Runaway 3: A twist of fate

Το τρίτο παιχνίδι Runaway με τίτλο "A twist of fate" κυκλοφόρησε και έβαλε τέλος
στην προσμονή πολλών φίλων της σειράς. Μετά από τον τρόπο με τον οποίο τελειώνει το
"Runaway 2" (να θυμίσω ότι στο τέλος του δεν ολοκληρώνεται η ιστορία και τελειώνει
με ένα μάλλον άνοστο "to be continued...") είχε δημιουργηθεί ακόμα μεγαλύτερη αγωνία
για την εξέλιξη της ιστορίας. Τελικά η ιστορία του Runaway 2 ολοκληρώνεται στο
τρίτο μέρος της σειράς, αλλά με έμμεσο τρόπο, εξηγώντας σε ένα σημείο πως
κατάφερε ο Brian Basco να σώσει την αγαπημένη του Gina. Κατά τα άλλα η ιστορία του
παιχνιδιού είναι καινούργια, με πολλά ερωτηματικά που λύνονται σιγά σιγά, με
αγωνία, αλλά και με κάποιες αστείες στιγμές.



Τα παιχνίδια Runaway μας έχουν συνηθίσει στο σεναριακό πλούτο τους και αυτό
συμβαίνει και στο RaToF (Runaway a Twist of Fate), όπου το σενάριο είναι πολύ
όμορφο και αρκετά μυστηριώδες! Η ιστορία ξεκινάει με τον Brian Basco να δικάζεται
για την δολοφονία του στρατηγού Kordsmeier και ύστερα από την εξέταση των γιατρών
τον κλείνουν σε ψυχιατρείο! Ώσπου με ένα τηλεφώνημα η Gina μαθαίνει τα χειρότερα
νέα: ο Brian είναι νεκρός! Φυσικά αυτό είναι αδύνατον, αφού η Gina από την αρχή
δέχεται τηλέφωνα και μηνύματα στο κινητό της από τον Brian. Έτσι όσο προχωράμε στο
παιχνίδι μαθαίνουμε γιατί ο Brian θεωρείται νεκρός, πως κατάφερε να ξεφύγει απ'το
ψυχιατρείο, τι έκανε η Gina όλο αυτό το διάστημα, τις μυστηριώδεις δυνάμεις του
"trantonite", και το ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά που συμβαίνουν στον ήρωά μας.
Η ιστορία εναλάσσεται συνεχώς από το παρόν στο παρελθόν και αυτό δίνει μεγάλο
ενδιαφέρον όσο προχωράει το παιχνίδι, καθώς τα 3 πρώτα chapter δεν μου έκαναν
ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά τα υπόλοιπα 3 θύμισαν πραγματικό Runaway παιχνίδι με τον
Brian να οργανώνει πολύπλοκα και πολύ έξυπνα σχέδια διαφυγής!



Μια καινοτομία σε σχέση με τα προηγούμενα Runaway είναι ότι playable χαρακτήρας
πλέον είναι και η Gina (ενώ σε ένα πολύ μικρό σημείο του παιχνιδιού θα μπορούσαμε να
πούμε ότι είναι και ο στρατηγός Kordsmeier..). Μια ακόμη καινοτομία είναι και το
hint system το οποίο προσωπικά το βρήκα πάρα πολύ ωραίο, με τον Joshua να
βρίσκεται στα γραφεία της Pendulo Studios και να μας δίνει πληροφορίες με το ποια
πρέπει να είναι η επόμενη κίνηση που πρέπει να σκεφτούμε.



Τα γραφικά του RaToF είναι υπέροχα, ίδιου επιπέδου με τα Runaway 1 και 2, είναι
δύο διαστάσεων και δίνουν όμορφη ατμόσφαιρα. Για ότι αφορά τον ήχο είναι πολύ καλός
(αν και δεν ενθουσιάστηκα με την φωνή του Brian την οποία δεν την κάνει πλέον ο
Marc Biaggi που δανείζει την φωνή του στα Runaway 1 και 2). Ο χειρισμός είναι
πολύ απλός, κλασικός point & click, και θα χρειαστούμε μόνο τα δύο πλήκτρα απ'το
ποντίκι.

Είμαι σίγουρος ότι σε όσους άρεσαν τα 2 προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, θα τους
αρέσει και το Runaway:A twist of fate καθώς έχει τα στοιχεία εκείνα που αγαπήσαμε
στα Runaway. Όσοι όμως θα περίμεναν άμεση συνέχεια της ιστορίας του "Runaway 2: The
dream of the turtle", καλώς ή κακώς η Pendulo Studios δεν τους έκανε το χατίρι...

Trailer:



Screenshots:

Η σειρά runaway είναι η αγαπημένη μου. Αν και το 2 μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στο τέλος, όπως σε όλους μας υποθέτω, ελπίζω το 3ο και τελευταίο μέρος να έχει κάτι πολύ καλύτερο να παρουσιάσει.

