Lost Horizon 2
24 Οκτ 2016 16:00 - 24 Οκτ 2016 16:06 #47892
by becoming_i
Στη ζωή ισχύουν 2 κανόνες. 1ος κανόνας είναι όταν κάτι πιθανολογείται να πάει στραβά μάλλον θα πάει (νόμος του Murphy) και ο 2ος κανόνας είναι ότι τα sequel δεν ξεπερνούν τα υψηλά standards του 1ου. Οι εξαιρέσεις που σκέφτεστε υπάρχουν για την επιβεβαίωση των παραπάνω κανόνων. Όσοι διαφωνείτε προχωρήστε πάραυτα στο review που ακολουθεί.
Προτού προχωρήσω στην κριτική μου θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το πρώτο και το δεύτερο Lost Horizon τα έπαιξα back to back και επομένως η εμπειρία του κάθε παιχνιδιού αλλά και οι όποιες συγκρίσεις ήταν λογικό επόμενο να γίνουν. Το πρώτο Lost Horizon μου άρεσε πάρα πολύ δεδομένου ότι είχε στοιχεία από Indiana Jones αλλά και λίγο από αυτόν τον αέρα των adventure των 90s που τόσο μας έχει λείψει στους λίγο μεγαλύτερους. Ωστόσο στο Lost Horizon 2 η Animation Arts εκμεταλλευόμενη το momentum του 1ου παιχνιδιού της σειράς, προχώρησε σε κάποιες τολμηρές –κατά τη γνώμη του γράφοντα-- αλλαγές που αλλοίωσαν αρκετά το gameplay, με την προσθήκη μάλιστα κάποιων “καινοτομιών” που υποτίθεται θα βελτίωναν την adventuρίστικη ατμόσφαιρα. Φευ!!!
Το Lost Horizon 2 ξεκινά αρκετά χρόνια μετά το 1ο ύστερα από την πτώση των Ναζί. Ο συμπαθής Fenton Paddock είναι πλέον ένας μυστικός πράκτωρ (όχι ο ΘουΒου) στην υπηρεσία της αυτού Μεγαλειότης, όταν μια αναπάντεχη επίσκεψη από μια μυστηριώδη γυναίκα, την Anna, με νέα για την εξαφάνιση της κόρης του Gwen, θα τον επαναφέρει στο κυνήγι χαμένων πολιτισμών και μυστικών δυνάμεων που αν πέσουν στα λάθος χέρια, μπορούν να αφανίσουν τον κόσμο. Αντίπαλος του Fenton σε αυτή την μάχη δεν είναι οι αιμοσταγείς Ναζί αλλά η KGB χωρίς όμως αυτό να έχει καμία διαφορά ως προς τις προθέσεις των δευτέρων. Στην πορεία του παιχνιδιού ο Fenton θα επισκεφθεί τοποθεσίες που ξεκινούν από την Αφρική και το Σιδηρούν Παραπέτασμα μέχρι την μακρινή Ισλανδία προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Η ιστορία παρότι προκαλεί ενδιαφέρον δεν καταφέρνει να κρατήσει τον παίκτη και για αυτό ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό τα σεναριακά κενά (αλήθεια τι απέγινε η Kim από το 1ο;
αλλά και η ανατροπή που οφείλει να έχει η ιστορία. Όχι ότι δεν έρχεται απλά όταν αυτό συμβαίνει, γίνεται άτσαλα χωρίς πολλά πολλά, δίνοντας μια αίσθηση προχειρότητας. Σημαντικό μείον στην όλη υπόθεση, είναι η κορύφωση της δράσης που δεν έρχεται ποτέ ενώ στη θέση του έρχεται ένα ξερό φινάλε που πραγματικά σε αφήνει σύξυλο με τον ερασιτεχνισμό και τη βιασύνη του.
