Simogo Special: The Sailor's Dream & More
04 Δεκ 2014 14:17 #45317
by Stefan_holdyourlight
Για να απαντήσω στην πρώτη ερώτηση που σας έρχεται στο νου, το «& more» συμπεριλαμβάνει mini reviews δύο παλαιότερων "casual" games της Simogo. Και για να απαντήσω και στην επόμενη ερώτηση που είστε έτοιμοι να μου κάνετε: Δεν άνοιξα διαφορετικά topics για τα mini reviews των "Βeat Sneak Bandit" και "Kosmo Spin" διότι α) Δεν αποτελούν κατά καμία έννοια adventure games, β) Τα reviews είναι πραγματικά mini και γ) ο τίτλος special με κάνει να νιώθω ότι κάνω κάτι special, ενώ δεν κάνω. Όχι ότι το "The Sailor's Dream" αποτελεί καθαρόαιμο adventure, not even close.
Ας αμπελοσοφήσουμε λοιπόν λίγο. Καταρχήν να τονίσω ότι όλα τα ανωτέρω είναι αποκλειστικά διαθέσιμα για iOS αλλά εδώ θα μιλήσουμε για την εμπειρία σε iPad διότι θεωρώ ριντίκιουλους να ασχολείσαι με οποιοδήποτε σοβαρό παιχνίδι σε 3,5 ίντσες οθόνη. Ή μάλλον, εννοώ σε 4 ίντσες. Sorry, ήθελα να πω σε πλέον 4,7 ίντσες για τους φτωχούς και σε 5,5 για τους νεόπλουτους. ANYWAY! Είναι ριντίκιουλους να παίζεις οποιοδήποτε σοβαρό παιχνίδι σε λιγότερο από 7,9 ίντσες.
Ξεκινώντας λοιπόν την αμπελοσοφία αργοπορημένα, ας μιλήσουμε για το γεγονός ότι πλέον μπορούμε να ζούμε την εμπειρία του αγαπημένου μας είδους σε φορητή touch screen. Το "παιχνίδι" δεν το αλλάζει μόνο το γεγονός ότι η διαδραστικότητα του χρήστη πέρασε από το mouse & keyboard στα δάχτυλά μας, αλλά και ότι πλέον (κάτι που παραβλέπεται συχνά) έχουμε την οθόνη μπροστά μας την οποία μπορούμε να την γυρίσουμε τούμπα, κωλοτούμπα, να μετακινούμαστε στο σπίτι μαζί με τον χαρακτήρα μας, να παίζουμε όρθιοι (recommended app: PolyFauna by Radiohead για μοναδική εμπειρία όρθιας απορρόφησης), να παίζουμε ξαπλωμένοι, να παίζουμε κρεμασμένοι από τον πολυέλαιο (don't try this at home) κλπ.
H Simogo λοιπόν από νωρίς προσπάθησε να εκμεταλλευτεί αυτή την ελευθερία κινήσεων αλλά και τον "διαφορετικό τρόπο σκέψης" στα προηγούμενα παιχνίδια της. Το εκπληκτικό "Device 6" για παράδειγμα (για το οποίο ακόμα σας χρωστάω review), δοκίμασε με επιτυχία έναν εντελώς νέο τρόπο (για εμένα τουλάχιστον) διαδραστικού storytelling όπου κάποιες στιγμές δεν ήταν καν ξεκάθαρο αν ο χρήστης παίζει τον ρόλο του χαρακτήρα-ήρωα, ή το "Device 6" απευθύνονταν στον ίδιο τον χρήστη!
Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι μετά από τα ιδιαίτερα "Year Walk" και "Device 6" η Simogo δεν θα μας πρόσφερε κάποιο παραδοσιακό point & click στο πιάτο με κάποια ύποπτη και βλακώδη "rock" δικαιολογία του στυλ "επιστροφή στις ρίζες". Για να δανειστώ λοιπόν περισσότερη rock ορολογία, με το "The Sailor's Dream" η Simogo προσπάθησε με έναν Lateralus τρόπο σκέψης να push the envelope some more και να μας κάνει να χάσουμε την μπάλα προσπαθώντας να κατηγοριοποιήσουμε το Sailor σε ένα συγκεκριμένο genre.
