Diamonds in the Rough

Κυκλοφορούν Adventures και Adventures με προέλευση από πολλές χώρες του κόσμου. Η δημιουργική παρουσία της Ελλάδας σε όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι και η εντονότερη για διάφορους λόγους. Λίγα adventures έχει βγάλει η χώρα μας, αλλά τουλάχιστον την κάνουν περίφανη. Ένα από αυτά είναι το Diamonds in the Rough της Atropos Studios, πρώην (πλέον) εταιρείας του γνωστού adventure gamer, adventure games developer και παγκοσμίου πρωταθλητή στο kick off Άλκη Πολυράκη. Το παιχνίδι κατάφερε να προκαλέσει αίσθηση στην διεθνή adventure gaming κοινότητα κι εμείς θα αναλύσουμε εδώ το γιατί:



Το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο παιχνίδι παρουσιάζεται από την πρώτη στιγμή. Από το σενάριό του.
Παίρνουμε τον ρόλο του Jason Hart. Ο Jason, ένας συνηθισμένος νεαρός Αμερικάνος, περνά τη ζωή του χωρίς έντονες συγκινήσεις, δουλεύοντας σαν βοηθός γραφείου στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η καθημερινότητά του είναι μάλλον μονότονη και οι προκλήσεις ανύπαρκτες. Υπάρχει όμως κάτι που ο Jason ξέρει να κάνει καλά. Τι είναι αυτό? Να κάνει σωστές επιλογές σε ό,τι του προκύπτει! Και αυτό αναμφίβολα είναι ένα τεράστιο χάρισμα. Όταν μια μέρα ένας άγνωστος άνδρας πλησιάζει τον Jason και του προτείνει να δουλέψει για την εταιρεία (ή οργάνωση) με την επωνυμία Diamonds in the Rough ο Jason δεν χάνει την ευκαιρία και χωρίς να το σκεφτεί πολύ, παρ'οτι παραξενεύεται από την προσέγγιση του άγνωστου άνδρα, λέει ναι στην αναπάντεχη αυτή πρόταση που του παρέχει μια μυστηριώδη, για την ώρα εργασία, ή οποία όμως συνοδεύεται από πλουσιοπάροχη, άνετη ζωή και υψηλές απολαβές. Και μόνο από την ιστορία μπορεί να καταλάβει κανείς ότι το παιχνίδι στον τομέα της πρωτοτυπίας τα καταφέρνει καλά. Πάραπλήσιο σενάριο, έστω και αν έχει υπάρξει σε παιχνίδι πριν από το Diamonds in the Rough, δεν κέντρισε το ενδιαφέρον του παίκτη τόσο όσο το εν λόγω παιχνίδι. Αυτός ο παράγοντας από μόνος του ωθεί τον παίκτη να πάρει το δισκάκι και να ξεκινήσει την εγκατάσταση του παιχνιδιού.


Mόλις εγκαταστήσουμε το παιχνίδι παρουσιάζεται μπροστά μας το κομψό μενού του Diamonds in the Rough. Όλες οι κλασσικές επιλογές που πρέπει να έχει ένα μενού βρίσκονται εκεί. Για εκκίνηση νέου παιχνιδού, για σώσιμο, για έξοδο, για φόρτωμα προηγούμενου παιχνιδιού. Στον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού υπάρχουν και οι μοναδικές ατέλειες του παιχνιδιού. Το παιχνίδι δημιουργήθηκε με τη AGS (Adventure Games Studio) σουίτα δημιουργίας παιχνιδιών Adventures. Αρκετά ικανή, αλλά με αδυναμίες. Τα γραφικα του Diamonds in the Rough, χωρίς να είναι άσχημα, αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του παιχνιδού. To διαθέσιμο μπατζετ (προφανώς) είναι ο λόγος. Η κίνηση του χαρακτήρα, που τον βλέπουμε από την οπτική του τρίτου προσώπου, δεν είναι και η πλέον ομαλή. Το Sprite του Jason φαίνεται να έχει τοποθετηθεί "πάνω" από το background σκηνικό με αποτέλεσμα να μην "κολλάει" απόλυτα με το γύρω περιβάλλον του και έτσι η κίνησή του να είναι κάπως αφύσικη. Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα του παιχνιδιού στον τεχνικό τομέα γιατί κατά τ'αλλα τα καταφέρνει αρκετά καλά. Έστω και αν για τα γραφικά δεν μπόρεσαν να διατεθούν αρκετά χρήματα, το αποτέλεσμα δεν είναι κακό. Tα background graphics του παιχνιδιού είναι πολύ καλά. Υπάρχει η λεπτομέρεια και οι απαραίτητοι χρωματισμοί για να αποδωθεί σωστά και ωραία το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται ο παίκτης. Λείπει το animation ολοκληρωτικά, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας...Όποιος έχει παίξει το "Τhe Hardy Boys the Hidden Theft" μπορεί στο περίπου να καταλάβει πως είναι τα γραφικά του Diamonds in the Rough. Το θετικό της όλης υπόθεσης είναι πως μετά από 5-10 λεπτά παιχνιδιού το μάτι του παίκτη συνηθίζει στο οπτικό στοιχείο του παιχνιδού και οι όποιες (δικαιολογημένες) ατέλειες δεν ενοχλούν. Εϊναι και αυτό από μόνο του ένα στοιχείο που αποδεικνύει ότι τα γραφικά του παιχνιδιού ναι μεν δεν είναι τα καλύτερα δυνατά αλλά σαφώς υπάρχουν και πολύ χειρότερα.


Στον ήχο το παιχνίδι παίρνει άριστα. Τα μουσικά ακούσματα του γνωστού συνθέτη Νικόλα Σιδερή συμβάλλουν με τον καλύτερο τρόπο στην δημιουργία μιας καταπληκτικής και μυστηριώδους ατμόσφαιράς. Σε κάθε περιοχή οι μελωδίες είναι διαφορετικές, και ποικίλουν ανάλογα με την εξέληξη του παιχνιδιού. Οι φωνές των χαρακτήρων του παιχνιδού είναι υπέροχες. Πραγματικά προκαλεί αίσθηση η ποιότητα, η καθαρότητα αλλά και η επιλογή των προσώπων που έχουν δώσει τη φωνή τους στους χαρακτήρες. Για τον γιατρό και τον διευθυντή της εταιρείας πρέπει να ακούσει κανείς τον τρόπο που μιλάνε για να καταλάβει πόσο "σεβάσμιες και ταυτόχρονα διπρόσωπες λέρες" είναι και οι δύο. Σε αυτόν τον τομέα, της μουσικής και των φωνητικών αποδώσεων το παιχνίδι "βάζει κάτω" πόλλα άλλα παιχνίδια που δημιουργήθηκαν με πολύ μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Ηχητικά εφφέ δεν υπάρχουν στο παιχνίδι αλλά με την μουσική υπόκρουση να κυριαρχεί και να συνοδεύει την κάθε κίνηση του παίκτη η απουσία τους περνά απαρατήρητη.

Στον χειρισμό του το παιχνίδι είναι ένα κλασσικό adventure 3ου προσώπου. Ο χειρισμός γίνεται εξ ολοκλήρου με το ποντίκι. Με τα δύο πλήκτρα του ποντικιού διαλέγουμε τις εντολές για την αλληλεπίδραση του Jason με το περιβάλλον και το inventory του. Το σώσιμο της θέσης μας στο παιχνίδι γίνεται με τις γνωστές save slots. Η μεγάλη, και μονάδικη μέχρι τώρα σε παιχνίδι του είδους, καινοτομία του παιχνιδιού έχει να κάνει με το inventory και την γενικότερη λύση των γρίφων. Εκτός από το κλασσικό inventory των αντικειμένων υπάρχει και ένα δεύτερο inventory. Aυτό περιλαμβάνει σε γραπτή μορφή την κάθε σκέψη που απασχολεί το μυαλό του Jason ξεχωριστά. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά? Μα φυσικά ότι μεγαλώνει ο δείκτης δυσκολίας του παιχνιδιού καθώς οι πιθανοί τρόποι επίλυσης γρίφων αυξάνονται σημαντικά, δυσκολεύοντας τη ζωή του παίκτη που αναζητά λύση στους γρίφους του παιχνιδιού. Και αυτό γιατί οι σκέψεις του Jason, όπως και τα αντικείμενα, μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους, με άλλα αντικείμενα, με το περιβάλλον και με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στο παιχνίδι (!!!). Επομένως, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ψάξιμο στο Diamonds in the Rough αυτομάτως διπλασιάζεται σε σχέση με ένα μέσο παιχνίδι adventure. Ο δείκτης δυσκολίας του παιχνιδιού μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον μέσος, κατά τη διάρκειά του δε συναντάμε τουλάχιστον δύο γρίφους οι οποίοι κάνουν τη ζωή του παίκτη εξαιρετικά δύσκολη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι υπόλοιποι είναι απαραίτητα εύκολο να λυθούν. To παιχνίδι δεν έχει φτιαχτεί για να το τελειώνει κανείς εύκολα ενώ και το replayability value είναι μεγάλο.

