Nancy Drew : Secret of the Scarlet Hand

Nancy Drew : Secret of the Scarlet Hand

Είχα ακούσει και διαβάσει πολλά για τη σειρά, αλλά δεν είχε τύχει να παίξω κάποιο από τα παιχνίδια μέχρι τώρα. Μάλλον δεν τα είχα πάρει στα σοβαρά, γιατί σκεφτόμουν πως η ποσότητα δε συμβαδίζει με την ποιότητα. Μιας και το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι του 2002, ίσως φαίνεται ελαφρώς παρωχημένο από άποψη γραφικών και χειρισμού, παρ’ όλ’ αυτά δε θα έλεγα πως δεν είναι ποιοτικό. Ο κυριότερος λόγος που αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με παιχνίδι της σειράς είναι τα reviews της Giovanna στο site κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν έκανα άσχημα.

Υπόθεση

Η Nancy προσλαμβάνεται στο μουσείο Beech Hill (Washington DC) μετά τη διαμεσολάβηση ενός φίλου του πατέρα της, που τυχαίνει να είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του μουσείου, ως αναπληρώτρια έφορος. Αντικείμενο του μουσείου είναι ο πολιτισμός των Mayas. Στα πρώτα της βήματα στο μουσείο κι ενώ έχει να ολοκληρώσει μια σειρά από εργασίες που έμειναν στη μέση από τον προκάτοχό της, διαπιστώνεται η κλοπή ενός πολύτιμου αντικειμένου από νεφρίτη που ανήκε σε έναν φοβερό και τρομερό βασιλιά 1500 χρόνια πριν. Όπως γίνεται ευθύς κατανοητό η εύρεση του κλέφτη και η λύση του μυστηρίου που περιβάλλει το αντικείμενο αυτό είναι και η ντεντεκτιβίστικη υπόθεση του παιχνιδιού. Εκτός από το μουσείο η Nancy κινείται στο γραφείο ενός εμπόρου τέχνης, σε ένα νοσοκομείο (κάποια στιγμή ένας συνεργάτης της παθαίνει ένα ατύχημα), το ξενοδοχείο όπου βρίσκεται κι ο φορητός της υπολογιστής και την πρεσβεία του Μεξικού (γιατί υπάρχει κι ένα θέμα στο παιχνίδι για την αρχαιοκαπηλία και για τη διεκδίκηση επιστροφής αρχαιοτήτων στην πατρίδα τους – μας θυμίζει τίποτα ; ). Εκτός από τα πρόσωπα που συναντά, μιλά και με αρκετά άλλα στο τηλέφωνο για να πάρει πληροφορίες ή αντικείμενα χρήσιμα για τη συνέχεια. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι κολλητές της Bess και George, αλλά και οι Hardy Boys.

Γραφικά – Ήχος

Μ’ αυτό που γράφω παραπάνω για τα γραφικά, απλώς εννοώ ότι τα γραφικά φαίνονται σαφώς παλιάς τεχνοτροπίας, δε σημαίνει όμως αυτό πως δε βλέπονται. Κάθε άλλο μάλιστα. Κάτι που ίσως λίγο με ενόχλησε είναι η έλλειψη περισσότερης λεπτομέρειας, οι περιβάλλοντες χώροι και οι φωτισμοί. Οι χαρακτήρες έχουν αποδοθεί καλούτσικα. Ο ήχος δεν περιλαμβάνει κάτι το φοβερό. Πολύ συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια. Βασικά θυμάμαι ένα με αίσθηση μυστηρίου για να δίνει τον κατάλληλο τόνο στο παιχνίδι κι ένα latin που ακούς όταν αλλάζεις τοποθεσία με το μετρό (πολύ ευχάριστο το τελευταίο). Φυσικά υπάρχουν ομιλίες πολύ καθαρές (συνοδεύονται πάντα από υπότιτλους) και ήχοι του περιβάλλοντος (κυρίως χτυπήματα πόρτας κλπ.).

Χειρισμός - Γρίφοι

Το παιχνίδι είναι πρώτου προσώπου. Η οθόνη χωρίζεται βασικά στα πάνω 2/3 που είναι η οθόνη που κινείσαι και στο κάτω 1/3 που χωρίζεται σε αριστερό μέρος για διαλόγους και δεξί για inventory. Κινείσαι, όχι ελεύθερα, αλλά κλιμακωτά ακολουθώντας τα βέλη προς τις διάφορες κατευθύνσεις. Τα λίγα σχετικά αντικείμενα, εκτός από χρήση απευθείας πάνω σε hotspots, μπορείς να τα συνδυάσεις μεταξύ τους στο εργαστήριο του μουσείου (εύκολο είδος γρίφων). Σε πολλά σημεία πρέπει να απαντήσεις σε ερωτήσεις (quiz) γνώσεων γύρω από του Mayas. Τις απαντήσεις γι’ αυτές τις βρίσκεις ενώ θαυμάζεις τα εκθέματα του μουσείου. Όλα τα στοιχεία που μαθαίνεις συγκεντρώνονται σε αρχείο στον υπολογιστή σου υπο μορφή journal. Το γεγονός ότι τελείωσα το παιχνίδι με χαλαρό παίξιμο σε μια εβδομάδα με κάνει να πιστεύω πως οι γρίφοι του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι. Η απαρέγκλιτη γραμμικότητά του όμως είναι αυτή που πολλές φορές με εκνεύρισε. Όχι πάντως σε σημείο να χρησιμοποιήσω τα hints των Bess, George και hardy boys. Αυτά τα ζητάς τηλεφωνικά από το τηλέφωνο που έχεις στο δωμάτιό σου στο ξενοδοχείο. Μη διστάζετε πάντως να τους τηλεφωνήσετε, εκτός από hints κάνουν και γουστόζικους διαλόγους. Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν οι πολλές σελίδες χαρτί που χρησιμοποίησα για στοιχεία (δεν μπορείς να τρέχεις όλο στον υπολογιστή για να θυμηθείς λέξεις στη γλώσσα Nahuatl και αριθμούς τηλεφώνου) και υπολογισμούς κάποιες φορές, σήματα Morse κλπ. Τόσο χαρτί σε παιχνίδι καιρό είχα να χαλάσω! Σε κάποια σημεία που χρειάζεται να προχωρήσεις το χρόνο (γενικά το βλέπεις σ’ ένα ρολογάκι κάτω αριστερά στην οθόνη) βάζεις το ξυπνητήρι στο δωμάτιό σου και ξυπνάς την ώρα που θες. Μόνο στο τέλος υπάρχει timed sequence και μάλιστα κλειστοφοβική – πολύ σπαστική όπως πάντα, αλλά με την 4η ή 5η προσπάθεια την πέρασα.

Συμπεράσματα

Παίζοντας το secret of the scarlet hand, παρόλο που αρκετές φορές εκνευρίστηκα κυρίως λόγω της φοβερής γραμμικότητας, θα έλεγα πως πέρασα μερικές adventuroώρες ευχάριστα. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που εκτός από ψυχαγωγικό, έχει κι ελαφρώς εκπαιδευτικό σκοπό. Εγώ θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα. Αν ωστόσο δυσκολεύεστε να πιστείτε θα σας παραπέμψω σε κάποιο από τα reviews της Giovanna για παιχνίδια με την ίδια πρωταγωνίστρια. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ από αυτήν πείστηκα . Και σίγουρα θα ξαναπαίξω παιχνίδι με τη Nancy.