Δεν είναι adventure. Δεν είναι casual. Δεν είναι διαδραστικό story-telling. Οκ, μπορεί και να είναι διαδραστικό story telling αλλά με μικρή δόση διαδραστικότητας και με λίγο story to tell. Κάποιος κακοπροαίρετος θα ονόμαζε το genre "askopus kolovaremus", όχι εγώ. Κάποιος καλοπροέραιτος ενθουσιώδης τύπος όπως ο χαρακτήρας του Alec Baldwin σαν γκόμενος της Monica Geller, θα το ονόμαζε "μία φανταστική εμπειρία ανακάλυψης μίας ξεχασμένης και συγκινητικής ιστορίας ενός κοριτσιού που ξεδιπλώνεται μπροστά σου με έναν μοναδικά απολαυστικό τρόπο ταιριάσματος φαινομενικά σκόρπιων στοιχείων που όταν τα συνδυάσεις όλα στο μυαλό σου συμπληρώνεται με μαγικό τρόπο το παζλ του μυστηρίου". Όχι εγώ. Εγώ δεν είμαι ούτε πολύ ενθουσιώδης, ούτε ιδιαίτερα ευσυγκίνητος.
Νομίζω ότι καταλαβαίνετε σιγά σιγά που το πάω. H Simogo με το "The Sailor’s Dream" κάνει τον player να αποπροσανατολίζεται αφού σε πλήρη αντίθεση με τα όμορφα (σχεδόν γλυκανάλατα) γραφικά και παρά την γλυκανάλατη (σχεδόν όμορφη) μουσική, ο player δύσκολα βρίσκει κάτι ουσιαστικό να κάνει με αυτά στο Sailor (το "κάνει" με bold). Ακόμη και όταν o player "ολοκληρώνει" το παιχνίδι, απορεί τελικά ποιος ήταν ο σκοπός του και αν εν τέλει τον πέτυχε. Όπου player = εγώ, αν και θέλω να πιστεύω ότι δεν αποτελώ εξαίρεση στον τρόπο που έζησα το Sailor αφού 29 κατασκευαστές reviews συμφωνούν λίγο-πολύ μαζί μου. Δεν έχω καταφέρει να αποφανθώ ακόμα αν μου άρεσε ή όχι το Sailor, ή καλύτερα αν εξακολουθεί να μου αρέσει διότι δεν είμαι σίγουρος αν το ολοκλήρωσα.
Είναι όμως τόσο έμφυτη η ανάγκη μου να κάνω κάτι σε ένα παιχνίδι (το "κάνω" με bold), που όταν δεν το βρίσκω, αποπροσανατολίζομαι ως προς το τι τελικά έχει να μου προσφέρει κάτι σαν το Sailor. "The Sailor's Dream" είναι ο πλήρης τίτλος, ας μην το ξεχνάμε διότι η λέξη "dream" σε προδιαθέτει ότι αυτό που θα ζήσεις είναι κάτι σαν ανακατεμένες εικόνες από ένα συνηθισμένο όνειρο (χωρίς σεξουαλικά υπονοούμενα - mind you). Σκόρπιες αναμνήσεις που "θεωρητικά" συνδέονται με κάποιο τρόπο και καλείσαι εσύ σαν υπνοβάτης να τις συνδέσεις όλες μεταξύ τους για να συνθέσεις το παζλ. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα διαδραστικά σημεία του Sailor όπου νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι, προσπαθείς να το κάνεις αλλά τελικά δεν πετυχαίνεις τίποτα. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που προσπαθείς να φορέσεις ένα ζευγάρι παπούτσια στα όνειρά σου αλλά δεν μπορείς, έτσι και στο "The Sailor's Dream", ασφυκτιάς προσπαθώντας να δώσεις πνοή ζωής και ενέργειας τόσο στο ίδιο το παιχνίδι όσο και στα εγκεφαλικά σου κύτταρα, διψασμένα για γρίφους. Μάταια όμως, στο Sailor είσαι απλά ένας παρατηρητής, ένας υπνοβάτης.
