ATLANTIS IV: EVOLUTION

ATLANTIS IV: EVOLUTION
Adventure Πρώτου Προσώπου
Κατασκευαστής: Atlantis Interactive Entertainment / Κυκλοφορία: 2004

Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί του έριξαν τέτοιο θάψιμο οι Reviewάδες - κι ούτε θα καταλάβω ποτέ μου, Reviewάδες είν' αυτοί κι ό,τι θέλουν λένε - αλλά είναι απορίας άξιο το τι ηλίθια σχόλια γράφτηκαν για το συγκεκριμένο παιχνίδι, για πράγματα κοινότυπα, συχνά επαναλαμβανόμενα σε πάρα πολλούς Τίτλους.

Το βέβαιο είναι ότι έχει λίγο απ' όλη τη θεματαλογία των προηγούμενων, στο πιο εύκολο, θάλεγα. Και οι σκηνές πού θέλουν γρήγορα αντανακλαστικά και πρέπει να προσέχεις για να μην σε σκοτώσουν είναι πιο χαλαρές απ' ό,τι στο Atlantis I, και οι γρίφοι του δέν μπαίνουν στό χώρο τής μεταφυσικής, όπως ήσαν πολλοί στό Atlantis II, ακόμα κι η επανάληψη τού γρίφου μέ τήν τίγρη από τό Atlantis III, εδώ γίνεται μέ βάση τή λογική κι όχι γιά νά σού σπάσει τά νεύρα.

Στα σύν του η πολύ καλή παραγωγή, από κάθε άποψη. Γραφικά, μουσική, ομιλίες, διάλογοι, βιντεάκια, είναι σκέτη απόλαυση.

Στα σύν του, κι η φοβερή ιδέα στο τέλος του παιχνιδιού, όπου εσύ, σαν πμεύμα, πρέπει να επικοινωνήσεις με το περιβάλλον και να το οδηγήσεις προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Προσωπική άποψη: τό καλύτερο της χρονιάς για το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, adventure δράσης ή όπως αλλιώς θέλει να το λέει κανείς.

Βαθμολογία: 4/5

Λόγω του ότι το εγκατέστησα πριν απο δυο τρείς μέρες και του έριξα μια βιαστική ματιά, θα έλεγα πως συμφωνώ με τον Αντρέα. Η ατμόσφαιρα πάντοτε ήταν ένα απο τα συν των παιχνιδιών της σειράς Atlantis, και το παρόν παιχνίδι δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Ωστόσο το συγκεκριμένο παιχνίδι δείχνει να έχει αποσχιστεί απο την παλαιότερη σειρά, τόσο σε γρίφους όσο και σε interface, και το μόνο στοιχείο που to συνδέει με το παρελθόν είναι το IV, το οποίο προτείνει την ύπαρξη μιας συνέχειας (η οποία ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξε μεταξύ των προηγουμένων τίτλων). Και φυσικά υπάρχει και ο τίτλος ο οποίος μας κατευθύνει προς κάτι το εξελιγμένο, το διαφορετικό.

Τα video του είναι πολύ ενδιαφέροντα, και σε μερικά σημεία αρκετά σουρεαλιστικά. Η μουσική, για όποιον είχε δεί το παλιό trailer του Atlantis 2, είναι αρκετά επηρεασμένη απο το παρελθόν και δίνει μια νότα νοσταλγίας. Η εικόνα είναι καλοδουλεμένη και με εξαιρετική λεπτομέρεια.

Προσωπικά θα έλεγα πως πρόκειται για ένα παιχνίδι το οποίο είτε θα αγαπήσεις, είτε θα μισήσεις απο την πρώτη στιγμή, δεν υπάρχουν μέσες λύσεις. Σαν δουλειά θα μπορούσα να το θεωρήσω ώς ένα απο τα μελλοντικά κλασσικά, όταν παραπονιάρικα θα λέμε "κάθε πέρσι και καλύτερα".

