Συνέντευξη με τον Daniele Spadoni, σκηνοθέτη adventure ταινιών
Original English version of the interview: HERE
«Il mio desiderio e portare al cinema i vecchi giochi.»
Ο Daniele Spadoni είναι ένας φιλόδοξος Ιταλός ανεξάρτητος κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης που αγαπά πολύ τα adventures του παλιού-καλού-καιρού. Μπορεί να μην έχει κεφάλαιο για να εργαστεί, έχει όμως όραμα, μεράκι και αποφασιστικότητα. Κι όλα αυτά μαζί τον οδήγησαν στη δημιουργία τριών ταινιών μικρού μήκους βασισμένες σε σπουδαίες περιπέτειες: το Zak McKracken and the Alien Mindbenders, το The Secret of Monkey Island καθώς και το Maniac Mansion.
Καλώς ήρθες, σ' ευχαριστούμε για τη συνέντευξη που μας παραχωρείς. Θα ήθελες να συστήσεις στους αναγνώστες μας εσένα και τη Spadoni Productions;
Ονομάζομαι Daniele Spadoni, γεννήθηκα στο Μπρίντιζι και από το 2013 διαμένω στη Φερράρα, στη βόρειο Ιταλία. Είμαι ανεξάρτητος κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης, και έχω ήδη δημιουργήσει αρκετές βίντεο παραγωγές, πολλές εκ των οποίων μπορείτε να βρείτε στο κανάλι μου στο YouTube: εδώ.
Τα περισσότερα από τα έργα μου είχαν πάνω από 100.000 θεάσεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα παρά τη διαφορετικότητα που εμφάνιζαν ως προς το θέμα τους και το στυλ κινηματογράφησης που χρησιμοποίησα. Γι' αυτό, άλλωστε, επιδιώκω να ενασχοληθώ επαγγελματικά με τη σκηνοθεσία, ενώ παράλληλα διαθέτω ικανότητες στη φωτογραφία, και ειδικά στο editing και τα ειδικά εφέ στην post-production φάση της παραγωγής. Έχω λάβει εξαιρετικές κριτικές για τη δουλειά μου από τον Τύπο, τόσο στο Διαδίκτυο όσο και σε εφημερίδες, και για αν είμαι ειλικρινής βασίζομαι σε έναν ικανοποιητικό αριθμό αφοσιωμένων followers που έχω online. Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι σειρές καρτούν και τα sequels σε διάσημες παραγωγές.
Είσαι adventur-άς; Ποιο είναι το αγαπημένο σου adventure και γιατί;
Ναι, είμαι adventur-άς. Γνώρισα τον κόσμο των pixels όταν ήμουν ακόμη παιδί. Να 'ναι καλά ένας Commodore, μεγάλωσα παίζοντας όλα εκείνα τα αριστουργήματα της εποχής που δεν άργησαν να μου κλέψουν την καρδιά. Παρόλα αυτά, δεν αγαπώ ένα μόνο συγκεκριμένο παιχνίδι. Όσο ήμουν παιδί, ο πατέρας μου πάντοτε μου αγόραζε πολλά παιχνίδια για να παίξω, και κάθε φορά ταυτιζόμουν απόλυτα με τον ήρωα του εκάστοτε παιχνιδιού που έπαιζα.
Ως σκηνοθέτη, σε έχει εμπνεύσει κάποιο adventure χάρη στην ενδιαφέρουσα ιστορία του ή την εξαιρετική σκηνοθεσία του;
Ας πούμε απλώς ότι δεν ήταν ένα μόνο παιχνίδι που έδωσε ζωή στην ύπαρξή μου ως σκηνοθέτης. Ήταν ο ίδιος ο Commodore που με ενέπνευσε και βοήθησε το πάθος μου για τον κόσμο του κινηματογράφου να αναπτυχθεί. Αυτό ισχύει από τότε που άρχισα να φτιάχνω τα πρώτα μου 2D pixel animations έως και σήμερα που δίνω νέα ερμηνεία και διασκευάζω στην πραγματική ζωή τα πιο διάσημα έργα στο χώρο μου, πάντοτε με το προσωπικό κινηματογραφικό ύφος μου.
