The Witness, μερικές σκέψεις με μικρά spoilers

Δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές κατά την διάρκεια του παιχνιδιού σκέφτηκα πως ο Jonathan Blow με μισεί και θέλει να με κάνει να πετάξω το τάμπλετ από το παράθυρο. Το να αφιερώνεις 1 και 2 ώρες σε έναν γρίφο και το Witness να σε επιβραβεύει στο καπάκι με έναν ακόμα δυσκολότερο γρίφο, δεν το λες και (πολύ) ευχάριστο συναίσθημα. Ειδικά προς το "τέλος" του παιχνιδιού ένιωθα πως ήμουν σε αρένα και ο Blow είχε αμολήσει όλα τα τέρατα πάνω μου και εκεί που έλεγα "πάει και αυτό, δεν μπορεί, ΠΡΕΠΕΙ να ήταν το τελευταίο, πόσο πιο δύσκολο μπορεί να γίνει;", έκανα συνεχώς λάθος. Γρίφος στον γρίφο, στον γρίφο και στο τέλος ένα meahhh τελείωμα που όπως ήταν σχεδόν αναμενόμενο, δεν σου λύνει κανένα από τα πολλά αινίγματα του νησιού.

Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Στον διάβα μου για το μακρύ τελείωμα του παιχνιδιού, είχα αφήσει αρκετούς γρίφους άλυτους πίσω μου γιατί θεώρησα πως για τους περισσότερους από αυτούς δεν είχα αρκετές πληροφορίες / γνώσεις για να τους λύσω και μάλιστα κάποιοι μου φαίνονταν απλά αδύνατο να λυθύν. Έκανα λάθος όμως. Το "βασικό" τελείωμα δεν μου έδωσε κανένα hint για τους γρίφους που άφησα πίσω μου και το χειρότερο δεν ήρθε ακόμα... Μετά το meahhh ending βλακωδώς πίστευα πως το παιχνίδι θα με επαναφέρει στο νησί, και το έκανε, μόνο που έκανε reset σε όλους τους γρίφους! Και υπόψη, στην ipad έκδοση που έπαιξα εγώ δεν υπάρχουν save games, αλλά ούτε και στατιστικά καταμέτρησης γρίφων, άρα αν εξαιρέσεις τα άπειρα (πάνω από 600) screenshots που είχα κάνει, ήμουν και πάλι στο σημείο μηδέν.

Άρα μετά από 1,5 μήνα καθημερινού gameplay και έχοντας συμπληρώσει εύκολα πάνω από 100 ώρες (τις περισσότερες σε adventure game που μπορώ να σκεφτώ), στο τέλος ένιωσα απλά προδομένος. Όλες οι εκκρεμότητές μου στο νησί θα μείνουν για πάντα εκκρεμότητες, μιας και δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξανακάνω όλα από την αρχή για το συναίσθημα του 100% completion.

Παρόλο που του έδωσα τόσο χρόνο και τόσο μα τόσο σκέψη, το νησί με πρόδωσε και ο Jonathan Blow με μισεί.



Από τα παραπάνω θα ήτανε εύκολο να υποθέσει κάποιος ότι μίσησα το The Witness. Θα έκανε μεγάλο λάθος όμως. Δεν το αγάπησα παράφορα, αλλά σίγουρα ούτε και το μίσησα. Θεωρώ πως είναι ένα Μεγάλο Adventure, από αυτά που θα μείνουν στην ιστορία του είδους. Η προσοχή στην λεπτομέρεια, η ευρηματικότητα των γρίφων, η φαντασία του δημιουργού και το αίσθημα της εξερεύνησης είναι μοναδικά. Επίσης είναι άξιο αναφοράς για το πώς κατάφερε ο Blow και η ομάδα του να σχεδιάσει ένα τεράστιο αριθμό από φαινομενικά παρόμοια παζλ (πάνω από 500), με τόσες πολλές και έξυπνες παραλλαγές.