Επιτέλους, με αρκετή καθυστέρηση, κατάφερα να πάιξω το τέταρτο παιχνίδι της σειράς Atlantis, το Evolution. Kάτι η έλλειψη χρόνου, κάτι τα εντελώς αρνητικά reviews, με έκαναν να μην παίξω αυτό το παιχνίδι μέχρι σήμερα, παρόλο που εξ αρχής ήθελα να το δω, αφού τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία ση σειρά, όχι επειδή είναι η καλύτερη, αλλά επειδή ήταν αυτή που με έβαλε στον κόσμο των adventures (με το Atlantis II). Ως εκ τούτου, αναγνωρίζω ότι αυτά που θα πω δεν είναι και τόσο αντικειμενικά..
Δεν θα πω πολλά, παρά βασικά ότι συμφωνώ 100% με τον reviewer στο πρώτο ποστ. Ούτε εγώ φίλε μου μπορώ να καταλάβω όλα αυτά τα site που κυριολεκτικά έθαψαν το παιχνίδι. Τώρα που το έπαιξα και το τελείωσα, λέω "καλά, αμα ξανακούσω εγώ review....." Στο justadventure βάζουν βαθμό C και παραπονιούνται για τα mini games, τα οποία ούτε ενοχλητικά ήταν, ούτε δύσκολα. Ίσα ίσα που μερικά ήταν αρκετά έξυπνα. Δεν έδεναν λέει με το παιχνίδι. Άσε μας ρε μεγάλε........
Σε άλλο site παραπονιούνται για το....αρχικό μενού, που δεν έχει λέξεις ή labels. Ένα πολύ όμορφο λιτό μενού, που με που το πας το ποντίκι πάνω σε κάθε σύμβολο, σου λέει τι είναι.
Φυσικά, πραγματικά αρνητικά υπάρχουν, όπως το ότι σε αρχική πίστα πρέπει να κινηθείς γρήγορα για να ξεφύγεις, αλλιώς σε σκοτώνουν και είναι κουραστικό (είμαι κάθετα αντίθετος σε τέτοια στοιχεία action σε adventures). Ή ξέρω γώ το ότι υπάρχει πάλι δάσος, όπου λιγάκι χάνεσαι (αλλά αυτή τη φορά όχι τόσο όσο στο AtlantisII ).
Ο γρίφος με το τέρας στο νερό με ενόχλησε αρκετά, δεν τον βρήκα πετυχημένο (έξυπνος μεν, όχι σωστά υλοποιημένος δε) ενώ ακόμη με ενόχλησε στο τέλος ο γρίφος με το πνεύμα και τις πέτρες. Από την αρχή σου δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορείς να πιάσεις αντικείμενο, αφου είσαι πνεύμα, άρα μετά πως πιάνεις τις πετρούλες;

ΟΜΩΣ, το παιχνίδι έχει πολύ ωραία γραφικά (ποιος ξεχνάει την κατοικία των θεών με τους κήπους κλπ), μουσική εξίσου (πάλι κλασικά), ενώ βρήκα σκέτη επιτυχία τα πρόσωπα των χαρακτήρων και τα cutscenes. Ο ήρωας Curtis Hewitt είναι "φάτσα". Θα προτιμούσα τη φωνή του λιγότερο "αμερικάνικη", αλλά τουλάχιστον είναι ζωντανή και με χρώμα. Όλες οι φωνές και οι διάλογοι μου άρεσαν. Οι γρίφοι λογικοί, δεν είδα κάτι το πολύ περίεργο....
Για να μην πολυλογώ, το παιχνίδι έχει τη γνωστή ατμόσφαιρα των παιχνιδιών Atlantis, ευχάριστη και παραμυθένια. Για μένα, ο χειρισμός των Atlantis είναι ο πιο βολικός. Το πρώτο πρόσωπο σε συνδυσασμό με την πολύ smooth κίνηση της κάμερας το κάνουν σχεδόν τέλειο.....
Κατλαβαίνω αυτούς που δεν τους τραβάνε τα Atlantis. Είναι μάλλον λόγω σεναρίου. Ένα παραμύθι για την (χιλιοειπωμένη) Ατλαντίδα (το Evolution, γιατί τα άλλα δεν είχαν ούτε καν αυτή στην ιστορία, απ'ότι θυμάμαι), αρκετά αφηρημένο, λίγο κουφό, λίγο "τίποτα". Απλά, αυτά τα παιχνίδια τα πάιζεις για όλα τα υπόλοιπα....
Δεν λέω ότι είναι κανένα αριστούργημα, αλλά σίγουρα πήρε πολύ λιγότερα από ότι άξιζε. Αν τώρα οi άλλοi βάζoυν στο Evolution "C" και στο Reprobates "A", ε, κρίνουν με 2 μέτρα και 2 σταθμά......

Έιχα καιρό γραψω για τα αγαπημένα μου adventures... Κι όπως βλέπω είναι όλοι εδώ! Και δεν εννοώ μόνο τα παλιά και τα νέα μέλη του φόρουμ που το κρατάνε ζωντανό τόσα χρόνια, αλλά και οι Ron Gilbert με τον Tim Schafer (Double Fine), ο Dave Grossman (Telltale), o Bill Tiller (Autumn Moon), η Jane Jensen κτλ.!!

Επίσης χάρηκα όταν διάβασα την είδηση ότι η Microids αγόρασε τα δικαιώματα της άλλη αγαπημένης εταιρίας των 90s, της Cryo. Αν και δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτό; Θα συνεχιστούν σειρές όπως το Atlantis υπό την σκέπη αυτής της εταιρίας; Μακάρι, γιατί πρόκειται για μιά από τις πιο ατμοσφαιρικές σειρές!! Τέτοια γραφικά και μουσική δεν υπάρχουν σε πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Θέλω να πω για το Atlantis 4. Συμφωνώ με τους παραπάνω φίλους, το 4 είναι ελαφρώς υποτιμημένο. Το ανακάλυψα κι εγώ με μεγάλη καθυστέρηση. Πρόκειται για αρκετά καλό παιχνίδι, ίσως λίγο σύντομο και εύκολο, αλλά αντάξιο της σειράς. Το πιο ωραίο είναι ότι συνεχίζει την ιστορία του 1, με αναπάντεχο τρόπο!