mini review για το παλιό Heart of China

Heart of China

Πριν από μια εβδομάδα, έκοβα βόλτες στο <!-- w --> www.abandonia.com <!-- w --> και ανάμεσα σε πολλά παλιά adventures πήρε το μάτι μου το HOC. Παλιό παιχνίδι από την Dynamix, τώρα πια abandonware. Το θυμόμουν λίγο σαν εικόνα από review στο PcMaster πριν καμιά 20αριά χρόνια. Θυμόμουν βασικά ότι τότε είχα εντυπωσιαστεί από τις screenshots.
Σενάριο - ατμόσφαιρα - χειρισμός
Χειρίζεσαι βασικά έναν τυχοδιώκτη, τον &#8220;Lucky&#8221; Jake Masters, που προσωπικά μου θύμισε έναν ήρωα &#8211; δε θυμάμαι το όνομά του &#8211; από μια σειρά που έβλεπα παιδί, το «μυστήριο του χρυσού πιθήκου». Πρόκειται για έναν απόμαχο άσσο των αιθέρων, τον οποίο προσλαμβάνει ένας πλούσιος τύπος ονόματι Lomax για να σώσει την κόρη του από απαγωγείς. Βοηθός σου, ένας Κινέζος Ninja, ο Chi (κι εγώ που νόμιζα ότι οι Νίντζα ήταν Ιάπωνες). Οι τοποθεσίες που διαδραματίζεται η περιπέτεια είναι κατά σειρά η Κίνα, το Νεπάλ (Κατμαντού), η Τουρκία (Πόλη), Γαλλία (Παρίσι) και κάποιο ενδιάμεσο σημείο της διαδρομής του Orient Express από την Πόλη στο Παρίσι. Εκτός από τον Lucky και τον Chi, προς το τέλος χειρίζεσαι και την Kate (η απηχθείσα). Ο χειρισμός είναι τύπου point & click, με τη διαφορά ότι τα κλικ δεν προκαλούν ορατή κίνηση αφού το animation είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Οι γρίφοι του είναι αποκλειστικά inventory based και θέμα διαλόγων. Μιας και δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο σε διάρκεια, θα έλεγα πως το μόνο ουσιαστικά δύσκολο κομμάτι είναι το τι θα πεις, αν θα το πεις (υπάρχουν φορές στο παιχνίδι που η σιωπή αποδεικνύεται χρυσός), πότε θα το πεις και τέλος ποιος χαρακτήρας από αυτούς που χειρίζεσαι θα το πει. Το δέντρο των διαλογικών επιλογών είναι λίγο σύνθετο, αλλά βοηθούν εδώ τα πολλά saves που επιτρέπονται και το ότι μπορείς να βάλεις δικά σου ονόματα &#8211; ολόκληρες φράσεις. Υπάρχουν επίσης στιγμές που υποτίθεται πρέπει να δράσεις γρήγορα, το καταλαβαίνεις από την επιτάχυνση της μουσικής υπόκρουσης, αλλά δε μιλάμε για κάτι φοβερό. Άλλωστε ο γράφων που χαρακτηρίζεται για το αργό του παίξιμο, πέρασε τις σκηνές αυτές με τη μια. Σε δυο σημεία συμβαίνει κάτι τελείως απαράδεκτο &#8211; ναι, υπάρχουν action σκηνές (οδηγείς ένα τανκ και το ρίχνεις και λίγο στο beat ʽem up). Από τότε τις κάνανε αυτές τις &#8230;άντε να μην πω&#8230; στα adventures. Ευτυχώς όμως σου δίνεται η επιλογή να προσπεράσεις, ανακηρυσσόμενος αυτόματα νικητής. Ίσως να μην πρόκειται για κάτι δύσκολο, αλλά δεν μπήκα στη διαδικασία να το δοκιμάσω καθαρά για λόγους ιδεολογικούς. Μια παράμετρος που προσωπικά δε με προβλημάτισε είναι πως ξεκινάς με μια αμοιβή &#8211; στόχο, για τις υπηρεσίες σου, το οποίο όσο περνούν οι μέρες μειώνεται (κάθε ημέρα που περνά χάνεις και καλά $20.000).
Γραφικά
Το πρωτοφανές για την εποχή ήταν ότι είχαν χρησιμοποιήσει αληθινούς χαρακτήρες (φωτογραφίες) ψηφιοποιημένες. Το ότι τα γραφικά του σήμερα φαντάζουν να βγήκαν από κάποιο πυθάρι, δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε τη μοναδικότητά τους για την εποχή που κυκλοφόρησε. Δεν έχουν σχεδόν καθόλου κίνηση εκτός από κάποια υποτυπώδη οπτικά εφέ. Οι σκηνές δράσης (όταν π.χ. σου την πέφτουν) αποδίδονται με 2 &#8211; 3 συνεχόμενα φωτογραφικά καρέ. Εμένα προσωπικά μου θύμισε φωτορομάντζο (ειδικά στις τελευταίες σκηνές, όπου με τη σωστή επιλογή διαλόγων πέφτει και φιλάκι &#8211; φαντάζομαι πως αν την εποχή που κυκλοφόρησε το παιχνίδι υπήρχε pegi rating θα του έβαζαν 16+). Αν θεωρήσουμε τα κόμιξ ως πρόδρομο των cartoons, τότε ίσως μπορούμε να πούμε για το παιχνίδι ότι αποτελεί πρόδρομο των FMV adventures.
ʽΗχος
Τώρα για τι ήχο να μιλήσουμε θα μου πείτε, εκείνη την εποχή. Κι όμως τα κομματάκια, που ακούγονται με μορφή μπιπ &#8211; μπιπ, εγώ τουλάχιστον τα βρήκα ευχάριστα. Περισσότερο έχουν ως στόχο να αποδώσουν την αγωνία ή την ηρεμία των περιστάσεων.
Συμπερασματικά
Πρόκειται για ένα μικρό σχετικά, μάλλον εύκολο adventure, της εποχής που στους παλιούς μας αρέσει να αποκαλούμε χρυσή εποχή των adventures. Αν δεν το έχετε παίξει και ανήκετε σʼ αυτούς που έχουν το DOS-BOX σε εφεδρεία, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
[
Σημ. : επόμενος στόχος το Rise of the dragon!

