THE MOMENT OF SILENCE
20 Ιαν 2005 00:32 #3525
by Fallen Angel
Nothing happens unless first a dream...
Replied by Fallen Angel on topic THE MOMENT OF SILENCE
Πλοκή & χαρακτήρες:
Η πλοκή είναι απλά με μια λέξη: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Ένα από τα παιχνίδια που θα άξιζε να δούμε και σε ταινία. Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας (τουλάχιστον για το παρόν), με σωστές δόσεις συνομωτικών σεναρίων, προβληματισμούς για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, μυστηρίου και χιούμορ. Ένας γείτονάς μας πέφτει θύμα απαγωγής και στην προσπάθειά μας να βρούμε από ποιον και γιατί, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με... για να μη χαλάσουμε την έκπληξη, ας πούμε απλά με πράγματα που ούτε θα τα φανταζόμασταν (μην πάει ο νους σας σε paranormal καταστάσεις, το παιχνίδι διατηρεί ένα πολύ ρεαλιστικό ύφος). Παραμένει μάλιστα πάρα πολύ ρεαλιστικό σε όλες του τις λεπτομέρειες παρότι διαδραματίζεται στο μέλλον και χρησιμοποιεί φουτουριστικά στοιχεία. Οι διάλογοι (αν και μερικές φορές επαναλαμβανόμενοι λόγω κακής σχεδίασης στο χειρισμό τους) είναι πανέξυπνοι. Άλλοι χρησιμεύουν στην εξέλιξη της ιστορίας, άλλοι απλά μας φέρνουν σε επαφή με τους χαρακτήρες. Όλοι τους πάντως έχουν ένα πολύ προσεγμένο voice acting. Τέλος, σε ότι αφορά τους χαρακτήρες που συναντάμε στο παιχνίδι (συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστή) πρέπει να ομολογήσω πως είναι από τους πλέον ολοκληρωμένους που έχω δει. Μέσα από τους διαλόγους, δίνονται στοιχεία για το παρελθόν τους που δικαιολογούν τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Έτσι λοιπόν, δεν είμαστε ο καλός Σαμαρείτης που ξεκινά να βρει τους απαγωγείς του γείτονά του επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, ούτε συναντάμε τον χι που μας βοηθάει δίχως λόγω κι αφορμή απλά για να μπορεί να προχωρήσει η ιστορία.
Γρίφοι:
Γενικά είναι πολύ εύκολοι (με ορισμένες εξαιρέσεις που βρίσκονται στο άλλο άκρο ακριβώς). Ποιος είπε όμως πως για να είναι ένα παιχνίδι όμορφο πρέπει να έχει δύσκολους γρίφους? Και τα Syberia και Longest Journey είχαν πολύ εύκολους γρίφους και παρόλα αυτά κέρδισαν την καρδιά μας. Οι περισσότεροι είναι του στυλ βρες κάτι, συνδύασε δυο πράγματα μαζί, δώσε το σε κάποιον άλλο ή χρησιμοποίησε το πάνω σε κάποιο αντικείμενο. Εύλογα λοιπόν, το εν λόγω παιχνίδι χαρακτηρίζεται από πολύ μπρος-πίσω. Παρότι γενικά καθοδηγούμαστε μέσα από τους διαλόγους και τα cut scenes για το πώς πρέπει να ενεργήσουμε στη συνέχεια, πρέπει να αναφερθεί πως εκτός από το πολύ πέρα δώθε, σε μερικά σημεία απαιτείται φαντασία για να καταλάβεις πού πρέπει να πας ή με ποιον πρέπει να μιλήσεις ώστε να προχωρήσεις.
