1954 : Alcatraz μια 2η γνώμη

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που λέμε ότι μια ιστορία ή ένα setting θα έκαναν τρομερό παιχνίδι ή ταινία. Ειδικά όταν ακούμε ότι πρόκειται να γίνει ένα παιχνίδι βασισμένο πάνω στην περίφημη φυλακή του Αλκατράζ που μέχρι σήμερα συναρπάζει με τις ιστορίες της τους επισκέπτες της, δεν μπορούμε παρά να ανεβάζουμε τον πήχη των προσδοκιών μας αρκετά ψηλά. Πόσο μάλλον δε όταν η Daedalic έχει υπό την εποπτεία της το όλο project. Όμως όπως λέει και το γνωμικό “ο δρόμος της αποτυχίας είναι στρωμένος με μεγάλες προσδοκίες” και στην περίπτωση του 1954: Alcatraz δεν πέφτει έξω. Ας δούμε γιατί.

Η ιστορία μας ξεκινά στο 1954 μέσα στη φυλακή του Αλκατράζ όπου ο Joe ο πρωταγωνιστής εκτίει την ποινή του για μια ληστεία που διέπραξε χωρίς όμως οι συνεργοί του να έχουν συλληφθεί. Η πίεση να αποκαλύψει ο Joe την τοποθεσία των χρημάτων αλλά και τι πραγματικά συνέβη είναι δυσβάσταχτη όπου σε συνδυασμό με την προσμονή της συζύγου του Christine καθιστούν την ανάγκη απόδρασης του επιτακτική. Έξω η Christine απογοητευμένη και τραγικά φτωχή, προσπαθεί να διαλευκάνει τι συνέβη τη μέρα της ληστείας και ταυτόχρονα να βοηθήσει τον Joe να αποδράσει. Τα πράγματα φυσικά δεν θα είναι απλά και εύκολα καθώς τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια γυναίκα πληγωμένη, απογοητευμένη και αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα.

To χρονικό της περιπέτειας λαμβάνει χώρο στο 1954 όπου στα πάνω του βρίσκεται το κίνημα των beatnik και της γενιάς του Beat που επηρέασε καταλυτικά την παγκόσμια λογοτεχνία με συγγραφείς όπως όπως ο William Burroughs, ο Allen Ginsberg και ο Jack Kerouac. Το παιχνίδι κάνει μια απόπειρα να παρουσιάσει το free lifestyle των beatniks και την ελεύθερη σεξουαλικότητα τους και μάλιστα μερικοί γρίφοι βασίζονται σε αυτό. Βέβαια η αποτύπωση αυτή ενδεχομένως να έκανε την περιπέτεια να χάσει το focus από τη βασική ιστορία που είχε, ενώ άφηνε αρκετά ερωτήματα αναπάντητα. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της περιπέτειας πίστευα ότι αρκετά από τα ερωτήματα μου θα απαντηθούν στο τέλος αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ. Η προσπάθεια να αποδοθεί τόσο όμορφα το background της ιστορίας δημιούργησε ουσιώδεις ελλείψεις στο foreground.

Τα γραφικά είναι άλλη μια μπερδεμένη υπόθεση. Μη με παρεξηγείτε αλλά η Daedalic μας έχει κακομάθει και όταν έχεις τόσο όμορφα background, ανάλογης ομορφιάς πρέπει να είναι και οι χαρακτήρες σου. Το 3D στα adventures θέλει δουλειά και ειδικά σε περιπτώσεις που συνδυάζεται με 2D backgrounds. Οι χαρακτήρες είναι χοντροκομμένοι και δεν είναι τόσο το σχεδιαστικό κομμάτι αλλά περισσότερο ότι τα μοντέλα τους δεν είναι όμορφα. Ιδιαίτερα όταν η ίδια εταιρεία μας έχει δώσε τα Chains of Satinav και Memoria δεν χωρά επιείκεια στην κριτική. Ειδικά σε κάτι σημεία τα background ήταν τραγικής απλότητας που μου έρχονταν να φωνάξω “Εσύ που παριστάνεις τον artist τι έκανες με τους artists”.

