Captain Morgane and the Golden Turtle - Η χρυσή μετριότητα

Ομολογουμένως ίσως αδικώ το παιχνίδι με τον τίτλο που επέλεξα για το mini review, αλλά πραγματικά αυτή την εντύπωση μου άφησε. Ένα πολύ ευχάριστο και αξιοπρεπέστατο παιχνίδι, που κάνει τη δουλειά του καλά: προσφέρει στον παίκτη 12-13 ώρες σχετικά ανάλαφρης διασκέδασης, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις, αλλά και χωρίς ιδιαίτερες ανισότητες. Το αντίθετο δηλαδή από ένα παιχνίδι σαν το Yesterday, που σε κάποιους τομείς βρίσκεται στην κορυφή, ενώ σε κάποιους άλλους πάσχει εμφανώς.

Αλλά για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το Captain Morgane and the Golden Turtle είναι ένα κλασικό point and click adventure τρίτου προσώπου με πειρατικό setting από το χέρι του Steve Ince, δημιουργού του So Blonde, του οποίου και prequel τρόπον τινά αποτελεί το παρόν παιχνίδι. H πανέξυπνη, γενναία και όμορφη Morgane Castillo (που τη συναντάμε σε μεγαλύτερη ηλικία ως δευτερεύων χαρακτήρα στο So Blonde) είναι κόρη του διάσημου αλλά καλόψυχου πειρατή Castillo, που μετά τον αδόκητο χαμό της μητέρας της τον ακολουθεί στα ταξίδια του. Όνειρό της είναι να γίνει μια μέρα καπετάνισσα σε πειρατικό πλοίο, όπως ο αγαπημένος της πατέρας. Αυτό της το όνειρο έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωση, όταν την ημέρα των δεκάτων εβδόμων γενεθλίων της, ο καπετάνιος Castillo της ανακοινώνει ότι την ορίζει υποπλοίαρχο και ότι της αναθέτει τα καθήκοντα διοίκησης του πλοίου, για να δοκιμαστεί και να ψηθεί στον δύσκολο ρόλο που επιθυμεί να αναλάβει. Η μικρή Morgane καλείται να επιβληθεί στους ναύτες της παρά το γυναικείο φύλο της και τη νεαρή της ηλικία, να προσλάβει νέα μέλη για να καλύψει κάποια κενά στο πλήρωμά της και το κυριότερο να βρει μια αποστολή που θα αποφέρει κέρδη και περιπέτεια στο καράβι της. Πολύ γρήγορα θα συναντήσει έναν έμπορο που αναζητά τη μυστηριώδη Χρυσή Χελώνα, ο οποίος θα ναυλώσει το καράβι της και κάπως έτσι θα ξεκινήσει ένα δύσκολο και περιπετειώδες, αλλά πάντα ανάλαφρο και διασκεδαστικό, ταξίδι ενηλικίωσης.

Τα γραφικά είναι φωτεινά και πανέμορφα. Το περιβάλλον είναι 2-D και οι χαρακτήρες που κινούνται μέσα σ' αυτόν 3-D, χωρίς όμως να φαίνονται παράταιροι. Εδώ εντοπίζεται και το πρώτο μικρό πρόβλημα. Ενώ οι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι και τα animations τους όμορφα και ρευστά, όταν μιλάνε δε συγχρονίζονται με τις ομιλίες τους. Δεν αναφέρομαι μόνο στο lip-synching (που απλώς δεν υπάρχει) αλλά και στη γενικότερη κινησιολογία τους. Μου θυμίζει κάπου τα animations στο Neverwinter Nights, όπου όταν μιλούν οι χαρακτήρες, οι κινήσεις τους αντικατοπτρίζουν τη γενική τους ψυχική διάθεση (θυμός, χαρά, αμηχανία), αλλά όχι τη συγκεκριμένη κινησιολογία που θα ταίριαζε στα εκάστοτε λόγια τους. Ευτυχώς δίπλα στους υπότιτλους υπάρχουν στατικά character portraits των ηρώων που ζωντανεύουν λίγο τα πράγματα. Φαντάζομαι βέβαια πως όλα αυτά οφείλονται σε περιορισμούς του budget (όπως επίσης και το γεγονός ότι στη θήκη του παιχνιδιού δεν υπάρχει τυπωμένο manual, παρά μόνο ψηφιακή εκδοχή στο DVD).

