The Clockwork Man 2

The Clockwork Man 2

Ολόκληρο παιχνίδι μου έκαναν δώρο οι άνθρωποι. Να μην του αφιερώσω κι εγώ λίγες γραμμές, τώρα που έχω πλέον πλήρη εικόνα; Από τα ξημερώματα που το τελείωσα είχα έναν ενδοιασμό γιʼ αυτό το mini review. Το advocate είναι βασικά για adventures και δεν είμαι σίγουρος αν κάνουμε reviews για casual games ? προβληματίστηκα λοιπόν μήπως το review πρέπει να μπει σε άλλη θέση. Μετά όμως σκέφτηκα πως το παιχνίδι μπορεί κάλλιστα να ενταχθεί στον κατάλογο με τα adventure reviews, γιατί πραγματικά δεν πρόκειται για συνηθισμένο casual. Συγκεκριμένα το CM2 adventurίζει πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι του είδους έχω παίξει προσωπικά. Ξαναέγραψα στην «αναφορά» μου προ ημερών τη σχετική με το demo ότι δεν έχω παίξει πολλά κι ότι ήδη μου φαινόταν πως έχει περισσότερους γρίφους από το σύνηθες, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που θα ακολουθούσε! Πάντως αν κάποιος από τους διαχειριστές το κρίνει σωστότερο ας βάλει το κείμενο αυτό στα μη adventures.

Υπόθεση
Η Βρετανίδα Miranda από την αρχή της εφηβείας της είναι ορφανή. Έχασε τους γονείς της σε κάποιο ταξίδι ? αποστολή εξερεύνησης. Δεν ξέρω πως έφτασε να ενηλικιωθεί, αλλά ξέρω ότι είχε για παρέα ένα ρομπότ, το Sprocket. Εμένα μου θύμισε σχεδιαστικά το c3po από το Star Wars, στο Maladroid θύμισε τον R2D2 (όντως η σπιρτάδα του και οι ικανότητές του ταιριάζουν περισσότερο με του δεύτερου). Σε κάθε περίπτωση δε θα επιμείνω στην αρχική μου άποψη. Αν ήταν για άνθρωπο ναι, αλλά από τη στιγμή που μιλάμε για droid, o Mala-droid κάτι παραπάνω θα ξέρει. Για να μην πολυλογώ η πρωταγωνίστριά μας βρίσκει ένα περίεργο αντικείμενο από οψιδιανό ανάμεσα στα πράγματα των γονιών της και της κάνει εντύπωση αρκετή ώστε να ζητήσει από έναν καθηγητή να της το αναλύσει. Τα πράγματα όμως δεν είναι (ως συνήθως) καθόλου όπως φαίνονται στην αρχή και κάπως έτσι ξεκινά μια ιστορία αναζήτησης ? καταδίωξης. Στόχος ο Hidden World, μέχρι όμως να φτάσει εκεί θα περάσει από την Ιρλανδία και θα ταξιδέψει και υποθαλάσσια, πάντα με τη συνοδεία του Sprocket. Αυτό που θα βρεί στο τέλος του ταξιδιού η Miranda θα της προκαλέσει έκπληξη. Δε λέω άλλα, μέχρις εδώ.

Τεχνικός τομέας
Τα γραφικά είναι φανταστικά. Δυο διαστάσεων, χωρίς animation (εκτός από κάτι μορφασμούς). Η κίνηση αποδίδεται με διαδοχή στατικών εικόνων. Τα χρώματα όμως είναι ολοζώντανα και το σχέδιο εξαιρετικά ευχάριστο στο μάτι. Για την κατηγορία και το τι συνηθίζεται σʼ αυτήν, το παιχνίδι παίρνει άριστα. Άριστα και στον ήχο. Ομιλίες τέλειες, πεντακάθαρες που ταιριάζουν πολύ καλά στους χαρακτήρες. Στα credits αναφέρονται όλοι αυτοί που δανείζουν τις φωνές τους. Δεν ξέρω αν είναι πραγματικοί ηθοποιοί ή όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση μπράβο στην εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη για την επιλογή τους. Οι διάλογοι είναι χορταστικοί. Δεν είναι διάλογοι στους οποίους καλούμαστε να κάνουμε επιλογή του τι θα πούμε, αλλά από εκείνους που προωθούν την ιστορία. Πάντως είναι καλογραμμένοι. Η μουσική επένδυση απλά ? σκίζει. Πολλά συγχαρητήρια στο Γιώργο Κατρή (πιστεύω να το γράφω σωστά) για τα κομμάτια.

