Dragon Age - Origins [2009]

mortal69 wrote: O thief στα RPG είναι χαρακτήρας "σάκος του box" για τα τέρατα και τους αντιπάλους του game.

Ανάλογα με το RPG και συνήθως μόνο στην αρχή. Έχοντας ολοκληρώσει εδώ και λίγο καιρό την ενασχόληση μου με το Oblivion (πως πέρασαν 5 χρόνια ) έχω να πω ότι ο thief από ένα σημείο και μετά είναι απλά πανίσχυρος. Όχι τόσο στη μάχη (αν και εκεί δεν είναι γατάκι), αλλά κυρίως στο avoiding. Απλά κάνει ότι θέλει χωρίς να τον παίρνει κανείς χαμπάρι. Είχα φτάσει στο σημείο να περνάω μέσα από ghosts χωρίς να με βλέπουν... Βέβαια στις αποστολές που είσαι αναγκασμένος να το παίξεις Ράμπο κουράζεσαι αρκετά, αλλά αυτές δεν είναι πολλές στο συγκεκριμένο...

Σίγουρα ο καθένας μας έχει τις δικές του εμπειρίες από τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Προτιμώ περισσότερο τους πολυτεχνίτες χαρακτήρες και γενικά τους "godly", γιατί με αφήνουν να απολαύσω περισσότερο το παιχνίδι σαν ιστορία και όχι τόσο σαν παιχνίδι. Όσο για τους thief τους χρησιμοποιώ περισσότερο για αντιπερισπασμό πριν στείλω στην μάχη τα "tank" μου. Αν και σίγουρα αν καταφέρεις να έχεις thief με abilities assasin σχετικά νωρίς τότε το παιχνίδι μπορεί να γίνει και περίπατος. Αλλά ένας μάγος με πλήρη την "φαρέτρα" των spells [Fire/Ice/Spirit/Blood και healing] φυσικά είναι μια πιο straightforward λύση αν και υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις πως στέλνεις ένα πυρηνικό όπλο να σκοτώσει ένα μυρμήγκι.

Δε θα σταματήσω ποτέ ν' αναρωτιέμαι γιατί με ελκύει τόσο μα τόσο πολύ αυτός ο χαρακτήρας στα RPG. Μια (μερική) εξήγηση είναι ότι σε κάποια, όπως και το εν λόγω, το άνοιγμα σεντουκιών, δίνει XP που δεν το παίρνω αλλιώς. Tο backstbbing ήταν κάτι που δεν αμέλησα ποτέ. Το Pickpocketting ποτέ δε με άγγιξε ιδιαίτερα (δε δίνει XP) - αν και είναι μαι καλή λύση για ταχύτερη αναβάθμιση όπλων. Έχω επίσης παρατηρήσει ότι σε όλα μα όλα τα παιχνίδια που γίνομαι κλέφτης, παλεύω αρχικά με το τοξάκι μου και όλη την "εμπειρία" μετά τη ρίχνω για να γίνω warrior και να παλεύω με 2handed σπαθιά. Τρελό;

mortal69 wrote: αν και υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις πως στέλνεις ένα πυρηνικό όπλο να σκοτώσει ένα μυρμήγκι

Ναι ... Κρίμα είναι! Πάντως μιας και λες μάγος, είχα ακούσει τόσα γι' αυτήν τη Morrigan. Τρελό στυλάκι! Όλο μου τη λέει. Και μου αρέσει, γιατί φέρνει ισορροπίες. Κυρίως όταν λέει ατάκες του στυλ: ε! έχουμε μια αποστολή, αν θυμάσαι. πόσους ακόμη κατατρεγμένους θα βοηθήσουμε; βαρέθηκα να βγάζω εγώ το φίδι από την τρύπα για όλους τους άχρηστους της οικουμένης!

Γενικά το pickpocket σε μερικά είναι αναγκαίο για να περάσεις κάποιο quest [νομίζω στο Two Worlds υπήρχε σαν χαρακτηριστικό]. Πάντως εγώ όταν αρχίζω συνήθως ανεβάζω ανάλογα με το game strength, encuberance και single handed sword/shield, μετά το γυρίζω σε dual welding αν πετύχω καλά όπλα και σε λίγες περιπτώσεις χρησιμοποιώ τα godly two-handed που αλλάζουν και τα stats του χαρακτήρα. Σε μάγους αμέσως healing και fire/cold spells και μετά τα άλλα.

