Memento Mori

Και ναι...μετά από μια μακρά περίοδο εξαφάνισης σας έχω άλλο ένα exclusive mini user-review (το mini δεν πάει στο user…πάει στο review). Το όνομα αυτού, Memento Mori.
Δεν θα γράψω πολλά, τα απολύτως βασικά.
Όλα ξεκίνησαν το 1996 όταν πρωτοέπαιξα το πρώτο μου adventure και με αιχμαλ.....εεεε....οκ θα περάσω στα του παιχνιδιού.

Στο παιχνίδι χειριζόμαστε δύο χαρακτήρες, τον Max και την Lara, που από ένα όχι και τόσο τραγικό παιχνίδι της μοίρας, βρίσκονται στα ίχνη μιας όχι κ τόσο σατανικής οργανωσης και θα πρέπει να δουλέψουν όχι και τόσο μαζί ώστε να σώσουν όχι και τόσο τον κόσμο αλλά....η συνέχεια αφού παίξετε το παιχνίδι.

ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι generic conspirancy theory αλλά πολύυυυυυ lame.
Γενικά η ιστορία του παιχνιδιού εμένα προσωπικά μου φάνηκε σαν το μελανό σημείο του κατά τʼάλλα ωραίου παιχνιδιού. Γιʼαυτό για να μην ξεκινήσω γκρινιάζοντας θα επιστρέψω σε αυτόν τον τομέα αργότερα.

ΓΡΑΦΙΚΑ
Όσοι έχετε παίξει το demo ή έχετε δει screenshots του παιχνιδιού θα έχετε καταλάβει πως για adventure έχει πάρα πολυ καλά γραφικά. Όντως. Και δεδομένου ότι λειτουργεί με 3d engine και όχι prerendered γραφικά μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστικα. Κι εγώ και η κάρτα γραφικών μου. Γονάτησε και έκλεινε μετά από 10 λεπτά παιχνιδιού, εκτός κι αν έβγαζα το καπάκι του υπολογιστή και έβαζα κάποιον να κουνάει βεντάλια. Δεν ξέρω τι φταίει στην συγκεκριμένη περίπτωση αλλά σίγουρα όπως μαρτυρούν τα requirements που γράφει το site BE PREPARED να έχετε ένα γερό gig για να τραβήξει το παιχνίδι. Έιναι πάντως πολύ όμορφα, με έξοχους φωτισμούς αλλά κλασσικά απαίσια μοντέλα χαρακτήρων. Βλέπονται αλλά δεν απολαμβάνονται. Ειδικά τα μαλλιά της κοπέλας τρομάζουν. Θαρρείς πως της χτύπησε την πόρτα η αλωπεκίαση παρέα με την χημειοθεραπεία

ΗΧΟΣ
Όμορφες οι γαλλικές φωνές, σκατά η φωνή του εκφωνητή, ωραία τα ηχητικά εφφέ, ωραία τα μουσικά θέματα αλλά μετρημένα στα δάχτυλα των χεριών (2 χεριών, όχι όσων γεννήθηκαν στο Chernobil) οπότε επαναλαμβάνονται και δυστυχώς μερικές φορές η επιλογή τους είναι ατυχής. Δεν πολυενοχλήθηκα γιατι....

ΓΡΙΦΟΙ
...οι γρίφοι ήταν αυτοί που με καθήλωσαν (σχεδόν) στο παιχνίδι. Ενώ είναι εύκολοι είναι ωραίοι, ποικίλουν και μου θύμησαν παλιές εποχές που βγάζαμε χαρτί και μολύβι για να τους λύσουμε. Το inventory επιτρέπει την 3d εξέταση των αντικειμένων και όπως θα περίμενε κανείς χρειάζεται λεπτομερής εξέταση τους αν κολλήσετε στο παιχνίδι. Το παιχνίδι λόγω της ευκολίας των γρίφων (και γενικά σε επίπεδο interactivity θυμίζει Still Life 1) βγαίνει σε λίγες μέρες με πολύ χαλαρή ενασχόληση. Αλλά οι γρίφοι του δεν με κούρασαν ούτε μια φορά (που συνήθως ρίχνω καντήλια σε fetch quests και inventory trial and error combinations) και για μένα αυτό είναι το μεγάλο θετικό με αυτό το παιχνίδι αρκεί να είστε προετοιμασμένοι με την μικρή του διάρκεια.

