Alter Ego

Από την Future Games

South England 1894.

Ο Timothy Moor συλλαμβάνεται μέσα σε ένα πλοίο σαν λαθρεπιβάτης, τον γδύνουνε και του αφαιρούνε όλα τα προσωπικά του αντικείμενα μεταξύ αυτών και ένα μενταγιόν που ήτανε το μοναδικό αντικείμενο που είχε από τους γονείς του. Όταν φτάνουνε στο Plymouth τον παραδίνουνε στην αστυνομία, ο Timothy το σκάει πηδώντας στους υπονόμους.

Ο ντεντέκτιβ Bristol διαβάζει στην εφημερίδα για τον θάνατο του Άσπρου Κτήνους, του Sir William Arthur Lewis, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για πολλούς άγριους φόνους

Οι δύο τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι θα εμπλακούνε και μαζί θα προσπαθήσουνε να σταματήσουν τα απάνθρωπα εγκλήματα που συμβαίνουνε στο Plymouth και να βρούνε τους ένοχους. Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι ο Sir William, επέστρεψε από τον τάφο και αυτό το αποκρουστικό τέρας που το πρόσωπο του ήτανε παραμορφωμένο εκ γενετής συνεχίζει τα εγκλήματα του?

Το σενάριο σας ιντριγκάρει και σε εμένα έτσι φάνηκε στην αρχή αλλά κατόπιν οι προσδοκίες μου για ένα super duper παιγνίδι τρόμου πέσανε κάθετα. Το να έχεις ένα άδειο τάφο και με εμφανή σημάδια ότι ο νεκρός δεν ήτανε νεκρός αλλά ζωντανός πραγματικά σε κάνει να ανατριχιάζεις, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι παραγωγοί του συνεχίζουνε να θάβουνε ζωντανούς ανθρώπους, μάλιστα 4 τον αριθμό, άλλοι κατορθώνουνε να βγούνε από τους τάφους άλλοι δεν το καταφέρανε. Αυτή η επαναλαμβανόμενη ακολουθία άρχισε να με τσαντίσει και πολύ μάλιστα. Τίποτα άλλο δεν μπορούσαν να σκεφτούνε, έλεος, αυτό το δείγμα δείχνει παντελή έλλειψη φαντασίας.

Τα γραφικά είναι καλά αλλά τόσο στατικά που τα θεωρείς εντελώς ψεύτικα, αν και κάποια στιγμή έπεσε ένα μοναδικό φύλλο από ένα δέντρο κατά την διάρκεια του παιγνιδιού, ε αυτό και εάν ήτανε κίνηση. Η βροχή που πέφτει κατά διαστήματα είναι εντελώς ψεύτικη γιατί όλοι η ήρωες συνεχίζουνε να μιλούνε κάτω από αυτή χωρίς να παραπονεθούνε. Μην μου πείτε η αληθοφάνεια στο μεγαλείο της.

Ο ήχος είναι οι ομιλίες των ηρώων που είναι τέλειες, τα ηχητικά εφέ και μερικές φορές έτσι για το καλό ακούτε κάποιο μουσικό κομμάτι

Το αριστερό κουμπί του ποντικιού χρησιμοποιείται για την χρήση και την ενέργεια στο παιγνίδι. Το δεξιό για να εξετάσεις ένα αντικείμενο και να επιστρέψεις ένα αντικείμενο στο Inventory σου Με διπλό κλικ ο ήρωας σου τρέχει εάν είναι δυνατόν, επίσης μπορείς σε μια έξοδο να περάσεις στην επόμενη σκηνή. Το Ε δείχνει όλους τις εξόδους και το F1 δείχνει όλα τα αντικείμενα που μπορείς να εξετάσεις στην οθόνη σου. Με το Escape σώζεις το παιγνίδι σου όπως και το φορτώνεις και να βγεις από το παιγνίδι. Έχει αμέτρητες οθόνες για σώσιμο που πιστέψτε με είναι πάρα μα πάρα πολύ χρήσιμες, εγώ χρησιμοποίησα 60 περίπου γιατί το παιγνίδι έχει μια ιδιαιτερότητα, θέλει όταν το παίζεις να είναι μόνο του τι εννοώ, όταν κατά την διάρκεια που το έπαιζα είχα ανοικτό το Skype αυτό θύμωνε και μου μαύριζε την οθόνη και έπρεπε να το ξαναρχίσω από το τελευταίο σώσιμο, οπότε προσοχή.