Τα γραφικά του Lost Horizon είναι όμορφα σχεδιασμένα σε ότι αφορά τα backgrounds (τρισδιάστατα σε αντίθεση με του πρώτου που ήταν σχεδιασμένα στο χέρι), τα μοντέλα από την άλλη είναι τρισδιάστατα αλλά πραγματικά τέτοια ασυνέπεια στο σχεδιασμό τους είχα να δω καιρό. Το παιχνίδι είναι του 2015 και οφείλει να έχει πιο καλοσχεδιασμένα μοντέλα χαρακτήρων και επίσης καλό είναι αυτά να βρίσκονται σε συμφωνία με τα cutscenes που παρεισφρέουν εδώ και εκεί , αρκετές φορές για ασήμαντα πράγματα (πχ μετακινείται ένα καρότσι, cutscene). Κάτι τέτοια μικροπράγματα κουράζουν και χαλάνε τη ροή. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις επισκέπτεσαι μια τοποθεσία και παρότι υπάρχουν σημεία ενδιαφέροντος, δε γίνεται ζουμ στις επίμαχες περιοχές παρά μόνο αν υπάρχει κάποιο puzzle.
Λέγοντας puzzle δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο κομμάτι των γρίφων που μπάζει από παντού, ειδικά στον σχεδιασμό μερικών από αυτούς. Αν θες να λέγεσαι adventure που σέβεσαι τους έξυπνους παίκτες, δίνεις κάποια στοιχεία και τον αφήνεις να πορεύεται. Δεν τον αφήνεις στα γκαβά όταν μάλιστα στην αρχή του παιχνιδιού ανοίγεις ένα χρηματοκιβώτιο (που υποτίθεται ότι περιέχει σημαντικά για τη δράση στοιχεία) και ανακαλύπτεις έναν κωδικό που υποτίθεται ότι είναι σημαντικός. Λάθος!!! Αυτός δεν χρησιμοποιείται πουθενά. Σε ένα άλλο σημείο έχεις να συνδυάσεις 5 σύμβολα για να ανοίξεις κάτι. Για να το καταφέρεις αυτό η Gwen σου δίνει ένα σημειωματάριο με αντιγραμένα τα 5 σύμβολα που όμως το ένα έχει αντιγραφεί λάθος (μάλλον bug θα είναι). Καταλήγεις στη λογική του trial and error των 4 συμβόλων (το 5ο ξέρεις που πάει), δηλαδή μιλάμε για πολλούς συνδυασμούς. Δηλαδή η παντελής απουσία ενός μπούσουλα μέσα στη δράση σε συνδυασμό με το built in walkthrough καταστρέφουν την ατμόσφαιρα, με τη λύση να μην εξηγεί τη λογική του γρίφου παρά μόνο να λέει τι πρέπει να κάνεις, ξερά. Από την άλλη μου άρεσε ο συνδυασμός αντικειμένων που εμφανίζεται με ερωτηματικά αν δεν έχεις τα απαραίτητα αντικείμενα αλλά αυτό από την άλλη επιδρά αρνητικά στον παράγοντα χρόνο (πιο γρήγορα ξέρεις τι έχεις και τι δεν έχεις για να φτιάξεις κάτι).
Σε ότι αφορά το gameplay το παιχνίδι αναλώνεται να παρουσιάζει καινοτομίες, που στην πορεία τiς αναιρεί. Τα Quick Time Events (QTE) στα cutscenes ήρθαν στην αρχή να εξαφανιστούν αμέσως μετά (καλύτερα) ενώ τα timed events μέσα στη δράση είναι λίγο γιαλαντζί γιατί ο χρόνος επαρκεί με το παραπάνω ακόμη και για τον αρχάριο παίκτη να καταλάβει τι πρέπει να κάνει ενώ σε μερικές περιπτώσεις ο χρόνος ανανεώνεται μόλις μπεις και βγεις στον χώρο που ενεργοποιείται το timed event. Τέλος με εκνεύρισαν τα εντελώς χαζά action κομμάτια που αν δεν υπήρχαν δε θα έλειπαν σε κανένα. Μην ξεχάσω να αναφέρω τα “χεράκια” που εμφανίζονται όταν κάνεις χρήση ένα αντικείμενο αλλά επιπλέον πρέπει με το ποντίκι να αναπαράγεις και την κίνηση αυτού (γύρισμα ενός μοχλού). Εν ολίγοις είδα μια διάθεση πειραματισμού με καινοτομίες (ο Θεός να τις κάνει) που όμως αφαιρούσαν πόντους από την ατμόσφαιρα εκνευρίζοντας τον παίκτη.
