The Perils Of Man

Το συγκεκριμένο παιχνίδι -αρχίζω κάπως ανάποδα- μπορούμε να το προτείνουμε σε gamers που καταπιάνονται για πρώτη φορά με τα adventure παίγνια. Η μαγεία της περιπλάνησης, τα ζωηρά χρώματα, τα ταξίδια μέσα στον χρόνο, η παιδικότητα σε πράγματα και καταστάσεις, τα αρώματα των οραμάτων και οι προσδοκίες των πρωταγωνιστών, συμβάλλουν στο να αναδειχθεί ο παραπάνω τίτλος σε ένα μικρό ακατέργαστο διαμάντι που παρά τα μικροπροβλήματά του, παραμένει ενδιαφέρουσα πρόταση για ναυτιλλομένους.

Στο παιχνίδι χειριζόμαστε μεταξύ άλλων την Ana Eberling. Έφηβη, ξανθιά δεσποσύνη, απόγονος μιας οικογένειας η οποία εξειδικευμένη σε διάφορα πεδία των θετικών επιστημών, προκαλεί ακόμα ερωτηματικά στην συμπαθέστατη ηρωίδα η οποία δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ασχολείται με αυτά που προβληματίζουν τα κορίτσια της ηλικίας της αλλά καλείται να πάρει μέρος σε μια περιπέτεια όπου εμπλέκονται τρελοί συγγενείς, επιστημονικές αμφισημίες, παράξενα υγρά, αξιοπερίεργες εφευρέσεις, ιπτάμενα κατασκευάσματα ενός όχι και τόσο καθάριου μυαλού. Η δε μητέρα της, υπερπροστατευτική στα όρια της αυταρχικότητας, αποτελεί αφορμή για παραβάσεις και πνευματικές ανασκαφές της εν λόγω παιδίσκης στα βάθη της ιστορίας και του ρίσκου. Χωρίς το τελευταίο, πολλά πράγματα θα παρέμεναν ακόμα στάσιμα- πόσω μάλλον τα δικαιώματα των ανθρώπων, τα οποία ωστόσο συμβαδίζουν με υποχρεώσεις, θα ήταν ανύπαρκτα και απευθυνόμενα μόνο σε ξεπεσμένες ελίτ και τροφή για ανακύκλωση στο λούμπεν προλεταριάτο, τίγκα στις προλήψεις και στο αδιέξοδο μίσος.

Παίζοντας το παιχνίδι, η νοσταλγία χτύπησε κόκκινο, καθώς θυμήθηκα τα automatons του Syberia αλλά και την περιρρέουσα αθωότητα που διέπει το παιχνίδι. Η μουσική σε παρασέρνει σε μοτίβα αναγνώρισης των πρώτων βημάτων που ένας παίκτης βίωσε, πρωτογνωρίζοντας το συγκεκριμένο genre. Οι γρίφοι είναι ικανοποιητικοί αν και θα μπορούσε να είχε δοθεί περισσότερη προσοχή ούτως ώστε να γίνουν κομματάκι δυσκολότεροι ενώ δεν λείπουν και κάποιες ατέλειες: η πρωταγωνίστρια διαπερνά τοίχους, ο κέρσορας δεν στέκεται ακριβώς στο αντικείμενο από όπου αντλούμε πληροφορίες, οι υπότιτλοι σε πολύ λίγα σημεία δεν είναι απολύτως συγχρονισμένοι με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται δευτερόλεπτα πριν ο εκάστοτε ηθοποιός ολοκληρώσει την πρότασή του. Ωστόσο, αυτά είναι πταίσματα καθώς η ατμόσφαιρα, η ανεμελιά και ο καρτουνίστικος χαρακτήρας της Ana κλειδώνουν ομαλά με την διάχυτη συνωμοσιολογία, το παραμύθι και τις οκτώ ώρες που χρειάστηκαν για να ολοκληρώσω το παίξιμο του παιχνιδιού στον Mac μου.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε καραβάνες του είδους αλλά και σε newbies. Η μοναδική μου ένσταση αφορά στο γεγονός ότι ως project το παιχνίδι θα μπορούσε να επεκταθεί και να καλυτερεύσει σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του lore στοιχείου αλλά και της γενικότερης "κατασκευής" του. Φαίνεται ότι οι δημιουργοί παρέμειναν στα βασικά κομμάτια πιασάρικης adventure συναρμολόγησης, χωρίς (λόγω απουσίας υψηλού budget, ίσως) να επεκταθούν σε ένα ευρύτερο πεδίο επινόησης γρίφων, πλοκής και εν τέλει καθήλωσης του εκάστοτε παίκτη.

3/5

Πότε πρόλαβες και το τελείωσες ρε θηρίο; Είναι πολύ σύντομο;

alkis21 wrote: Πότε πρόλαβες και το τελείωσες ρε θηρίο; Είναι πολύ σύντομο;

Περίμενα ότι θα διαρκούσε 4-5 ώρες μάξιμουμ αλλά μού πήρε κοντά στις οκτώ ώρες.

Μόλις το ολοκλήρωσα, αλλά εμένα μου πήρε μόνο τέσσερις ώρες αν πιστέψω το Steam. Ωραίο ήταν, σε γενικές γραμμές συμφωνώ με το review σου. Του άξιζε λίγο περισσότερο βάθος - περισσότερη ιστορία, κι άλλοι χαρακτήρες. Το σενάριο είχε δυνατότητες που δεν αξιοποιήθηκαν στο έπακρο, κατά τη γνώμη μου.