Την Morigan [Claudia Black --->

και στο Stargate SG1 σαν Vala Mal Doran

] την ερωτεύθηκαν πολλοί. Το όλο παιχνίδι μαζί της έκανε ακόμη πιο ευχάριστη την όλη εμπειρία.

Το τελείωσα προχθές - τρελή διάρκεια. Μου άρεσε το βάθος στους χαρακτήρες και την ιστορία τους. Δε μου άρεσε ο πολύ περιορισμένος κόσμος του. Πολλές αποστολές αλλά όλες μαζεμένες σε 10 - 15 μέρη. Καμιά εικοσαριά δεν τις έκανα. Μου άρεσε, αν και με παίδεψε, η απαίτηση για τακτική σε κάποια σημεία, όχι μόνο με τους αρχηγούς. Τέλος τα είδα όλα με την εν λόγω κυρία. Που πας κυρά μου με το παιδί μου στην κοιλιά; Έτσι είπαμε; Καλά ... έτσι είπαμε, αλλά το εννοούσαμε; Αυτό το σεναριακό στοιχείο από μόνο του, δίνει πολλά συν στο παιχνίδι. Φαντάζομαι θα έχει να κάνει και με το #2. Για το οποίο δεν ακούω καλά λόγια (εμένα μου αρκεί να έχει σενάριο και καλό χτίσιμο χαρακτήρα, το action κομμάτι δε με νοιάζει). Αλλά είπαμε ... μακριά. Αυτή η Bioware κλείνει σπίτια.

ΥΓ: και κάτι ακόμη. Τελειώνοντας, δεν κατάλαβα σε τι χρησίμευε το 2ο δισκάκι Δε μου το ζήτησε ούτε μια φορά!

Ακριβώς αυτήν την ομάδα. Πρέπει να ομολογήσω ότι οι λόγοι είναι κυρίως συναισθηματικοί. Η Morrigan, έρωτας όπως λέει κι ο Mortal (ειδικά άμα την ντύσεις με πανοπλία), όμως είναι και τρομερή στη μάχη. Θα έλεγα ότι κάποιες φορές γινόταν το #1 της ομάδας κι έφτιαχνα την τακτική πάνω της. Εκτός αυτών η παρουσία της κρίνεται άκρως απαραίτητη για το "μεγαλείο" των σχολίων της στις διάφορες συναντήσεις. Δεν έχω παίξει πολλά RPGs (καμιά 15αριά όλα κι όλα, άντε είκοσι), αλλά τέτοιο κυνισμό δεν έχω ματαδεί. Wynne. Με το που έσκασε μύτη, φαινόταν να έχει ιδιαίτερη εμπειρία με την ίαση. Τη συνέχισα σ' αυτό το ρυθμό ως healer της ομάδας και προς το τέλος μόνο είχε αρχίσει να παίρνει λίγο παραπάνω σε μαχητική ικανότητα. Εξαίρεση αποτελεί το spell με τη γροθιά σε πράσινο χρώμα που νομίζω είχε από την αρχή και που το κράτησα μέχρι τέλος γιατί όταν πετύχαινε, σώριαζε τον αντίπαλο και μπορούσα να κερδίσω λίγο χρόνο για τον κύριο χαρακτήρα. Alistair. Εδώ καθαρό συναίσθημα. Την είδα ότι είναι το ταίρι μου σαν Grey Warden που δεν πρέπει να εγκαταλείψω και τον πάλευα όσο γινόταν. Τον έκανα και twohanded specialist, αν και δεν ήταν καλός. Όπου ήταν απαραίτητο να έχω νάνο, αυτός έφευγε και κρατούσα τις κυρίες. Ο νάνος Ohgren πάντως μου φάνηκε καλύτερος two - hander. Στην πολύ αρχή αντικαθιστούσα τον Alistair και με τη Liliana γιατί ήταν καλό κλεφτρόνι. Μετά ως thief είχα γίνει αρκετά δυνατός και τη θεωρούσα άχρηστη. Εγώ τώρα. Κλέφτης με ειδίκευση σε 2 όπλα (assassin και κάτι άλλο, δε θυμάμαι). Στο τέλος πάλευα με τσεκούρι 9,6 βελτιωμένο με παράλυση, ηλεκτροπληξία και anti - darkspawn και dagger γύρω στο 7 βελτιωμένο κι αυτό. Γενικά μαντζούνια, παγίδες και τέτοια δεν έφτιαξα ούτε μια φορά. Όλες τις πρώτες ύλες τις πουλούσα. Πιστεύω ότι δεν το έπαιξα καλά, γιατί οι έμποροι είχαν δαχτυλίδια τρελά αξίας πάνω από 30 sovs και όπλα αξίας 130, που δεν αγόρασα ποτέ. Τα λεφτά τα χαλούσα σε βιβλία (συνηθισμένος γαρ από την πραγματική ζωή), που εν τέλει δε χρειαζόντουσαν, γιατί προσέφεραν ελάχιστα. Αν το ξανάπαιζα θ' αγόραζα βιβλία με save πριν και μόνο αν είχαν καλό αποτέλεσμα θα συνέχιζα αλλιώς load. ενικά με τα χρήματα είχα ένα διαρκές θέμα και τώρα που το σκέφτομαι από τη μέση και μετά σταμάτησα να κλέβω, ξεχνούσα. Κι από πανοπλίες είχα τον Alistair και τον αρχηγό με 22 armor, κράνη στο 3,75, μπότες στο 3 και γάντια στο 2,75. Φαντάζομαι ότι θα υπήρχαν και πολύ πιο δυνατές συλλογές. Ένα λάθος που έκανα (δεν το θεωρώ spoiler) είναι ότι όσους δε χρησιμοποιούσα τους είχα "ξεβράκωτους" κι άοπλους, αν και σα λάθος δε στοίχισε. Απλά εκείνο το θηρίο ο qunari (κι αυτός καλός twohander μάλλον) για λίγο που χρειάστηκε πολεμούσε γυμνός με γροθιές.