Η Simogo βέβαια σου δίνει εδώ και εκεί κάποια σημάδια ελπίδας ύπαρξης γρίφου όταν ανακαλύπτεις ότι κάποια αγγίγματά σου ζωντανεύουν την εικόνα, η χαρά όμως δεν παραμένει και πολύ και υπήρξαν στιγμές που ένιωθα σαν ένα μωρό στην κούνια που μόλις ανακάλυψε ότι όταν κουνάς τα κρεμαστά παιχνιδάκια, παίζουν απλά μουσική και τίποτα άλλο (η παραπάνω πρόταση εμπεριέχει 0% δόση ειρωνείας και 100% true story). Δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ την Simogo που βρήκε κάποιους νέους (
τρόπους για να εκπλήξει τους μυημένους gamers. Θα κάνω μία πολύ μικρή αναφορά λοιπόν (για να μην σας την χαλάσω) σε δύο από αυτά τα τεχνάσματα. Η εμπειρία του "The Sailor's Dream" δεν θα είναι ολοκληρωμένη αν δεν το παίξεις συγκεκριμένες ώρες και ημέρες ή αν δεν έχεις κάποιον εκτυπωτή σπίτι σου (που με κάποιο τρόπο θα πρέπει να τον συνδέσεις με το iPad - γίνεται και χωρίς airprinter, ρωτήστε με πως). Κάτι τέτοια κολπάκια λοιπόν με κάνουν να πιστεύω πως δεν έχουν εξαντληθεί ακόμη όλοι οι τρόποι storytelling στο gaming γενικότερα, και η Simogo κάνει κάποια βήματα ανανέωσης του genre τα οποία αν και δεν είναι πάντα ολοκληρωμένα, παραμένουν βήματα.
Δεν ξέρω αν έχω κάτι παραπάνω να πω για το "The Sailor's Dream" χωρίς spoilers και αν αυτό το review σας φαίνεται ανορθόδοξο είναι γιατί το ίδιο το Sailor είναι ανορθόδοξο και θα ήταν plain stupid να το αντιμετωπίσεις με άλλον τρόπο. Θα ήταν άστοχο και μάλλον άδικο να το σπάσεις στα επιμέρους στοιχεία του (γρίφοι, διάρκεια, gameplay, μουσική κλπ) ενώ δεν το συζητώ καν για βαθμολογία αφού ούτως ή άλλως τις αποφεύγω γενικότερα.
Για το αν μου άρεσε ή όχι, πάλι το βρίσκω λίγο δύσκολο να απαντήσω με αυτόν τον τρόπο. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι α) έχοντας στο μυαλό μου τα "Year Walk" και «Device 6», μάλλον απογοητεύτηκα και β) δεν θυμάμαι να πέρασε βραδιά που να μην με κοίμισε το "The Sailor's Dream". Τώρα δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά έχετε υπόψη ότι γενικά πάσχω από ελαφρές αϋπνίες.
But that's just me. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο alkis ας πούμε θα το λατρέψει με τον ίδιο τρόπο που λάτρεψε το "Gone Home" και ακόμη περισσότερο. Και αφού θα το λατρέψει ο alkis, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι και το "The Sailors Dream" θα βρει το κοινό του.