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ
Πολύ απλός, κανένα πρόβλημα. Σε κάθε hotspot εμφανίζεται ένα κυκλάκι χωρισμένο στα δύο που κάθε μέρος του αντιστοιχεί στο αριστερό κ δεξί κλικ. Με διπλό κλικ τρέχει ο χαρακτήρας στο σημείο που θέλετε και με TAB εμφανίζονται για λίγο τα σημεία ενδιαφέροντος.
ΙΣΤΟΡΙΑ
πραγματικά γελούσα με το πόσο τρύπια είναι ιστορία του παιχνιδιού που μοιάζει με ελβετικό τυρί. Δεν βρήκα κανέναν λόγο ύπαρξης και όλα τα γεγονότα μου φάνηκαν πολύ βεβιασμένα για να φανεί σαν τρομερή συνωμοσία αλλά τελικά άνθρακας ο θησαυρός.
Διαβάστε την περίληψη της ιστορίας και αν σας φανεί μέτρια τότε στο κανονικό παιχνίδι θα σας φανεί κάτω του μετρίου. Σχεδόν γελούσα σε κάποια φάση...Όποιος καταλάβει ο Ostakovic (χαρακτήρας του παιχνιδιού) για ποιο λόγο πραγματικά ξεκίνησε την όλη ιστορία ας μου πει κι εμένα...Δεν ξέρω τι να γράψω χωρίς να κάνω spoilers.

ΓΕΝΙΚΑ
Το παιχνίδι σώζεται από τα όμορφα γραφικά του και τους γρίφους του, δεν ξέρω αν αξίζει τιμές Ελλάδας αλλά άμα το βρείτε σε καλή τιμή εξωτερικού αγοράστε το άφοβα. Είναι πολύ καλύτερο από άλλα adventure που κυκλοφορούν (πχ art of murder Και όλα αυτής της εταιρίας )

Από που το αγόρασες? Πες το!!

Από την εταιρεία Centauri Productions.

Το τελείωσα και εγώ και μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Αναμνήσεις ενός θανάτου, εξαιρετικός τίτλος.

Το σενάριο πρωτότυπο και πραγματικά σε πετάει από την καρέκλα σου προς το τέλος όταν κορυφώνεται η δράση του και ανατρέπει τα πάντα. Ξαφνικά ανακάλυψα ότι έβλεπα δεν ήτανε αλήθεια αλλά μια ουτοπία.

Τα γραφικά πανέμορφα σε εκπληκτικά χρώματα και σχεδιασμό. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι από ανθρώπους, στην στάση περιμένουν το λεωφορείο ή περπατάνε στον δρόμο. Το μουσείο Ερμιτάζ έχει επισκέπτες και φύλακες, έτσι όπως είναι στην πραγματική ζωή. Γιατί όλοι ξέρουμε πως στα περισσότερα παιγνίδια βλέπουμε μόνο τους ήρωες μας να περιπλανώνται σε δρόμους και στενά λες και είναι οι τελευταίοι άνθρωποι πάνω στην γη.

Με τον χειρισμό των δύων ηρώων αυτόν της Λάρας και του Μαξ δεν πλήττεις γιατί ζεις διαφορετικές καταστάσεις. Η φωνή της Λάρας σαν Ρωσίδα με το κατάλληλο αξάν των Αγγλικών από Ρωσίδα είναι τέλειο. Ο δε Μαξ με την ωραία μπάσα φωνή του εντυπωσιάζει.

