BLADE RUNNER

Το καινοτόμο αυτό παιχνίδι κυκλοφόρησε το 1997 και είναι δημιούργημα της πάλαι ποτέ κραταιάς Westwood Studios, εταιρείας που μας έχει δώσει rpg και strategy σειρές - θρύλους όπως τα Eye of the Beholder, Lands of Lore, Dune και Command & Conquer. Από αυτά ξεχωρίζει, φυσικά, το περίφημο Red Alert, το κατά πολλούς καλύτερο strategy όλων των εποχών. Δυστυχώς, δε γνωρίζω αν δημιούργησε άλλο adventure πέρα από το Blade Runner.


Σενάριο

Το σενάριο του παιχνιδιού βασίζεται στην ομώνυμη ταινία επιστημονικής φαντασίας του Ridley Scott και υπερέχει σαφέστατα του αντίστοιχου της ταινίας. Το παιχνίδι έχει διαφορετικό πρωταγωνιστή, τον detective Ray McCoy και τα γεγονότα του εξελίσσονται παράλληλα με εκείνα της ταινίας, αναφορές στην οποία θα βρείτε διάσπαρτες σχεδόν σε κάθε γωνιά του κόσμου του. Ειδικότερα, το σενάριο περιστρέφεται γύρω από την ύπαρξη των replicants, ανθρωποειδών ρομπότ που δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο του όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος για να αναλαμβάνουν βαριές και επικίνδυνες εργασίες.

Το σενάριο περιέχει μια πολύ σημαντική καινοτομία, η οποία είναι πολύ δύσκολο να αποδοθεί με λόγια χωρίς να αποκαλυφθούν σημεία της πλοκής. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι δυναμικό! Αυτό σημαίνει ότι ενώ το κύριο storyline παραμένει ίδιο, οι ρόλοι και το «ποιόν» βασικών χαρακτήρων της περιπέτειας αλλάζουν με random τρόπο κάθε φορά που ξεκινάτε το παιχνίδι! Είναι στο χέρι σας να ανακαλύψετε ποιος είναι τι, αλλά και να αποφασίσετε τι θα κάνετε αφού το ανακαλύψετε.

Αξιοποιώντας το συνδυασμό αυτό, το παιχνίδι αποκτά 13 (!) διαφορετικά endings, κάποια από τα οποία έχουν μικρές διαφορές, άλλα μεγαλύτερες. Επιχειρεί, έτσι, να καταπολεμήσει ένα από τα πιο διαχρονικά προβλήματα των adventures, αυτό της αφόρητης γραμμικότητας και κατʼ επέκταση του χαμηλού replayability. Το κατορθώνει σε μεγάλο βαθμό και εκτινάσσει το χρόνο ενασχόλησης του παίκτη σε νούμερα πολύ μεγαλύτερα από τις 15-20 ώρες που διαρκεί ένα απλό playthrough. Στον τομέα του σεναρίου, λοιπόν, το παιχνίδι κατακτά το πρώτο «άριστα».


Δράση ? Γρίφοι ? Χειρισμός

Η δράση του παιχνιδιού είναι τρίτου προσώπου και θυμίζει αυτή κλασσικού detective game. Ο ρόλος σας απαιτεί να εξερευνήσετε διάφορες τοποθεσίες, να μιλήσετε με πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες (αρκετούς από τους οποίους συναντάμε και στην ταινία) και να συλλέξετε στοιχεία και πληροφορίες για να προχωρήσει η πλοκή. Κλασσικό inventory δεν υπάρχει, αλλά αντικαθίσταται με ένα είδος φορητού υπολογιστή όπου καταγράφονται με εύχρηστο τρόπο, όλα τα στοιχεία που ανακαλύπτετε. Οι γρίφοι κινούνται σε παρόμοιο μοτίβο, είναι αρκετά ενδιαφέροντες, ποικίλης φύσης και δυσκολίας και πάντα δεμένοι με την πλοκή. Έχω, πάντως, την εντύπωση ότι είναι κάπως λιγότεροι από το επιθυμητό, καθώς το παιχνίδι προτιμά να δώσει το βάρος στο σενάριο και τα διλήμματα που αυτό σας θέτει.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, αρκετές είναι οι φορές που η δράση σας (ή η παράλειψη αυτής) σε ένα σημείο θα καθορίσει την εξέλιξη του παιχνιδιού αν και συχνά αυτό το καταλαβαίνετε μονάχα εκ των υστέρων. Σας δίνεται αρκετή ελευθερία όσον αφορά στο τι θα κάνετε και με ποια σειρά. Αυτό είναι, βέβαια, θετικό, αλλά στην υλοποίηση παρουσιάζει κάποια προβλήματα. Έτσι, μερικές φορές, αν κάνετε πράγματα με διαφορετική από την κατά τους δημιουργούς λογική σειρά, θα δείτε να ξεκλειδώνονται τοποθεσίες, για τις οποίες δεν έχετε μάθει ακόμα, ενώ άλλοτε θα βρείτε τον εαυτό σας να περιφέρεται σαν την άδικη κατάρα από οθόνη σε οθόνη χωρίς να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε για να ολοκληρωθεί το κεφάλαιο. Σε καμία περίπτωση δε θα βρεθείτε σε αδιέξοδο, αλλά οι παραπάνω ατέλειες μειώνουν κάπως το ρεαλισμό και το immersion που προσπαθεί να δημιουργήσει ο τίτλος.