Η μουσική μου άρεσε αρκετά αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα με την ένταση της κάτι που κάθε τρεις και λίγο με έφερνε στα options να αυξομειώνω την ένταση της γιατί άλλοτε έπεφτε πάνω στην ομιλία και άλλοτε δεν ακούγονταν καθόλου. Οι ομιλίες από την άλλη τις βρήκα λίγο αταίριαστες με εξαίρεση τη φωνή του Fenton και της Gwen. Νομίζω ότι πρέπει μερικοί να πάνε για ταχύρυθμο στη Wadjet Eye να μάθουν μπαλίτσα.
Συνοψίζοντας μπορώ να πω ότι το Lost Horizon 2 στόχευε την κορυφή αλλά οι καινοτομίες που έφερνε μαζί με την μέτρια εκτέλεση τους αλλά και τον κακό σχεδιασμό κάποιον γρίφων το καταδικάζουν στη μετριότητα κάτι που δεν συγχωρείται για έναν τίτλο που θέλει να φέρει τον χαρακτηρισμό ΑΑΑ (τουλάχιστον σε θέματα τιμής). Αν δεν παίξατε το πρώτο Lost Horizon σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα μιας και το 2ο μέρος της σειράς πέρα από τον χαμένο ορίζοντα, χάνει και την επαφή του με τον παίκτη αφήνοντας πίσω ανεκπλήρωτες προσδοκίες αλλά και τις περισσότερες από τις υψηλές του προοπτικές.
Βαθμολογία
2.5/5
Lost Horizon 2 was created by becoming_i
Lost Horizon 2 – Review
Όποιος πάει για τα πολλά χάνει τα περισσότερα
Όποιος πάει για τα πολλά χάνει τα περισσότερα
Στη ζωή ισχύουν 2 κανόνες. 1ος κανόνας είναι όταν κάτι πιθανολογείται να πάει στραβά μάλλον θα πάει (νόμος του Murphy) και ο 2ος κανόνας είναι ότι τα sequel δεν ξεπερνούν τα υψηλά standards του 1ου. Οι εξαιρέσεις που σκέφτεστε υπάρχουν για την επιβεβαίωση των παραπάνω κανόνων. Όσοι διαφωνείτε προχωρήστε πάραυτα στο review που ακολουθεί.
Προτού προχωρήσω στην κριτική μου θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το πρώτο και το δεύτερο Lost Horizon τα έπαιξα back to back και επομένως η εμπειρία του κάθε παιχνιδιού αλλά και οι όποιες συγκρίσεις ήταν λογικό επόμενο να γίνουν. Το πρώτο Lost Horizon μου άρεσε πάρα πολύ δεδομένου ότι είχε στοιχεία από Indiana Jones αλλά και λίγο από αυτόν τον αέρα των adventure των 90s που τόσο μας έχει λείψει στους λίγο μεγαλύτερους. Ωστόσο στο Lost Horizon 2 η Animation Arts εκμεταλλευόμενη το momentum του 1ου παιχνιδιού της σειράς, προχώρησε σε κάποιες τολμηρές –κατά τη γνώμη του γράφοντα-- αλλαγές που αλλοίωσαν αρκετά το gameplay, με την προσθήκη μάλιστα κάποιων “καινοτομιών” που υποτίθεται θα βελτίωναν την adventuρίστικη ατμόσφαιρα. Φευ!!!
