Indiana Jones and the last crusade

Το Indiana Jones and the last crusade ειναι βασισμένο στην ομώνυμη θρυλική ταινία του Τζωρτζ Λούκας. Μπορεί να μη έχει τη δράση και το σεναριακό βάθος της, αλλά είναι ένα απο τα πιο επαναστατκά παιχνίδια της Lucasfilm games, αφήνοντας τα 'ξυλαγγουρίσια' σκηνικά του Maniac Mansion, χιλιόμετρα πίσω.

ΣΕΝΑΡΙΟ
Η υπόθεση δεν είναι κάτι το καινούργιο, εαν έχετε δει την ταινία (που είμαι σίγουρος οτι αυτό ισχύει για όσους είναι πάνω απο 20 ετών).

Πέραν του οτι κατάφερε και βρήκε το Σταυρό του Κορονάντο, φαίνεται οτι είναι μια συνηθισμένη μέρα στο Κολλέγιο Μπάρνεττ για τον καθηγητή Ιντιάνα Τζόουνς. Στο ταχυδρομίο του βλέπει οτι παρέλαβε υπο μυστηριώδεις συνθήκες, το ημερολόγιο του πατέρα του, όπου επι χρόνια σημείωνε τις μελέτες και έρευνές του για το Άγιο Δισκοπότηρο.

Σύντομα, δύο μυστήριοι τύποι τον πλησιάζουν και ο επιχειρηματίας Ντόνοβαν τον ενημερώνει οτι ο πατέρας του εξαφανίστηκε ενώ έψαχνε για το Άγιο Δισκοπότηρο. Το ταξίδι ξεκινάει και το τί θα συναντήσετε λίγο πολύ το ξέρετε: Οι Ναζί θέλουν το Δισκοπότηρο και μόνο με οδηγό τις έρευνες του Χένρυ (πατέρα του Ίντυ) θα το βρουν για να κατακτήσουν τον κόσμο, κι εσείς βέβαια πρέπει να το βρείτε πριν απο αυτούς. Ακολουθούν κατακόμβες, ιππότες, Ναζί, ζέππελιν, αεροπλάνα, μαστίγια, κλωτσομπουνίδια και τα λοιπά.

Το σενάριο, όπως συμβαίνει και με όλα τα παιχνίδια που βασίζονται στις ταινίες, δε γίνετα να ακολουθεί πιστά την ταινία, αλλά έχει σκοπό να δώσει ένα νέο ενδιαφέρον. Πιστεύω οτι αρκετοί γρίφοι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, όπως και το όλο παιχνίδι ως δομή.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι οτι δεν έχει το βάθος που πρέπει να έχει κάποιο αξιοπρεπές adventure. Οι διάλογοι είναι πολύ περιορισμένοι, ενώ δεν σας επιτρέπει να εμβαθύνετε σε πρόσωπα και καταστάσεις, ή να ταυτιστείτε με κάποιο χαρακτήρα. Οι ήρωες των 2 παλαιότερων παιχνιδιών της Λούκας είχαν καταφέρει να γίνουν πολύ πιο συμπαθητικοί από αυτούς εδώ.

Πιο συγκεκριμένα, όπως ξέρετε από την ταινία, κάποιος χαρακτήρας θα σας προδώσει. Αυτή η ανατροπή περνάει στο ντούκου και απλά αναφέρεται στο διάλογο. Επίσης η πιο δυνατή σκηνή της ταινίας, οπου ο Ίντυ συναντά τον ιππότη, περνάει κι αυτή στο ντούκου, χωρίς να δίνεται εξήγηση, ή κάποιος διάλογος, ή τουλάχιστον η συνασθηματική σημασία.