Το The Witness σου χαρίζει πολλές "wow" στιγμές, λιγότερες όμως από αυτές της απόγνωσης, της αγανάκτησης, της ματαιοδοξίας, της kill-me-now κλπ. Νομίζετε πώς είμαι υπερβολικός; Χα! Είτε σας αρέσει το είδος, είτε όχι, είναι σχεδόν σίγουρο πως μετά από 5 ώρες gameplay θα εθιστείτε και δεν θα θέλετε να το παρατήσετε ούτε εσείς μέχρι να φτάσετε στο 100% των γρίφων. Δεν θα φτάσετε ποτέ όμως χωρίς walkthrough, sorry. Εγώ το άνοιξα μόνο αφότου έφτασα στο 1ο τέλος και φυσικά συνειδοτποίησα πόσα πολλά είχα χάσει αλλά ειλικρινά δεν μου περίσσευσε κουράγιο για να ξαναμπω σε αυτή την αρένα, ακόμα και με το walkthrough ανα χείρας.

Παρόλο που το παρόν δεν είναι ακριβώς review και παρόλο που αποφεύγω τις βαθμολογίες, θέλω να δώσω στο Witness 4.5/5. Μετά το reset που μου έκανε όμως στο "τέλος" του παιχνιδιού, αποφάσισα πως ο Blow πραγματικά με μισεί και δεν ήταν ιδέα μου όλες αυτές τις ώρες που έδωσα ψυχή και σώμα στο νησί, άρα του βγάζω μισή μονάδα.

4/5, και πρέπει τουλάχιστον να του δώσετε μία 5ωρη ευκαιρία. Το χρωστάτε στο genre. Αλλά καλού κακού, αδειάστε την ατζέντα σας για τον επόμενο μήνα σας...


Από τα αρχικά puzzles. Το Witness σου μαθαίνει διαδοχικά την λογική των γρίφων του.


Ένα από τα τρία puzzles που θεώρησα απίθανο να έχουν μία λογική λύση. Τελικά το Witness δεν με δίδαξε ποτέ πώς να το λύσω.

Αφού έχω βάλει άλλες 50 ώρες στο gameplay και αφού έχω αρχίσει να καταλαβαίνω σιγά-σιγά το νόημα και την "ιστορία" του Witness... φακ ιτ, 5 αστέρια.

Είναι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια των τελευταίων χρόνων, ίσως και πολύ παραπάνω. Έχει πέσει πολύ δουλειά πίσω σχεδόν από το κάθε τι, κάθε panel, κάθε περιοχή, καθε easter egg. Και μου έχει από τις καλύτερες στιγμές "αποκάλυψης" όταν κατάλαβα το ... bigger picture

Σε κάποια φάση είχα φτάσει και στο σημείο να βλέπω Witness... stuff στην καθημερινότητα --που από ό,τι καταλαβαίνω το έπαθαν και άλλοι

Stefan_holdyourlight wrote:

Ένα από τα τρία puzzles που θεώρησα απίθανο να έχουν μία λογική λύση. Τελικά το Witness δεν με δίδαξε ποτέ πώς να το λύσω.

Χμ, κι όμως, υπάρχουν παρόμοια puzzle panels σε... περιοχή όπου το παιχνίδι σου διδάσκει πώς να τα λύσεις

@Stephen, βρήκες τον εναλλακτικό τερματισμό τελικά;

Αν δεν βλέπεις τα Witness patterns στην καθημερινότητά σου, you're doing it wrong!

Σχετικά με τις ερωτήσεις σου, αφότου συμπλήρωσα περίπου 100 ώρες gameplay, πραγματικά άρχισα να κουράζομαι και για τα περίπου 10 puzzles και 40 enviromental puzzles που μου έμειναν, τα πέρασα με walkthough.

Πριν από μερικές μέρες είπα να δώσω ένα τέλος στο Witness, αφού είδα ότι υπήρχε να δω βάσει πληροφοριών internet. Και πάλι όμως, δεν έχω βρει ακόμα πουθενά πληροφορίες για το πώς να κάνω να εμφανιστεί το φύλλο στο μεγάλο ξερό δέντρο στην έρημο. Το είδα ότι το είχε κάποιος τύπος σε ένα playthrough στο youtube, αλλά ούτε αυτός ήξερε πώς βρέθηκε εκεί και ο Jonathan Blow ήταν τάφος. Μπορεί να είναι από τα τελευταία του κρυμένα μυστικά.

We Play The Witness with Jonathan Blow

Για το puzzle που αναφέρεσαι στην φωτογραφία, είδα walkthrough τελικά.

Για όποιον έχει "τελειώσει" το Witness, προτείνω ανεπιφύλακτα το παρακάτω βίντεο:

The Unbearable Now: An Interpretation of The Witness