KOSMO SPIN
Το Kosmo Spin (2010) είναι η πρώτη προσπάθεια της Simogo στον χώρο των game apps κάτι που φαίνεται άλλωστε από το "συμβατικό" gameplay του. Το Kosmo Spin είναι μάλλον ένα από αυτά που καλούμε "casual games" όπου χειρίζεσαι στην ουσία τον μικρό πλανήτη τον οποίον γυρίζεις γύρω-γύρω ώστε να μαζέψει ο χαρακτήρας μας (το εξωγηινάκι) τα διάφορα καλούδια αποφεύγοντας όμως τις θανατηφόρες ακτίνες του UFO που ίπταται συνεχώς από πάνω του. Απλοϊκό σαν σύλληψη αλλά εξαιρετικά δύσκολο (και απίστευτα μονότονο) το gameplay και σχεδόν ακατόρθωτο να ολοκληρώσεις όλα τα quests / achievements (αν θυμάμαι είναι περίπου 50-80 στον αριθμό και με πολύ κόπο εγώ ολοκλήρωσα λιγότερα από 20).
Τα παιχνίδια του στυλ "Kosmo Spin" δεν είναι γενικά του γούστου μου (ούτε τα casual games γενικότερα) και προσωπικά με κούρασε και με εκνεύρισε απίστευτα και δεν ασχολήθηκα μαζί του για περισσότερο από 1-2 ώρες . Αν έχετε γερά νεύρα όμως, ίσως και να σας αρέσει και μάλιστα το συγκεκριμένο θα το πρότεινα περισσότερο σε κατόχους iphone γιατί φαντάζομαι (δεν έχω) ότι θα είναι πιο εύκολος ο χειρισμός του με ένα χέρι. Πάντως είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα casual games στο App Store.
BEAT SNEAK BANDIT
Και αφού προσπεράσω το δεύτερο app της Simogo με το οποίο δεν έχω ασχοληθεί ακόμα (Bumpy Road), προχωράω στο τρίτο, το "Beat Sneak Bandit". Το Beat Sneak (2012) λοιπόν είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι το οποίο μου θύμισε έως κάποιο βαθμό το "Neighbours From Hell". Εκεί όμως που το Neighbours επενδύει στο χιούμορ και στα καρτουνίστικα γκαγκς, στο Beat Sneak επικρατεί ο μουσικός ρυθμός. Ο χαρακτήρας μας πρέπει να κινείται υποχρεωτικά στο beat της μουσικής που παίζει και να συντονίζει τα βήματά του με τις κινήσεις των υπόλοιπων αντικειμένων της κάθε "πίστας", ώστε να αποφεύγει τα κάθε λογής εμπόδια που βρεθούν στον δρόμο του (φύλακες, παγίδες, εκρηκτικά κλπ).
Το Beat Sneak είναι ένα αρκετά δύσκολο παιχνίδι το οποίο απαιτεί απόλυτη αυτοσυγκέντρωση ώστε να μην χάσεις τον ρυθμό και μάλιστα βοηθάει πολύ να το παίζεις καθιστός ώστε να κουνάς το πόδι σου ανάλογα! Με άλλα λόγια, οι ντράμερ θα διαπρέψουν στα high scores! Προσωπικά, αν και στην αρχή με παίδεψε πολύ και εκνευρίστηκα πολλάκις από χαμένα beats, μετά από 1-2 ώρες gameplay εθίστηκα σε μεγάλο βαθμό και πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω μέχρι να κατακτήσω όλα τα achievements (τελικά το κατάφερα
).