@ Dream
Ευχαριστώ. Πως ανεβάζουμε shots ακριβώς;

Θαυμάσιο το review σου για το Heart Of China , φίλε crocark. Με ευχαριστεί πολύ να βλέπω και άλλους gamers που ασχολούνται με παλιά adventures. To Rise of the Dragon πιστεύω ότι θα σου αρέσει πολύ περισσότερο , αφού έχει πιο ενδιαφέρον σενάριο και καλύτερη ατμόσφαιρα από το Heart Of China , ενώ είναι και μεγαλύτερο σε διάρκεια. Μην παραλείψεις να αναζητήσεις σε κάποιο abandonware site και το "The Adventures Of Willy Beamish" , άλλο ένα παλιό (εποχής '91-'92) αλλά πολύ ευχάριστο adventure της Dynamix , με χαριτωμένα καρτουνίστικα γραφικά και έξυπνο χιούμορ. Είναι και σχετικά εύκολο και μπορείς να το δεις ως διάλειμμα από πιο "σοβαρά" adventures.

Γενικά , η Dynamix , μεταξύ εξομοιωτών πτήσεως (Red Baron , Aces , A-10 Tank Killer κ.α.) και παιχνιδιών με Mechs (Earthsiege , Starsiege) μας έδωσε και λίγα μεν , αξιόλογα δε , adventures τα οποία αξίζει να ανακαλύψετε ακόμη και σήμερα.

Το σημαντικό με τα adventures της dynamix είναι ότι είχαν "σοβαρό σενάριο" και λογική συνέχεια στην εξέλιξη τους χωρίς τρελούς παραλογισμούς. Και αυτό σε μία εποχή που σχεδόν όλα τα adventures ήταν χιουμοριστικά/παλαβά.

Παράθεση από odnorf:

σε μία εποχή που σχεδόν όλα τα adventures ήταν χιουμοριστικά/παλαβά.

Δεν είναι τυχαίο αυτό , αφού την εποχή εκείνη (αρχές της δεκαετίας του '90) κυριαρχούσαν η Sierra και η Lucas Arts με adventures...παραληρηματικής ατμόσφαιρας (Larry 5 , Monkey Island 2 , Sam & Max κτλ) με αποτέλεσμα πολλές εταιρίες να προσπαθούν να τις αντιγράψουν.