Τι πιστεύεις για τα σημερινά adventures; Εξακολουθούμε να έχουμε σπουδαίες κυκλοφορίες όπως τον παλιό-καλό-καιρό;
Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά. Στις μέρες μας, όταν ένας παίχτης τελειώσει ένα παιχνίδι, δε θα το ξαναπαίξει καθώς το παιχνίδι δεν κατόρθωσε να «μιλήσει στην καρδιά του», όπως έκαναν παλιότερα τα pixels. Ασφαλώς, ο Ron Gilbert εξακολουθεί να προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο, παρότι καινούριο, και τα καταφέρνει σπουδαία. Τα pixels είναι φανταστικά ως έχουν, δε χρειάζονται γραφιστική βελτίωση. Είναι μια εναλλακτική πραγματικότητα, μια διαφορετική διάσταση, και δε χρειάζεται καμία «ανακαίνιση».
Θέλεις να μας πεις πώς και επέλεξες τα συγκεκριμένα τρία adventures για να βασίσεις τις ταινίες σου;
Αυτό που έκανα με τις διασκευές αυτών των αριστουργημάτων του gaming ήταν να κρατήσω τα πράγματα απλά, αλλά και αληθινά ταυτόχρονα. Όπως ανέφερα παραπάνω, όσο έπαιζες αυτά τα παιχνίδια, πάντοτε βυθιζόσουν στον κόσμο τους, πάντοτε ένοιωθες μέρος εκείνης της δικής τους παράλληλης διάστασης. Αυτές οι ιστορίες με κέρδισαν τόσο πολύ που ήθελα να τις μεταφέρω στο σήμερα. Και τα κατάφερα, και με καλά αποτελέσματα πιστεύω, παρότι δεν είχα καθόλου χρήματα στη διάθεσή μου. Το πάθος που βάλαμε σε αυτά τα έργα έκανε το αποτέλεσμα τόσο καλό και γεμάτο ενέργεια.
Υπάρχει κάποιο πρόσφατο adventure που να απόλαυσες τόσο που θα ήθελες να γυρίσεις μια ταινία μικρού μήκους γ' αυτό;
Ασφαλώς, το «Future Wars» από την Delphine Software και τον Eric Chahi. Ωστόσο, χωρίς κεφάλαιο, πολύ φοβάμαι πως θα είναι αδύνατον να γυριστεί το συγκεκριμένο.
Ποια ταινία θα ήθελες να γίνει adventure και ποιο adventure να γίνει ταινία;
Μια ταινία να γίνει adventure; Ομολογώ πως δεν είχα σκεφτεί ποτέ μια τέτοιου είδους διασκευή... αλλά είναι καλή ιδέα! Όσο για ένα παιχνίδι να γίνει ταινία, όπως μόλις είπα, αυτό θα ήταν το «Future Wars». Τουλάχιστον εάν μιλάμε για τη δουλειά μου στο YouTube. Αν μιλάμε για τον κινηματογράφο, τότε θα ξεκινούσα πάλι από τα Zak Mckraken, The Secret of Monkey Island και Maniac Mansion.
Θα σε ενδιέφερε να δημιουργήσεις ένα FMV adventure μόνος σου, ή να συνεργαστείς με κάποια εταιρεία ανάπτυξης παιχνιδιών με αυτό το σκοπό;
Όχι, δε θα με ενδιέφερε, καθώς το πάθος μου είναι αφιερωμένο στον κινηματογράφο. Ωστόσο, θα μου άρεσε πολύ μια τέτοιου είδους συνεργασία για την ανάπτυξη ενός νέου adventure.
Πόσοι εργάζονται στην παραγωγή μιας ταινίας σου μικρού μήκους; Είναι όλοι επαγγελματίες ή απλώς φίλοι με σχετικές γνώσεις;
Κάνω τα πάντα σχεδόν μόνος μου: από τη σκηνοθεσία στο post-production και τα CGI εφέ. Σε ό,τι αφορά στους ηθοποιούς και τα σκηνικά... δίχως κανένα κεφάλαιο στη διάθεσή μου, αναζητώ πάντοτε για ανθρώπους και συνεργάτες που τους αρέσει η υποκριτική και αποζητούν να επιδείξουν το πάθος τους.
Πόσος χρόνος απαιτείται για την ολοκλήρωση ενός τέτοιου εγχειρήματος; Και ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση συνήθως;
Οι χρόνοι μου για την ολοκλήρωση μια ταινίας μικρού μήκους είναι σύντομοι. Τελειώνουμε τα γυρίσματα σε δύο μέρες το πολύ και έπειτα ξεκινάω την post-production εργασία. Ολόκληρο το εγχείρημα ολοκληρώνεται σε λιγότερο από ένα μήνα.
