Fran Bow

Ασχολήθηκα με το παιχνίδι 25 ώρες και δεν το μετάνιωσα.

Η Fran ως ηρωίδα, παρόλο τα παρανοϊκά που της συμβαίνουν και καθηλώνουν και τον παίκτη στην αναζήτηση του ιδιωτικού παραδείσου, είναι από τις πιο στιλάτες πρωταγωνίστριες σε adventure game. Όμορφα σχεδιασμένη, συνδυάζοντας τον αυθορμητισμό με την σχιζοφρένεια καθώς το παίγνιο παίζει με παράλληλες πραγματικότητες, δίνει ρεσιτάλ αθωότητας, πείσματος και φρονήματος καθώς το μόνο που θέλει είναι να βρει τον γάτο της και να συνεχίσει την ζωή της. Πίσω από αυτό όμως κρύβεται πολλή θλίψη, μοναξιά, κατάθλιψη και πολλά εμπόδια προς την ολοκλήρωση του προσωπικού της στοιχήματος. Αν και βαδίζει στα χνάρια του εξαιρετικού The Lady Cat και του ανυπέρβλητου Downfall, δεν καταφέρνει να τα υπερκεράσει ούτε και να τα αγγίξει σε βάθος αλλά ακροθιγώς δανείζεται κάτι από την σκατίλα των προαναφερθέντων. Αυτό φυσικά δεν μειώνει την αξία της FRAN BOW αλλά αντιθέτως της προσθέτει κίνητρο ενασχόλησης, διότι αφενός είναι ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι που δεν μιμείται τραγικά τους μεγάλους τίτλους, αφετέρου καταφέρνει να σε συγκλονίσει με τα απροσδόκητα παράδοξα και την παιδική αφέλεια και προσμονή για το αλλόκοτο· κάτι που θυμίζει σε όλους την μικρή μας ηλικία και πώς αντιλαμβανόμασταν τα πράγματα, αγνοώντας πιθανούς ή υπαρκτούς κινδύνους.

Όποιος καταπιαστεί με τον παραπάνω τίτλο δεν θα το μετανιώσει. Θα καταβυθιστεί στην τρέλα με μόνο όπλο υπεράσπισης του εαυτού του την πεποίθηση ότι αν στο τέλος τα πράγματα πάνε πάρα πολύ άσχημα, θα βρει τον τρόπο κοινωνικά και προσωπικά αισιόδοξος ων/ούσα για να δραπετεύσει από εφιάλτες, εμμονές και κατατρεγμούς ενοχής και δυσπιστίας.

Το παιχνίδι παίζεται και σε Macintosh (το αγόρασα από την STEAM). Από εσάς χρειάζεται απόλυτο σκοτάδι στο δωμάτιο, αφοσίωση και υπομονή καθώς οι γρίφοι είναι ικανοποιητικοί και οι ήρωες αμφιταλαντεύονται μεταξύ φρίκης και «κανονικότητας». Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

(ένα «ευχαριστώ» στην Fallen Angel που μου το πρότεινε ).

Η απουσία του speech δεν με ξένισε καθόλου. Ίσα-ίσα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, δεδομένου ότι το παιχνίδι είναι τόσο κλειστοφοβικό ώρες-ώρες, που η οποιαδήποτε φωνή θα χαλούσε την όλη ατμόσφαιρα αφού νομίζεις ότι παρακολουθείς όνειρο και όχι πραγματικά δρώμενα. Οι 25 ώρες φαίνονται υπερβολικές αλλά τόσο μέτρησε το κοντέρ της Steam.

To Downfall είναι της ίδιας εταιρείας νομίζω που δημιούργησε την Cat Lady- για να μην πω και των δημιουργών. Στο συστήνω πάντως. Είναι εξίσου σκοτεινό και πιο αιμοσταγές.

Αυτό που δικαιολογούμε τα indie και γενικά τα adventures δεν το έχω καταλάβει. Η απουσία speech προσθέτει στην ατμόσφαιρα, τα χοντροκομμένα πιξελωτά γραφικά κι αυτά προσθέτουν στην ατμόσφαιρα, η απουσία μουσικής προσθέτει στην ατμόσφαιρα, οι εύκολοι γρίφοι ή οι παράλογοι προσθέτουν κι αυτοί στην ατμόσφαιρα κ.ο.κ.

Αφορμή πήρα από το από πάνω για να πω τον καημό μου.

Ανέφερα το πλεονέκτημα απουσίας speech για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Είναι τόσο σοφά σχεδιασμένο που η ομιλία πραγματικά θα ήταν περιττή.

@Fallen Angel

Ναι, πράγματι μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτό με τα clicks ήταν κάπως σε κάποια σημεία αλλά δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία.