειριστεί σαν «αντικείμενα».

Η χρησιμοποίηση της thinking screen στο παιχνίδι έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνδυάζοντας γεγονότα μέσα σε αυτήν, ή ακόμα και ένα αντικείμενο με μία σκέψη, δημιουργούνται νέες σκέψεις και η οποίες χρησιμεύουν να λυθούν διάφοροι γρίφοι του παιχνιδιού. Πραγματικά, εξαιρετική ιδέα όσο και υλοποίηση. Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού είναι το underlining interface το οποίο έχει να κάνει με την υπογράμμιση στοιχείων από έγγραφα ή βιβλία που συναντάμε μέσα στο παιχνίδι. Κάθε φορά δηλαδή που ανοίγουμε ένα τέτοιο έγγραφο θα εμφανιστεί στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης ένα panel το οποίο μας επιτρέπει να μαρκάρουμε κομμάτια του κειμένου υπογραμμίζοντας τα. Όταν υπογραμμίσουμε το κομμάτι το οποίο πιστεύουμε ότι θα μας δώσει ένα νέο στοιχείο πατάμε το κουμπί «Think» και, ανάλογα με το αν το στοιχείο αυτό είναι όντως χρήσιμο ή όχι, ο Howard θα το αξιολογήσει κατάλληλα και μία νέα σκέψη θα κάνει την εμφάνιση της στην Thinking Screen. Η χρησιμότητα της thinking screen αλλά και των υπογραμμίσεων δίνουν μία εντελώς νέα διάσταση στο παιχνίδι και κάνουν την αναζήτηση των στοιχείων πραγματική απόλαυση. Τέλος, να σημειωθεί ότι μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι σε τρία επίπεδα δυσκολίας, τα οποία καθορίζουν το επίπεδο των hints που σου δίνονται, ενώ υπάρχει και scoring system, το οποίο περιλαμβάνει μάλιστα πολλές παραμέτρους ως προς τον τρόπο που υπολογίζεται. Για ακόμη μία φορά λοιπόν, μπράβο στους δημιουργούς για αυτή τους την σκέψη.
 
Η δομή των γρίφων του παιχνιδιού ακολουθεί την λογική της αστυνομικής έρευνας, δηλαδή επισκεπτόμαστε χώρους και περιοχές οι οποίες έχουν να κάνουν με την υπόθεση μας, στις οποίες βρίσκουμε στοιχεία που προωθούν την έρευνα μας κ.ο.κ. H επίλυση των γρίφων αυτών είναι εξαιρετικά ευχάριστη ενώ πραγματοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε κρατάει συνεχώς αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη και καταφέρνει να τον κρατήσει «κολλημένο» στο παιχνίδι μέχρι να το ολοκληρώσει. Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι απολύτως λογικοί, χωρίς όμως να είναι ποτέ ιδιαίτερα δύσκολοι, και σίγουρα θα καταφέρετε να τους αντιμετωπίσετε χρησιμοποιώντας το μυαλό σας και ίσως και την φαντασία σας. Το επίπεδο δε δυσκολίας τους είναι τέτοιο που σε καμία περίπτωση δεν θα σας αποθαρρύνει με γρίφους αναίτιας και ανούσιας δυσκολίας. Τα στοιχεία είναι πάντα εκεί, αρκεί να ψάξετε προσεκτικά και να τα βρείτε. Επιπλέον, η ατμόσφαιρα του D.W είναι αξεπέραστα επιβλητική, αφού πετυχαίνει να σας μεταδώσει στο έπακρο τις αγωνίες, τους φόβους αλλά και τον τρόμο του ήρωα. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για ένα παιχνίδι που χρησιμοποιεί σαν οδηγό τους εφιαλτικούς κόσμους και τον ανείπωτο τρόμο των ιστοριών του H.P Lovecraft.
 