Το "Beat Sneak Bandit" το οποίο μάλιστα έχει πάρει και βραβεία στο App Store, το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχετε αρκετή υπομονή για συνεχή fails και restarts, σε όσους έχουν τον ρυθμό μέσα τους, σε όσους άρεσε το "Neighbours From Hell" και γενικότερα αποτελεί μία top non-adventure επιλογή στο Apple App Store που μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις (και μου έφαγε αρκετές ώρες από την ζωή μου : )
simogo.com/
Όλα τα reviews μου εδώ: rubberchickenreviews.tumblr.com/
Το Adventure μου, το παιδί μου: somepeaceofmindgame.blogspot.gr/
Simogo Special: The Sailor's Dream & More was created by Stefan_holdyourlight
Για να απαντήσω στην πρώτη ερώτηση που σας έρχεται στο νου, το «& more» συμπεριλαμβάνει mini reviews δύο παλαιότερων "casual" games της Simogo. Και για να απαντήσω και στην επόμενη ερώτηση που είστε έτοιμοι να μου κάνετε: Δεν άνοιξα διαφορετικά topics για τα mini reviews των "Βeat Sneak Bandit" και "Kosmo Spin" διότι α) Δεν αποτελούν κατά καμία έννοια adventure games, β) Τα reviews είναι πραγματικά mini και γ) ο τίτλος special με κάνει να νιώθω ότι κάνω κάτι special, ενώ δεν κάνω. Όχι ότι το "The Sailor's Dream" αποτελεί καθαρόαιμο adventure, not even close.
Ας αμπελοσοφήσουμε λοιπόν λίγο. Καταρχήν να τονίσω ότι όλα τα ανωτέρω είναι αποκλειστικά διαθέσιμα για iOS αλλά εδώ θα μιλήσουμε για την εμπειρία σε iPad διότι θεωρώ ριντίκιουλους να ασχολείσαι με οποιοδήποτε σοβαρό παιχνίδι σε 3,5 ίντσες οθόνη. Ή μάλλον, εννοώ σε 4 ίντσες. Sorry, ήθελα να πω σε πλέον 4,7 ίντσες για τους φτωχούς και σε 5,5 για τους νεόπλουτους. ANYWAY! Είναι ριντίκιουλους να παίζεις οποιοδήποτε σοβαρό παιχνίδι σε λιγότερο από 7,9 ίντσες.
Ξεκινώντας λοιπόν την αμπελοσοφία αργοπορημένα, ας μιλήσουμε για το γεγονός ότι πλέον μπορούμε να ζούμε την εμπειρία του αγαπημένου μας είδους σε φορητή touch screen. Το "παιχνίδι" δεν το αλλάζει μόνο το γεγονός ότι η διαδραστικότητα του χρήστη πέρασε από το mouse & keyboard στα δάχτυλά μας, αλλά και ότι πλέον (κάτι που παραβλέπεται συχνά) έχουμε την οθόνη μπροστά μας την οποία μπορούμε να την γυρίσουμε τούμπα, κωλοτούμπα, να μετακινούμαστε στο σπίτι μαζί με τον χαρακτήρα μας, να παίζουμε όρθιοι (recommended app: PolyFauna by Radiohead για μοναδική εμπειρία όρθιας απορρόφησης), να παίζουμε ξαπλωμένοι, να παίζουμε κρεμασμένοι από τον πολυέλαιο (don't try this at home) κλπ.
H Simogo λοιπόν από νωρίς προσπάθησε να εκμεταλλευτεί αυτή την ελευθερία κινήσεων αλλά και τον "διαφορετικό τρόπο σκέψης" στα προηγούμενα παιχνίδια της. Το εκπληκτικό "Device 6" για παράδειγμα (για το οποίο ακόμα σας χρωστάω review), δοκίμασε με επιτυχία έναν εντελώς νέο τρόπο (για εμένα τουλάχιστον) διαδραστικού storytelling όπου κάποιες στιγμές δεν ήταν καν ξεκάθαρο αν ο χρήστης παίζει τον ρόλο του χαρακτήρα-ήρωα, ή το "Device 6" απευθύνονταν στον ίδιο τον χρήστη!
Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι μετά από τα ιδιαίτερα "Year Walk" και "Device 6" η Simogo δεν θα μας πρόσφερε κάποιο παραδοσιακό point & click στο πιάτο με κάποια ύποπτη και βλακώδη "rock" δικαιολογία του στυλ "επιστροφή στις ρίζες". Για να δανειστώ λοιπόν περισσότερη rock ορολογία, με το "The Sailor's Dream" η Simogo προσπάθησε με έναν Lateralus τρόπο σκέψης να push the envelope some more και να μας κάνει να χάσουμε την μπάλα προσπαθώντας να κατηγοριοποιήσουμε το Sailor σε ένα συγκεκριμένο genre.