Κάποιες σκηνές απο την ταινία φυσικά λείπουν, όπως οι αρουραίοι, η καταδίωξη στη Βενετία και στην έρημο (αν και η απουσία τους γίνεται αφορμή για injokes), η αδελφότητα του Δισκοπότηρου, ενώ ο Σαλλάχ απουσιάζει εντελώς και ο Μάρκους είναι απλά κομπάρσος. Δεν υπάρχει πουθενά το αίσθημα οτι κάνουμε κούρσα με τους Ναζί για το ποιός θα φτάσει πρώτος. Δεν ξέρω αν αυτά ήταν δυνατό να υπάρξουν σε ένα παιχνίδι εκείνης της εποχής, αλλά θα προσέφεραν πολλά σε ένα adventure.

Πιστεύω οτι θεωρήθηκε η ταινία ως δεδομένη, και οι σχεδιαστές δεν ασχολήθηκαν να αναπτύξουν εκ νέου πρόσωπα και καταστάσεις, ή να τους μεταφράσουν στην adventurική γλώσσα. Σεναριακά λοιπόν, δεν μπορεί να σταθεί μόνο του ως παιχνίδι.

ΓΡΑΦΙΚΑ-ΗΧΟΣ
Όταν βγήκε το παιχνίδι, πέρασαν 2-3 χρόνια από την κυκλοφορία του Zak McKracken, το οποίο δε διέφερε και τόσο απο το Maniac Mansion. Ο Ιντυ όμως διαφέρει τόσο πολύ και απο τα δύο, που θα έλεγα οτι ξεκίνησε την έπόμενη γενιά των παιχνιδιών της Λούκας (αυτά γίνεται όταν κάνεις upgrade την SCUMM).

Τα σκηνικά και κυρίως οι χαρακτήρες δεν είναι χοντροκομένοι, αλλά σχετικά μικροί και ευχάριστοι οπτικά. Οι κινήσεις είναι πιο λεπτομερείς. Όταν μιλούν, δεν ανοιγοκλείνουν απλά το στόμα, αλλά κουνούν και το κεφάλι τους (που φαίνεται ομολογουμένως σα νευρόσπαστο μερικές φορές). Σε αντίθεση με ΜΜ και Ζακ, που ακόμα και όταν έπαιρναν αντικείμενα ή άνοιγαν πόρτες, ήταν ακίνητοι, εδώ κάνουν τουλάχιστον μια κίνηση με το χέρι. Υπάρχουν δε κάποιες διαδικασίες πιο περίπλοκων κινήσεων (πχ όταν σπάτε τη γέφυρα στις κατακόμβες) που είναι ολόκληρα animation

Για τη μουσική δεν έχω να πω τίποτα το ιδιαίτερο, μιας και εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ούτε ηχητικά εφφέ ούτε τίποτα. Πάντως τα κλιπάκια είναι μεταφορά απο κομμάτια του sountrack της ταινίας.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του παιχνιδιού, και αυτό που το κάνει εθιστικό, είναι το οτι έχετε διάφορες επιλογές για να περάσετε μία κατάσταση. Αυτό θα μου πείτε υπήρχε και στα προηγούμενα παιχνίδια. Το θέμα όμως είναι οτι εφόσον αυτό εδώ, σε αντίθεση με MM και Zak, είναι γραμμικό, κάποιες επιλογές σας, μπορούν να ενεργοποιήσουν 'πλοκάμια' ιστορίας και να σας αναγκάσουν να ακολουθήσετε συγκεκριμένο τρόπο επίλυσης γρίφων, ύστερα.

Σκοπός των σχεδιαστών είναι να ξαναπαίξετε το παιχνίδι δοκιμάζοντας εναλλακτικές λύσεις, προσπαθώντας να ανακαλύψετε πράγματα που δεν είχατε παρατηρήσει την πρώτη φορα. Πραγματικά κάποια πλοκάμια 'ενεργοποιούνται' μόνο όταν κάνετε κάποια μη-προβλέψιμα πράγματα, όπως πχ να βρείτε κάποια συγκεκριμένα βιβλία, ψάχνοντας ολόκληρη τη βιβλιοθήκη της Βενετίας.