Γραφικά-Ήχος:
Παρότι με πολύ όμορφα σχεδιασμένα γραφικά, και εσωτερικούς κυρίως χώρους απαράμμιλης διακόσμησης, το παιχνίδι εδώ βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα από τα μείον του. Αν και είναι εμφανής η προσπάθεια να δημιουργηθούν ρεαλιστικά σκηνικά, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δεν επιτρέπουν τη δημιουργία μιας ρεαλιστικής ατμόσφαιρας, όπως π.χ. η ύπαρξη ακίνητων ανθρώπων που κατεβαίνουν μια σκάλα. Έτσι, έχουμε καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ένα ανθρωπάκι στην κεντρική πλατεία κάτω από το σπίτι μας, που κατεβαίνει μια σκάλα (το ένα πόδι στο ένα σκαλί, το άλλο στο από κάτω) και πουθενά δεν πηγαίνει! :shock: Επιπλέον, δεν εμφανίζονται τα ανθρωπάκια-decor (που δεν έχουν λειτουργικό ρόλο) randomly. Αντιθέτως, όσες φορές κι αν πάμε στο γραφείο ή στο αεροδρόμιο, θα βλέπουμε πάντα τους ίδιους ανθρώπους να στέκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο. Μικρής σημασίας μεν όλα αυτά, αλλά σε κάθε περίπτωση χαλάνε το ρεαλισμό που προσφέρει το παιχνίδι σε όλα τα άλλα επίπεδα. Η μουσική κι ο ήχος του παιχνιδιού είναι αντιθέτως πολύ καλοί. Η μουσική εναλλάσσεται αναλόγως με το χώρο στον οποίο βρίσκεσαι και ταιριάζει απόλυτα με αυτόν (τι να πρωτοπώ για το Nuclear cafe), ενώ οι φωνές των διαφόρων χαρακτήρων είναι αντιπροσωπευτικές της προσωπικότητας του καθενός και δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν πραγματικούς ηθοποιούς.
Τεχνικά προβλήματα:
Εκτός των διαφόρων bugs που αφορούν στον χαρακτήρα μας και στην κινησιολογία του (περνάει μέσα από δέντρα, ακολουθεί συγκεκριμένη διαδρομή για να πάει κάπου κι ας πρέπει να κάνει κύκλο, περπατάει πάνω σε τοίχους, κά), υπάρχουν πολλοί που συνάντησαν προβλήματα με τον κέρσορα (εξαφανίζεται σε κάποια σημεία και δε μπορείς να κινηθείς), κι άλλοι που είχαν system crashes. Τα περισσότερα λύνονται αν επισκεφτεί κάποιος το official site του παιχνιδιού και πληροφορηθεί τι πρέπει να κάνει. Παραμένουν όμως προβλήματα που αντιμετωπίζεις για ένα παιχνίδι που πλήρωσες 40 ευρώ.
Βαθμολογία:
Παρότι προσωπικά το λάτρεψα και το έχω ανάγει στο "best ever", αν έπρεπε να το βαθμολογήσω αντικειμενικά θα του έβαζα ένα 4,5/5. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσκονται σε σενάρια συνομωσίας και σε όσους θα έπαιζαν ένα παιχνίδι μόνο και μόνο για να απολαύσουν την ιστορία του. Θα το πρότεινα σε όσους άρεσαν τα Syberia και το Longest Journey, ενώ δε θα το συνιστούσα καθόλου σε όσους θέλουν πληθώρα γρίφων και εκνευρίζονται από παιχνίδια που απαιτούν να πηγαίνεις από οθόνη σε οθόνη έως ότου βρεις σε ποιον πρέπει να μιλήσεις ώστε να προχωρήσεις.
Η πλοκή είναι απλά με μια λέξη: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Ένα από τα παιχνίδια που θα άξιζε να δούμε και σε ταινία. Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας (τουλάχιστον για το παρόν), με σωστές δόσεις συνομωτικών σεναρίων, προβληματισμούς για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, μυστηρίου και χιούμορ. Ένας γείτονάς μας πέφτει θύμα απαγωγής και στην προσπάθειά μας να βρούμε από ποιον και γιατί, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με... για να μη χαλάσουμε την έκπληξη, ας πούμε απλά με πράγματα που ούτε θα τα φανταζόμασταν (μην πάει ο νους σας σε paranormal καταστάσεις, το παιχνίδι διατηρεί ένα πολύ ρεαλιστικό ύφος). Παραμένει μάλιστα πάρα πολύ ρεαλιστικό σε όλες του τις λεπτομέρειες παρότι διαδραματίζεται στο μέλλον και χρησιμοποιεί φουτουριστικά στοιχεία. Οι διάλογοι (αν και μερικές φορές επαναλαμβανόμενοι λόγω κακής σχεδίασης στο χειρισμό τους) είναι πανέξυπνοι. Άλλοι χρησιμεύουν στην εξέλιξη της ιστορίας, άλλοι απλά μας φέρνουν σε επαφή με τους χαρακτήρες. Όλοι τους πάντως έχουν ένα πολύ προσεγμένο voice acting. Τέλος, σε ότι αφορά τους χαρακτήρες που συναντάμε στο παιχνίδι (συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστή) πρέπει να ομολογήσω πως είναι από τους πλέον ολοκληρωμένους που έχω δει. Μέσα από τους διαλόγους, δίνονται στοιχεία για το παρελθόν τους που δικαιολογούν τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Έτσι λοιπόν, δεν είμαστε ο καλός Σαμαρείτης που ξεκινά να βρει τους απαγωγείς του γείτονά του επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, ούτε συναντάμε τον χι που μας βοηθάει δίχως λόγω κι αφορμή απλά για να μπορεί να προχωρήσει η ιστορία.
Γρίφοι:
Γενικά είναι πολύ εύκολοι (με ορισμένες εξαιρέσεις που βρίσκονται στο άλλο άκρο ακριβώς). Ποιος είπε όμως πως για να είναι ένα παιχνίδι όμορφο πρέπει να έχει δύσκολους γρίφους? Και τα Syberia και Longest Journey είχαν πολύ εύκολους γρίφους και παρόλα αυτά κέρδισαν την καρδιά μας. Οι περισσότεροι είναι του στυλ βρες κάτι, συνδύασε δυο πράγματα μαζί, δώσε το σε κάποιον άλλο ή χρησιμοποίησε το πάνω σε κάποιο αντικείμενο. Εύλογα λοιπόν, το εν λόγω παιχνίδι χαρακτηρίζεται από πολύ μπρος-πίσω. Παρότι γενικά καθοδηγούμαστε μέσα από τους διαλόγους και τα cut scenes για το πώς πρέπει να ενεργήσουμε στη συνέχεια, πρέπει να αναφερθεί πως εκτός από το πολύ πέρα δώθε, σε μερικά σημεία απαιτείται φαντασία για να καταλάβεις πού πρέπει να πας ή με ποιον πρέπει να μιλήσεις ώστε να προχωρήσεις.
Γραφικά-Ήχος:
Παρότι με πολύ όμορφα σχεδιασμένα γραφικά, και εσωτερικούς κυρίως χώρους απαράμμιλης διακόσμησης, το παιχνίδι εδώ βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα από τα μείον του. Αν και είναι εμφανής η προσπάθεια να δημιουργηθούν ρεαλιστικά σκηνικά, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δεν επιτρέπουν τη δημιουργία μιας ρεαλιστικής ατμόσφαιρας, όπως π.χ. η ύπαρξη ακίνητων ανθρώπων που κατεβαίνουν μια σκάλα. Έτσι, έχουμε καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ένα ανθρωπάκι στην κεντρική πλατεία κάτω από το σπίτι μας, που κατεβαίνει μια σκάλα (το ένα πόδι στο ένα σκαλί, το άλλο στο από κάτω) και πουθενά δεν πηγαίνει! :shock: Επιπλέον, δεν εμφανίζονται τα ανθρωπάκια-decor (που δεν έχουν λειτουργικό ρόλο) randomly. Αντιθέτως, όσες φορές κι αν πάμε στο γραφείο ή στο αεροδρόμιο, θα βλέπουμε πάντα τους ίδιους ανθρώπους να στέκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο. Μικρής σημασίας μεν όλα αυτά, αλλά σε κάθε περίπτωση χαλάνε το ρεαλισμό που προσφέρει το παιχνίδι σε όλα τα άλλα επίπεδα. Η μουσική κι ο ήχος του παιχνιδιού είναι αντιθέτως πολύ καλοί. Η μουσική εναλλάσσεται αναλόγως με το χώρο στον οποίο βρίσκεσαι και ταιριάζει απόλυτα με αυτόν (τι να πρωτοπώ για το Nuclear cafe), ενώ οι φωνές των διαφόρων χαρακτήρων είναι αντιπροσωπευτικές της προσωπικότητας του καθενός και δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν πραγματικούς ηθοποιούς.
Τεχνικά προβλήματα:
Εκτός των διαφόρων bugs που αφορούν στον χαρακτήρα μας και στην κινησιολογία του (περνάει μέσα από δέντρα, ακολουθεί συγκεκριμένη διαδρομή για να πάει κάπου κι ας πρέπει να κάνει κύκλο, περπατάει πάνω σε τοίχους, κά), υπάρχουν πολλοί που συνάντησαν προβλήματα με τον κέρσορα (εξαφανίζεται σε κάποια σημεία και δε μπορείς να κινηθείς), κι άλλοι που είχαν system crashes. Τα περισσότερα λύνονται αν επισκεφτεί κάποιος το official site του παιχνιδιού και πληροφορηθεί τι πρέπει να κάνει. Παραμένουν όμως προβλήματα που αντιμετωπίζεις για ένα παιχνίδι που πλήρωσες 40 ευρώ.
Βαθμολογία:
Παρότι προσωπικά το λάτρεψα και το έχω ανάγει στο "best ever", αν έπρεπε να το βαθμολογήσω αντικειμενικά θα του έβαζα ένα 4,5/5. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσκονται σε σενάρια συνομωσίας και σε όσους θα έπαιζαν ένα παιχνίδι μόνο και μόνο για να απολαύσουν την ιστορία του. Θα το πρότεινα σε όσους άρεσαν τα Syberia και το Longest Journey, ενώ δε θα το συνιστούσα καθόλου σε όσους θέλουν πληθώρα γρίφων και εκνευρίζονται από παιχνίδια που απαιτούν να πηγαίνεις από οθόνη σε οθόνη έως ότου βρεις σε ποιον πρέπει να μιλήσεις ώστε να προχωρήσεις.
Nothing happens unless first a dream...
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
04 Σεπ 2005 21:55 #5936
by Fallen Angel
Δηλαδή? Τι δε σου άρεσε στο τέλος του? Περίμενες απλά κάτι διαφορετικό ή το τέλος του, έτσι όπως δόθηκε / εξηγήθηκε, δε σου άρεσε?
Παρεπιπτόντως, η ίδια ομάδα καταπιάνεται και στον καινούριο της τίτλο με "βαρβάτο" θεματάκι. Οπότε... καλά ξεκίνησαν!
Nothing happens unless first a dream...
Replied by Fallen Angel on topic THE MOMENT OF SILENCE
Elessar wrote: Συμφωνώ σε όλα Mortal. Είναι σχετικά σπάνιο τελευταία ένα adventure να ασχολείται με τόσο δύσκολα κοινωνικά θέματα. Με χάλασε μόνο λίγο το τέλος.
Δηλαδή? Τι δε σου άρεσε στο τέλος του? Περίμενες απλά κάτι διαφορετικό ή το τέλος του, έτσι όπως δόθηκε / εξηγήθηκε, δε σου άρεσε?
Παρεπιπτόντως, η ίδια ομάδα καταπιάνεται και στον καινούριο της τίτλο με "βαρβάτο" θεματάκι. Οπότε... καλά ξεκίνησαν!
Nothing happens unless first a dream...
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
06 Σεπ 2005 04:38 #5961
by Mortal
Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...
Replied by Mortal on topic THE MOMENT OF SILENCE
[Off-Topic] W A R N I N G - S p o i l e r
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Προσωπικά παιδιά, το είδα λίγο διαφορετικά το θέμα. Στον καιρό μας ήδη (και όχι στο 2044!) έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πολλές φορές δεν νοιαζόμαστε για ορισμένα ζητήματα, οπότε θέλουμε κάποιος άλλος να τα αναλαμβάνει για εμάς (είτε να κάνει την βρωμοδουλειά για να μην λερώσουμε τα "αχνά" χεράκια μας), οπότε η A.I. στο τέλος του παιχνιδιού για μένα είναι αυτός ο "άλλος" που αναλαμβάνει αυτό που δεν κάνουμε οι ίδιοι. Ελπίζω να μην το βάρυνα πολύ ή να μην το spoilerιασα τόσο άσχημα. Αφελές μπορεί να ήταν Elessar, αλλά μιλούσε για ένα ζήτημα το οποίο σε γενικές γραμμές το αφήνουμε να υφίσταται, άλλοι κατ' επιλογή, και άλλοι από άγνοια στην ύπαρξη του προβλήματος.
Το τέλος πιστεύω Elessar πως ήταν αρκετά συνετό, και αρκετά "ώριμο", ώστε να μην μπεί σε Hollywoodιανές φόρμες, με μόνο κακό αυτό το Hello, my name is Suzan and... (Με κάνει να σκέφτομαι sequel και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου) Εδώ δεν το σκέφτομαι από την πλευρά του αέναου κύκλου της ανοησίας που μαστίζει το είδος μας αλλά από την εμπορική πλευρά και μόνο. Όσο για την A.I., πιστεύεις/απορρίπτεις την ιδέα πως κάποια στιγμή στο μέλλον ενδέχεται να υπάρχει κάποιο A.I.; Δεν μπορώ να είμαι τόσο σίγουρος για τα όρια μας ή την ανοησία μας.