Η δράση είναι σκηνοθετημένη με τέτοιον τρόπο που πολλές φορές θα σας κάνει να πεταχτείτε από την καρέκλα σας. Φανταστείτε την εξής εικόνα: Εκεί που ψάχνετε κάποιο υπόγειο και σκοτεινό πέρασμα ο Howard ξαφνικά αρχίζει να φοβάται, κάτι που έχει επιπτώσεις και στον χειρισμό του παιχνιδιού! Δηλαδή, η όραση του ήρωα θολώνει, η καρδιά του χτυπά πιο γρήγορα ενώ και η κάμερα κάνει κάποιες απότομες μετακινήσεις, σε συνδυασμό μάλιστα με ένα κρεσέντο ηχητικών εφέ, δημιουργώντας έτσι ένα κλειστοφοβικό και αρκούντως τρομακτικό κλίμα. Το μόνο παράπονο που έχω από την δράση του παιχνιδιού είναι ότι ολοκληρώνεται κάπως απότομα, δηλαδή ξαφνικά βρίσκεσαι στο φινάλε χωρίς καλά – καλά να το καταλάβεις, έχοντας μάλιστα και αρκετά αναπάντητα ερωτήματα.

 
Τα μεγαλύτερα προβλήματα του D.W είναι δυστυχώς τεχνικής φύσεως, το παιχνίδι με άλλα λόγια έχει πολλά bugs. Τα σημαντικότερα που αντιμετώπισα, παίζοντας το στην έκδοση 1.0 είναι δύο. Το πρώτο αφορά την μη αναστρέψιμη εξαφάνιση κάποιων αντικειμένων από το inventory και συμβαίνει όταν, όντας μέσα στο inventory βάλετε ένα αντικείμενο επάνω σε μία «σκέψη». Το δεύτερο bug είναι ακόμα χειρότερο: Αν, ενώ είστε στην οθόνη του inventory κάνετε δεξί κλικ σε οποιοδήποτε κουμπί, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όταν επιστρέψετε στο παιχνίδι να έχουν χαθεί όλα τα hotspots, ακόμα και αυτά της κίνησης, με προφανή αποτέλεσμα να μην μπορείτε να συνεχίσετε το παιχνίδι! Υπάρχουν και άλλα bugs μικρότερης σημασίας ενώ πριν λίγο καιρό η Zoetrope κυκλοφόρησε το patch 1.01 το οποίο διορθώνει αυτά τα προβλήματα και…δημιουργεί άλλα! Ναι, καλά διαβάσατε το νέο patch προσθέτει νέα bugs στο παιχνίδι. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι οι δημιουργοί παρακολουθούν ανελλιπώς το επίσημο forum του παιχνιδιού και προτείνουν λύσεις στους παίκτες που έχουν πρόβληματα. Οπότε, αν αντιμετωπίσετε οποιοδήποτε τεχνικό πρόβλημα μην διστάσετε να απευθυνθείτε εκεί, θα λάβετε σίγουρα βοήθεια. Λογικά, θα κυκλοφορήσει σύντομα και δεύτερο patch, αυτή την ενημέρωση άλλωστε είχαμε από την εταιρεία.
 
Κλείνοντας, οφείλω να ομολογήσω ότι το D.W πραγματικά με κέρδισε με την ατμόσφαιρα του, τους γρίφους του και το πολύ όμορφο και λειτουργικό interface του. Τα μοναδικά του προβλήματα ήταν το κάπως μικρό μέγεθος του, το ανολοκλήρωτο του σεναρίου αλλά και τα bugs του. Απ’ ότι έμαθα επίσης το D.W είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, οπότε περιμένουμε άλλα δύο παιχνίδια στην σειρά, ελπίζω να είναι της ίδιας ή και μεγαλύτερης ποιότητας. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να ασχοληθείτε μαζί του ενώ βγάζω το καπέλο στους δημιουργούς του για αυτό το μικρό έργο τέχνης που έφτιαξαν.