@ Emmanuel

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Για το RotD ακόμη είμαι στην αρχή και δεν έχω καλή εικόνα (ειδικά για το σενάριο). Οι πρώτες μου εντυπώσεις πάντως είναι πως μάλλον είναι μακρύτερης διάρκειας και επίσης παλιότερο (βλ. γραφικά). Περισσότερα μετά το τέλος.
Για το Willy Beamish, με πλήγωσες. Εσύ το θεωρείς ως διάλειμμα από τα δύσκολα κι εγώ είμαι 2 μήνες σχεδόν κολλημένος στη σκηνή με τη σκούπα και το Froderick (καλά έχω φάει κόλλημα, όλες τις νυχτερίδες θα τις λέω Froderick στο εξής). Γενικά, μόλις βλέπω σε adventure timed σκηνές, παθαίνω αναφυλαξία και καταρρέω. Και να φανταστείς ότι που και που παίζω και κανένα action παιγνίδι, τύπου Prince of Persia. Απλά όταν είμαι σε φάση καθαρά πνευματικής λειτουργίας, το είναι μου αντιδρά στο ξύπνημα των αντανακλαστικών. Επίσης, αν ένα action καθαρά παιχνίδι δεν το τελειώσω δε μου καίγεται καρφί. Αν όμως το ίδιο συμβεί με adventure, τρελαίνομαι. Και ειδικά αν το έχω πληρώσει - βλέπε Experience112.

@ Fallen

Σου έχω στείλει ένα mail για να βάλεις εσύ τις shots.

@ Odnorf

Δε σου λείπει η παλαβομάρα της εποχής;

Παράθεση από crocark:

Γενικά, μόλις βλέπω σε adventure timed σκηνές, παθαίνω αναφυλαξία και καταρρέω.

Καλά , βρε crocark , μην τρελαίνεσαι! <!-- s:o --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_surprised.gif" alt="" title="Surprised" /><!-- s:o --> Το συγκεκριμένο σημείο που αναφέρεις στο Willy Beamish δεν το θυμάμαι καθόλου δυστυχώς , αφού έχουν περάσει περίπου 17-18 χρόνια από τότε που το έπαιξα και είναι αδύνατον να συγκρατήσω τέτοιες λεπτομέρειες. Ούτε και saves νομίζω να έχω κρατήσει ώστε να μπορώ να σε βοηθήσω. Η γενική εντύπωση που μου έχει απομείνει από το παιχνίδι είναι αυτή ενός εύκολου adventure , πάντα βέβαια σε σύγκριση με τα υπόλοιπα που κυκλοφορούσαν...τω καιρώ εκείνω!
Θυμάσαι για παράδειγμα , τη σκηνή με την κατσίκα μέσα στο ερειπωμένο κάστρο στη Σκωτία , στο Broken Sword 1; Μου είχε σπάσει τα νεύρα μέχρι να καταλάβω τί έπρεπε να κάνω , αλλά αυτό δεν άλλαξε τη γενική μου ιδέα για τη δυσκολία του παιχνιδιού , που ήταν μάλλον μέτρια-χαμηλή , τουλάχιστον για τα δικά μου κριτήρια.

Εξάλλου , πρέπει να γνωρίζεις , όσο και αν σου φανεί παράξενο , ότι τα περισσότερα adventures που κυκλοφορούσαν κατά τα τέλη της δεκαετίας του '80 με αρχές της δεκαετίας του '90 είχαν action sequences , οι οποίες μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. στα King's Quest ή Space Quest) ήταν και αρκετά δύσκολες! Για παράδειγμα θυμάμαι ένα σημείο στο Κing's Quest 3 , νομίζω , στο οποίο έπρεπε να κάνεις το γύρω-γύρω-όλοι-στη-μέση-ο-Μανώλης (εγώ δηλαδή!) για να ξεφύγεις από έναν γίγαντα ή χιονάνθρωπο γιέτι ή ό,τι άλλο ήταν τέλος πάντων , ενώ σε κάποιο άλλο παιχνίδι της σειράς (νομίζω στο πρώτο) έπρεπε να πιαστείς από έναν αετό περιμένοντας σε μία συγκεκριμένη θέση και γράφοντας JUMP ή πατώντας ένα πλήκτρο σε μία πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή! Μόνον που σκέφτομαι πόσες ώρες ξόδεψα προσπαθώντας να περάσω τέτοιες σαχλές arcade σκηνές , ανεβαίνει η πίεσή μου!