Υπάρχουν και λίγες action σκηνές όπου καλείστε να πυροβολήσετε κάποιον εχθρό που σας επιτίθεται. Παρόλο που τα σημεία αυτά είναι γελοιωδώς εύκολα (ειδικά αν βάλετε τη δυσκολία στο easy), καλά θα κάνετε να σκεφτείτε δυο φορές πριν αποφασίσετε να το παίξετε Rambo. Συνήθως, μπορείτε να προσπαθήσετε να αποφύγετε την αναμέτρηση, καθώς αν σκοτώσετε κάποιον που δεν πρέπει, είναι πιθανό αργότερα να το βρείτε μπροστά σας στην εξέλιξη της ιστορίας. Γενικά, στο παιχνίδι θα πεθάνετε αρκετές φορές, κάτι που προσωπικά κατατάσσω στα μειονεκτήματα του τίτλου.

Όσο για το χειρισμό, αυτός είναι όπως σε όλα τα κλασσικά 3rd person adventures (από τα λίγα συνηθισμένα στοιχεία του τίτλου) και δεν πρόκειται να σας δημιουργήσει κανένα πρόβλημα.


Ατμόσφαιρα ? Τεχνικός Τομέας (πλην ομιλιών)

Το παιχνίδι υιοθετεί την κλασσική τεχνική των 3D μοντέλων σε συνδυασμό με 2D backgrounds. Τα γραφικά είναι πολύ καλά και ατμοσφαιρικά με τα σκοτεινά χρώματα να κυριαρχούν. Όσες τοποθεσίες εμφανίζονται και στην ταινία ξεχωρίζουν έχοντας αποδοθεί εξαιρετικά, ενώ πολλές φορές το γενικότερο περιβάλλον θα φέρει στο μυαλό σας τα Tex Murphy παιχνίδια. Οι cutscenes είναι επίσης πολύ προσεγμένες και συμβάλλουν στην ομαλή προώθηση της πλοκής του παιχνιδιού. Η απουσία υπότιτλων, πάντως, είναι αρκετές φορές ενοχλητική και προστίθεται στα αρνητικά του παιχνιδιού.

Ο ήχος είναι από τα δυνατότερα στοιχεία του παιχνιδιού. Σε κάθε τοποθεσία που θα βρεθείτε, τα ηχεία σας θα γεμίσουν από πολύ ρεαλιστικούς ambient ήχους, ενώ ακόμα και η περιστασιακή σιωπή παίζει το ρόλο της στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας. Ατμοσφαιρικότατη είναι και η μουσική, την επιμέλεια της οποίας έχει αναλάβει ο αρκετά γνωστός Frank Klepacki. Στους τίτλους τέλους, ακούγεται και το εκπληκτικό μουσικό θέμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου που έγινε γνωστό από την ταινία.