Γρίφοι
Γιατί είπα πως το παιχνίδι, για casual που είναι, adventurίζει έντονα; Στην αρχή (1ο κεφάλαιο) σκέφτηκα: ωραία έχει περισσότερα αντικείμενα από ό,τι συνήθως. Εδώ, έχει σταθερό inventory στην κορυφή της οθόνης! Μετά, τα αντικείμενα που μάζευα και που έπρεπε να συνδυάσω άρχισαν να γίνονται πολλά. Μισό λεπτό ρε παιδιά. Τι γίνεται εδώ; Το παιχνίδι casual είναι. Θα ψάχνουμε τώρα και για το τι ταιριάζει που; Ειδικά στην Ιρλανδία που ψιλοκόλλησα, άρχισα να τα παίρνω κάπως. Έπιασα τον εαυτό μου να μην ξέρει τι πρέπει να κάνει για να πείσει τη γιαγιούλα να μου δείξει το δρόμο προς κάτι ξεχασμένα ορυχεία. Η αποκορύφωση όμως ήταν στο Hidden World, όπου έσκασαν μύτη και τα λογικά puzzles. Εκεί τα είδα όλα. Σε κάποιο κόλλησα για ένα 45λεπτο. Συμπέρασμα. Αν δεν ήταν οι οθόνες με τα hidden objects , θα επρόκειτο για ένα καθαρόαιμο adventure, απλά μικρής διάρκειας. Τώρα που τα έχει για να «διανθίσει» την ιστορία, νομίζω πως φλερτάρει έντονα με την άλλη κατηγορία, του μεγάλου του αδερφού κι αγαπημένη μας εδώ στο advocate. Δεν ξέρω τι γίνεται με τα άλλα παιχνίδια της Total Eclipse, αλλά δεν μπορώ παρά να υποθέσω ότι τα παιδιά που το έφτιαξαν είναι του σιναφιού μας! Αφού όμως υπάρχουν και τα hidden objects, να πω κάτι και γιʼ αυτά. Όσοι έχουν παίξει αντίστοιχα παιχνίδια, ξέρουν τις συνήθεις στατικές εικόνες με τις λίστες των αντικειμένων που καλείσαι να βρεις. Στο CM2, υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία. Κάποιες από τις οθόνες είναι κυλιόμενες, άλλες αριστερά ? δεξιά, άλλες πάνω ? κάτω. Σε κάποιες μπορείς να κάνεις με τον τροχό του ποντικιού και ζουμ. Όλα αυτά αυξάνουν, αν όχι τη δυσκολία, τουλάχιστον την εμπειρία. Αν κι η δυσκολία αυξάνεται σίγουρα από το γεγονός ότι οι κυλιόμενες οθόνες είναι σχεδιασμένες και σε 3 επίπεδα βάθους τα οποία κινούνται διαφορετικά κατά την όποια κύλιση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αλληλοεπικαλύπτονται αντικείμενα ενώ ο παίκτης μετακινεί την οθόνη! Όταν κανείς δεν μπορεί να βρει εύκολα ένα αντικείμενο θα πρέπει να κυλά την οθόνη αργά ? αργά, μήπως και κρύβεται πίσω από κάτι άλλο. Αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον. Φυσικά, όπως έχει ξαναειπωθεί, ο Sprocket είναι άξιος συμπαραστάτης. Έχει συνολικά 3 βοήθειες που ξεκλειδώνεις με την πρόοδο. Στην πρώτη σου εντοπίζει ακριβώς αντικείμενο. Στη δεύτερη σου αποκαλύπτει την εικόνα του στην κάτω αριστερή γωνία. Στην τρίτη μπαίνει σε εφαρμογή το σόναρ του και για μερικά δευτερόλεπτα «φωτίζει» γενικά τα κρυφά αντικείμενα. Υπάρχει βέβαια και το κουμπάκι hint που δίνει βοήθεια για τα adventurίστικα puzzles.