Δεν είναι adventure. Δεν είναι casual. Δεν είναι διαδραστικό story-telling. Οκ, μπορεί και να είναι διαδραστικό story telling αλλά με μικρή δόση διαδραστικότητας και με λίγο story to tell. Κάποιος κακοπροαίρετος θα ονόμαζε το genre "askopus kolovaremus", όχι εγώ. Κάποιος καλοπροέραιτος ενθουσιώδης τύπος όπως ο χαρακτήρας του Alec Baldwin σαν γκόμενος της Monica Geller, θα το ονόμαζε "μία φανταστική εμπειρία ανακάλυψης μίας ξεχασμένης και συγκινητικής ιστορίας ενός κοριτσιού που ξεδιπλώνεται μπροστά σου με έναν μοναδικά απολαυστικό τρόπο ταιριάσματος φαινομενικά σκόρπιων στοιχείων που όταν τα συνδυάσεις όλα στο μυαλό σου συμπληρώνεται με μαγικό τρόπο το παζλ του μυστηρίου". Όχι εγώ. Εγώ δεν είμαι ούτε πολύ ενθουσιώδης, ούτε ιδιαίτερα ευσυγκίνητος.
Νομίζω ότι καταλαβαίνετε σιγά σιγά που το πάω. H Simogo με το "The Sailor’s Dream" κάνει τον player να αποπροσανατολίζεται αφού σε πλήρη αντίθεση με τα όμορφα (σχεδόν γλυκανάλατα) γραφικά και παρά την γλυκανάλατη (σχεδόν όμορφη) μουσική, ο player δύσκολα βρίσκει κάτι ουσιαστικό να κάνει με αυτά στο Sailor (το "κάνει" με bold). Ακόμη και όταν o player "ολοκληρώνει" το παιχνίδι, απορεί τελικά ποιος ήταν ο σκοπός του και αν εν τέλει τον πέτυχε. Όπου player = εγώ, αν και θέλω να πιστεύω ότι δεν αποτελώ εξαίρεση στον τρόπο που έζησα το Sailor αφού 29 κατασκευαστές reviews συμφωνούν λίγο-πολύ μαζί μου. Δεν έχω καταφέρει να αποφανθώ ακόμα αν μου άρεσε ή όχι το Sailor, ή καλύτερα αν εξακολουθεί να μου αρέσει διότι δεν είμαι σίγουρος αν το ολοκλήρωσα.
Είναι όμως τόσο έμφυτη η ανάγκη μου να κάνω κάτι σε ένα παιχνίδι (το "κάνω" με bold), που όταν δεν το βρίσκω, αποπροσανατολίζομαι ως προς το τι τελικά έχει να μου προσφέρει κάτι σαν το Sailor. "The Sailor's Dream" είναι ο πλήρης τίτλος, ας μην το ξεχνάμε διότι η λέξη "dream" σε προδιαθέτει ότι αυτό που θα ζήσεις είναι κάτι σαν ανακατεμένες εικόνες από ένα συνηθισμένο όνειρο (χωρίς σεξουαλικά υπονοούμενα - mind you). Σκόρπιες αναμνήσεις που "θεωρητικά" συνδέονται με κάποιο τρόπο και καλείσαι εσύ σαν υπνοβάτης να τις συνδέσεις όλες μεταξύ τους για να συνθέσεις το παζλ. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα διαδραστικά σημεία του Sailor όπου νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι, προσπαθείς να το κάνεις αλλά τελικά δεν πετυχαίνεις τίποτα. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που προσπαθείς να φορέσεις ένα ζευγάρι παπούτσια στα όνειρά σου αλλά δεν μπορείς, έτσι και στο "The Sailor's Dream", ασφυκτιάς προσπαθώντας να δώσεις πνοή ζωής και ενέργειας τόσο στο ίδιο το παιχνίδι όσο και στα εγκεφαλικά σου κύτταρα, διψασμένα για γρίφους. Μάταια όμως, στο Sailor είσαι απλά ένας παρατηρητής, ένας υπνοβάτης.