Το Lost Horizon 2 ξεκινά αρκετά χρόνια μετά το 1ο ύστερα από την πτώση των Ναζί. Ο συμπαθής Fenton Paddock είναι πλέον ένας μυστικός πράκτωρ (όχι ο ΘουΒου) στην υπηρεσία της αυτού Μεγαλειότης, όταν μια αναπάντεχη επίσκεψη από μια μυστηριώδη γυναίκα, την Anna, με νέα για την εξαφάνιση της κόρης του Gwen, θα τον επαναφέρει στο κυνήγι χαμένων πολιτισμών και μυστικών δυνάμεων που αν πέσουν στα λάθος χέρια, μπορούν να αφανίσουν τον κόσμο. Αντίπαλος του Fenton σε αυτή την μάχη δεν είναι οι αιμοσταγείς Ναζί αλλά η KGB χωρίς όμως αυτό να έχει καμία διαφορά ως προς τις προθέσεις των δευτέρων. Στην πορεία του παιχνιδιού ο Fenton θα επισκεφθεί τοποθεσίες που ξεκινούν από την Αφρική και το Σιδηρούν Παραπέτασμα μέχρι την μακρινή Ισλανδία προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Η ιστορία παρότι προκαλεί ενδιαφέρον δεν καταφέρνει να κρατήσει τον παίκτη και για αυτό ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό τα σεναριακά κενά (αλήθεια τι απέγινε η Kim από το 1ο;
αλλά και η ανατροπή που οφείλει να έχει η ιστορία. Όχι ότι δεν έρχεται απλά όταν αυτό συμβαίνει, γίνεται άτσαλα χωρίς πολλά πολλά, δίνοντας μια αίσθηση προχειρότητας. Σημαντικό μείον στην όλη υπόθεση, είναι η κορύφωση της δράσης που δεν έρχεται ποτέ ενώ στη θέση του έρχεται ένα ξερό φινάλε που πραγματικά σε αφήνει σύξυλο με τον ερασιτεχνισμό και τη βιασύνη του.Τα γραφικά του Lost Horizon είναι όμορφα σχεδιασμένα σε ότι αφορά τα backgrounds (τρισδιάστατα σε αντίθεση με του πρώτου που ήταν σχεδιασμένα στο χέρι), τα μοντέλα από την άλλη είναι τρισδιάστατα αλλά πραγματικά τέτοια ασυνέπεια στο σχεδιασμό τους είχα να δω καιρό. Το παιχνίδι είναι του 2015 και οφείλει να έχει πιο καλοσχεδιασμένα μοντέλα χαρακτήρων και επίσης καλό είναι αυτά να βρίσκονται σε συμφωνία με τα cutscenes που παρεισφρέουν εδώ και εκεί , αρκετές φορές για ασήμαντα πράγματα (πχ μετακινείται ένα καρότσι, cutscene). Κάτι τέτοια μικροπράγματα κουράζουν και χαλάνε τη ροή. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις επισκέπτεσαι μια τοποθεσία και παρότι υπάρχουν σημεία ενδιαφέροντος, δε γίνεται ζουμ στις επίμαχες περιοχές παρά μόνο αν υπάρχει κάποιο puzzle.
Τα background είναι όμορφα σχεδιασμένα και είναι τρισδιάστατα αποδίδοντας καλύτερα την αίσθηση του βάθους
Λέγοντας puzzle δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο κομμάτι των γρίφων που μπάζει από παντού, ειδικά στον σχεδιασμό μερικών από αυτούς. Αν θες να λέγεσαι adventure που σέβεσαι τους έξυπνους παίκτες, δίνεις κάποια στοιχεία και τον αφήνεις να πορεύεται. Δεν τον αφήνεις στα γκαβά όταν μάλιστα στην αρχή του παιχνιδιού ανοίγεις ένα χρηματοκιβώτιο (που υποτίθεται ότι περιέχει σημαντικά για τη δράση στοιχεία) και ανακαλύπτεις έναν κωδικό που υποτίθεται ότι είναι σημαντικός. Λάθος!!! Αυτός δεν χρησιμοποιείται πουθενά. Σε ένα άλλο σημείο έχεις να συνδυάσεις 5 σύμβολα για να ανοίξεις κάτι. Για να το καταφέρεις αυτό η Gwen σου δίνει ένα σημειωματάριο με αντιγραμένα τα 5 σύμβολα που όμως το ένα έχει αντιγραφεί λάθος (μάλλον bug θα είναι). Καταλήγεις στη λογική του trial and error των 4 συμβόλων (το 5ο ξέρεις που πάει), δηλαδή μιλάμε για πολλούς συνδυασμούς. Δηλαδή η παντελής απουσία ενός μπούσουλα μέσα στη δράση σε συνδυασμό με το built in walkthrough καταστρέφουν την ατμόσφαιρα, με τη λύση να μην εξηγεί τη λογική του γρίφου παρά μόνο να λέει τι πρέπει να κάνεις, ξερά. Από την άλλη μου άρεσε ο συνδυασμός αντικειμένων που εμφανίζεται με ερωτηματικά αν δεν έχεις τα απαραίτητα αντικείμενα αλλά αυτό από την άλλη επιδρά αρνητικά στον παράγοντα χρόνο (πιο γρήγορα ξέρεις τι έχεις και τι δεν έχεις για να φτιάξεις κάτι).