Τι σχόλια έλαβες από την παγκόσμια adventure κοινότητα για τις ταινίες σου; Τις αγάπησαν ή είχαν πολύ μεγάλες προσδοκίες για να ικανοποιηθούν;
Ως επί τω πλείστον, έλαβα καλά σχόλια. Υπήρχαν κάποιοι που περίμεναν περισσότερα, αλλά δεν έλαβαν υπόψιν τους το γεγονός πως τα έργα μου δημιουργήθηκαν χωρίς κανένα κεφάλαιο ή έστω ό,τι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Παρόλα αυτά, η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμένα ήταν από τους ίδιους τους δημιουργούς των παιχνιδιών, οι οποίοι «μοιράστηκαν» τις ταινίες μου στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Να περιμένουμε κι άλλη ταινία μικρού μήκους που θα βασίζεται σε κάποιο δημοφιλές adventure; Αν ναι, θα μας δώσεις κάποιο hint ποιο θα είναι;
Δυστυχώς, η προσωπική μου ζωή δε μου επιτρέπει να εκφράζω για πάντα το ταλέντο μου δίχως να διαθέτω κεφάλαιο για την παραγωγή των ταινιών. Πολύ θα ήθελα να γυρίσω μια ταινία μικρού μήκους για το «Monkey Island II», αλλά όπως σας είπα, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο αν δεν έχω χρήματα στη διάθεσή μου.
Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου και την υπέροχη συνέντευξη. Ανυπομονούμε να δούμε τι μας επιφυλάσσεις μελλοντικά!
Σχόλια (10)
-
Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Πραγματικά μπράβο για τη προσπάθεια που καταβάλει για να δημιουργήσει τέτοιες φαν-ταινίες. Ειδικά αν σκεφτείς κανείς τι χρήματα έχει πάρει ο Uwe Boll για να γυρίσει όλες τις μούφες "εμπνευσμένες" από παιχνίδια...
Πάντως σε αυτό που quotάρει ο crocark διαφωνώ απολύτως με αυτό που λέει... Ειδικά όταν ακούω την ατάκα με τα pixels μου γυρίζει το μάτι! ΕΛΕΟΣ δηλαδή.... Δηλαδή τα pixels έκαναν τους περισσότερους από εμάς να ξαναπαίξουμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια;;;1 Σαν -
Η αλήθεια είναι πως είναι καλλιτέχνης και όταν γράφει, με αποτέλεσμα να κάνει κάτι υπερβατικά στο λόγο του. Μάλλον είναι θέμα ερμηνείας και οι απαντήσεις του, λοιπόν.
Το πρωτότυπο λέει:
«Il giocatore dopo che ha terminato di giocare non lo riprende piu perchè non aveva trasmesso al cuore quello che i pixel del passato facevano. [...] il Pixel è fantastico cosi senza rinnovare la grafica.. è una realta e dimensione alternativa che non ha bisogno di essere restaurata.»
Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως αναφέρεται στα παιχνίδια της εποχής των pixels και τονίζει πως δεν είναι τα γραφικά που τα έκαναν φανταστικά και πως δε χρειάζεται να κάνουμε remakes τους με καλύτερα γραφικά γιατί ο κόσμος τους είναι γαμώ ως έχει. Συμφωνώ, πάντως, με Κροκ ότι το ζουμί (του!) είναι εκεί που λέει ότι: «Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά.»
Επίσης, παρότι ΠΟΛΥ τον γουστάρω γι' αυτό που κάνει, πρέπει να σημειώσω ότι μόλις έπαιξε adventure του '80κάτι και ενθουσιάστηκε σε βαθμό να θέλει να το κάνει ταινία. Για αθεράπευτο πιξελολάγνο τον κόβω. Ανηκει σε... εκείνους, ξέρεις, που ζουν ανάμεσά μας. LOL1 Σαν -
Το αν έκανες καλά τη μετάφραση προφανώς ήταν σχήμα λόγου. Δεν έχω ιδέα αλλά θα έλεγα ότι η εμπισοσύνη είναι μεγάλη, για να μην πω τίποτα υπερβολικό.
το ζουμί (του!) είναι εκεί που λέει ότι: «Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά.»
