Pong

Θα ήθελα να ξεκινήσω τη διαφαινόμενη μακροχρόνια πορεία μου στα mini reviews του Adventure Advocate με έναν διαχρονικό τίτλο. Αφού λοιπόν όπως γνωρίζουμε όλοι στη σύγχρονη εποχή τα adventure games έχουν πεθάνει, τι καλύτερο από έναν από τους πιο κλασσικούς αντιπροσώπους του είδους, το μαγευτικό Pong της Atari Inc;



Πρόκειται για το πρώτο επιτυχημένο εμπορικό video game της ιστορίας. Το παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία των Tiny Multiplayer Offline Adventure Games, διηγείται δε την ιστορία ενός ψηλόλιγνου άντρα στη μακρινή χώρα Pong. Ο ανώνυμος φίλος μας βαδίζει στην κυριολεξία στα τυφλά, εν μέσω μιας κατασκότεινης νύχτας. Τα υπαρξιακά ερωτήματα που τον βασανίζουν, αμείλικτα και αδυσώπητα: Ποιος είμαι; Τι κάνω εδώ; Που πηγαίνω; Πόσο κόστισε το Broken Age; Ξάφνου, αντικρίζει μπροστά του ένα κατάλευκο ποτάμι (<--- προφητικό κλείσιμο ματιού στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα του σήμερα; εσείς θα το κρίνετε) που φωσφορίζει στο σκοτάδι, σαν το κρινολίνο που ντύνει τη αειπάρθενο νύμφη. Στην αντίπερα όχθη, ως εναργής αντικατοπτρισμός, ένας άγνωστος. Παρατηρήστε εδώ το ευφυές τέχνασμα των δημιουργών: αποφεύγουν όχι μόνο να ονοματίσουν, αλλά ακόμα και να προσδιορίσουν το φύλο των πρωταγωνιστών, υποχρεώνοντας τρόπον τινά τους παίκτες να ταυτιστούν μαζί τους. Το βλέμμα που ανταλλάσσουν είναι σύντομο και γεμάτο νόημα. Ο δεξιός άντρας πετάει στον αριστερό μια φωτεινή μπάλα, λαγαρισμένη από άσκοπες διακοσμήσεις. Εκείνος του την επιστρέφει, και έτσι ξεκινά η ιστορία μας. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος ούτε να την αφήσει να περάσει, αλλά ούτε και να τη κρατήσει για τον εαυτό του. Ειδικά οι παντρεμένοι αναγνώστες που κάποτε συνάντησαν ανταγωνιστή, θα νιώσουν άμεση αλληλεγγύη για τους ήρωες μας. Το σενάριο βρίθει από αναφορές στη σύγχρονη και την παραδοσιακή κουλτούρα, με σαφώς ορισμένες Αριστοτελικές ενότητες. Οι δύο άντρες συνεργάζονται και ανταγωνίζονται δίχως να μπορούν ποτέ να αγγίξουν ο ένας τον άλλον, αφού είναι καταδικασμένοι σε μια αιωνίως παράλληλη ύπαρξη.

Οι όχι και τόσο subtle παραλληλισμοί με την αέναη ταξική πάλη και τη διαχρονική διαμάχη μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, απεικονίζονται αριστουργηματικά σε ένα μαδαρό και μινιμαλιστικό περιβάλλον που αποτελεί ύμνο στον αντικομφορμισμό. Ο ήδιστος ήχος είναι αυτός ακριβώς που χρειάζεται για να σε κρατάει σε διαρκή εγρήγορση, αφού κάνει τόσο "πινγκ" όσο και "πονγκ". Ποια όμως να είναι η Ping και τι να συμβολίζει; Είναι κι αυτή μια χώρα, όπως η Pong, ή είναι έμψυχο ον; Η απάντηση στο ερώτημα υπόσχεται να σας καταπλήξει, αρκεί να μην ξεχάσετε πως το σημαντικότερο είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός.



Όπως συμβαίνει με όλα τα κορυφαία adventure games της ιστορίας, δεν υπάρχει inventory, ενώ δεν μπορείς και να πεθάνεις (μόνο να χάσεις). Παίζεται με δύο παίκτες, κάτι που το κάνει ιδανικό για ζευγάρια, σε πλήρη αντίθεση με την ιταμή επιμονή τόσων και τόσων εταιρειών σε one player games, τα οποία όλοι ξέρουμε πως οδηγούν σε τσακωμούς και διαζύγια. Θέτοντας τα standards πάνω στα οποία θα κινηθούν στο μέλλον αριστουργήματα του είδους όπως Heavy Rain και The Walking Dead, το Pong μας θέτει συνεχώς το ερώτημα: ΠΑΝΩ, ή ΚΑΤΩ; Μια διαρκής σπαζοκεφαλιά για δυνατούς λύτες, η οποία χωρίζεται σε υποπεριπτώσεις ανάλογα με το αν θέλουμε να επέλθει η μοιραία συνάντηση με το αεικίνητο σύμβολο της μπάλας κάθετα ή υπό γωνία. Οι περισσότερο απαθείς θα επιλέξουν κάποιες στιγμές να μείνουν ακίνητοι. Μια τέτοια απόφαση θα μας διδάξει πολλά για τους εαυτούς μας.

Όσο για το προς τα που κλίνω εγώ μέσα στη θελξικάρδια σαγήνη που ακούει στο όνομα Pong, θα μου επιτρέψετε να δανειστώ τη φράση της δυναμικής πρωταγωνίστριας του αγαπημένου μου adventure game, κλείνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο αυτή την πρώτη επικοινωνία μας. Καλό μήνα!

Μείνετε συντονισμένοι, ακολουθεί ριβιού του Carmageddon και της αέναης πάλης ενός πτωχού πλην τίμιου οδηγού ενάντια στη φασιστική καταπίεση των πεζών.