Η μουσική είναι ευχάριστη και αναδύει ατμόσφαιρα Καραϊβικής. Επίσης δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενη, με αέναα reloop και δεν έχει ίχνος δυναμικότητας, αφού σπάνια ακολουθεί τις εξελίξεις της ιστορίας. Από την άλλη η πλοκή του παιχνιδιού δεν είναι ιδιαίτερα δραματική, οπότε αυτό δε δημιουργεί ιδιαίτερο πρόβλημα. Στον αντίποδα τα voice-overs είναι πραγματικά εξαιρετικά. Τα θεωρώ από τα καλύτερα που έχω ακούσει τελευταία σε adventure. Ειδικά η φωνή της Morgane συμβάλλει αποφασιστικά στο να κάνει την ηρωίδα συπαθή στον παίκτη, πράγμα πολύ σημαντικό για την απόλαυση του παιχνιδιού.

To interface είναι κλασικό και απλούστατο. Με αριστερό κλικ πάνω σε κάθε interactive spot επιλέγουμε μεταξύ look και use ή talk, με δεξί κλικ ανοίγει ένα menu, που περιλαμβάνει το inventory, έναν interactive χάρτη που συχνά επιτρέπει το quick travel στις περιοχές του νησιού όπου βρισκόμαστε, μια λίστα με objectives που πρέπει να πετύχουμε και μια οθόνη ρυθμίσεων για ένταση ήχων, μουσικής, κλπ, save και exit. Αν και υπάρχουν 3 save slots, στην πράξη δε χρησιμεύουν, αφού στη διάρκεια του παιχνιδιού κάθε νέο save αποθηκεύεται πάνω στο προηγούμενο. Ωστόσο αυτό δε δημιουργεί πρόβλημα, μια και το παιχνίδι δεν έχει πολλαπλά paths. Tα αντικείμενα στο inventory είναι click and drug (φαίνεται πως αυτή η μέθοδος χειρισμού τελευταία έχει γίνει δημοφιλής στους σχεδιαστές adventure, αν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί) και μπορούν να συνδιαστούν με τα interactive spots του περιβάλλοντος ή μεταξύ τους. Υπάρχει και το κλασικό σύστημα με την αποκάλυψη των hotspots με το πλήκτρο space, αλλά εγώ τουλάχιστον απέφυγα να το χρησιμοποιήσω (εκτός από μια-δυο φορές στην αρχή), γιατί κάνει το παιχνίδι υπερβολικά εύκολο. Στο κάτω κάτω φέροντας τον κέρσορα πάνω σε κάθε interactive spot αμέσως βλέπουμε την ονομασία του στη βάση της οθόνης.

Κι έτσι φτάνουμε στο ζουμί της υπόθεσης, δηλαδή τους γρίφους. Δυστυχώς για άλλη μια φορά οι περισσότεροι είναι αρκετά εύκολοι, με κάποιους διάσπαρτους πιο ικανοποιητικούς μέτριους. Είναι σχεδόν όλοι inventory-based, ενώ υπάρχουν και κάποιοι λίγοι και πολύ απλοί γρίφοι λογικής.Υπάρχουν επίσης και κάποια ευχάριστα αλλά αρκετά απλοϊκά arcade-style mini-games, τα οποία μπορούν να γίνουν όμως by-pass πατώντας το κουμπί cheat. Πάντως μακράν οι πιο απαιτητικοί και ευχάριστοι γρίφοι ήταν οι κλασικοί inventory-based (τουλάχιστον για μένα). Προς το τέλος του παιχνιδιού, όταν γίνονται διαθέσιμα όλα τα νησιά στα οποία μπορεί να ταξιδέψει η Morgane, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει αισθητά, αλλά και πάλι τα πράγματα παραμένουν σχετικά εύκολα. (Πάντως ο γρίφος που πραγματικά απόλαυσα ήταν εκείνος της παρασκευής ενός voodoo potion - θύμιζε παλαιότερα πιο ανοιχτά adventure, μακάρι να είχε κι άλλους τέτοιους το παιχνίδι.)

Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι όπως είπα και πρωτύτερα 12-13 ώρες, χωρίς όμως να χρησιμοποιώ το μαγικό κουμπί space. Το φινάλε δεν είναι κακό. Κλείνει ικανοποιητικά την ιστορία χωρίς να αφήνει κενά, δεν είναι ιδιαίτερα βιαστικό, αλλά ούτε και κάτι το ιδιαίτερο ή αξιομνημόνευτο.