Η ατμόσφαιρα εκτός από μερικές φορές που υπάρχει αρκετή δράση είναι τελείως υποτονική,

Η όλη δράση σας είναι να μιλάτε και να μιλάτε με όλους για όλα. Οι γρίφοι ελάχιστοι και αυτοί τόσοι εύκολοι και ολοφάνεροι. Αρκεί απλώς να διαβάζεις το σημειωματάριο του Briskol και έτσι καταλαβαίνεις αμέσως τι πρέπει να κάνεις.

Το τέλος απαράδεκτο χωρίς να δίνει λογικές απαντήσεις σε όσα έζησες παίζοντας το και φυσικά αφήνει υπονοούμενα για ένα δεύτερο Alter Ego.

Κρίμα γιατί θα μπορούσε με λίγη προσοχή να αποτελέσει ένα διαμάντι για το είδος του,

Θα μου επιτρέψετε να επαναφέρω αυτό το παλιό θέμα, και να διαφωνίσω με τους αγαπητούς φίλους πιο πάνω, μιας και είχα και εγώ την ατυχία να ασχοληθώ με το Alter Ego. Ας ξεκινήσω με το συμπέρασμα: Το θεώρησα τραγικά προχειρογραμμένο και εξηγώ κάποιους από τους λόγους:

1) Αυτό που λέμε linear gameplay, είναι σαν να το γένησε το alter ego. Στο 90% της πλοκής δεν έχεις περιθώρια για κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλουν οι δημιουργοί.

2) Οι γρίφοι του κυμένονται από εύκολοι έως τραγικά εύκολοι και στις περισσότερες περιπτώσεις ανόητοι.

3) Το voice acting κατά την γνώμη μου είναι άθλιο, ειδικά του κεντρικού χαρακτήρα του detective. Προσπαθεί να δώσει έναν δραματικό τόνο σε κάθε, μα ΣΕ ΚΑΘΕ λέξη που απαγγέλει, λες και παίζει σε δευτεροκλασσάτο θέατρο.

4) Τα σχόλια των παιχτών (σε "look at" αντικείμενα και άλλα) είναι επίσης εντελώς χαζά

5) Μουσική δεν υπάρχει, λες και κάποιος την ξέχασε

6) Η πλοκή είναι κάπως μπερδεμένη, και εκεί που νομίζεις ότι στο τέλος θα ξεκαθαρίσουν όλα... δεν... ή ίσως να μην με ενδιέφερε πλέον να καταλάβω, απλά ψυχαναγκαστικά ήθελα να το τελειώσω το γρηγορότερο δυνατόν

7) Οι ιστορίες των δύο χαρακτήρων που "παίζεις" πίστευα πως με κάποιον τρόπο θα συνδεθούν στο τέλος, αλλά όχι, οι δημιουργοί δεν το θεώρησαν απαραίτητο. Κάποια πράγματα τα κάνεις απλά για να τα κάνεις, χωρίς να έχουν ιδιαίτερο νόημα.

Για να συνοψίσω σχετικά με το story, είμαι αρκετά σίγουρος ότι οι δημιουργοί συνέχιζαν και το έγραφαν κατά την δημιουργία του παιχνιδιού, δεν εξηγείται αλλιώς...

9) Για ένα τόσο μετρίοτατο adventure, είναι κάπως μεγάλο σε διάρκεια.

Τώρα στην θετική πλευρά:

α) Είναι εύκολο για κάποιους που δεν θέλουν πολύπλοκους γρίφους (εγώ θέλω)

β) Σε κάποιες (λίγες) στιγμές η ιστορία σε ιντριγκάρει

γ) Τα γραφικά είναι πολύ όμορφα φτιαγμένα(απ'ότι φαίνεται μόνο σε αυτό το κομμάτι κερδίζουν τα περισσότερα νέα adventures). Την ατμόσφαιρα πάντως την καταστρέφει κατά την γνώμη μου η έλλειψη μουσικής και το τραγικό voice acting.

δ) Ο χειρισμός είναι πολύ απλός, χωρίς πολλά-πολλά του στυλ look at, talk to, combine κλπ

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

Όπως καταλάβατε το Alter Ego δεν μου άρεσε, κερδίζει μία θέση στην δεκάδα των χειρότερων adventures που έχω τελειώσει (κάτσε να ανοίξω το excel μου.... 71 στο σύνολο)

Στην προσωπική μου βαθμολόγηση θα του έβαζα 2/5. Και αυτό επειδή δεν με κούρασε ιδιαίτερα λόγω των γελοία εύκολων γρίφων.