Chronicles Of Mystery: The Tree Of Life

Με την εταιρεία City Interactive είμαι λίγο επιφυλακτικός. Έχοντας παίξει τα 2 πρώτα ΑΟΜ και το Scorpio Ritual, το συμπέρασμά μου για τους δημιουργούς ήταν πως, ενώ έχουν κάποια πολύ καλά στοιχεία, γενικά αφήνουν την αίσθηση του ερασιτέχνη. Πάντως το Scorpio Ritual, μου είχε αφήσει καλύτερες εντυπώσεις από τα ΑΟΜ. Ίσως γιατί στο θέμα FBI agent έχουμε καλύτερα παιχνίδια για να συγκρίνουμε, ενώ στο θέμα αρχαιολόγοι (- τυχοδιώκτες), δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο (ο Indiana Jones είναι ολόκληρη σχολή, αλλά μιλάω για πιο σύγχρονα παιχνίδια). Ίσως γι' αυτό λοιπόν διάλεξα να παίξω πρώτα το ΤΟL. Απ' ό,τι φαίνεται δε θα καταφέρουν να βγάλουν εύκολα από πάνω τους τη ρετσινιά του ερασιτέχνη, ωστόσο, νομίζω πως υπάρχει σαφής βελτίωση σε όλους τους τομείς.

Πάμε με την ιστορία ...

Η συμπαθής αρχαιολόγος Sylvie Leroux έχει μόλις κυκλοφορήσει το βιβλίο της με θέμα τα ευρήματά της στη Μάλτα (από τα γεγονότα του 1ου μέρους). Είναι η περίοδος του καρναβαλιού κι έχει να κάνει την παρουσίαση του βιβλίου στη Βενετία, αφού όμως πρώτα κάνει ένα σύντομο πέρασμα από τη Βρετάννη για να αναλάβει τα νέα της καθήκοντα. Την καλούν να αντικαταστήσει ένα συνάδελφό της ο οποίος, πριν πεθάνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, δούλευε πάνω σε ένα σεντούκι του θαλασσοπόρου Ponce de Leon (Ισπανός εξερευνητής που έλαβε μέρος στο 2ο ταξίδι του Κολόμβου προς το Νέο Κόσμο και ανακάλυψε το νησί που σήμερα ονομάζουμε Puerto Rico - en.wikipedia.org/wiki/Juan_Ponce_de_Le%C3%B3n ). Το σεντούκι της κινεί την περιέργεια και από το σημείο αυτό ξεκινά μια αλληλοδιαδοχή γεγονότων που θα την οδηγήσουν εκτός από τη Βενετία, σε Κάιρο, Γιβραλτάρ, νησιά Bimini. Εκτός από την αναζήτηση του Δέντρου της Ζωής, εμπλέκεται στην ισορία κι άλλος ένας διάσημος θρύλος - μυστήριο, αυτός του πλοίου Mary Celeste ( en.wikipedia.org/wiki/Mary_Celeste ). Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω πολλά γύρω από την ιστορία, θα αναφέρω, τέλος, μόνο ότι στο περιβάλλον της αρχαιολόγου θα εμπλακούν εκτός από σύμμαχοι και κάποιοι αντίπαλοι, οι απαραίτητοι για μια τέτοια ιστορία "κακοί της υπόθεσης".

Από τεχνικής απόψεως και λειτουργίας ...