Η Simogo βέβαια σου δίνει εδώ και εκεί κάποια σημάδια ελπίδας ύπαρξης γρίφου όταν ανακαλύπτεις ότι κάποια αγγίγματά σου ζωντανεύουν την εικόνα, η χαρά όμως δεν παραμένει και πολύ και υπήρξαν στιγμές που ένιωθα σαν ένα μωρό στην κούνια που μόλις ανακάλυψε ότι όταν κουνάς τα κρεμαστά παιχνιδάκια, παίζουν απλά μουσική και τίποτα άλλο (η παραπάνω πρόταση εμπεριέχει 0% δόση ειρωνείας και 100% true story). Δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ την Simogo που βρήκε κάποιους νέους (
τρόπους για να εκπλήξει τους μυημένους gamers. Θα κάνω μία πολύ μικρή αναφορά λοιπόν (για να μην σας την χαλάσω) σε δύο από αυτά τα τεχνάσματα. Η εμπειρία του "The Sailor's Dream" δεν θα είναι ολοκληρωμένη αν δεν το παίξεις συγκεκριμένες ώρες και ημέρες ή αν δεν έχεις κάποιον εκτυπωτή σπίτι σου (που με κάποιο τρόπο θα πρέπει να τον συνδέσεις με το iPad - γίνεται και χωρίς airprinter, ρωτήστε με πως). Κάτι τέτοια κολπάκια λοιπόν με κάνουν να πιστεύω πως δεν έχουν εξαντληθεί ακόμη όλοι οι τρόποι storytelling στο gaming γενικότερα, και η Simogo κάνει κάποια βήματα ανανέωσης του genre τα οποία αν και δεν είναι πάντα ολοκληρωμένα, παραμένουν βήματα.Δεν ξέρω αν έχω κάτι παραπάνω να πω για το "The Sailor's Dream" χωρίς spoilers και αν αυτό το review σας φαίνεται ανορθόδοξο είναι γιατί το ίδιο το Sailor είναι ανορθόδοξο και θα ήταν plain stupid να το αντιμετωπίσεις με άλλον τρόπο. Θα ήταν άστοχο και μάλλον άδικο να το σπάσεις στα επιμέρους στοιχεία του (γρίφοι, διάρκεια, gameplay, μουσική κλπ) ενώ δεν το συζητώ καν για βαθμολογία αφού ούτως ή άλλως τις αποφεύγω γενικότερα.
Για το αν μου άρεσε ή όχι, πάλι το βρίσκω λίγο δύσκολο να απαντήσω με αυτόν τον τρόπο. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι α) έχοντας στο μυαλό μου τα "Year Walk" και «Device 6», μάλλον απογοητεύτηκα και β) δεν θυμάμαι να πέρασε βραδιά που να μην με κοίμισε το "The Sailor's Dream". Τώρα δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά έχετε υπόψη ότι γενικά πάσχω από ελαφρές αϋπνίες.
But that's just me. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο alkis ας πούμε θα το λατρέψει με τον ίδιο τρόπο που λάτρεψε το "Gone Home" και ακόμη περισσότερο. Και αφού θα το λατρέψει ο alkis, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι και το "The Sailors Dream" θα βρει το κοινό του.