Ομιλίες

Παρόλο που το review ήδη έχει πάρει κουραστικές διαστάσεις, θα ήταν κρίμα να μην κάνω ξεχωριστή αναφορά στις ομιλίες του παιχνιδιού. Στον τομέα αυτό, το παιχνίδι παίρνει το δεύτερο «άριστα», καθώς η δουλειά που έχει γίνει είναι ασύλληπτη. Οι ηθοποιοί της ταινίας επιστρέφουν 15 χρόνια μετά (!) για να δανείσουν τις φωνές τους στους αντίστοιχους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Όσο για τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού που δεν εμφανίζονται στην ταινία; Οι φωνές τους είναι? ακόμα καλύτερες! Την παράσταση κλέβουν η Lisa Edelstein (του ?House?) στο ρόλο της badass detective Crystal Steele και η απολαυστική Pauley Perrette (του ?N.C.I.S.?) στο ρόλο της γλυκιάς Lucy.


Επίλογος

Το review αυτό είναι αρκετά μεγάλο, αλλά πιστέψτε με, είναι αδύνατον να δώσει κανείς μια ρεαλιστική εικόνα του συγκεκριμένου adventure χωρίς να πλατειάσει. Το Blade Runner είναι για μένα ένα παιχνίδι σταθμός. Χάρη στα υψηλότατα standards παραγωγής και τους τολμηρούς νεωτερισμούς του είναι ένα σημείο αναφοράς στο παρελθόν, αλλά και ένα παράθυρο στο μέλλον των adventure games. Οι όποιες ατέλειες επιφέρει ο πρωτοποριακός σχεδιασμός του δεν είναι δυνατόν να κριθούν πολύ αυστηρά και είναι ικανές μονάχα να του στερήσουν την τέλεια βαθμολογία.

Βαθμολογία 9.5/10

Nice.
Σκέφτομαι να το ξεκινήσω σύντομα, αφού πρώτα ξαναδώ τη ταινία για να τη φρεσκάρω στη μνήμη μου.
Πάντως, σε αντίθεση με τη πλειοψηφία, αυτό το πράγμα με τα πολλά διαφορετικά φινάλε το replayability κ.λπ. το βαριέμαι. Δηλαδή άντε να τελειώσεις ένα παιχνίδι, μετά να το ξαναρχίσεις, το μισό και παραπάνω να ναι ίδιο και σε κάποιες περιπτώσεις να θυμάσαι τι έκανες για να μη το κάνεις και να κάνεις κάτι διαφορετικό και να περιμένεις να δεις το αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν έχω τολμήσει να ξεκινήσω το Pandora Directive. Βέβαια το Last Express που είναι αντίστοιχο μου άρεσε πάρα πολύ.Χμμμ.

WickedMan wrote: Το καινοτόμο αυτό παιχνίδι κυκλοφόρησε το 1997 και είναι δημιούργημα της πάλαι ποτέ κραταιάς Westwood Studios, εταιρείας που μας έχει δώσει rpg και strategy σειρές - θρύλους όπως τα Eye of the Beholder, Lands of Lore, Dune και Command & Conquer. Από αυτά ξεχωρίζει, φυσικά, το περίφημο Red Alert, το κατά πολλούς καλύτερο strategy όλων των εποχών. Δυστυχώς, δε γνωρίζω αν δημιούργησε άλλο adventure πέρα από το Blade Runner.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου η Westwood Studios εκτός από το Blade Runner δημιούργησε και τη τριλογία "The Legend of Kyrandia", δηλαδή τα εξής:
1. The Legend of Kyrandia Book One
2. The Legend of Kyrandia Book Two: The Hand of Fate
3. The Legend of Kyrandia Book Three: Malcolm's Revenge

Πάρα πολύ ωραίο review. Για το παιχνίδι δεν θυμάμαι πολλά πράγματα εκτός από το γεγονός ότι αφού το τερμάτισα προσπάθησα να κάνω μια ενέργεια στο παιχνίδι διαφορετική από αυτή που είχα κάνει όταν το πρωτόπαιξα και για την οποία είχα διαβάσει κάπου αλλά δεν τα κατάφερα και γι' αυτό σταμάτησα το δεύτερο playthrough.

@mkllds, Constantine_R
Μπράβο. Ήλπιζα στη βοήθεια κάποιων πιο ενημερωμένων μελών του φόρουμ. Προσωπικά μέχρι να μάθω για το Blade Runner τυχαία από κάποιο άρθρο στο ίντερνετ, δεν είχα ιδέα ότι η Westwood είχε κυκλοφορήσει adventures...

Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου adventures. Πολύ ατμοσφαιρικό, πολύ κοντά στο κλίμα της ταινίας, και με μουσική που παραπέμπει άμεσα σε αυτήν. Για παιχνίδι δε που βγήκε βασισμένο σε ταινία (συνήθως έχει κανείς πολύ χαμηλές προσδοκίες από αυτά), ήταν απίστευτα ευχάριστη έκπληξη η καλή δουλειά που είχε γίνει.