@ Emmanuel &amp; Elessar

Εγω παιδιά απ' ό,τι κατάλαβα, μέσες άκρες συμφωνείτε μαζί μου. Ο πρώτος ανεβάζει πίεση κι ο δεύτερος σκίζει τα ρούχα του (που σημαίνει ότι από τα νεύρα του γίνεται πράσινος σαν τον Hulk). Εγώ παθαίνω αναφυλαξία, άρα τελικά οι timed σκηνές έχουν παρενέργειες και στους τρεις μας, απλά στον καθένα, μεταφράζονται με διαφορετική σωματική εκδήλωση. Όμως ο τυχερός Elessar, έχοντας καλύτερη κράση τελικά δεν κινδυνεύει (ο Hulk πάντα επανέρχεται), ενώ από πίεση και αναφυλαξία μπορεί να τα τινάξεις!
Τώρα πέρα από την πλάκα, Emmanuel, μου θύμισες πως στο BS1, για χάρη της κατσίκας και μόνο, αν θυμάμαι καλά, είδα walkthrough. Γι' αυτήν ειδικά τη σκηνή, δεν μπορούσα να αντιληφθώ ότι επρόκειτο για timed. Ενώ τελικά δεν ήταν δύσκολο. Είναι περισσότερο το ότι όλα κυλούν αργά και ήρεμα μέχρις εκεί και δεν το περιμένεις. Πιθανόν από κάποιο σημείο και μετά να είναι θέμα εμπειρίας ή ίσως να καταλαβαίνεις πως να κινηθείς ανάλογα με το δημιουργό του παιχνιδιού, αν και φαντάζομαι πως ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα σου τη φέρει! Καλά, ξέρω, πάλι υπερβάλλω.

@ Fallen
Ευχαριστώ.

@crocark

Καλές εποχές αλλά όχι, δεν μου λείπουν ιδιαίτερα. Μου αρκούν οι αναμνήσεις που έχω και προχωρώ μπροστά σε νέα πράγματα που επίσης θεωρώ όμορφα (αλλά τόσο διαφορετικά).

Παράθεση από Elessar:

Το ενδιαφέρον τις υπόθεσης είναι ότι τότε δεν διαμαρτυρόμασταν για αυτά τα sequences ενώ τώρα σκίζουμε τα ρούχα μας...όταν αυτά περιλαμβάνονται σε σύγχρονα παιχνίδια.

Συνηθίσαμε στα εύκολα και μαλακώσαμε , Elessar!

Επιστρεφω στο αρχικο review

Πολυ καλο το review αλλα εχω να διαφωνησω στο θεμα του ηχου. Δε μιλαμε για &quot;μπιπ μπιπ της εποχης&quot;. Τα μπιπ-μπιπ ακουγονται απο το speaker οταν δεν εχεις σεταρει την καρτα ηχου στο install menu. Αν δεν επαιξες το παιχνιδι μεσω Dosbox πολυ πιθανο να παιχτηκε κατι τετοιο.

Η μουσικη εκεινης της εποχης εφοσον σεταρεις το παιχνιδι, ηταν κυριως midi, το οποιο μονο μπιπ-μπιπ δεν ειναι

(βεβαια παιζει και το midi να το θεωρουμε μπιπ-μπιπ... τοσο πολυ να εχουμε καλομαθει; )

Μπορεις να ακουσεις το OST σε ψηφιακη ποιοτητα εδω queststudios.com/quest/hoc.html

ΥΓ. οσο για τους διαλογους και τα &quot;πλοκαμια&quot; ηταν πραγματικος πονοκεφαλος (περισσοτερο απο τα action κομματια) σε αυτα τα τρια adventures της Dynamix. Μαλλον θελησαν να ακολουθησουν τη φιλοσοφια του Indiana Jones and the Last Crusade. Replayability value δηλαδη μεχρι να καταφερεις να βρεις το διαλογο ή το πλοκάμι με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, το οποιο και εξηγει (δικαιολογει; ) καπως τη μιικρη του διαρκεια.