Για τις μάχες που λες, υπολογίζω ότι έκανα περί τα 1200 saves. Αν θέλει κανείς να τα κρατά και να μην τα ξαναγράφει, τα 400 που δίνει το παιχνίδι είναι πολύ λίγα.

Elessar, παίζεις την απλή έκδοση ή είσαι λάτρης της ατελείωτης περιπέτειας;

Εγώ πάλι έπαιζα με Morrigan, Alistair, Leliana [και αργότερα για λίγο τον assasin/elf... τον ξεχνάω εντελώς] και Wynne και τους υπόλοιπους τους χρησιμοποίησα ελάχιστα και τις 2,5 φορές που το έπαιξα. Σχετικά με τα Accessories, έχει να κάνει και με το πόσο θέλεις να το ψάξεις [χρυσαφικά και άλλα], όταν το παίζεις σαν adventure το μόνο που χρειάζεται ειναι το αναγκαίο run_script [νομίζω] και γενικά καλά όπλα για να μην κάνεις 2 χιλιετηρίδες και 18 αιώνες να ξεφορτωθείς έναν αντίπαλο.

Για το 2ο τι να πω εγώ με τον τρόπο μου όπως πάντα το έπαιξα και ήταν καλό αν και κάπως άδειο δίχως το επικό στοιχείο που είχε το 1ο, βέβαια αν σκεφτούμε πως θα θέλαμε να είμαστε στην θέση εκείνου που διορθώνει τα κακως κείμενα μιας κοινωνίιας με το σπαθί του [με την ιδέα πως εξαλείφει κάποιος δοσίλογους πολιτικούς και λοιπούς διεφθαρμένους και προδότες που έχουν λοξάρει από την έπαρση και την μανία για εξουσία (οιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι επιθυμητή ] δεν είναι κακό. Βέβαια στο παιχνίδι θα έβγαινε και χωρίς godmode ενώ το άλλο θα ήθελε λίγο βοήθεια.

Επιχείρησε το λοιπόν και το 2ο αν θέλεις κάτι πιο light η δοκίμασε το expansion του 1ου, το Awakening πρώτα.

@ Dream_specialist
Βαράτε με κι ας κλαίω; Μάλλον. Τον καταλαβαίνω το Mortal τώρα. Όταν του είχα πρωτογράψει σ' αυτό το ύφος, δεν είχα παίξει ακόμη παιχνίδι της BioWare. Αυτή τη στιγμή μετράω 4 κι έχω να πω πως είναι λίγο σα "ναρκωτικό". Φαντάζομαι ότι όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει από φάσεις περίεργες που δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Εμένα λοιπόν πολύ με ενοχλεί να κολλάω. Γι' αυτό και τις προάλλες που κάπου πήρε το μάτι μου ότι η ΕΑ που έχει τη BioWare θα της αλλάξει τα φώτα πολύ το χάρηκα. Άντε στα τσακίδια που μ' έχει καταντήσει με σύνδρομο στέρησης. Κάποιοι θα στενοχωρεθούν, αλλά εγώ μπορεί να γλιτώσω ...
Και κάτι ακόμη. Μόνο εγώ έχω χαθεί; Άμα βγάλω το απουσιολόγιο ... το advocate πάει για κλείσιμο

@ Mortal
Εσύ έπαιζες με τη Liliana γιατί δεν ήσουν κλέφτης και χρειαζόσουν μια προφανώς. Για τον άλλο που λες και που κι εγώ τον ξεχνάω - πω, πω ... πραγματικά άρρωστος ... ντροπή.
Για το 2, αυτά που λες δε με χαλάνε, αλλά δε μου λες για το χτίσιμο του χαρακτήρα αν στέκεται στα επίπεδα του 1, πράγμα που θεωρώ σημαντικό. Αν πάντως θέλω να είμαι ειλικρινής δεν το βλέπω να μου γλιτώνει. Όχι τίποτα, αλλά έχουμε κι ένα παιδί ... Πρέπει να φροντίσω για το μέλλον του. Μόνο να κατέβει η τιμή, γιατί εκεί που είναι δε λέει προς το παρόν. Expansions δεν παίζω. Τα βαριέμαι. Η περιπέτεια για την περιπέτεια δεν είναι του στυλ μου. Εξαιρείται η περιπέτεια με γρίφους.
Όσο για τους παραλληλισμούς, μ' αυτό το επιχείρημα δεν μπορώ παρά να νομίζω ότι το #2 μάλλον θα είναι καλό.

@ Elessar
Ναι, ο Stern είναι κάπως. Ο νάνος θα σε βοηθήσει μάλλον. Είναι και μαγκάκος. Ίσως σ' εμένα να άρεσε αυτό το generic που λες και δεν ξέρω αν το ερμηνεύω σωστά. Π.χ. για μένα είναι θετικό που παίζω ένα RPG σε μεσαιωνικό setting χωρίς ορκ. Τα έχω σιχαθεί τόσο πολύ που πλέον σιχαίνομαι και τη λέξη. Για να λέμε την αλήθεια δεν είχα και ιδιαίτερη παιδεία με Tolkien κλπ. Τα βιβλία τα διάβασα με αφορμή την πρώτη ταινία. Έκτοτε έχω εξαναγκάσει τον εαυτό μου πάνω από εκατό φορές να τα διαβάσω και φτάνω πάντα μέχρι το πάρτυ του Μπίλμπο μέχρι να με πιάσει ο ύπνος.

Χμ, εδώ μου βάζεις δύσκολα γιατί γενικά ένα RPG τις περισσότερες φορές θα το κρίνω από την ιστορία του παρά από το gameplay του και τον πιθανό εθισμό που ενδεχομένως να προκαλεί. Σίγουρα το 1ο πάντως για τα δικά μου δεδομένα ήταν πολύ πιο σύνθετο από όσο το 2ο, παρότι πολλοί αναφέρουν πως το 2ο ήταν πιο καλά ζυγισμένο, ωστόσο δεν θα το κρίνω ή θα το σχολιάσω. Μια ιδέα καλύτερη ίσως να πάρεις εδώ: nohighscores.com/node/137 ή εδώ www.neoseeker.com/forums/50328/t ... -nutshell/ .

Όσο για το Awakening να αναφέρω πως μιλάμε για εντελώς διαφορετική ιστορία στο ίδιο κόσμο και αν και λιγότερη επική από όσο το 1ο ήταν απίστευτα πιο καλή από το 2ο. Ωστόσο όπως πάντα κρίνονται αυτά βάσει του προσωπικού μας γούστου.