Δεν είμαι σίγουρος ότι έχω δει όλους τους τερματισμούς του, αλλά το έχω παίξει αρκετές φορές.
Ελπίζω πως κάποιος τερματισμός -που δεν έχω δει- δεν θα μου κάνει ... την καρδιά περιβόλι όπως αυτοί που είδα αλλά μάλλον είναι μάταια η ελπίδα.

Πάντως σε κάθε νέο παιχνίδι ανακάλυπτα καινούργια πράγματα να αλλάζουν, να συμβαίνουν διαφορετικά ή να μη συμβαίνουν καθόλου. Και έπειτα είναι και τα σημεία όπου επηρεάζονται από τις επιλογές που κάνεις για τον McCoy. Αν θυμάμαι σωστά, στο συνοδευτικό βιβλιαράκι τόνιζαν το "more human than human" (που είναι και το motto του Tyrell Corp) των χαρακτήρων του παιχνιδιού.

Παρεμπιπτόντως, θυμάται κανείς πως ακριβώς δούλευε το σύστημα διαλόγων του; Υπήρχε μια επιλογή Director's Cut και κάποιες επιμέρους επιλογές που διάλεγες τη διάθεση του McCoy όταν συζητούσε με άλλους χαρακτήρες, και τέλος μπορούσες να επιλέξεις ο ίδιος τα θέματα για συζήτηση....

Ακόμα έχω τα 4 CD του στη θήκη τους (το κουτί ωστόσο πρέπει να είναι κάπου καταχωνιασμένο -στην καλύτερη περίπτωση). Σε win7 x64 δεν τρέχει το installation του παιχνιδιού.

@Praetorian
Πολύ χαίρομαι, διότι και γω το απόλαυσα πραγματικά.
Υπάρχουν κάποια πράγματα στο παιχνίδι που είναι προαιρετικά. Εαν τα κάνεις όλα, ανταμοίβεσαι με τους λεγόμενους "καλούς" τερματισμούς (όχι ότι είναι κλασσικά happy end, απλά αφήνουν μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον). Κάποιες φορές, όμως, ακόμα κι αν τα κάνεις όλα όπως πρέπει, μπορεί να είναι αδύνατον να δεις το φινάλε που θες διότι εξ αρχής το παιχνίδι σε έχει βάλει σε άλλο σεναριακό μονοπάτι (είναι τρία αν θυμάμαι καλά). Όλα τα φινάλε, πάντως, είναι πολύ σωστά δοσμένα...

Περιττό επίσης να σου πω ότι στο πρώτο μου playthrough, επειδή κάτι δεν ανακάλυψα, το παιχνίδι παρέλειψε μια ολόκληρη cutscene, όπου ήταν και το μοναδικό σημείο που εμφανιζόταν η γραμματέας του Tyrell (που πρωταγωνιστεί στην ταινία).

Όντως υπήρχε επιλογή για το γενική διάθεση του McCoy απέναντι στους NPCs, αλλά ομολογώ ότι δεν το πείραξα, οπότε δε μπορώ να σε διαφωτίσω. Αυτό που ξέρω, είναι ότι η σειρά που θα μιλήσεις στους χαρακτήρες για τα διάφορα θέματα, παίζει ρόλο αρκετές φορές, και μπορείς να πάρεις από αυτούς λιγότερες ή περισσότερες πληροφορίες...

Μαλλον θα ειναι το επομενο μου

Κι εγώ το έχω πολύ ψηλά στην λίστα για άμεσο play! To έχω πάνω από 10 χρόνια στην συλλογή μου και δεν το έχω τελειώσει ενώ η ταινία είναι από τις αγαπημένες μου και γενικά λατρεύω αυτά τα περιβάλλοντα. Έχει και τόσα paths και φινάλε, απορώ γιατί δεν το έχω λιώσει!

Δε θα κουραστώ ποτέ να προτείνω το συγκεκριμένο παιχνίδι σε όποιον δε βαριέται να μ'ακούει.

τόσα χρόνια πέρασαν, ακόμα δεν το έπαιξα. βρηκα κατι patches για win764, ελπίζω να κάνουν. κρίμα που δεν είναι στο scummvm