Στο 1ο παιχνίδι αυτό που με είχε ενθουσιάσει ήταν τα γραφικά. Ειδικά η απόδοση των τοπίων, τόσο σχεδιαστικά όσο και χρωματικά. Η συνταγή συνεχίζει κι εδώ το ίδιο καλή σ' αυτόν τον τομέα. Χαίρεσαι να χαζεύεις τα τοπία. Ωστόσο, θα ήταν ακόμη καλύτερα αν υπήρχε περισσότερη λεπτομέρεια. Ας πούμε, όλοι ξέρουμε ότι τα ανατολίτικα παζάρια - αγορές, είναι τεράστια. Του Καίρου μάλιστα είναι από τα φημισμένα. Θα μπορούσαν λοιπόν να φτιάξουν μια αγορά με περισσότερα από 2 υπαίθρια καταστήματα (αν και μπορεί κανείς εδώ να ισχυριστεί ότι δεν πρόκειται για τη μεγάλη αγορά του Καίρου, αλλά για μια μικρή συνοικιακή). Πάντως τα γραφικά παραμένουν πάρα πολύ καλά. Στο θέμα ήχος η συγκεκριμένη εταιρεία έχει ένα διαρκές ... θέμα. Δεν μπορώ να πω ότι οι ομιλίες των χαρακτήρων με χάλασαν, αλλά θα μπορούσαν να είναι πιο ταιριαστές. Εκτός από τη Γαλλίδα αρχαιολόγο, υπάρχει και 2ος Γάλλος. Κανενός όμως η ομιλία δε θυμίζει Γάλλο. Ειδικά του δεύτερου θυμίζει μάλλον Γερμανό. Οι υπόλοιποι ήχοι είναι καλούτσικοι. Όχι πολλοί ήχοι περιβάλλοντος και λίγη ποικιλία στη μουσική επένδυση. Το μουσικό μοτίβο στα νησιά Bimini μου άρεσε πολύ, πάντως. Κάτι μου θυμίζει, αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Ο χειρισμός είναι κλασικά point & click. Το inventory βρίσκεται κάτω χαμηλά στην οθόνη. Με αριστερό κλικ παίρνεις ένα αντικείμενο για χρήση και με δεξί ανοίγει ένα παράθυρο όπου φαίνεται μεγεθυσμένο. Αυτό το παράθυρο μάλιστα για κάποια αντικείμενα είναι απαραίτητο ώστε να λυθούν κάποιοι γρίφοι. Οι συντριπτική πλειοψηφία των γρίφων είναι inventory based. Υπάρχουν και καλά κάποιοι λογικοί γρίφοι, αλλά ομολογώ ότι είναι σχεδόν ανάξιοι αναφοράς. Τόσο γελοίοι που σχεδόν όλους τους έλυσα με άσχετα κλικ εδώ κι εκεί προσπαθώντας να καταλάβω τη λειτουργία τους, χωρίς τελικά να καταλάβω τι έγινε Εξαίρεση αποτελούν το απαραίτητο, απ' ό,τι φαίνεται, slider puzzle με τη φράση στα λατινικά που με παίδεψε ελαφρώς και ο γρίφος με την πορεία του αερόπλοιου που την είδα από λύση (η λύση εμπεριέχεται στο dvd του παιχνιδιού). Ναι, υπάρχει κι εδώ αερόπλοιο. Δεν είναι λοιπόν η αρχαιολογία το μόνο κοινό της Sylvie Leroux με τον Indy (μόλις τώρα το συνειδητοποίησα ! ). Φυσικά, το θέμα γρίφοι συμπληρώνεται κι από τον πιο εύκολο γρίφο "άνοιγμα χρηματοκιβωτίου με κωδικό" που έχει υπάρξει ποτέ σε adventure. Να φανταστείτε, άμα δεν ξέρεις πληροφορίες για τον κωδικό, το παιχνίδι δε σε αφήνει να κάνεις τυχαίους συνδυασμούς. Απολύτως φυσικά, βεβαίως, εγώ δεν μπόρεσα να βρω τον κωδικό, ενώ τον ήξερα. Μετά από καμιά εκατοστή δοκιμές, τον είδα στη λύση κι εν συνεχεία τραβούσα τα μαλλιά μου

Συμπέρασμα ...

Αν και με χάλασαν οι γρίφοι του, απόλαυσα το Tree of Life. Δεν είναι μόνο τα εξαιρετικά του γραφικά. Είναι η ίδια η ιστορία. Το ίδιο το Δέντρο της Ζωής (πάλι μόλις συνειδητοποίησα πως κι εδώ υπάρχει κοινό με το Last Crusade) και το μυστήριο του Mary Celeste, είναι από μόνα τους ικανά να με καθηλώσουν, είτε πρόκειται για βιβλίο, είτε για παιχνίδι. Η City Interactive, δεν είναι δα κι η εταιρεία με τη μεγαλύτερη συλλογή από δάφνες στο χώρο, αλλά τολμά να καταπιάνεται με θρύλους. Από χθες που τελείωσα το παιχνίδι δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τι αποτέλεσμα θα έβγαινε αν μια από τις κορυφαίες εταιρείες του χώρου σε συνεργασία με έναν καλό σεναριογράφο τολμούσαν ν' ασχοληθούν με το θρύλο του Mary Celeste. Φαίνεται πάντως πως κι αυτοί έχουν αρχίσει να βελτιώνονται και ν' ακούν τον αντίκτυπο από τους χρήστες. Για το Scorpio Ritual π.χ. το μεγαλύτερο παράπονο ήταν η ελάχιστη διάρκεια και μετά το λίγο φλου σενάριο. Και στα δυο θέματα έχουν στο 2ο παιχνίδι να επιδείξουν σημαντική βελτίωση. Μακάρι λοιπόν να δούμε και τρίτη συνέχεια για τη Sylvie Leroux