Η Λάρα εντυπωσιάζει με την αλλαγή των ρούχων της που είναι πάντα σύμφωνα με την εποχή και το μέρος που επισκέπτεται, και όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς για τα μαλλιά της όχι δεν είναι η καραφλή τραγουδίστρια, έχει πολύ ωραία μαλλιά και μάλιστα στο τέλος εμφανίζεται με μια τέλεια πλεγμένη κοτσίδα. Και εν πάση περιπτώσει είναι και κοκκινομάλλα σαν και εμένα, οπόταν δεν με παίρνει να την θάψω.

Οι γρίφοι είναι πανεύκολοι και το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να συλλέγεις αντικείμενα να τα χρησιμοποιείς στο σωστό μέρος, να αλλάζεις τις καμένες ασφάλειες, δηλαδή κλασικά πράγματα.

Η μουσική του ήτανε αρκετά σπαστική σε όλα τα σημεία άκουγες ένα πιάνο που έπαιζε συνέχεια τον ίδιο σκοπό.

Το παιγνίδι έχει 8 διαφορετικά τέλη, και αυτό που θα δεις στο τέλος εξαρτάται από την όλη συμπεριφορά σου και τις απαντήσεις που δίνεις κατά την διάρκεια του παιγνιδιού το δικό μου τέλος ήτανε ρομαντικό και ναι δάκρυσα, δεν βαριέσαι όλοι οι μεγάλοι έρωτες κάποτε τελειώνουνε.

Δείτε το είναι ένα μεγάλο σε διάρκεια παιγνίδι μέσα στα πλαίσια της αξιοπρέπειας των παιγνιδιών περιπέτειας.

giovanna wrote: Οι γρίφοι είναι πανεύκολοι και το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να συλλέγεις αντικείμενα να τα χρησιμοποιείς στο σωστό μέρος, να αλλάζεις τις καμένες ασφάλειες, δηλαδή κλασικά πράγματα.

Κατάλαβα. Κι εγώ μια από τα ίδια. Σε πολλά παιχνίδια νιώθω ότι παίζω τον ηλεκτρολόγο Πραγματικά όμως. Έχει πλάκα στα 2/3 των παιχνιδιών που παίζω να υπάρχουν καμμένες ασφάλειες

Τέλος πάντων. Το παιχνίδι βρίσκεται στα υπόψην για κάπου μέσα στο επόμενο δίμηνο. Τώρα ασχολούμαι με κάποια παλιότερα.

Memento mori δε σημαίνει αναμνήσεις ενός θανάτου, σημαίνει θυμήσου ότι είσαι θνητός/ότι θα πεθάνεις.
Κατά τα άλλα, αρκετά καλό παιχνίδι με αρχή-μέση-τέλος. Δεν είχε γρίφους αλλά ήταν μεγάλο σε διάρκεια.

Όχι ότι παίζει και κανένα σπουδαίο ρόλο, αλλά τι γίνεται τελικά βρε παιδιά; Ήταν μικρό ή μεγάλο; Εντάξει στο θέμα ευκολία, ομορφιά κλπ. Είναι υποκειμενικά πράγματα. Αλλά η διάρκεια λίγο πολύ είναι κάτι συγκεκριμένο

^

Ε κάπου 12-15 ώρες θα σου πάρει.
Με τα παλιά δεδομένα, μέσης διάρκειας. Με τα τωρινά, μεγάλης.

@outcry

Για εμένα σήμαινε αναμνήσεις θανάτου για τι καθ όλη την διάρκεια του παιγνιδιού έβλεπα ότι ο αδερφός του είναι νεκρός ή δεν είναι και ξανά από την αρχή, οπόταν ο καθένας το εξηγεί όπως το έχει ζήσει

Το Memento Mori μεταφραζεται με εναν και μονο τροπο. Να θυμασαι οτι εισαι θνητος/ οτι θα πεθανεις.
Τελος

Τωρα το τι σημαινει για σενα το παιχνιδι ειναι καθαρα υποκειμενικο. Θα μπορουσε να σημαινει οτι τα ζομπι δεν ειναι χορτοφαγα.

@panagios

Σου έκανα κάτι κακό και δεν το κατάλαβα?

Και, έξαλλου το τελειώνεται είναι δεν βαριεστούσε καλέ μου