Όλα αυτά αποθηκεύονται σε κάποιο γενικό σκόρ. Όταν ξαναρχίσετε το παιχνίδι ή κάνετε Load, το γενικό σκορ δε σβήνεται, αλλά αυξάνεται αν λύσετε γρίφους που δε λύσατε πριν. Για παράδειγμα αν δώσετε μια μπουνιά στον υπηρέτη του κάστρου, όπως στην ταινία, θα πάρετε τους πόντους σας. Αν όμως σκεφτείτε να κάνετε restore και προσπαθείστε να βρείτε τρόπο να το περάσετε μέσω διαλόγου, θα πάρετε κι άλλους.

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ
Το πιο εντυπωσιακό, και χαρακτηριστικό οτι πλέον περάσαμε σε άλλες εποχές, είναι η ύπαρξη των εντολών Look και Talk. Στα προηγούμενα παιχνίδια υπήρχε μόνο η Read, που σας επέτρεπε δηλαδή να εξετάσετε μόνο αντικείμενα που γράφουν ή απεικονίζουν κάτι. Με το Look όμως μπορείτε να πάρετε πληροφορία για τα πάντα, και θα σας δώσει (φαινομενικά) μεγαλύτερη ελευθερία στο σύμπαν του παιχνιδιού, αλλά και θα βοηθήσει σε κάποιες λύσεις. Κατα τα άλλα όμως οι απαντήσεις είναι λακωνικές και δεν έχουν τον αυτοσαρκαστικό και πνευματώδη χαρακτήρα των επόμενων παιχνδιών.

Η εντολή Talk τώρα, είναι αυτή που εισάγει το σύστημα με τις πολλαπλές απαντήσεις. Είναι σαφώς πιο πρωτόγονο από τις επόμενες παραγωγές καθότι δεν έχει σκοπό να σας εισάγει στο σύμπαν του παιχνιδιού και να σας δώσει πληροφορίες για την επίλυση του στόχου σας, αλλά είναι σύντομες, λακωνικές και απλά μέρος των γρίφων: κάποιες απαντήσεις πρέπει να τις επιλέξετε για να περάσετε κάποιο σημείο ή να πετύχετε κάτι. Κάποιες επιλογές είναι 'χαμένες ευκαιρίες' και θα σας αναγκάσουν να ακολουθήσετε διαφορετικούς τρόπους μετά.

Το παιχνίδι εισάγει κάποιες σκηνές δράσης-minigames, όπως περιπλάνηση σε λαβύρινθο, μονομαχίες μποξ και πτήση με αεροπλάνο. Το παιχνίδι έχει τον κανόνα 'δεν μπορείτε να κάνετε save στις φάσεις που δεν εμφανίζεται το μενού εντολών' δηλαδή στις σκηνές δράσης ή διαλόγου. Αυτό σημαίνει οτι υπάρχουν ολόκληρες σεκάνς του παιχνιδιού (με απανωτές μάχες, διαλόγους, cutscenes και τούμπαλιν) που πρέπει να περάσετε μονοκοπανιά, χωρίς να έχετε την ελευθερία να κάνετε δοκιμές, και πάλι με σκοπό να αυξηθεί η πρόκληση και το replayability.

Τέλος, αυτό που με ξετρέλλανε κυριολεκτικά, ήταν η ύπαρξη μιας έκδοσης του ημερολογίου του Χένρυ μέσα στο πακέτο. Με σκίτσα του Steve Purcell, μερικά θυμίζουν κάποιες εικόνες από το ημερολόγιο όπως εφανίζεται στην ταινία. Επίσης είναι 'διακοσμημένο' με μουτζουρίτσες, λεκέδες από καφέ και μελάνια κλπ. Σκοπός του δεν είναι μόνο να προσφέρει ένα καλογραμένο background για τα νιάτα του Ίντυ και του Χένρυ, αλλά και copy protection για να βρείτε στο τέλος το αληθινό Δισκοπότηρο στην τελευταία δοκιμασία.

Το post μου είναι άσχετο αλλά:

Ωραίο άβαταρ (επιτέλους) και ακόμα πιο ωραία υπογραφή!!!!!!!!!!

Αν σου έλειπε να βλέπεις άβαταρ, θα μπορούσες να μου το ζητήσεις εδώ και καιρό :Ρ