Τελικό συμπέρασμα
Μου άρεσε. Και μάλιστα πολύ. Χαλαρά το χαρακτηρίζω το καλύτερο casual που έχω παίξει. Αν κάποιος το παίξει και θεωρεί κάποιο άλλο καλύτερο, ας μου πει παρακαλώ πολύ ποιο είναι αυτό, να το παίξω κι εγώ! Αν υπάρχει καλύτερο, σίγουρα θα περάσω καλά. Βεβαίως σαν adventure, επειδή ανέφερα πολλές φορές ότι φλερτάρει έντονα με την κατηγορία και για να μην παρεξηγηθώ, σίγουρα απέχει αρκετά από ό,τι έχουμε συνηθίσει. Ναι υπάρχουν γρίφοι, αλλά ο ανάλαφρος χαρακτήρας του είναι καταφανής καθʼ όλη τη διάρκεια. Αλλά παιδιά, γιʼ αυτό φαντάζομαι τα ονομάσανε casual αυτά τα παιχνίδια. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί κανείς να το εντάξει ανετότατα στην κατηγορία «παιχνίδια εισαγωγικά για μέλλοντες adventurers». Μια γνώμη. Νομίζω πως η εταιρεία «το έχει». Πραγματικά θεωρώ ότι μπορούν να φτιάξουν και καθαρά adventures και μάλιστα ποιοτικά. Θα τους έχω υπόψη μου πλέον και θα περιμένω νέα σʼ αυτόν τον τομέα. Όσοι παίζετε casuals, μην το παραλείψετε.


Υ.Γ. ενδιαφέρον και το γεγονός ότι στους τίτλους τέλους (credits) εμφανίζονται οι συντελεστές σε φωτογραφίες (όχι μόνον ονόματα), ενταγμένες μέσα σε χαρακτηριστικές εικόνες του παιχνιδιού.

Εξαιρετικό mini review για ένα παιχνίδι που αδημονώ να παίξω!
Τα casual games έχουν χώρο στο advocate καθότι συγγενεύουν με τα adventures σε πολλά σημεία...
Κι εγώ μόλις τελείωσα το Drawn 2 και είμαι γοητευμένος!

Υπερπλήρες το review όπως πάντα φίλε crocark.
Προσωπικά μετανιώνω η αλήθεια είναι που μέσα στο ΣΚ δεν βρήκα χρόνο να παίξω την πλήρη έκδοση του παιχνιδιού καθώς το demo έδειχε απίστευτα προσεγμένο.

Να ξέρεις, θα περιμένω τη γνώμη σου. Και του Τάσου φυσικά και των υπολοίπων, αλλά το λέω επειδή εσύ το έχεις ήδη και μάλιστα ξεκινημένο

Να πω την αλήθεια δεν το είδα πολύ. Το είδα πριν ξεκινήσω να ξαναπαίζω το παιχνίδι. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ενισχυμένο ψηφιακό manual στο οποίο εξηγείται ό,τι χρειάζεται να εξηγηθεί και προφανώς ακόμη περισσότερα κι επιπλέον με πλούσια εικονογραφημένο τρόπο παρουσιάζεται κι η λύση του παιχνιδιού. Σαν ιδέα μου θύμισε το βιβλιαράκι του Machinarium που σε καθοδηγεί βήμα προς βήμα. Βεβαίως δεν υφίσταται καμία σύγκριση της τεχνοτροπίας και των χωματισμών των δύο παιχνιδιών. Το Game Guide είναι η χαρά των χρωμάτων Δεν το είδα παραπάνω, όχι γιατί το σνόμπαρα, αλλά γιατί δεν ήθελα να μου αποκαλυφθούν πράγματα σχετικά με το παιχνίδι. Και για να μην μπω στον πειρασμό το απεγκατέστησα από πριν. Ιδιοτροπίες φυσικά, που όμως δεν ακυρώνουν τη δουλειά σας, ούτε τη χρησιμότητα που μπορεί να έχει το ίδιο το guide σε άλλους χρήστες.