Εμένα το 3ο μέρος μου άρεσε πάρα πολύ παρόλο που είχε ορισμένες αδυναμίες... Αλλά βρε παιδιά εγώ βρήκα την υπόθεση απόλυτα δεμένη με του 2... Στην ουσία ολοκλήρωνε την ιστορία του 2ου και γενικά της σειράς. Δεν άνοιγε ένα εντελώς διαφορετικό και ανεξάρτητο κεφάλαιο στην ιστορία.

Ναι κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώνει την ιστορία του 2, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να πεις ότι είναι η άμεση συνέχειά του! Η άμεση συνέχεια του 2 θα ήταν να παίξουμε την προσπάθεια του Brian να σώσει την Gina. Όλα αυτα που γίνονται στο "twist of fate" διαδραματίζονται πιο μετά.

Το γεγονος οτι μετρια παιχνιδια οπως η σειρα runaway θερουνται καλά, δείχνει πόσο εχει πεσει ο πηχης και ποσα λιγα αξιολογα παιχνιδια βγαινουν. Τιποτα το ιδιαιτερο και το τριτο παιχνιδι της σειρας κατα τη γνωμη μου.

Άμεση συνέχεια του δεν είναι ασφαλώς. Είναι όμως η κατακλείδα και του 2 και όλης της σειράς και σαν φινάλε είναι κορυφαίο.

@ woody (offtopic)
Πιστεύω πως όλα τα παιχνίδια της σειράς είναι πολύ καλά. Επίσης, θα διαφωνήσω ως προς το ότι δεν βγαινουν πια καλά adventures. Ίσα ίσα νομίζω πως στις μέρες μας βγαίνουν σπάνια adventures που θα χαρακτηρίζαμε 'κακά'. Αν κάτι σηματοδοτεί τα adventures σήμερα είναι οι καλές παραγωγές, που έχουν ως αποτέλεσμα πολύ καλά παιχνίδια. Αν υστερούν κάπου τα adventures της εποχής μας είναι, κατά τη γνώμη μου,στο θέμα της πρωτοτυπίας στον σχεδιασμό τους και στον τομέα των γρίφων. Φυσικά υπάρχουν και πολλά adventures που διαθέτουν τα χαρακτηριστικά αυτά και σαφώς ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Ένα άλλο ζήτημα είναι πως καλώς ή κακώς στις μέρες μας οι 'μεγάλοι δημιουργοί' των κλασικών adventures της δεκαετίας '90 έχουν σωπάσει. Κάποιοι, ωστόσο, επέστρεψαν παράδιδοντας και πάλι διαμάντια (π.χ. Bill Tiller, Dave Grossman), άλλοι αμήχανες δουλειές (π.χ. Barwood-Falstein και ο Soikal), άλλοι οδηγήθηκαν σε νέα μονοπάτια (π.χ. Conners-Jones) και άλλοι αναμένονται μετά βαίων και κλάδων (π.χ. Jane Jensen, Ron Gilbert). Παράλληλα αυτή η απουσία έδωσε χώρο σε πολλούς νέους δημιουργους να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, όπως ο Sean Vannaman της Telltale ή η ομάδα του εκλπηκτικού Still Life 2 που αναμετρήθηκε -και νίκησε κατά τη γνώμη μου- το πολύ ισχυρό θρύλο του Still Life 1.

Όχι και μετρια τα Runaway φίλε woody.. Τι πράγμα δεν σου άρεσε;

Συμφωνώ με τον Τάσο σε ότι έγραψε!

+1 κι από μένα στον Τάσο σε όλα. Αν χαρακτηρίσω ως μέτριο το Runaway, τότε το 99% από τα παιχνίδια που έχω παίξει είναι τελείως για φούντο και πρέπει να τριγυρνώ σε άλλο site. Το Runaway είναι από τα παιχνίδια που αντιθέτως έχουν θέσει τον πήχυ πολύ ψηλά κι έτσι ανάμεσα στα υπεύθυνα που με κάνουν να μην απολαμβάνω τα υπόλοιπα που παίζω.

Και δεν είναι μόνο το γεγονός οτί πρόκειται για ένα πολύ καλό παιχνίδι... Είναι η και η θέση που έχει στην ιστορία των adventures. Καλώς ή κακώς το Runaway έφερε πολύ νέο κόσμο στα adventures. Βοήθησε σημαντικά στην 'ανανέωση' ενός είδους παιχνιδιού που έμοιζε να φθίνει, ξαναέδειξε, αν θέλετε, τον δρόμο προς την έννοια του adventures που θεωρούνται 'κλασικα'.

Συμφωνώ και σ' αυτό. Κι επιπλέον κάτι θα είχε το παιχνίδι για να τραβήξει κι άλλο κόσμο. Αλλά μένω περισσότερο στον αντίκτυπο που είχε το παιχνίδι σε μένα προσωπικά.

Επιτέλους το ξεκίνησα κι εγώ. Πρώτο σχόλιο, για το manual του παιχνιδιού στη retail έκδοση. Επιτέλους κάτι διαφορετικό από το συρφετό. Βέβαια όχι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο για κάποιον που ίσως έχει manuals από άλλα Runaways ή κλασικά παιχνίδια της Sierra.
Το παιχνίδι ξεκινά όμορφα. Περισσότερα στη συνέχεια.