KOSMO SPIN
Το Kosmo Spin (2010) είναι η πρώτη προσπάθεια της Simogo στον χώρο των game apps κάτι που φαίνεται άλλωστε από το "συμβατικό" gameplay του. Το Kosmo Spin είναι μάλλον ένα από αυτά που καλούμε "casual games" όπου χειρίζεσαι στην ουσία τον μικρό πλανήτη τον οποίον γυρίζεις γύρω-γύρω ώστε να μαζέψει ο χαρακτήρας μας (το εξωγηινάκι) τα διάφορα καλούδια αποφεύγοντας όμως τις θανατηφόρες ακτίνες του UFO που ίπταται συνεχώς από πάνω του. Απλοϊκό σαν σύλληψη αλλά εξαιρετικά δύσκολο (και απίστευτα μονότονο) το gameplay και σχεδόν ακατόρθωτο να ολοκληρώσεις όλα τα quests / achievements (αν θυμάμαι είναι περίπου 50-80 στον αριθμό και με πολύ κόπο εγώ ολοκλήρωσα λιγότερα από 20).
Τα παιχνίδια του στυλ "Kosmo Spin" δεν είναι γενικά του γούστου μου (ούτε τα casual games γενικότερα) και προσωπικά με κούρασε και με εκνεύρισε απίστευτα και δεν ασχολήθηκα μαζί του για περισσότερο από 1-2 ώρες . Αν έχετε γερά νεύρα όμως, ίσως και να σας αρέσει και μάλιστα το συγκεκριμένο θα το πρότεινα περισσότερο σε κατόχους iphone γιατί φαντάζομαι (δεν έχω) ότι θα είναι πιο εύκολος ο χειρισμός του με ένα χέρι. Πάντως είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα casual games στο App Store.
BEAT SNEAK BANDIT
Και αφού προσπεράσω το δεύτερο app της Simogo με το οποίο δεν έχω ασχοληθεί ακόμα (Bumpy Road), προχωράω στο τρίτο, το "Beat Sneak Bandit". Το Beat Sneak (2012) λοιπόν είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι το οποίο μου θύμισε έως κάποιο βαθμό το "Neighbours From Hell". Εκεί όμως που το Neighbours επενδύει στο χιούμορ και στα καρτουνίστικα γκαγκς, στο Beat Sneak επικρατεί ο μουσικός ρυθμός. Ο χαρακτήρας μας πρέπει να κινείται υποχρεωτικά στο beat της μουσικής που παίζει και να συντονίζει τα βήματά του με τις κινήσεις των υπόλοιπων αντικειμένων της κάθε "πίστας", ώστε να αποφεύγει τα κάθε λογής εμπόδια που βρεθούν στον δρόμο του (φύλακες, παγίδες, εκρηκτικά κλπ).
Το Beat Sneak είναι ένα αρκετά δύσκολο παιχνίδι το οποίο απαιτεί απόλυτη αυτοσυγκέντρωση ώστε να μην χάσεις τον ρυθμό και μάλιστα βοηθάει πολύ να το παίζεις καθιστός ώστε να κουνάς το πόδι σου ανάλογα! Με άλλα λόγια, οι ντράμερ θα διαπρέψουν στα high scores! Προσωπικά, αν και στην αρχή με παίδεψε πολύ και εκνευρίστηκα πολλάκις από χαμένα beats, μετά από 1-2 ώρες gameplay εθίστηκα σε μεγάλο βαθμό και πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω μέχρι να κατακτήσω όλα τα achievements (τελικά το κατάφερα
).Το "Beat Sneak Bandit" το οποίο μάλιστα έχει πάρει και βραβεία στο App Store, το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχετε αρκετή υπομονή για συνεχή fails και restarts, σε όσους έχουν τον ρυθμό μέσα τους, σε όσους άρεσε το "Neighbours From Hell" και γενικότερα αποτελεί μία top non-adventure επιλογή στο Apple App Store που μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις (και μου έφαγε αρκετές ώρες από την ζωή μου : )
simogo.com/
Όλα τα reviews μου εδώ: rubberchickenreviews.tumblr.com/
Το Adventure μου, το παιδί μου: somepeaceofmindgame.blogspot.gr/
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