Ναι, έχετε (φυσικά) δίκιο. Το ξέχασα, ενώ το είχα ακούσει. Για τη δυνατότητα εξαγωγής, καλά κάνατε και μας το είπατε. Μάλλον πρέπει να το ξαναεγκαταστήσω

Α, δεν ξέρω αν είμαι διθυραμβικός. Ξέρω απλώς ότι το διασκέδασα περισσότερο από ό,τι άλλο έχω παίξει σ' αυτό τον τομέα. Για την απορία που έχεις, συμφωνώ κι εγώ, αλλά πιο αρμόδια να μας απαντήσει είναι μάλλον η εταιρεία. Πάντως παρατηρείται μέχρι το τέλος το φαινόμενο. Και πάλι όμως, από το γεγονός και μόνο ότι κάποια από τα αντικείμενα μπαίνουν στο inventory καταλαβαίνεις ότι μάλλον είναι σε μικρότερο βαθμό άσχετα συγκριτικά με άλλα παιχνίδια. Και στο τέλος - τέλος (το παράδειγμα είναι από το demo για να καταλάβεις) το να μαζεύεις κομμάτια κάρβουνο, μπορεί να μην εμπεριέχει ούτε ποικιλία ούτε χρώμα, αλλά είναι σχετικό με την εξέλιξη. Όπως και τα λουλούδια που αναφέρεις. Είναι κάτι το φυσιολογικό που σε κάνει να μείνεις για αρκετό χρόνο στο νεκροταφείο, ώστε να παρατηρήσεις κάποιες απαραίτητες λεπτομέρειες.

@crocark

Σου συνιστώ ανεπιφύλακτα να παίξεις ίσως ένα από τα καλλίτερα παιγνίδια με κρυμμένα αντικείμενα που έχει ποτέ κυκλοφορήσει και είναι της Αγκάθα Κρίστι Death on The Nile.

Δεν ξέρω πόσο καιρό προσπαθώ να το τελειώσω βρίσκοντας όλα τα αντικείμενα, πάρα πολύ μα πάρα πολύ γιατί εάν δεν τα βρεις όλα εγκαίρως φτου από την αρχή και κάθε φορά με καινούργια αντικείμενα.

@ Giovanna

Λοιπόν, αυτό είναι ένα χρήσιμο post. Όλα είναι, αλλά γιατί το λέω; Επειδή το έχω παίξει το συγκεκριμένο. Πριν κανα δυο χρόνια. Δε λέω ότι δεν το διασκέδασα, αλλά ήταν πολύ μονότονο. Το ίδιο και το ίδιο όλη την ώρα. Επομένως, συγκρίνοντας τα 2 παιχνίδια μπορώ να πω ότι είναι μέρα με νύχτα. Διασκεδαστικά και τα δυο, αλλά το CM2 έχει περισσότερη ποικιλία, τόσο σεναριακά όσο και από άποψη gameplay. Να το πω αλλιώς. Αν είχα παίξει πρώτα το CM2 και μετά το AC death on the Nile, θα βαριόμουν απίστευτα με το 2ο. Απ' την άλλη δεν μπορείς να το κατηγορήσεις κι αυτό, γιατί είναι παλιότερο παιχνίδι και προφανώς το είδος πρέπει να εξελιχθεί. Το μόνο που δεν έχει το CM2 είναι χρονικός περιορισμός, αλλά γι' αυτό μας μίλησαν ήδη οι άνθρωποι της εταιρείας.

Κι επειδή μπήκα στον πειρασμό, θα πω απλώς ότι ανάμεσα σε όσα είχα παίξει πριν από το CM2, θεωρούσα καλύτερο το Nancy Drew - Lights, Camera, Curses, ένα παιχνίδι που αν θυμάμαι καλά πήρε Α στο Just Adventure. Τώρα βάζω πρώτο το CM2.

(αν μπορούσα να κατατάξω και τα adventures τόσο εύκολα όσο και τα casuals, θα είχα έναν ακόμη μικρό λόγο να είμαι χαρούμενος )

@Crocark

To Νancy Lights and whatever το παίζω εδώ και πολύ καιρό χωρίς να μπορώ να το τελειώσω οι λόγοι πάμπολλοι. Από την στιγμή πού ούτε έχω φορτώσει το παιγνίδι για το οποίο μιλάς το CM2 δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη οπόταν μη με φορτώνεις με αλήθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ είναι άδικο

Δε φορτώνω κανέναν και με τίποτα

Πριν από λίγο ολοκλήρωσα κι εγώ το παιχνίδι που μου προσφέρθηκε, επίσης, δωρεάν στα πλαίσια του διαγωνισμού. Μια και το review του crocark σε συνδυασμό με τα σχόλια που έγιναν στο προηγούμενο σχετικό thread καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό την ουσία των όσων προσφέρει το game, θα αρκεστώ σε ορισμένα επιγραμματικά σχόλια.