Ξαναδιάβασα το review του Alkapel και τη συζήτηση που ακολούθησε. Πλέον έχω ολοκληρωμένη άποψη για όλη τη σειρά. Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Τάσο.

Tasos wrote: ...Αλλά βρε παιδιά εγώ βρήκα την υπόθεση απόλυτα δεμένη με του 2... Στην ουσία ολοκλήρωνε την ιστορία του 2ου και γενικά της σειράς. Δεν άνοιγε ένα εντελώς διαφορετικό και ανεξάρτητο κεφάλαιο στην ιστορία...

Φανταστικό τρίτο μέρος που ολοκληρώνει την ιστορία και δεν αφήνει κανένα κενό. Έτσι νοιώθω εγώ. Είναι όλα τόσο δεμένα μεταξύ τους και υπάρχει τόση πολλή και ομαλή ροή στην αφήγηση, που όχι μόνο δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αδύναμο σαν παιχνίδι, αλλά σε προσθήκη αυτού που είχα πει πριν καιρό:

crocark wrote: Το Runaway είναι από τα παιχνίδια που αντιθέτως έχουν θέσει τον πήχυ πολύ ψηλά κι έτσι ανάμεσα στα υπεύθυνα που με κάνουν να μην απολαμβάνω τα υπόλοιπα που παίζω.

λέω πλέον, ότι ο πήχυς με το 3ο μέρος έχει πάει στα ύψη - για πολλές άλλες εταιρείες δυσθεώρητα ύψη.

Το μόνο το οποίο σκέφτομαι είναι πως ίσως ήταν μικρό κάπως. Το έπαιξα βέβαια ενεργοποιώντας συχνά την εμφάνιση των hotspots, αλλά πρέπει να μου πήρε λιγότερο από 7 ώρες, ίσως μόλις 5. Όταν τελείωσε ήμουν απογοητευμένος, όχι γιατί μου έμεινε κανένα κενό, αλλά γιατί ήθελα κι άλλο. Αν μέσα στα σπονδυλωτά κομμάτια μας έβαζαν να παίξουμε και το κομμάτι που ο Brian σώζει τη Gina, αφενός θα είχαμε λίγο ακόμα, αφετέρου θα ικανοποιούνταν κι ο Alkapel που δε θεωρεί πως ήταν άμεση συνέχεια του 2

Γραφικά: ό,τι καλύτερο, Ήχος: επίσης (η φωνή του Brian πολύ καλή - δε με χάλασε καθόλου κι αν δεν το είχα διαβάσει από εσάς ότι την κάνει άλλος, μπορεί και να μην το είχα καταλάβει καθόλου), Μουσική ιδιαιτέρως: τέλεια - απλά δεν υπάρχει πουθενά αλλού (στους τίτλους φαίνονται όσοι έπαιξαν και τραγούδησαν και νομίζω χαλαρά μαζεύουν υλικό για CD), Γρίφοι: ικανοποιητικοί - όχι κάτι τρελό βέβαια, αλλά ΟΚ, Διάλογοι: από άλλο πλανήτη - μεγάλη ποικιλία, να χαίρεσαι ν' ακούς και να διαβάζεις, Χιούμορ: πάλι, απλά δεν υπάρχει - κι οι αναφορές σε άλλους ήρωες πολύ πετυχημένες, ίσως ό,τι καλύτερο σ' αυτόν τον τομέα (ειδικά το σημείο με τον Indy ... ), Σενάριο: από τα πιο καλογραμμένα κι ολοκληρωμένα που έχω δει ποτέ.

Όταν ψήφιζα για το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς (το Machinarium) είχα στο βάθος του μυαλού μου μήπως το Runaway άξιζε περισσότερο. Ίσως, αλλά μάλλον πάλι το Machinarium θα ψήφιζα για την πρωτοτυπία του κι ύστερα το Runaway, μην ξεχνάμε, είναι μέρος τριλογίας. Από την αρχή του χρόνου, τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει είναι όλα περσινά (Machinarium, Still Life 2, A Twist Of Fate). Το Black Mirror 2 μου άρεσε πολύ, αλλά δεν μπορώ να το βάλω στην ίδια ζυγαριά με ένα παιχνίδι σαν το Runaway. Από το SL2 που έπαιξα το Πάσχα, είχα να παίξω τόσο δυνατό παιχνίδι. Αναγκαστικά, όταν ανα δίμηνο - τρίμηνο παίζω τέτοιας κλάσης παιχνίδια, όλα αυτά που μου προκύπτουν στο ενδιάμεσο είναι στην καλύτερη περίπτωση μέτρια προς καλούτσικα και κάποια άλλα καταποντίζονται σε άπατα βάραθρα - μη λέω ξανά τίτλους και στενοχωρώ. Ούτως ή άλλως, εδώ ξεκίνησα να γράψω για το Runaway 3 - ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έπαιξα ποτέ