Μερικά επιπλέον θετικά:
πλούσιοι διάλογοι
αρκετό χιούμορ

και κάποια αρνητικά:
σεναριακές αστοχίες (π.χ. η Sylvie δε θέλει να υπογράψει το βιβλίο της μπροστά σ' αυτούς που πρόκειται να το χαρίσει για να μην αντιληφθούν την ταυτότητά της και τελικά υπογράφει κάτω από τη φωτογραφία της :shock: )
η Sylvie εξακολουθεί και στο 2ο παιχνίδι να είναι πολύ συντηρητική (στο ντύσιμο) - άλλες συναδέλφισσές της (όχι Γαλλίδες, Αγγλίδες νομίζω) είναι πιο αποκαλύπτικές (το φοράς που το φοράς το σορτσάκι ... ε, ανέβασέ το λίγο πιο ψηλά, αρχαιολόγος είσαι όχι μισθοφόρος στη λεγεώνα των ξένων ). Για κάτι τέτοιους λόγους τα adventures δεν μπορούν να πιάσουν τη Lara σε πωλήσεις

Πολύ καλό review φίλε crocark. Εύγε!! Εγώ γμτ έχω μείνει στο πρώτο ακόμα (δεν το τελείωσα) της σειράς. Από ότι διαβάζω όμως τουλάχιστον το ΤΟL πρέπει να το παίξω.

Το "πρέπει" δεν μπορώ να το πω. Αν έχεις παίξει μέρος του 1 απ' όσο κατάλαβα, πες μου αν θες τι δε σου άρεσε. Μήπως μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο στην απόφασή σου να το παίξεις ή όχι

Το βρήκα κάπως .. πως να το θέσω ευγενικά... Ανούσιο ας πούμε. Ναι μεν είχε κάποια καλά στοιχεία, γραφικά-διάλογοι-ιστορία αλλά κάτι με χάλασε.

Κατάλαβα. Νομίζω πως σ' αυτόν τον τομέα το 2 θα σ' αφήσει πιο ικανοποιημένο. Αρκεί να είσαι λίγο οπαδός των ιστοριών για θρύλους. Όσον αφορά το μυστήριο, αυτό έγκειται στις ίδιες τις ιστορίες περισσότερο. Την εξέλιξη σχετικά με το Δέντρο μέσα στο παιχνίδι ίσως μπορείς να την καταλάβεις κι από νωρίς. Αν από την άλλη είσαι πολύ εξοικειωμένος με τις 2 ιστορίες που αναφέρω πιο πάνω, ίσως να μη σε καλύψει η ερμηνεία και η σύνδεση που επιχειρούν οι δημιουργοί. Αν το παίξεις τελικά, περιμένω τη γνώμη σου

Το τελείωσα και εγώ και ναι μου άρεσε

Πάντα μου άρεσε σε ένα adventure παιγνίδι να ανακατεύονται διάφοροι μύθοι και δοξασίες και έτσι στο τέλος να έχουμε ένα παιγνίδι που πραγματικά ανυπομονούμε να δούμε την δικιά τους εξήγηση πάνω σε αυτούς.

Η Sylvie Leroux η ηρωίδα μας θα ταξιδέψει πάλι σε διάφορες χώρες για να φέρει σε πέρας τον ρόλο της αυτό του να βρει το δέντρο της αιώνιας ζωής. Θα πάει στην Βενετία, στο Κάιρο, στο Γιβραλτάρ και στα νησιά Μπιμίνι όπου όλα τα γραφικά είναι απλώς τέλεια. Έχει προσεχτεί η παραμικρή λεπτομέρεια έτσι βλέπεις ανθρώπους στους δρόμους να περπατάνε , πουλιά να πετάνε.

Η ατμόσφαιρα του είναι αρκετά καλή και το μυστήριο που το περιβάλλει θα σας ιντριγκάρει για να προχωρήσετε παρακάτω.

Επίσης μνεία πρέπει να γίνει για τις στιλιστικές απόψεις της Sylvie. Και τα σορτσάκια της τα φόρεσε στην εκδρομούλα, και το ταγιεράκι της όταν έπρεπε. Γενικά αισθάνομαι ότι είναι πολύ ωραίο σε ένα παιγνίδι να βλέπουμε την ηρωίδα μας ή γιατί και όχι και τον ήρωα μας να αλλάζει ρούχα. Σπάει την μονοτονία βρε αδελφέ μου. Πως γίνεται να τραβάνε των παθών τους τον τάραχο και αυτές εκεί να είναι κατσικωμένες με το ίδιο ρουχαλάκι? Λέει δεν λέει.

Δείτε το οπωσδήποτε είναι γλυκύτατο α και ναι αυτό τρέχει μετά την εγκατάσταση