Dark Fall: Lost Souls

Το τελείωσα και εγώ, και μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ όμορφα μαζί του. Φοβήθηκα, ανατρίχιασα, ξεφώνησα, αλλά έτσι έπρεπε. Το παιγνίδι είναι φτιαγμένο για γερά νεύρα για τα οποία εγώ δεν φημίζομαι.

Το σενάριο απλό, αλλά μόνο που έπρεπε να περιφέρεσαι στους κλειστοφοβικούς χώρους τους ξενοδοχείου, και αυτούς του εγκαταλειμμένου σιδηροδρομικού σταθμού σε ανταμείβαμε. Μόνο που άκουγα τα βήματα του ήρωα και την αναπνοή του να βαρύνει καταλάβαινα την αληθινή αγωνία του. Παρόλο που αυτό το παιγνίδι είναι το τρίτο μέρος, από μόνο του μπορεί να σταθεί και μόνο του χωρίς απαραίτητα να πρέπει να έχεις παίξει και τα άλλα δύο προηγούμενα.

Τα γραφικά εάν και τα περισσότερα ήτανε στατικά, ελάχιστα πράγματα σε αυτό το παιγνίδι κινούνται είναι απλώς υπέροχα. Σε μερικά δωμάτια πραγματικά αισθάνθηκα άβολα μόλις έμπαινα μέσα γιατί σε μερικά το θέαμα πραγματικά ήτανε παραπάνω από τρομακτικά, και αναφέρομαι σε αυτά με τα εκατοντάδες ψαλίδια καρφωμένα όπου μπορείς να φανταστείς, αηδιαστικό αλλά παρόλα αυτά γουάου, στην φαντασία.

Ήξερα ότι είμαι ο επιθεωρητής που από δεν μπόρεσα να βρω την χαμένη Amy, αυτό το μικρό κοριτσάκι εμφανίζεται συνέχεια μπροστά μου και με καθοδηγεί με τον τρόπο της. Τις πιο πολλές φορές λέει ψέμματα και παίζει μαζί σας σαν την γάτα με το ποντίκι, αλλά αυτό είναι καταλυτικό γιατί μέχρι το τέλος δεν ήξερα εάν αυτή ήτανε τελικά το θύμα ή εγώ. Τέλειο. Δεν το βαρέθηκα ούτε στιγμή

Τα μηνύματα που έπαιρνα από τον λεγόμενο Echo με βοηθήσανε πολλές φορές σε λύση των γρίφων που μερικοί από αυτός με δυσκολέψανε πάρα πολύ.

Ο ήχος υπέροχος και φυσικά οι περίεργοι ήχοι που άκουγες εδώ και εκεί συμβάλανε στην τέλεια ατμόσφαιρα του τρόμου. Πραγματικά ο Jonathan Boakes έδωσε τον καλλίτερο εαυτό του. Χρησιμοποίησε μια πολύ απλή ιστορία και την έστειλε στα ουράνια με τις επιλογές του.

Η φωνή του ήρωα ήτανε ότι απαισιότερο έχω ακούσει ποτέ στην ζωή μου. Μερικοί γρίφοι με στείλανε τελείως, γιατί έπρεπε να έχω κρατήσει σημειώσεις που μέχρι να το ανακαλύψω έπαιζα ξανά και ξανά τα ίδια σημεία για να ανακαλύψω τι θέλει να πει ο ποιητής. Μερικοί γρίφοι με εξέπληξαν με την πρωτοτυπία τους όπως αυτός με τις καρδιές και μερικοί άλλοι με έκαναν να θυμώσω όπως αυτού του σεναρίου.

Επίσης πολύ ενοχλητικό ήτανε ότι για να φορτώσεις ένα σωσμένο παιγνίδι έπρεπε να τα τρέξεις όλα για να βρεις αυτό το τελευταίο σου.

Τα εναλλακτικά 2 τέλη πιστεύω ότι πάνε να γίνουνε μόδα, εμένα και τα δύο με αφήσανε να κοιτώ την οθόνη μου και να μην πιστεύω στα μάτια μου, κρίμα ένα τόσο ωραίο παιγνίδι με τόσο χαλαρό τέλος. Μου έδωσε την αίσθηση ότι στο τέλος βαρεθήκανε και είπανε δεν το τελειώνουμε γιατί βαρεθήκαμε.

Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εσάς θα το αγαπήσουνε αλλά και πολλοί θα το μισήσουνε. Δείτε το.