Diamonds in the Rough

Κωνσταντίνε, καταρχάς χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.

Constantine_R wrote: Δυο παραπονάκια έχω μόνο. Το ένα είναι νομίζω περισσότερο προσωπικό παρά κάποια δυσλειτουργία. Αφού συναντήσουμε τον Henry και μέχρι να βρούμε... αυτά που είναι να βρούμε... περνάμε σε μια σειρά γεγονότων που συμβαίνουν αφού συμβούν κάποια άλλα. Αυτό μάλλον είναι το τίμημα όταν δίνεις έναν ανοικτό κόσμο με ένα τέτοιο σενάριο. Σε όλη λοιπόν σχεδόν αυτή τη διάρκεια δεν είχα σαφή εικόνα του τι να κάνω. Έπεφτα δηλαδή σε καταστάσεις όπου ο ήρωας έχει κάτι στο μυαλό του αλλά εγώ δεν ξέρω. Θα προτιμούσα να είχα μια μεγαλύτερη αλληλεπίδραση με αυτόν. Πες και κάτι από μέσα σου να δω τι θέλεις, δε σημαίνει ότι πρέπει να μου το δώσεις στο πιάτο… Ίσως ο 'Αλκης ήθελε να είναι έτσι, ίσως όχι αλλά εμένα αυτό ήταν που με έκανε να παίζω κατά διαστήματα, όπως του είπα. Δεν ήταν ότι είχα βαρεθεί αλλά ήξερα ότι θα το ανοίξω, θα βρω μια μικρή άκρη (πολλές φορές καμιά) και θα το αφήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις προσωπικά αφήνω λίγο να καθαρίσει το μυαλό και μετά συνεχίζω. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν παραλογισμοί, ίσα-ίσα αν δείτε τη σειρά των γεγονότων είναι τέλεια. Αντίθετα, το κομμάτι στην αρχή και στο τέλος είναι υπέροχα δομημένο.

Η φράση "μέχρι να βρούμε αυτά που είναι να βρούμε περνάμε σε μια σειρά γεγονότων που συμβαίνουν αφού συμβούν κάποια άλλα" πρέπει να τιμηθεί με Νόμπελ αποφυγής spoilers.

Καταλαβαίνω τι εννοείς και δεν είσαι ο πρώτος που μου το λέει. Ήταν εν μέρει εσκεμμένη η αίσθηση αυτή, ήθελα να νιώσει ο παίκτης ότι βαδίζει λίγο στα τυφλά, αλλά ως ένα σημείο όπως είπες είναι και κάτι που δύσκολα μπορείς να αποφύγεις όταν έχεις το 80% των τοποθεσιών ανοικτές από το ξεκίνημα. Ο Jason όμως δεν ήταν πολύ περισσότερο ενήμερος από τον παίκτη για το τι ακριβώς αναζητά, και ομολογώ πως αντιπαθώ τους πρωταγωνιστές που λένε συνεχώς ατάκες του στυλ "τώρα θα πάω στο ταχυδρομείο να πάρω γραμματόσημα". Φαντάσου πχ. ότι υπάρχει μια κλειδωμένη πόρτα σε ένα σπίτι και το κλειδί βρίσκεται σε κάποιο συρτάρι. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτείται από εσένα να μαντέψεις ότι το κλειδί είναι στο συρτάρι, αλλά φαντάζεται ο δημιουργός ότι εξερευνώντας τους χώρους κάποια στιγμή θα το ανοίξεις και θα το βρεις. Κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ, περιμένω από τον παίκτη να επισκεφτεί όλα τα μέρη, να πάρει όλα τα αντικείμενα που μπορεί και στη συνέχεια να αρχίζει να συνδυάζει σκέψεις και objects για να προχωρήσει. Όταν κολλήσει, να κάνει πάλι μια γύρα μήπως έχει προκύψει κάτι καινούργιο, και ούτω καθεξής.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το κινητό…

Αυτό ομολογώ ότι δεν μου το έχουν ξαναπεί, χωρίς βέβαια να αποκλείεται να το έχουν σκεφτεί κι άλλοι χωρίς να το μάθω. Αλλά βρε συ

Γενικά αν μπορώ να πω κάτι σαν μειονέκτημα είναι η σχετική έλλειψη σχολίων. Και πάλι μπορεί να το ήθελες ή μπορεί, από τη στιγμή που μιλάμε για project ενός ατόμου, να μην το κατάλαβες. Θα ήθελα να μάθω τι από τα δυο ισχύει…

Εξαρτάται τι εννοείς έλλειψη σχολίων. Καταρχάς, το συζητούσα και με μια φίλη χθες, στα παιχνίδια μου έχω κάνει κάτι που έχει εγκαταλειφθεί σχεδόν από την εποχή που ξεκίνησαν τα CD-ROM games: και το παραμικρό σημείο στην οθόνη είναι hotspot, και δεν υπάρχει ούτε ένα pixel με το οποίο να μην μπορείς να αλληλεπιδράσεις, να μην έχει δηλαδή έστω μια περιγραφή. Μου βγήκε ο πάτος να το κάνω αυτό, και μάλλον άδικα γιατί δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να το προσέξει! Ούτε ένα review δεν το αναφέρει... κι εγώ που νόμιζα ότι θα ήταν κάτι που θα είχε λείψει από τον κόσμο τόσα χρόνια, με τόσες άδειες οθόνες του μισού hotspot. Αν βάλεις και το Thoughts Panel, όπου εκτός από τους πολλούς συνδυασμούς μεταξύ σκέψεων που μπορείς να κάνεις, έχεις τη δυνατότητα να δείξεις τις σκέψεις αυτές σε άλλους χαρακτήρες και να πάρεις comment για αυτές, δεν θα έλεγα ότι είναι λίγα τα σχόλια. Απλώς πάρα πολλά είναι προαιρετικά, και ίσως δεν δοκίμασες αρκετά;

Castledoque wrote:

Constantine_R wrote: Εντάξει, το να αναφέρω ότι είναι ότι καλύτερο σε adventure έχει βγάλει η ψωροκώστενα είναι περιττό.

Συμφωνώ!

Δεδομένα.
Εμ, πιθανώς και το καλύτερο pc game μαζί με το WBM; Αν δε ξεχνώ κάτι κραχτό;

Constantine_R wrote: Άλκη καταλαβαίνεις ότι τα "παράπονά" μου είναι περισσότερο "τι θα ήθελα" και όχι "έκανες αυτό το λάθος".

Ξέχασα να απαντήσω νωρίτερα, sorry... Ναι, εννοείται, κι εγώ απλά απαντάω γιατί πιστεύω ότι έχει ενδιαφέρον η συζήτηση, όχι γιατί θέλω να υπεραμυνθώ των επιλογών μου.