Με το hype του τίτλου να βρίσκεται στο ναδίρ, με αρνητικές βαθμολογίες από περιοδικά και χρήστες, με την απογοήτευση στα χείλη φανατικών και stalkers της Kate Walker που πίνουν νερό στ' όνομά της και ψάχνουν ευκαιρία για να κλέψουν λίγο από το αίμα της, το παιχνίδι κυκλοφόρησε με πολλά bugs, περιορισμένο budget, ιστορία που δεν την λες και πρωτότυπη αλλά με το μαγικό χέρι του Sokal παρόν.
Ασχέτως λοιπόν της βεβαιότητας ότι το άτομο συντρίβεται όταν σκέφτεται διαφορετικά από την μάζα, παραμένει δακτυλοδεικτούμενο καθώς η μόδα θέλει την πλειοψηφία να βγάζει γλώσσα στα ευρωπαϊκά κεκτημένα διότι έτσι προστάζει το βαλκανικό ιδίωμα, εντέλει απομονώνεται από την τύρβη της ευκολίας καθώς η αλήθεια πειράζει στο συκώτι αλλά σε κάνει δημοφιλή στις κοινωνικές τάβλες με κρασάκι και θεωρία για την ταξική υφή του 19ου αιώνα, ο Benoît Sokal κάνει την διαφορά και με την βοήθεια του γιου του, τολμά να αφηγηθεί με βελγικό πείσμα, μια ακόμα ιστορία με το ανάλογο κόστος.
Προσωπικά τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς με κάλυψαν απόλυτα και δεν περίμενα συνέχεια της περιπέτειας. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί στην συμπαθή δικηγόρο; Και την δουλειά της παράτησε, και στη Σιβηρία ταξίδεψε, και αλλόκοτα πλάσματα αντάμωσε και ακόμα περίεργα όντα συναναστράφηκε. Από ό,τι αντιλαμβάνεστε, το κακό είναι απέραντο αλλά το Καλό υπερτερεί ακόμα κι αν τα μεγέθη δεν είναι απόλυτα.
Με ωραία γραφικά, συγκρίνοντάς τα με εκείνα των δύο προηγούμενων παιχνιδιών, η Kate Walker βρίσκεται αναίσθητη σε κάποιο turf, σωζόμενη από τους Yukols ιθαγενείς. Κυνηγημένη από εχθρούς που εχθρεύονται με την σειρά τους τους κοντοστούπηδες αλλά τρισχαριτωμένους Yukols, προσπαθεί να φέρει εις πέρας μια ευγενή αποστολή, με βοηθούς τον μαγικό ρεαλισμό, φίλους που ξανασυναντά από τα παλιά, σποραδικές γίντις λέξεις και την πεποίθηση ότι όλα είναι πιθανά, όλα μπορούν να επιλυθούν, όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα - αρκεί να το θέλεις.
Εάν εξαιρέσουμε το χειρότερο λοκαλαϊζέσιο στην ιστορία των παιχνιδιών, (κάτι που επεσήμανε η αγαπητή Φώλλεν), την αφόρητη κάποιες φορές κάμερα, τον χειρισμό της ηρωίδας με gamepad, κλείνοντας τα μάτια και αποφασισμένοι να ζήσετε ξανά το όνειρο από τα χέρια του αγαπημένου δημιουργού, θα περάσετε υπέροχα. Παίζοντάς το με όλα τα patches περασμένα, η εμπειρία ήταν πολύ καλή και δεν βαρυγκώμησα λεπτό την ενασχόληση με το παίγνιο αφού αποφάσισα ότι ως θαυμαστής της Walker δεν ορρωδώ προ ουδενός. Εννοείται ότι δεν θα δείτε τεράστια διαφορά εάν το παίξετε χωρίς τα patches αλλά πιστέψτε με: μικρό το κακό. Η ιστορία έχει ενδιαφέρον μες στην υπερβολή της αλλά ουδείς τέλειος.
Τους γρίφους του παιχνιδιού τούς βρήκα λίαν εκνευριστικούς. Γενικά οι γρίφοι στην σειρά αυτοί ήταν ανέκαθεν λίαν ενοχλητικοί. Καθότι μηχανικοί, με hints για την επίλυσή τους αλλά και με μια αδιαφορία από τον σχεδιαστή, ο οποίος σου ψιθυρίζει «βγάλτα πέρα μόνος σου, μην τα θέλεις και όλα στο πιάτο, βάλε και λίγο φαντασία, ντε!», δεν με δυσκόλεψαν ιδιαίτερα αλλά δυο-τρεις με εκνεύρισαν πολύ.
Εκεί όμως που το παιχνίδι σε κερδίζει είναι στα πλούσια περιβάλλοντα, στην μοναξιά της πρωταγωνίστριας που παρατηρεί και ανακαλύπτει το τοπίο, στην βεβαιότητα ότι όλα είναι μάταια αλλά πρέπει πάνω στο μάταιο να αγωνιζόμαστε με οποιοδήποτε κόστος. Εδώ λοιπόν κρύβεται και η γοητεία του προϊόντος αυτού: στην εξαιρετική ματιά τού Sokal ο οποίος ακόμα και όταν δεν διανύει την καλύτερη περίοδο της ζωής του από άποψη ψηφιακής δημιουργικότητας, καταφέρνει το ακατόρθωτο: να πείσει τον παίκτη ότι ακόμα και σε μέτρια αποτελέσματα, η περιέργεια για το επέκεινα, την ζωή, τα αραβουργήματα της φαντασίας και την δίψα για το Ωραίο μπορεί να κατασκευάσει παλάτια ευδαιμονίας και χαράς. Η ευτυχία για την οποία γίνεται λόγος στο αμερικανικό Σύνταγμα δεν είναι ουτοπία, άλλωστε.
Το παιχνίδι τελειώνει πολύ απότομα, ο Sokal στην
συνέντευξη
που παραχώρησε στο site, μας προετοιμάζει για το τέταρτο μέρος το οποίο θα είναι σκοτεινότερο (χαράς ευαγγέλια), ενώ κυκλοφόρησε ένα-ας-το-πούμε dlc με έναν χαρακτήρα που γνωρίσαμε στο παιχνίδι ο οποίος ψάχνει στοιχεία για το πού κατέληξε η Kate Walker καθώς η τελευταία αναχώρησε για άγνωστο σημείο με οδηγούς κακοποιούς και πλεονέκτες. Τι την περιμένει και γιατί όλη αυτή η φασαρία γύρω από το άτομό της και τους γηγενείς;
Αναμένοντας λοιπόν το τέλος, σας προτρέπω να ασχοληθείτε με το παιχνίδι, με το οποίο ασχολήθηκα 27 ώρες και μην ακούτε κανέναν γκρινιάρη. Τα λάθη αρκετά (θα τα βρείτε μόνοι σας) αλλά η πορεία αυτή αξίζει.
3/5 