Πάντως το παιχνίδι ήταν ανώτερο από πολλά όσα έχω παίξει χάρη στην ιδέα και τον τρόπο που την διαπραγματεύθηκε. Οι τύποι στο Nuclear Cafe, οι ψυχωτικοί techno-geeks που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στην πραγματικότητα, και μιλάνε για Εξγήινες Οντότητες; Η διαφήμιση ως μέσο χειραγώγησης της κοινής γνώμης, οπότε και της πολιτικής; Το γερόντι στο παλαιοπωλείο που μιλάει με τόση αγάπη για το "παρελθόν" και για τα fetish μας, και η ιδέες του περί της "εξαφάνισης"/παραποίησης της πληροφορίας όταν ψηφιοποιείται, το χαρτί είναι πιο δύσκολο να παραποιηθεί από την στιγμή που έχει εκδοθεί και το έχουν κάποια εκατομύρια, το ηλεκτρονικό βιβλίο όμως; Θέτει πολλά ζητήματα ανάλογα, φυσικά από την οπτική γωνία και την διάθεση που θα το παίξεις. Πιστεύω πως είμασταν αρκετά τυχεροί με την κυκλοφορία ενός τόσο έξυπνου τίτλου. Το pathfinding τους το συγχωρώ! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="
" title="Wink" /><!-- s;-) -->
[/Off-Topic]
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Προσωπικά παιδιά, το είδα λίγο διαφορετικά το θέμα. Στον καιρό μας ήδη (και όχι στο 2044!) έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πολλές φορές δεν νοιαζόμαστε για ορισμένα ζητήματα, οπότε θέλουμε κάποιος άλλος να τα αναλαμβάνει για εμάς (είτε να κάνει την βρωμοδουλειά για να μην λερώσουμε τα "αχνά" χεράκια μας), οπότε η A.I. στο τέλος του παιχνιδιού για μένα είναι αυτός ο "άλλος" που αναλαμβάνει αυτό που δεν κάνουμε οι ίδιοι. Ελπίζω να μην το βάρυνα πολύ ή να μην το spoilerιασα τόσο άσχημα. Αφελές μπορεί να ήταν Elessar, αλλά μιλούσε για ένα ζήτημα το οποίο σε γενικές γραμμές το αφήνουμε να υφίσταται, άλλοι κατ' επιλογή, και άλλοι από άγνοια στην ύπαρξη του προβλήματος.
Το τέλος πιστεύω Elessar πως ήταν αρκετά συνετό, και αρκετά "ώριμο", ώστε να μην μπεί σε Hollywoodιανές φόρμες, με μόνο κακό αυτό το Hello, my name is Suzan and... (Με κάνει να σκέφτομαι sequel και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου) Εδώ δεν το σκέφτομαι από την πλευρά του αέναου κύκλου της ανοησίας που μαστίζει το είδος μας αλλά από την εμπορική πλευρά και μόνο. Όσο για την A.I., πιστεύεις/απορρίπτεις την ιδέα πως κάποια στιγμή στο μέλλον ενδέχεται να υπάρχει κάποιο A.I.; Δεν μπορώ να είμαι τόσο σίγουρος για τα όρια μας ή την ανοησία μας.
Πάντως το παιχνίδι ήταν ανώτερο από πολλά όσα έχω παίξει χάρη στην ιδέα και τον τρόπο που την διαπραγματεύθηκε. Οι τύποι στο Nuclear Cafe, οι ψυχωτικοί techno-geeks που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στην πραγματικότητα, και μιλάνε για Εξγήινες Οντότητες; Η διαφήμιση ως μέσο χειραγώγησης της κοινής γνώμης, οπότε και της πολιτικής; Το γερόντι στο παλαιοπωλείο που μιλάει με τόση αγάπη για το "παρελθόν" και για τα fetish μας, και η ιδέες του περί της "εξαφάνισης"/παραποίησης της πληροφορίας όταν ψηφιοποιείται, το χαρτί είναι πιο δύσκολο να παραποιηθεί από την στιγμή που έχει εκδοθεί και το έχουν κάποια εκατομύρια, το ηλεκτρονικό βιβλίο όμως; Θέτει πολλά ζητήματα ανάλογα, φυσικά από την οπτική γωνία και την διάθεση που θα το παίξεις. Πιστεύω πως είμασταν αρκετά τυχεροί με την κυκλοφορία ενός τόσο έξυπνου τίτλου. Το pathfinding τους το συγχωρώ! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="
" title="Wink" /><!-- s;-) -->[/Off-Topic]
Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