Κάπου εκεί βρίσκεται μάλλον και η τελική μου αποτίμηση για το παιχνίδι. Ευχάριστο, διασκεδαστικό, προσεγμένο, αλλά δυστυχώς αρκετά εύκολο και χωρίς να έχει κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που έπαιξα το So Blonde και δεν το θυμάμαι πολύ καλά, όμως έχω την εντύπωση ότι μάλλον ήταν μεγαλύτερο, δυσκολότερο και πιο ιδιαίτερο παιχνίδι (αν δε με απατάνε τα ροζ γυαλιά της μνήμης). Παρ 'όλα αυτά το Captain Morgane and the Golden Turtle είναι ένα αξιόλογο και καλοφτιαγμένο adventure (χωρίς κανένα bug) που χαρίζει στον παίκτη 12-13 ευχάριστες και ανάλαφρες ώρες διασκέδασης.

Μπα, δε χρειάζεται να έχεις παίξει το So Blonde. Υπάρχουν κάποιες μικρές αναφορές, αλλά μοιάζουν περισσότερο με Easter eggs, παρά με ουσιαστικά στοιχεία της πλοκής.

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Προερχόμενα από άνθρωπο που γράφει επαγγελματικά reviews πρόκειται για πραγματικό κομπλιμέντο!
Όσο για τη μετριότητα ομολογώ ότι ίσως το αδικώ με αυτόν τον χαρακτηρισμό αλλά στο τέλος αυτή την αίσθηση μου άφησε. Γενικά όμως πρόκειται για τόσο καλοφτιαγμένο παιχνίδι, που μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να αρέσει περισσότερο σε κάποιον άλλο και προσπάθησα να το αφήσω να φανεί αυτό στο review μου. Εξάλλου ο χαρακτηρισμός της μετριότητας είχε περισσότερο να κάνει με το ότι κατά τη γνώμη μου είναι ένα παιχνίδι που τα κάνει όλα λίγο πολύ καλά, χωρίς όμως να ξεχωρίζει κάπου, και όχι με την έννοια της βαθμολογίας που προσωπικά την αποφεύγω (και σίγουρα πάντως θα ήταν πολύ πάνω από 50%).

Castledoque wrote: Κάπου εκεί βρίσκεται μάλλον και η τελική μου αποτίμηση για το παιχνίδι. Ευχάριστο, διασκεδαστικό, προσεγμένο, αλλά δυστυχώς αρκετά εύκολο και χωρίς να έχει κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει.

Πολύ μεγάλο minus για μένα...
Έχω παίξει πολλά τέτοια 'politically correct' παιχνίδια, που είναι σε γενικές γραμμές πολύ άνω του μετρίου (σε υπόθεση, γρίφους, γραφικά κτλ) και έχω φτάσει σήμερα να μην θυμάμαι ούτε τα μισά από αυτά...

Mόλις το τελείωσα. Με λίγα λόγια μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε σαν παιχνίδι απόλυτα. Το θεωρώ άνω του μετρίου σε συνολική ποιότητα. Τα γραφικά του είναι εκπληκτικά. Έτσι πρέπει να είναι τα γραφικά σε ένα καλό adventure.Η μουσική μας τα χαλάει λιγάκι, την οποία θα χαρακτήριζα "βαρετή". Μόνο σε ένα σημείο μπορώ να πω ότι μου έκανε αίσθηση και μου άρεσε σαν μελωδία. Στις αποβάθρες του crab island. Μου πήρε ακριβώς 13 ώρες να το τελειώσω. Μεγάλο και χορταστικό παιχνίδι, με πληθώρα αποστολών και υποαποστολών προς ολοκλήρωση. Ευχάριστη πειρατική ιστοριούλα.Πολλά νησια προς εξερεύνηση. Πράγματι έχει χοντρό θέμα με τον συγχρονισμό μεταξύ ομιλίας και κινήσεων των χαρακτήρων, αλλά δεν με ενόχλησε και ιδιαίτερα. Επίσης πρόλογος και φινάλε σχεδόν δεν υπάρχουν, παρά μόνο κάτι βιαστικά βιντεάκια... Γενικά πάντως το παιχνίδι αξίζει!