Evil Under The Sun

Έπειτα από κάποιους μήνες ο γνωστός μας γνώριμος Hercule Poirot ξανακτυπά! Αυτήν την φορά αποφασισμένος να βρει τον δολοφόνο, αναλαμβάνει ο ίδιος τα ηνία της έρευνας που τον οδηγεί σε ένα θέρετρο λίγο πριν την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ιδιαίτερος, sui generis μορφή, συμπλεγματικός και αποφασισμένος, μας οδηγεί ξανά σε μονοπάτια που ξεσκεπάζουν την ανθρώπινη ψυχή και μας αναγκάζουν για πολλοστή φορά να μένουμε εμβρόντητοι μπροστά στο άγνωστο και ανυπέρβλητο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

γενικά: Περίμενα με ανυπομονησία το τρίτο μέρος του παιχνιδιού ξέροντας ότι επιτέλους το χαΐδεμένο enfant gate της αστυνομικής λογοτεχνίας θα πρωταγωνιστούσε σε αυτό το ταξίδι εγκλήματος και μισαλλοδοξίας. Η εταιρεία μας έκανε την χάρη και έβγαλε τον Poirot από τον θώκο του για να μας ξεναγήσει ο ίδιος, με δική μας ευθύνη, στα απάτητα μέρη του εγκλήματος, βαρύς είναι η αλήθεια, με την πιο ιδιαίτερη φωνή που δόθηκε ποτέ σε ντετέκτιβ, εγωιστής και επηρμένος για την οξύνειά του, έτοιμος να μας χλευάσει για το παραμικρό λάθος κατά την διάρκεια της διερεύνησης.

γραφικά: Σε γενικές γραμμές τίποτα που να σε προτρέπει να αναφωνήσεις σε υπέρμετρο βαθμό τον θαυμασμό σου για κάτι. Στους εσωτερικούς χώρους υπερτερεί η λιτότητα. Έπιπλα, διάδρομοι, φυτά είναι επεξεργασμένα έτσι που θαρρείς ότι τα έχεις ξαναδεί. Είναι τόσο ρεαλιστικά που τα σχόλια περιττεύουν. Όσον αφορά στους εξωτερικούς χώρους τα σύννεφα κινούνται ομαλά, το βαρομετρικό είναι σχεδόν υψηλό, το γρασίδι ακίνητο και οι θάμνοι κινούνται αλλά όποτε τους κάνει κέφι. Δεν έχει αλλάξει κάτι από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, η εταιρεία έχει μια συγκεκριμένη ντιρεκτίβα και αυτήν ακολουθεί τυφλά, σαν έφηβος που κάτι αισθάνεται να αναμοχλεύει εκεί κάτω όταν δει την πρώτη ξανθιά σε περιοδικό για ανθρώπους με ανήσυχες αισθήσεις.... Για τα γραφικά των cut-scenes ουδέν σχόλιο. Απλώς απαράδεκτα.

ήχος: Εδώ τα χαλάμε. Οι φωνές των περισσοτέρων ηρώων είναι κακόηχες με κόκκο που λένε και οι χαιφιντελάδες (από το high-fidelity). Η φωνή του ήρωά μας είναι σχεδόν εξαίρετη ενώ κατά καιρούς ακούς τον αέρα που γαργαλάει τις παρειές των ανήσυχων κορασίδων και τις κάνει να φιλοσοφούν για τους ανθρώπους και τα πράγματα εν γένει....

ιστορία: Τα ίδια και τα ίδια με μπλε και πράσινους κόκκους (όχι μουσικούς αυτήν την φορά). Η ιστορία είναι απλή: ένας φόνος γίνεται και η Δικαιοσύνη ζητά τα θύματά της (μην χάσει τρομάρα της!). Μπορώ όμως να πω ότι είναι ενδιαφέρουσα και η πλοκή και η κορύφωσή της αν και δεν παρεκκλίνει καθόλου από το πρωτότυπο και έτσι αν κάποιος έχει δει την ταινία ή έχει διαβάσει το βιβλίο δεν θα βρεθεί ενεός για ακόμα μια φορά να θαυμάζει το ροζιασμένο χέρι της Agatha την ώρα που με χ ά ρ ι θα ζωγραφίζει στο χαρτί τον επικείμενο συγγραφικό της άθλο!

ατμόσφαιρα: Πήγα στην στρατόσφαιρα μια βόλτα και ξανάρθα στον πλανήτη Γη αλλά ατμόσφαιρα δεν είδα. Κάτι δεν με έπειθε. Το τι ήταν αυτό τρέχα γύρευε. Τα ήδη γνωστά μοτίβα εξέλιξης, η ίδια χιλιοειπωμένη τακτική, τα "δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε" που λέει και ο ποιητής, δεν ξέρω, αλλά το πήγαινε έλα του ήρωα, άσκοπο κάποιες φορές και τα παράπονά του για διογκωμένες φλέβες στα πόδια, πρόγευση ποδάγρας θα σας γελάσω, δεν έπεισαν για το αξιόλογο του πράγματος.

