Just a pound of flesh, no more, no less...

Θάνατος στη Βενετία

Αν μπορούσα να μιλήσω, τα μπινελίκια που θα έριχνα για τον Ε.Σ. και το γεγονός ότι εξαιτίας του δεν έχω ακόμη καταφέρει να παίξω ούτε καν το πρώτο μέρος, δεν θα είχαν τελειωμό.

Αλλά δεν μπορώ.

.....
....
...

Ok, τώρα που ξαναβρήκα τη μιλιά μου να σχολιάσω ότι μέχρι το σημείο όπου εμφανίζονται στο πλάνο οι δεσποινίδες χωρίς ταμπού ή σουτιέν, αναρωτιόμουνα μήπως παρακολουθώ ταινία εμπνευσμένη από το παιχνίδι.. Τώρα αναρωτιέμαι πότε θα δω μια ταινία εμπνευσμένη από το παιχνίδι.

qrious wrote:
PS.
Καλα ενα post εκανες μετα απο τόσο καιρο και ηταν για το AC2? Μηπως σε επηρέασε ο ΕΣ? ;p

Τι θες να πεις; Δε πιστεύω να είδες τα βιντεάκια στο YouTube όπου πηδάω από τη στέγη των μαγειρείων στα κεραμίδια του ΚΨΜ και μετά κρύβομαι στην οροφή της σκουπιδιάρας για να μπήξω τη πτυσσόμενη λεπίδα/ξιφολόγχη από G3 στο λαιμό του λοχαγού Ξερόλα... Γιατί αν το είδες σημαίνει ότι απέκτησα παραφυσικές δυνάμεις ονειροπροβολής παρόμοιες με της Tamara απ'τα "The Ring" και κανείς δεν μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος..
Ιδίως εγώ..

Μπορείτε εσείς οι τέλειοι να μας εξηγήσετε για ποιό παιγνίδι μιλάτε. Και όλα αυτά τα συγκεκομμένα που μόνο εσείς καταλαβαίνετε τι λέτε δεν θα ήτανε απλώς η μαγκιά να ξέρουμε τι λέτε? Το συγκεκριμένο παιγνίδι έχει κάποιο όνομα ή απλώς είμαστε χαμένοι στην μετάφραση

Δεν έχω X-Box και δεν παίζω ποτέ action μα ποτέ. Αλλά πάντως τώρα αισθάνομαι καλύτερα που ξέρω γιατί μιλάτε ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τις συντομεύσεις.

Εντυπωσιάζεστε πάντως εύκολα τελικά, ε; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Κακό όντως δεν είναι, αλλά σίγουρα έχει πολλά σημεία που ουρλιάζουν πως είναι γραφικό [δεν χρησιμοποίησαν καν blur για να καλύψουν κάποιες αφύσικες γωνίες και σε αρκετά σημεία τα χρώματα είναι υπερβολικά ενάντια στην αληθοφάνεια της εικόνας]. Σίγουρα δεν έχουν όλα τα action τέτοια intro [εντάξει γενικά το αξίωμα είναι να σε βάζει στην ιστορία και όχι απλά να φλωμώσει στο χρώμα και το effect σαν το hollywood] αλλά και πάλι τα περισσότερα games απευθύνονται σε fans και όχι τόσο πολύ σε casual gamers για να τα αγοράσουν και να τα παίζουν στην χάση και στην βρέξη [ή όπως το γράφουν σωστά τέλος πάντων].

Εντάξει, έχω ξενηστικωθεί από τη πολύμηνη αποχή (ελέω στρατού) αλλά δε μπορώ να πω ότι εντυπωσιάζομαι πιο εύκολα από προηγουμένως. Ούτε παρατηρώ εξαντλητικά κάθε τεχνική λεπτομέρεια προτού δώσω στον εαυτό μου το "ΟΚ" να ενθουσιαστεί. Απλώς μερικά trailers τα θεωρώ αριστουργηματικά από πλευράς concept/σκηνοθεσίας και αισθάνομαι την ανάγκη να χειροκροτήσω την προσπάθεια των δημιουργών (όσο περισσότεροι συμφωνήσουν, τόσο πιο ηχηρό το χειροκρότημα).

Από την άλλη, αυτή η εμμονή των game development studios με την hollywood-οποίηση των παραγωγών τους, οφείλω να ομολογήσω πως ναι μεν με ικανοποιεί αισθητικά, αλλά ταυτόχρονα με προβληματίζει διότι συχνά δείχνει να σφίγγει ασφυκτικά στην αγκαλιά της και το gameplay. Είναι κρίμα να χάσουν τα παιχνίδια την ταυτότητά τους σαν ξεχωριστό μέσο ψυχαγωγίας προκειμένου να προσεγγίσουν το ευρύ κοινό μέσα από τον εύκολο και δοκιμασμένο δρόμο των φανταχτερών blockbusters. Ειδικά τώρα που έχουν τα μέσα να πετύχουν πιο ουσιαστικά αποτελέσματα στην αιχμαλώτιση του παίκτη χάρη στις εξελίξεις που σημειώνονται στο διαδραστικό hardware και τις τεχνικές της αφήγησης. Spin-off topic.

Ε εντάξει εσύ, Λάκωνα <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> το έθεσες με περισσότερα λόγια, αλλα δυστυχώς έτσι έχει γίνει πλέον, και ενώ σε κάποιους τίτλους γίνεται επιτυχημένα κάποιους τους κάνει τόσο κιτς όσο ταινία του Uwe Bole [ή όπως τον γράφουν σωστά]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Το "ένα πατρόν για όλα" [generic models κλπ] πάντως ειλικρινά καταντά κουραστικό και δεν νομίζω πως μπορεί να δημιουργήσει φανς με διάρκεια, αλλά περισσότερο με άμεση λήξη. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->