Σε ότι αφορά το gameplay το παιχνίδι αναλώνεται να παρουσιάζει καινοτομίες, που στην πορεία τiς αναιρεί. Τα Quick Time Events (QTE) στα cutscenes ήρθαν στην αρχή να εξαφανιστούν αμέσως μετά (καλύτερα) ενώ τα timed events μέσα στη δράση είναι λίγο γιαλαντζί γιατί ο χρόνος επαρκεί με το παραπάνω ακόμη και για τον αρχάριο παίκτη να καταλάβει τι πρέπει να κάνει ενώ σε μερικές περιπτώσεις ο χρόνος ανανεώνεται μόλις μπεις και βγεις στον χώρο που ενεργοποιείται το timed event. Τέλος με εκνεύρισαν τα εντελώς χαζά action κομμάτια που αν δεν υπήρχαν δε θα έλειπαν σε κανένα. Μην ξεχάσω να αναφέρω τα “χεράκια” που εμφανίζονται όταν κάνεις χρήση ένα αντικείμενο αλλά επιπλέον πρέπει με το ποντίκι να αναπαράγεις και την κίνηση αυτού (γύρισμα ενός μοχλού). Εν ολίγοις είδα μια διάθεση πειραματισμού με καινοτομίες (ο Θεός να τις κάνει) που όμως αφαιρούσαν πόντους από την ατμόσφαιρα εκνευρίζοντας τον παίκτη.
Οι χαρακτήρες θέλανε λίγο παραπάνω δουλίτσα
Η μουσική μου άρεσε αρκετά αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα με την ένταση της κάτι που κάθε τρεις και λίγο με έφερνε στα options να αυξομειώνω την ένταση της γιατί άλλοτε έπεφτε πάνω στην ομιλία και άλλοτε δεν ακούγονταν καθόλου. Οι ομιλίες από την άλλη τις βρήκα λίγο αταίριαστες με εξαίρεση τη φωνή του Fenton και της Gwen. Νομίζω ότι πρέπει μερικοί να πάνε για ταχύρυθμο στη Wadjet Eye να μάθουν μπαλίτσα.
Συνοψίζοντας μπορώ να πω ότι το Lost Horizon 2 στόχευε την κορυφή αλλά οι καινοτομίες που έφερνε μαζί με την μέτρια εκτέλεση τους αλλά και τον κακό σχεδιασμό κάποιον γρίφων το καταδικάζουν στη μετριότητα κάτι που δεν συγχωρείται για έναν τίτλο που θέλει να φέρει τον χαρακτηρισμό ΑΑΑ (τουλάχιστον σε θέματα τιμής). Αν δεν παίξατε το πρώτο Lost Horizon σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα μιας και το 2ο μέρος της σειράς πέρα από τον χαμένο ορίζοντα, χάνει και την επαφή του με τον παίκτη αφήνοντας πίσω ανεκπλήρωτες προσδοκίες αλλά και τις περισσότερες από τις υψηλές του προοπτικές.
Βαθμολογία
2.5/5
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.