LURE OF THE TEMPTRESS

Οι νεαροί σε ηλικία φίλοι των adventures γνωρίζουν τη Revolution μέσω των πολύ επιτυχημένων Broken Sword. Αρκετά χρόνια πριν από τη γέννηση της συγκεκριμένης σειράς όμως , η αγγλική εταιρία είχε ήδη εδραιώσει τη καλή της φήμη στη συνείδηση των gamers με δύο έξοχα παιχνίδια , τα Lure of the Temptress και Beneath a Steel Sky. Με αφορμή το mini-review του aiRness ο οποίος μας περιέγραψε προχθές το τελευταίο , Θα ήθελα να παρουσιάσω με ένα περιληπτικό review και το πρώτο.
Το Lure of the Temptress (LotT) κυκλοφόρησε το 1992 για PC , Amiga και Αtari ST και έτυχε θερμής υποδοχής από τους χρήστες και των τριών μηχανημάτων ενώ αρκετές από τις ιδέες που εισήγαγε εφαρμόστηκαν στο κατοπινό Beneath a Steel Sky (το οποίο θεωρώ προσωπικά ως το καλύτερο adventure της Revolution).
Το παιχνίδι μας μετέφερε σε έναν μεσαιωνικό fantasy κόσμο όπου υποδυόμενοι τον Diermot έπρεπε να νικήσουμε τη σατανική μάγισσα Selena. Tελεία και παύλα καθώς την ιστορία την έχουμε ήδη δει (και θα την ξαναδούμε) αμέτρητες φορές και δεν αποτελούσε και το δυνατότερο σημείο του LotT. H ατμόσφαιρα πάντως ήταν αρκετά επιτυχημένη και παρά το τετριμμένο σενάριο το παιχνίδι παιζόταν ευχάριστα.
Τα γραφικά ήταν συμπαθητικά με πολύχρωμα backgrounds και μεγάλα , καλοσχεδιασμένα sprites αν και την ίδια εποχή οι παραγωγές της Lucas , της Sierra και της Microprose (Μonkey Island 2, King's Quest 5, Rex Nebular and the Cosmic Gender-Bender) ήταν ένα σκαλοπάτι ψηλότερα. Με εξαίρεση την εισαγωγή στην οποία υπήρχε ένα όμορφο μουσικό θέμα , η μουσική και τα ηχητικά εφέ ήταν αρκετά φτωχά και περνούσαν απαρατήρητα. Αυτό πάντως που έκανε το παιχνίδι να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ήταν το σύστημα Virtual Theatre κατά το οποίο οι διάφοροι χαρακτήρες δεν έμεναν διαρκώς "κολλημένοι" σε μία οθόνη , αλλά ήταν ικανοί να κινούνται αυτόνομα στις διάφορες τοποθεσίες και να εκτελούν πράξεις ανεξάρτητα από εσάς. Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό ήταν η παρουσία ενός sidekick (βοηθού), του Ratpouch , στον οποίον μπορούσατε να δώσετε εντολές και η συνεργασία μαζί του ήταν απαραίτητη για να λύσετε πολλούς από τους γρίφους του παιχνιδιού. Το interface επίσης ήταν αρκετά πρωτότυπο και εύχρηστο : Με δεξιό mouse-click πάνω σε ένα hotspot ή χαρακτήρα εμφανίζοταν μία λίστα με όλες τις πιθανές πράξεις που μπορούσατε να εκτελέσετε ενώ με αριστερό κλικ εφαρμόζατε την πιο λογική ενέργεια , συνήθως look για αντικείμενα και talk για χαρακτήρες.
Τόσο η διάρκεια (9-10 ώρες) όσο και η δυσκολία του LotT κυμαίνονται σε μέτρια προς χαμηλά επίπεδα , αν και πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι προς το τέλος υπάρχουν δύο μάχες στις οποίες μπορείτε εύκολα να σκοτωθείτε. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολες , απαιτούν όμως μια δόση υπομονής και λίγη στρατηγική για να νικήσετε.
Το παιχνίδι διατίθεται ως freeware και λειτουργεί άψογα σε DosBox. Αν , λοιπόν , περάσετε καμιά βόλτα από το site της Revolution (<!-- w --> www.revolution.co.uk <!-- w -->) , μαζί με το Beneath a Steel Sky κατεβάστε και το Lure of the Temptress (1.3 Μ. Δείτε το σαν ένα διάλειμα από πιο "σοβαρούς" τίτλους που θα σας απασχολήσει μέχρι να κυκλοφορήσει επιτέλους αυτό το αναθεματισμένο το Vampyre Story!

Το τελευταίο διάστημα επαναδραστηριοποιήθηκα και εγώ στα adventures και έχω αποφασίσει να παίζω μέχρι τέλους ότι πέφτει στα χέρια μου. Το Lure το είχα κατεβάσει κάποια στιγμή free από το gog, οπότε λέω πάμε να δούμε τι παίζει. Για 1ης γενιάς παιχνίδι είναι μια χαρά και πραγματικά, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε, παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερα στοιχεία, όπως πχ, η αυτόνομη κίνηση των χαρακτήρων .
Από εκεί και πέρα, μιας και τα θετικά ειπώθηκαν, να εστιάσω λίγο στα αρνητικά του.
Η κίνηση σε σημεία είναι εκνευριστική, μπορεί και να φας 2'-3' χρόνο να μετακινηθείς 3 βήματα, επειδή περνάνε χαρακτήρες από κοντά σου και ο δικός σου χαρακτήρας ξεκινάει κύκλους γύρω από τον άξονά του ή κυκλικές κινήσεις σε μια νοητή διαδρομή (που προφανώς είναι η διαδρομή που πατάει λόγω development...1992 είμαστε ακόμα). Επίσης emmanuel λογικά είχες την τύχει να μη "χαθεί" ο βοηθός σου. Ο δικός μου κάποια στιγμή σταμάτησε να με ακολουθεί, εκείνη τη στιγμή το θεώρησα μέρος του παιχνιδιού και συνέχισα να κινούμαι, έλα όμως που έφτασα σε γρίφο που τον χρειαζόμουν... Ρε που είναι ο βοηθός, που είναι ο βοηθός; Άρχισα να ψάχνω σε όλες τις οθόνες του παιχνιδιού, μήπως τον πετύχω πουθενά, και τελικά τον βρήκα κολλημένο ανάμεσα σε δύο (οθόνες). Έκανα φιλότιμες προσπάθειες να πετύχω το click και follow me τα δέκατα του δευτερολέπτου που εμφανιζόταν στη δική μου οθόνη (και dexterity το game, πολύ μπροστά μιλάμε) και τελικά τα κατάφερα.
Πέρα από τα παραπάνω ήταν μια καλή retro εμπειρία. Το τελείωσα σε περίπου 5 ώρες, δε νιώθω ότι έχασα το χρόνο μου, άρα όλα καλά.