Half Life 2

Ναί , είναι ανεξάρτητο , αλλά κ μικρό σε διάρκεια.Δεν σε πειράζει όμως αυτό , απο την στιγμή που σου αρέσει η ιστορία του half life, και πιίστεψε με η εξέλιξη είναι ανάλογη των 1+2!

ΣΠΟΙΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΡ

Σε ξεκινάει απο την έκρηξη του αντιδραστήρα...Με κάποιο τρόπο (θα τον δείς και θα γουστάρεις) σώζονται ο freeman k η Alyx , κ ο μόνος τρόπος να Δραπετεύσουν είναι να ξαναμπούν στον αντιδραστήρα κ να τον απενεργοποιήσουν!Η συνέχεια...ανήκει στην ιστορία!

@onecolourblack

Πραγματικά είμαι περίεργος να δω τι γίνεται στην συνέχεια. Ίσως το μοναδικό παιχνίδι fps που με μάγεψε και μου ξύπνησε επαναστατικά αισθήματα για την κάθε καθεστηκυΐα τάξη ή άρχουσα εν πάση περιπτώσει. [ Καλά, όχι ότι δεν τα είχα πριν αλλά αυτό το παιχνίδι πραγματικά είναι το κάτι άλλο]. Όταν λες ότι είναι μικρό, πόσο μικρό δηλαδή;

~5 ώρες με ασταμάτητο παίξιμο + χωρίς προσοχή στις λεπτομέρειες.Γενικά η όλη φάση με τα επεισόδια (1+2+3) είναι καθαρά θέμα μαρκετινγκ της εταιρίας ,καθώς εαν τα 2,3 είναι στην φάση του 1 , τότε ουσιαστικά είναι ενα παιχνίδι (πες το half life 3 αν θες ) με μηδέν καινοτομίες κτλ σε σχέση με το hl2.
Αλλά αυτό δεν μας χαλάει καθόλου

onecolourblack wrote: ~5 ώρες με ασταμάτητο παίξιμο + χωρίς προσοχή στις λεπτομέρειες.Γενικά η όλη φάση με τα επεισόδια (1+2+3) είναι καθαρά θέμα μαρκετινγκ της εταιρίας ,καθώς εαν τα 2,3 είναι στην φάση του 1 , τότε ουσιαστικά είναι ενα παιχνίδι (πες το half life 3 αν θες ) με μηδέν καινοτομίες κτλ σε σχέση με το hl2.
Αλλά αυτό δεν μας χαλάει καθόλου

Προσωπικά ούτε εμένα με χαλάει. Μπορώ να σου πω ότι μου λείπει πολύ ο Dr. Freeman! Πω, πω πάλι θα χαθώ σε αυτό το παιχνίδι-θαύμα!

Το τέλειωσα προχθές και μπορώ να πω ότι μόνο θετικότατα συναισθήματα σου δημιουργεί. Αν και είναι μικρό σε διάρκεια σε αποζημιώνουν: α) η ατμόσφαιρα με όλο το κυνηγητό που τρώνε οι ήρωες, το άγνωστο και η αίσθηση της ελευθερίας που δεν ξέρεις αν θα επιτευχθεί τελικά και β) τα γραφικά που αν και δεν βλέπεις τίποτα καινούργιο από χώρους σε αποζημιώνει ο ουρανός και το στροβιλιζόμενο κόκκινο νέφος, τα combines, antliers που σε κάνουν να μετανιώσεις που γεννήθηκες και η City 17 που ενώ την ξέρεις καλά από το προηγούμενο παιχνίδι την αγαπάς γιατί είναι στην ουσία η δική σου πόλη. Μπορώ να πω ότι είναι ελάχιστα καλύτερα από το Hλlf-Life 2, ασχέτως αν μένεις με ανοικτό το στόμα και χαζεύεις τριγύρω.
Επίσης θέλω να αναφερθώ στους γρίφους που έχει κάποιους αξιόλογους σαν το 2, με την έννοια ότι δεν ψάχνεις πίσω από πόρτες και κάτω από χαλιά αλλά με τους νόμους της φυσικής προσπαθείς να καταλάβεις και να φέρεις εις πέρας διάφορα προβλήματα που ανακύπτουν. Είναι από τα πιο γοητευτικά πράγματα του παιχνιδιού και σε κερδίζει αμέσως!
Γενικά το haλf-life 2- episode 1, όπως και το haλf-life 2, πιστεύω ότι συγκαταλέγονται σε εκείνα τα παιχνίδια που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από ακριβές παραγωγές ταινιών του Hollywood ή παρόμοιων fps παιχνιδιών. Μπορεί να ακούγεται μεγαλόστομο αλλά ευτυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή! Ένα παιχνίδι ύμνος που προβάλλει τις αρχές της ελευθερίας, της παρρησίας της σκέψης κα του λόγου, την καταπίεση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τις επιπτώσεις στο εγγύς μέλλον, τα όνειρα του ανθρώπου και το ωμό, ολοκληρωτικό καθεστώς των combines και τις συνέπειες που αυτό επιφέρει στο περιβάλλον, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην καθημερινή προσπάθεια για να αναπνέεις και ευτυχισμένος να αναφωνείς ότι και σήμερα έζησες (πάντα σε σχέση με το παιχνίδι).
Από την άλλη μεριά είναι τόσο μα τόσο εθιστικό που βλέποντας τα χέρια του Dr.Freeman συνειδητοποιείς ότι δεν σκοτώνεις για να σκοτώσεις απλά αλλά σκοτώνεις για να ανοίξεις δρόμο στην γνώση, στο μέλλον, στο Σύμπαν.
Το episode 1 εν ολίγοις είναι κορυφαίο ειλικρινά ενώ τα Χριστούγεννα αναμένεται το 2 και κάποιους μήνες μετά το 3.

Είδομεν.....