Γρίφοι: Μια και το Hidden World είναι μεν Hidden Object Game, φλερτάρει δε έντονα με το είδος των πιο "γνήσιων" adventures, η δράση παλινδρομεί ανάμεσα στις εξής τρεις διαδικασίες: 1) αναζήτηση αντικειμένων από λίστα (κλασική HOG επιρροή), 2) επίλυση invenotry-based γρίφων απλής φύσεως και 3) αντιμετώπιση καθαρόαιμων puzzles που απαιτούν σκέψη (μερικά, μάλιστα, χαρτί και μολύβι αν και το Journal καλύπτει άριστα και αυτό τον τομέα). Η εναλλαγή μεταξύ των τριών πιστεύω είναι ιδανική, το παιχνίδι παραμένει ενδιαφέρον σε ολόκληρη τη διάρκειά του και η δυσκολία προοδευτικά αυξάνει ενώ -σωστά, δεδομένης της δραματικότητας των γεγονότων- η δράση επικεντρώνεται αποκλειστικά στο εντατικό puzzle-solving όσο πλησιάζουμε στο φινάλε.

Τεχνικός τομέας: Όπως έχει αναφερθεί, η δουλειά είναι υποδειγματική για τέτοιου είδους παιχνίδι (μη πω γενικά για adventure game). Ίσως χρειαζόταν λίγο συχνότερο animation αλλά, προσωπικά, ευχαριστήθηκα την προσωπικότητα που αποπνέει το παιχνίδι με τους στατικούς χαρακτήρες και τα cutscenes comics τεχνοτροπίας γιατί ενισχύουν το old-school feeling χωρίς να κάνουν συμβιβασμούς σε ποιότητα σχεδίου ή σκηνοθεσίας. Η μουσική των τίτλων, τρύπωσε κιόλας στο mp3.

Ιστορία: Την ήθελα μεγαλύτερη (γενικά έχω τέτοια κόμπλεξ) και πιο ζουμερή. Τα περισσότερα δρώμενα εξηγούνται χάρη στο Journal (φοβερή δουλειά, μακάρι να περιείχαν και τα υπόλοιπα adventures τόσο καλογραμμένα και καλαίσθητα journals) αλλά και πάλι το φινάλε είναι ενοχλητικά σύντομο και ομιχλώδες. Υποψιάζομαι ότι μαγειρεύεται sequel αλλά η πλοκή δεν παύει να δείχνει άνιση όσον αφορά το τέμπο και την παροχή εξηγήσεων γύρω από τις σεναριακές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα πριν και μετά την ανακάλυψη του Hidden World. Ίσως, η αίσθησή μου αυτή να οφείλεται και στην εντύπωση της συντομίας που αποκόμισα στο τέλος - το παιχνίδι μου πήρε λίγο περισσότερο από 4 ώρες και περίμενα η κατανομή τους να ευνοεί την εξερεύνηση του μυστηριώδους κρατήρα αλλά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.

Γενικά το παιχνίδι δείχνει πως είναι φτιαγμένο με πολλή αγάπη και μεράκι, γεγονός που από μόνο του αποτελεί την πιο αξιόπιστη υπόσχεση για την ποιότητα των επόμενων παραγωγών της εταιρείας. Συμφωνώ, δε, με τον crocark ότι ίσως ο καιρός να έχει ωριμάσει για τους developers ώστε να δοκιμάσουν την τύχη τους με ένα full-blown Adventure. Έμπνευση και ταλέντο υπάρχουν σε αφθονία, απλά στο Hidden World χρειαζόταν, ίσως, λίγο μεγαλύτερη υπομονή από την ομάδα ώστε να προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία στον παίκτη που -αν μη τι άλλο- έχει απορροφηθεί από νωρίς στον κόσμο του παιχνιδιού.

Το Game Guide δεν πρόλαβα να το εξερευνήσω σε βάθος, θα επανέλθω με εντυπώσεις μόλις βρω ευκαιρία.