Τέλος να αναφέρουμε το εξής: Το παιχνίδι έχει ολοκληρωμένη εισαγωγή και ολοκληρωμένο φινάλε. Αλήθεια, πόσα adventures έχουμε δει που έχουν "κουτσουρεμένο" το ένα από τα δύο? Στο Diamonds in the Rough αποκαθίσταται η τάξη. Έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι, που ομάλα ξεκινάει, για να καταλάβει ο παίκτης με τι έχει να κάνει, και που ομαλά τελειώνει με όλη τη λεπτομέρεια για να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει. Όπως ακριβώς συμβαίνει με ένα βιβλίο που έχει ολοκληρωμένο πρόλογο και επίλογο. Στο σημείο αυτό πρέπει να ααφέρουμε πως το παιχνίδι κρατάει τον παίχτη καρφωμένο στην οθόνη, χωρίς το ενδιαφέρον να πέφτει ή εστω να παρουσιάζει διακυμάνσεις. Αντιθέτως το ενδιαφέρον αυξάνεται όσο εξελίσσεται η ιστορία και κορυφώνεται όσο ο παίκτης πλησιάζει στο φινάλε.

Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε μέ ένα παιχνίδι που στην τεχνική του είναι σχεδιασμένο όπως θα έπρεπε να είναι κάθε adventure game. Σωστός δείκτης δυσκολίας, μεγάλο σε διάρκεια, υπεροχη ατμόσφαιρα, ενδιαφέρον και πρωτότυπο σενάριο, υπέροχη μουσική απλός και προσιτός χειρισμός είναι πολλά από τα στοιχεία ενός παιχνιδιού που έστω και αν παρουσιάστηκε σαν "outsider" κέρδισε με την ποιότητά του τους πάντες και συνολικά είναι ανώτερο από παιχνίδια που και περισσότερο προβλήθηκαν και με μεγαλύερη οικονομική άνεση δημιουργήθηκαν. Μέσα σε τόσα πλεονεκτήματα σχεδόν ξεχνάμε τις όποιες γραφικές ατέλειες υπάρχουν.

Για τους λόγους αυτούς, το παιχνίδι αξίζει να βαθμολογηθεί με τον παρακάτω βαθμό:

Βαθμός: 9/10

Παιχνιδάρα από τις λίγες.

Οκ, τα γραφικά είναι λίγο περίεργα αλλά έχει τόσα θετικά σημεία που πραγματικά δεν έχει σημασία. Προσωπικά το λάτρεψα αλλά και η γυναίκα μου το έχει στο Τop-3 της.

Αυτό το παιχνίδι είναι ένα από τα λίγα που όλο λέω να το αγοράσω και όλο το ξεχνάω... μεγάλο λάθος από αυτά που διαβάζω και ακούω.

Into_The_Wild wrote: [...]Επίσης για μας που συλλέγουμε retail εκδόσεις πολύ ωραίο τρικάκι αυτό με το σημείωμα που έχει μέσα[...]

Κι εγώ είχα ενθουσιαστεί θυμάμαι με αυτό. Πολύ έξυπνη κίνηση (και διακριτικός φόρος τιμής στα παλιά adventures που εξυμνεί συνήθως ο δημιουργός).

Nαι αυτό το παρατήρησα κι εγώ, αλλά είναι τόσο common φαινόμενο στα adventures που θεώρησα ότι είναι ανάξιο αναφοράς. Άλλωστε με ελαφρύ ψαξιματάκι έβγαινε η άκρη.

WickedMan wrote: όντως το σενάριο φέρνει πολύ σε wadjet eye.

Δεν θα το έλεγα, το DitR προηγήθηκε από τα adventures της Wadjet Eye.

Πάντως συμφωνώ πως λίγο καλύτερα γραφικά να είχε το παιχνίδι θα απολάμβανε απείρως περισσότερης αναγνώρισης.
Δεν το λέω σαν μομφή αυτό, ξέρετε ότι δεν είμαι Grafix Whore, απλά ίσως να ήταν πιο πολύ αρεστό σε περισσότερο κόσμο που τα μετράει αυτά.