Στο κομμάτι της δράσης παρότι έχουμε να κάνουμε με ένα παραδοσιακό point n click adventure δεν λείπουν οι στιγμές που μπερδεύουν όχι λόγω δυσκολίας αλλά κακής απόδοσης των διαλόγων στο τι πρέπει να κάνει ο παίκτης. Ειδικά κάποιο γρίφοι είναι τόσο αφελείς και ανόητοι που δίνουν την εντύπωση τεμπελιάς (ο γρίφος με το χρηματοκιβώτιο και το συνδυασμό) αλλά και όταν τα έχεις όλα τα απαραίτητα αντικείμενα και πρέπει να γίνει trigger ο σωστός διάλογος για να τα κάνεις χρήση (ενώ ξέρεις τι πρέπει να κάνεις). Οι γρίφοι είναι inventory based μόνο και η παντελής έλλειψη puzzles, ενώ οι υποδομές για αυτά υπήρχαν (χρηματοκιβώτια/επισκευές αντικειμένων) σίγουρα δε θα απογοητεύσουν τον αρχάριο αλλά ενοχλούν σημαντικά τον παίκτη που ήθελε κάτι παραπάνω. Στα θετικά του τίτλου συμπεριλαμβάνονται τα πολλαπλά φινάλε που μπορεί ο παίκτης να ενεργοποιήσει ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνει στη διάρκεια του παιχνιδιού. Να πω ότι θα ήθελα περισσότερες επιλογές;; Θα το πω!!! Το χειρότερο από όλα που με ενόχλησε αρκετά είναι η απουσία ανατροπής με την έννοια που θα περίμενε κανείς την ανατροπή. Από την αρχή υποψιάζεσαι κάτι και στο τέλος γίνεται αυτό. Ευχαριστώ για την επιβεβαίωσή αλλά θα προτιμούσα να μείνω με το στόμα ανοιχτό.

Η μουσική από την άλλη είναι προσεγμένη με πολύ καλή αποτύπωση της τότε εποχής αλλά προσωπικά θα ήθελα λίγο πιο δυναμική μουσική ιδιαίτερα στην κορύφωση της αγωνίας προχωρώντας προς το φινάλε. Βέβαιο είναι ότι χωρίς αυτή τη μουσική επένδυση το παιχνίδι θα έχανε πολλούς πόντους σε ατμόσφαιρα.

Κλείνοντας μπορώ να πω ότι το 1954: Alcatraz μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα αλλά και μια αίσθηση ότι κάτι έλλειπε προκειμένου να είναι αντάξιο των υπολοίπων τίτλων της Daedalic. Μπορεί η απόδραση από το Alcatraz να είναι το αντικείμενο του τίτλου, ο ίδιος όμως δεν καταφέρνει να αποδράσει από τη μετριότητα και να πετύχει τα υψηλά standards που φέρει κάθε πόνημα της εταιρείας.


Βαθμολογία 2.5/5


ΥΓ. Συγγνώμη γι α το χαλί αλλά είναι από εκείνα τα θυμωμένα reviews που ξεκινάς να γράφεις και σταματάς όταν κοπεί το ρεύμα (true story).

Το παιχνίδι κάνει μια απόπειρα να παρουσιάσει το free lifestyle των beatniks και την ελεύθερη σεξουαλικότητα τους και μάλιστα μερικοί γρίφοι βασίζονται σε αυτό.

Δεν το τελείωσα ποτέ, παρόλο που φαινόταν ενδιαφέρον. Σκέφτομαι όμως αν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το παραπάνω σε συνδυασμό με το ότι δεν το τελείωσα / απέτυχα να λύσω τους γρίφους για να αποδείξω πόσο μονογαμικός είμαι σε περίπτωση που ζητηθεί. Χμμμ ...

Συγγνώμη γι α το χαλί αλλά είναι από εκείνα τα θυμωμένα reviews που ξεκινάς να γράφεις και σταματάς όταν κοπεί το ρεύμα (true story).

Κι άμα έχει κοπεί σε όλους στην περιοχή και μόνο το δικό σου ρίβιου δεν ανεβαίνει, πάει στο καλό. Άμα όμως έχει διακοπή μόνο στη φάση που είσαι συνδεδεμένος εσύ κι ο από πάνω κι ο από κάτω μπορούν να ποστάρουν τα δικά τους ρίβιου κανονικά, είναι να μη θυμώνεις;

ΥΓ.
Ωραίο ρίβιου. Καλά έκανες και το ανέβασες.

Το είχα αφήσει περίπου στα 2/3 του παιχνιδιού εδώ και 2 χρόνια και μου ήρθε όρεξη να το συνεχίσω τώρα, οπότε και το τελείωσα.
Συμφωνώ γενικά με το ωραίο review, αν και θα ομολογήσω ότι το τελευταίο 3ωρο που ασχολήθηκα μαζί του από την στιγμή που το ξανάπιασα, το διασκέδασα. Δεν μπορώ να το προτείνω σε κανέναν πάντως, ούτε καν σε κάποιον που θα έχει ψύχωση με το Αλκατραζ. Είναι κάπως άψυχο κι επίπεδο παιχνίδι. Ούτε την αίσθηση της φυλακής υψίστης ασφαλείας μου έδωσε, ούτε να με βάλει στο κλίμα της εποχής. Είχε αρκετά μη ρεαλιστικά συμβάντα και το φινάλε ήταν βιαστικό και πρόχειρο.

6/10

Δεν θα το ξαναέπαιζα μετά από χρόνια, όπως έχω κάνει με πολλούς τίτλους.