Deadlight - Director's Cut (ps4)

Το παιχνίδι Deadlight της Tequila Works, κυκλοφόρησε το 2012 για το XBOX360 και για Windows και το ανακάλυψα τυχαία πριν λίγες ημέρες, χαζεύοντας τα παιχνίδια που βγαίνουν για την ps4 κονσόλα βελτιωμένα και με νέο περιεχόμενο στην amazon.co.uk. Διαβάζοντας την υπόθεση χασμουρήθηκα δεδομένου ότι η θεματολογία αφορά μετα-Αποκαλυπτικό κόσμο, φίσκα από ζόμπυ. Τα τελευταία δε έχουν τόσο πολύ πολυφορεθεί, είτε σε ταινίες είτε σε παιχνίδια, με αποτέλεσμα όταν παρακολουθώ τις εξελίξεις στην gaming βιομηχανία και βλέπω νεκροζώντανους, αναφωνώ "no thanks" και συνεχίζω απτόητος για εκείνο το παιχνίδι που θα με συναρπάσει με φιλοσοφικά διλήμματα, ανατροπές και μπόλικο σασπένς με βιτριολικό χιούμορ χωρίς τους κουραστικότατους γνώριμους λαρυγγικούς ήχους.

2.5D side scrolling cinematic platformer / survival horror και η περιπέτεια ξεκινά. Χειριζόμαστε τον συμπαθέστατο πρωταγωνιστή Randall Wayne, ο οποίος Καναδός ων, ψάχνει την γυναίκα του και την κόρη του στο ρημαγμένο Seattle, έπειτα από πληροφορίες ότι επιζώντες έχουν καταλύσει σε κάποιο safe point της Pacific Northwest περιοχής. Με ένα πιστόλι, μια καραμπίνα, μία σφεντόνα και ένα πυροσβεστικό τσεκούρι, ο Randall ξεκινά την μοναχική πορεία του σκαρφαλώνοντας φράχτες, τρέχοντας, εφορμώντας σε αντιπάλους (ανθρώπους και Σκιές), έρποντας, σκαρφαλώνοντας, εξερευνώντας χώρους και ανακαλύπτοντας μυστικά σε υπόγεια, σοφίτες, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και κατοικίες, προσπαθώντας άλλοτε να ξεφύγει από επικίνδυνες καταστάσεις και άλλοτε να λύσει puzzles για να έρθει λίγο πιο κοντά στην οικογένειά του η οποία είναι και το κίνητρό του στο να εξακολουθεί να ζει σε έναν κόσμο απόλυτης παρακμής.

Για να πω την αλήθεια, παρά τα επιχειρήματα που θα καταπολεμήσουν την επόμενη πρόταση, ήθελα την παρούσα κριτική να την εντάξω στην κατηγορία "Members' miniReviews" αφού το παιχνίδι βρίθει από σπαζοκεφαλιές, απαιτώντας πλήρη ετοιμότητα, γρήγορα αντανακλαστικά και εναλλακτικές από την πλευρά του παίκτη. Το παιχνίδι ενώ δεν είναι καθαρόαιμο adventure, έχει πολλά χαρακτηριστικά adventure game (βλέπω τον @akarasimo να παθαίνει αναφυλαξία). Η γοητεία του έγκειται στο γεγονός ότι η δράση εξελίσσεται σε οριζόντια θέαση. Οτιδήποτε πράττεις, το κάνεις μόνο από δεξιά στα αριστερά της οθόνης και τούμπαλιν. Η κίνηση δηλαδή είναι απολύτως γραμμική. Τουτέστιν, δεν μπορείς να εξερευνήσεις τους χώρους σε βάθος αλλά αυτή είναι και η γοητεία του παιχνιδιού. Αυτό μπορεί να αφαιρεί πόντους replayability και κύρους αλλά κερδίζει "σε βάθος" (οξύμωρο; Όχι!) καθώς η δουλειά που έχει γίνει στα αστικά περιβάλλοντα, μετατρέπει την εικόνα σε λέξεις, τις λέξεις σε γεγονότα, τα γεγονότα σε θεωρίες και τις θεωρίες σε διευκρινήσεις χάους και ατομικής λύτρωσης. Οι λάτρεις της αναρχίας θα λατρέψουν αυτό το κόσμημα που ενώ δεν θεωρείται μεγάλος τίτλος, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίχτη μέχρι το τέλος αφού επιτυχώς σε εντάσσει αυθωρεί στον κόσμο του, ζητώντας σε αντάλλαγμα οξύνοια, υπομονή και πρωτίστως όρεξη για εξερεύνηση και αναγνώριση.

Φυσικά δεν λείπουν οι στιγμές εκνευρισμού καθώς σε λίγα ευτυχώς σημεία οι trial and error μέθοδοι κανοναρχούν ενώ το dualshock από καθαρή τύχη δεν πετάχτηκε από τον 2ο όροφο καθώς το σκαρφάλωμα τοιχίων και η απόδραση από καταρρέοντα κτίρια απαιτούν κινήσεις προς διάσωση σε κλάσματα του δευτερολέπτου- χώρια που οι πιο εξόφθαλμες λύσεις δεν πετυχαίνουν πάντοτε, αναγκάζοντάς σε να γίνεσαι εφευρετικός για να αποφύγεις παγίδες, φίλια πυρά (sic) και τις ορδές των ζόμπυ. Τα γραφικά είναι πολύ όμορφα καθώς η προοπτική στα ενδότερα των τοπίων, προσθέτει πόντους ατμοσφαιρικότητας, ματαιότητας και παραλόγου βεβαίως-βεβαίως. Στα πλην δεν μπορώ να μην αναφέρω την μικρή του διάρκεια (σχεδόν πέντε ώρες).

Ωστόσο, αξίζει τον κόπο και τον χρόνο σας. Παίξτε το σε βαθύ σκοτάδι (δεν είναι τυχαίο που αποκαλούμαι "pornostars") με ακουστικά.