(πάει και προς τον Κώστα που το θίγει)
Προσωπικά, είμαι σίγουρος για ό,τι πιστεύω, αν και δεν είναι πάντα ξεκάθαρο. Ωστόσο σε δεκάδες συζητήσεις στο θέμα ή παραπλήσια, έχουν υπάρξει αμφισβητήσεις της ακεραιότητας απόψεων σαν τη δική μου (χαρακτηρισμοί όπως ρετρολάγνοι, οι νέες γενιές πάντα για όσους γερνούν κάτι κάνουν λάθος κλπ.). Στην πρώτη σελίδα (όχι στο φόρουμ) μπαίνει μια άποψη που φαίνεται να μοιάζει με τη δική μου και νομίζω είναι πρώτη φορά.*
Να πω την αλήθεια περίμενα καμιά απάντηση του τύπου:
Πόσο χρονών είναι ο τύπος; Τα μαλλιά του είναι πράγματι μαύρα ή τα σκουραίνει;
*"Νομίζω", γιατί σπανίως ανακατεύομαι και μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάτι. Και για να τα λέμε και όλα - όλα, ανοίγει η αρχική και βλέπω πάνω-πάνω κάτι με κίτρινα γράμματα σε μπλε-μωβ φόντο να αναβοσβήνει, από κάτω ένα ρίβιου για το παιχνίδι burly men, από κάτω μια απειλητική μαϊμού στην πλώρη ενός ιστιοφόρου και τέρμα κάτω κάτι για το broken sword. Αν δεν ήταν η μαϊμού, δε θα το άνοιγα να το δω ... Κάποιος ήξερε τι θα μπει για σήμανση του θέματος πολύ καλά μου φαίνεται. Πίξελ-ξεπίξελ όταν θες να τραβήξεις την προσοχή, έχεις καταλάβει πολύ καλά ποιος είναι ο τρόπος ο σωστός ...0 Σαν -
Αν τυχόν ρωτάς εμένα ... καταρχάς και κατ' αρχήν δεν αποδέχομαι τον όρο ενέργεια τόσο ευρέως χρησιμοποιούμενο. Ενέργεια έχουν από τα adventures μέχρι τη γιουροβίζιον όπου στέλνεις τη "θετική σου ενέργεια" ή τον τελικό του γιούρο για να φέρεις το θεσμό στη χώρα του χρόνου ή την κούπα κλπ. Εσένα που είναι κι η δουλειά σου μέτρα τη σε τζάουλς και δώσε απάντηση.
Εγώ πιο πολύ καταλαβαίνω το δεύτερο σκέλος που δεν του βγάζουν πράγματα όπως παλιά και ερμηνεύω αγωνία για το παρακάτω, αγάπη ή και ταύτιση με τους ήρωες και τέτοια. Δεν έχω ισχυριστεί ποτέ ότι προσωπικά τερμάτισα στα 1992. Η αλήθεια όμως είναι ότι την αγωνία που είχα τότε με κάποιους συγκεκριμένους τίτλους και την αγάπη με τους ήρωες ή και τα σενάρια ακόμα δεν την ξανάχα σε τόσο μεγάλη συχνότητα και ποσότητα. Μην έχοντας παίξει το ΜΜ στην ώρα του, μπορώ να επαναλάβω ότι τα Ζακ, ΜΙ1 και IJ υπήρξαν απανωτές δόσεις κοκτέιλ (πραγμάτων όπως τα παραπάνω) που θα θελα να ξαναδοκιμάσω και δεν έτυχε. Αν έτυχε κάποιες στιγμές (Έιπριλ Ράιαν, Βικ ΜακΦέρσον), μάλλον δεν είχαν συνέχεια τέτοια που να σηματοδοτήσουν χρονική περίοδο ώστε να μνημονεύεται η περίοδος αυτή (και από άλλους αν μη τι άλλό). Οπότε, αν τον έχω καταλάβει καλά τον άνθρωπο, τείνω να πιστέψω πως οι απόψεις μας είναι κοντά.