γρίφοι: Και φτάνουμε στα εύκολα. Για πρώτη φορά σαν να μην ήξερα καθόλου την Fallen Angel. Ούτε ένα τηλέφωνο. Ούτε ένα ποστ. Ούτε ένα βλέμμα. Ένα νόημα. Κάτι. Τίποτα. Έλυσα τους γρίφους εντελώς μόνος μου χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Στην ουσία δηλαδή, γρίφοι δεν υπάρχουν. Θα μπορούσαν δηλαδή να υπάρξουν αλλά χάθηκαν στην ανυπαρξία της ίδιας της ύπαρξής τους! Δεν ξέρω αν βγάλατε νόημα από όλα αυτά αλλά δεν κόλλησα πουθενά όσο και να προσπάθησα για το αντίθετο! Με ξάστερο μυαλό και την Αφροδίτη στον όγδοο οίκο θα τα καταφέρετε.

συμπέρασμα: Όπως καταλάβατε το παιχνίδι δεν προσδίδει κάτι το καινούργιο. Η ίδια συνταγή με μπαγιάτικα αβγά. Οι λάτρεις θα το υμνήσουν. Οι καινούργιοι στον χώρο θα το συμπαθήσουν. Άρα δεν χάνει κανείς. Αυτά....

Βαθμολογία: 2,5/5

Έτυχε να δω το post σου αλλά δεν θα είναι εύκολο να απαντώ ή να συμμετέχω στο φόρουμ γιατί δεν έχω adsl (άλλαξα πάροχο) και θα έχω internet από το καινούργιο έτος μάλλον. Να φανταστείς ότι σου γράφω από άλλον υπολογιστή! Τώρα, όσον αφορά στο save που ζητάς το έχω αλλά δυστυχώς είναι αδύνατον να στο στείλω λόγω της παραπάνω κατάστασης που περιγράφω αλλά αν προσπαθήσω θα καθυστερήσω οπότε.... Πάντως ψιλοταλαιπωρήθηκα με το συγκεκριμένο κομμάτι. Γενικά είναι εύκολο αλλά πρόσεχε πολύ το γύρω-γύρω του γράμματος. Πρέπει να ταιριάζουν απόλυτα τα σχεδιάκια αλλά μπορεί να σε ξεγελάσει εύκολα το περίγραμμα με τις περικοκλάδες! Όταν το κάνεις σωστά αυτόματα θα αλλάξεις πίστα και το γράμμα θα μπει αυτομάτως στο notebook που κατέχεις.

@Dream_Specialist

Απ'οσο θυμαμαι οταν ενα συγκεκριμενο κομματι μπαινει στη θεση του αλλαζει ελαφρως χρωμα (απο κιτρινο ασπρο ή τουμπαλιν). Δυστυχως δεν εχω κρατησει κανενα save :/

Κι εμένα με παίδεψε πολύ αλλά βγαίνει... Το κόλπο είναι να προσέξεις τα κομμάτια που δεν έχουν γράμματα επάνω ή τα κομμάτια που φαίνονται μόνο οι απολήξεις των γραμμάτων. Κάπου εκεί το κάνεις το λάθος και όντως όταν θα τελειώσεις θα αλλάξει το χρώμα στο γράμμα. Αν θυμάμαι καλά στο <!-- w --> www.gameboomers.com <!-- w --> πρέπει να έχει και μια φωτο του γράμματος που βοηθάει σημαντικά. Καλή συνέχεια!

Περιλαμβάνεται μέσα στο walkthrough του παιχνιδιού. Απλά αγνόησε ότι λέει για να μην έχουμε κανα sp;oiler και κάνε scroll μέχρι να δεις την εικόνα. Δυστυχώς δεν έχω save από αυτό το σημείο. Πάντως και μενα με είχε παιδέψει απίστευτα αυτό το γράμμα...

www.gameboomers.com/wtcheats/pcA ... thesun.htm

Ελπίζω να τα καταφέρεις...

Περίεργα πράγματα... Κι εγω έτσι νόμιζα στην αρχη αλλά τελικά είχα λάθος σ' ένα σημείο... Λες να πρόκειται για bug?? Εγω τα saves μου τα έχω σ' ένα αρχειο αλλα δεν θυμάμαι αν εχω σώσει μετα το γράμμα... [/b]

Ισως το πιο βαρετό παιγνίδι που έχω παίξει ποτέ στην ζωή μου. Να πηγαίνω πάνω κάτω τον Πουαρώ, που περπατάει σαν να είναι χεσμένος και να ακούω τον εκνευριστικό ήχο των βημάτων του στο ξύλο τακ-τακ, στο βότσαλο κριτς-κρίτς, ότι πρέπει για να θέλεις να αυτοκτονήσεις επιτόπου.

Μια πατάτα καθαρή, θλιβερό, κακοφτιαγμένο. Ελαχιστοι γρίφοι και να γίνονται μόνο ότι θέλει αυτός. Δεν κατεβαίνει σκάλες για να πάει στην παραλία, δεν οδηγεί βάρκα. Ουφ μια αηδία. Ευτυχώς το τελείωσα, γιατί δεν το άντεχα άλλο