Στην ερώτηση λοιπόν τι γνωμη έχετε γι' αυτή την άποψη περί "ενέργειας ...", η απάντηση είναι άλλη ερώτηση για το τι συνέβη στην "ενέργεια ...". Γιατί δεν μπορούμε να δώσουμε σαφείς απαντήσεις; Συμφωνώ, διαφωνώ κλπ. Προσωπικά υπήρξα συγκεκριμένος θεωρώ, αλλά νομίζω ότι έχω επαναληφθεί αρκετά. Τελευταία είχα πει για το αν ο Γκέραλτ σε 25 χρόνια θα έχει το σουξέ του Γκάιμπρας ...0 Σαν -
Ακριβώς την ίδια απορία έχω και εγώ. Μήπως όμως κι ο σκηνοθέτης δεν παίζει με την ίδια συχνότητα νέα adventure ή δεν έχει δει ιδιαίτερους τίτλους που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια.
0 Σαν -
Νομίζω ή παρεξηγείς αυτό που λέει ή αυτός δεν το λέει καλά ή η Fallen δεν ξέρει να μεταφράζει από τα ιταλικά ... μάλλον τα 2 πρώτα, με έμφαση στο δεύτερο, γιατί μπερδεύτηκα κι εγώ. Αν καταλαβαίνω σωστά, με το "έκαναν παλιότερα τα πίξελς" δεν αναφέρεται καν στα ίδια τα πίξελς. Μάλλον ούτε και στο σχέδιο. Πιο πολύ παίζει να εννοεί τη χρονική περίοδο '85 - '95, που εκτός των άλλων χρακτηριζόταν κι από γραφικά με κύριο χρακτηριστικό τα εμφανή πίξελς. Και πολύ πιθανό να το λέει έτσι επηρεασμένος από άλλες συζητήσεις που πιθανόν κάποιοι να του τα έχουν χώσει για το τι του αρέσει χαρακτηρίζοντας τα παιχνίδια από τα γραφικά τους, μιας και μέχρι εκεί τους παίρνει να κρίνουν κλπ.
Επίσης, φαίνεται να εναντιώνεται στα ριμέικς με τη χρήση της "ανακαίνισης" κι αυτό μπορεί επίσης να είναι κεκτημένη ταχύτητα. Μιλώντας πάλι προφανώς για τα παιχνίδια που του αρέσουν, έχει συνηθίσει να συμμετέχει σε συζητήσεις όπου θίγεται και το θέμα του ριμέικ.
Η ουσία όμως είναι άλλη. Αν το ξανακουοτάρω:
Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά.
υποθέτω δεν έχεις πρόβλημα, μιας και δεν το έθιξες ήδη, ε;
1 Σαν -
"Πόσο παλιά" από το κουταρισμένο εκεί που απαντάς;
Δεν ξέρω τον άνθρωπο για να ξέρω και τι ακριβώς έχει παίξει κι ευχαριστήθηκε, γι' αυτό και αλλού τόλμησα να το "μεταφράσω" ως '85-'95 χοντρικά. Η μόνη ασφαλής απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι (κατόπιν wikiαναζήτησης για συντομία):
1987 MM
1988 ZMK
1990 TSOMI,
1991 MI2:LCR (εκδηλωθείσα επιθυμία κατόπιν ερώτησης)
Άρα παλιά όσο να πεις 1987-1991, σίγουρα. Για άλλο δεν ξέρω.0 Σαν -
Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά. Στις μέρες μας, όταν ένας παίχτης τελειώσει ένα παιχνίδι, δε θα το ξαναπαίξει καθώς το παιχνίδι δεν κατόρθωσε να «μιλήσει στην καρδιά του», όπως έκαναν παλιότερα τα pixels. Ασφαλώς, ο Ron Gilbert εξακολουθεί να προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο, παρότι καινούριο, και τα καταφέρνει σπουδαία. Τα pixels είναι φανταστικά ως έχουν, δε χρειάζονται γραφιστική βελτίωση. Είναι μια εναλλακτική πραγματικότητα, μι διαφορετική διάσταση, και δε χρειάζεται καμία «ανακαίνιση».
Καμιά απάντηση;
Όχι, ρωτάω επειδή το είδος ανθεί και ...1 Σαν
Αγαπημένα
-
Η αλήθεια είναι πως είναι καλλιτέχνης και όταν γράφει, με αποτέλεσμα να κάνει κάτι υπερβατικά στο λόγο του. Μάλλον είναι θέμα ερμηνείας και οι απαντήσεις του, λοιπόν.
Το πρωτότυπο λέει:
«Il giocatore dopo che ha terminato di giocare non lo riprende piu perchè non aveva trasmesso al cuore quello che i pixel del passato facevano. [...] il Pixel è fantastico cosi senza rinnovare la grafica.. è una realta e dimensione alternativa che non ha bisogno di essere restaurata.»
Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως αναφέρεται στα παιχνίδια της εποχής των pixels και τονίζει πως δεν είναι τα γραφικά που τα έκαναν φανταστικά και πως δε χρειάζεται να κάνουμε remakes τους με καλύτερα γραφικά γιατί ο κόσμος τους είναι γαμώ ως έχει. Συμφωνώ, πάντως, με Κροκ ότι το ζουμί (του!) είναι εκεί που λέει ότι: «Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά.»
Επίσης, παρότι ΠΟΛΥ τον γουστάρω γι' αυτό που κάνει, πρέπει να σημειώσω ότι μόλις έπαιξε adventure του '80κάτι και ενθουσιάστηκε σε βαθμό να θέλει να το κάνει ταινία. Για αθεράπευτο πιξελολάγνο τον κόβω. Ανηκει σε... εκείνους, ξέρεις, που ζουν ανάμεσά μας. LOL1 Σαν -
Νομίζω ή παρεξηγείς αυτό που λέει ή αυτός δεν το λέει καλά ή η Fallen δεν ξέρει να μεταφράζει από τα ιταλικά ... μάλλον τα 2 πρώτα, με έμφαση στο δεύτερο, γιατί μπερδεύτηκα κι εγώ. Αν καταλαβαίνω σωστά, με το "έκαναν παλιότερα τα πίξελς" δεν αναφέρεται καν στα ίδια τα πίξελς. Μάλλον ούτε και στο σχέδιο. Πιο πολύ παίζει να εννοεί τη χρονική περίοδο '85 - '95, που εκτός των άλλων χρακτηριζόταν κι από γραφικά με κύριο χρακτηριστικό τα εμφανή πίξελς. Και πολύ πιθανό να το λέει έτσι επηρεασμένος από άλλες συζητήσεις που πιθανόν κάποιοι να του τα έχουν χώσει για το τι του αρέσει χαρακτηρίζοντας τα παιχνίδια από τα γραφικά τους, μιας και μέχρι εκεί τους παίρνει να κρίνουν κλπ.
Επίσης, φαίνεται να εναντιώνεται στα ριμέικς με τη χρήση της "ανακαίνισης" κι αυτό μπορεί επίσης να είναι κεκτημένη ταχύτητα. Μιλώντας πάλι προφανώς για τα παιχνίδια που του αρέσουν, έχει συνηθίσει να συμμετέχει σε συζητήσεις όπου θίγεται και το θέμα του ριμέικ.
Η ουσία όμως είναι άλλη. Αν το ξανακουοτάρω:
Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά.
υποθέτω δεν έχεις πρόβλημα, μιας και δεν το έθιξες ήδη, ε;
1 Σαν -
Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Πραγματικά μπράβο για τη προσπάθεια που καταβάλει για να δημιουργήσει τέτοιες φαν-ταινίες. Ειδικά αν σκεφτείς κανείς τι χρήματα έχει πάρει ο Uwe Boll για να γυρίσει όλες τις μούφες "εμπνευσμένες" από παιχνίδια...
Πάντως σε αυτό που quotάρει ο crocark διαφωνώ απολύτως με αυτό που λέει... Ειδικά όταν ακούω την ατάκα με τα pixels μου γυρίζει το μάτι! ΕΛΕΟΣ δηλαδή.... Δηλαδή τα pixels έκαναν τους περισσότερους από εμάς να ξαναπαίξουμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια;;;1 Σαν -
Τα σύγχρονα παιχνίδια δεν έχουν ενέργεια, δε σου βγάζουν πράγματα όπως παλιά. Στις μέρες μας, όταν ένας παίχτης τελειώσει ένα παιχνίδι, δε θα το ξαναπαίξει καθώς το παιχνίδι δεν κατόρθωσε να «μιλήσει στην καρδιά του», όπως έκαναν παλιότερα τα pixels. Ασφαλώς, ο Ron Gilbert εξακολουθεί να προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο, παρότι καινούριο, και τα καταφέρνει σπουδαία. Τα pixels είναι φανταστικά ως έχουν, δε χρειάζονται γραφιστική βελτίωση. Είναι μια εναλλακτική πραγματικότητα, μι διαφορετική διάσταση, και δε χρειάζεται καμία «ανακαίνιση».
Καμιά απάντηση;
Όχι, ρωτάω επειδή το είδος ανθεί και ...1 Σαν