Dreamfall

outcry wrote: Απορώ με τον ενθουσιασμό που διέκρινα σε όλα τα posts.

Ε, όχι και σε όλα! Τόσα α έβαλα δίπλα στο μπα. Το παιχνίδι είχε ενδιαφέροντες χαρακτήρες κι ενδεχομένως θα μπορούσε να πει πιο πολλά πράγματα, αλλά μπααααα ... Συμφωνώ μ' αυτά που λες. Ενώ όταν το τελείωσα ήθελα κι άλλο, να δω επιτέλους το τέλος της ιστορίας, πλέον πιστεύω ότι καλύτερα να μείνουμε με την απορία. Αν είναι να ευτελιστεί κι άλλο ο θρύλος που λέγεται TLJ, καλύτερα όχι άλλη συνέχεια ...

(έχω ξανασκεφτεί κι άλλες φορές αν είναι δυνατόν ένας δημιουργός ο οποίος μετά μια τεράστια επιτυχία κάνει μια τεράστια πατάτα, να επανέλθει στην επιτυχία - νομίζω πως μάλλον είναι αδύνατο - πως να τον ξαναπάρεις στα σοβαρά

Γιατι τετοια "απέχθεια" προς το DremFall ?
Πραγματικά προωπικα το θεωρω ως ενα απο τα κορυφαία παιχνιδια των τελευταιων ετών (για να μην πω κορυφαίο)ισως να μην είναι το κλασσικό point & click adventure με τους πολλούσ γριφους, ίσως να θυμίζει και λίγο interactive movie ισως και λίγο action (με το χειρισμό και τισ μάχες) προσωπιθκά δεν μ απασχολούν οι τίτλοι καθόλου...αλλά σιγουρα δεν πάσχει απο έλλειψη έμπνευσης η προχειρότητα (ακου εκεί πατάτα πλακα κάνω... ο καθενας έχει την αποψη του και είναι σεβαστή... ),είναι καθηλωτικό ανατρεπτικό με ωραιους χαρακτηρες οπως φυσικα και το longest journey... μακαρι να έβγαιναν συχνά τέτοια παιχνιδια με τοσο δυνατο story...To Dreamfall μπορει να είχε τα στραβά του δεν λέω αλλα είχε μοναδικοτητα ,πρωτοτυπια , τα τελευταία adventure εκτος από πολύ λίγα ειναι μια απο τα ίδια ,τα παιζεις τα βάζεις στην άκρη και μετά απο μερικές μέρες τα ξεχνας δυστυχως...
...Δεν ξέρω αλλά το περιμένω πως και πως...οποτε και να βγει δεν με νοιαζει...αρκει κάποια στιγή να βγει

Αυτο που πραγματικά με στενοχωρει μόνο είναι οτι ορκισμενοι εχθροι του dreamfall ειναι άτομα απο τις τάξεις των adventure gamers βλεπω άλλα άτομα που δεν έπαιζαν advnentures και για τοyσ χ,ψ λόγους έπεσε στα χέρια τους..να το παιζουν και να τους αρεσει...δλδ τοσο απαιτητικοί έχουμε γίνει πια ....βγαίνουν τόσα καλά adventure που το dreamfall μπροστά τους ειναι πατάτα...η περιμέναμε ena κλασσικο point & click παιχνιδι με περισσοτερους γρίφους σαν το longest journey...δεν ξέρω ... όπως είπα μπορεί να μην έιχε τους γρίφους του προκατοχου του αλλα σιγουρα οσον αφορα την ιστορία ειναι αντάξια συνεχεια του...και ο μονος λόγος που πιστευω οτι o torquinst άλλαξε τον χειρισμό και το gameplay γενικότερα ήταν για να προσελκύσει και νέο κοινό...
τελος παντων ..περι ορεξεως....
συγγνωμη αν σας κουρασα....

annapad wrote: Αυτο που πραγματικά με στενοχωρει μόνο είναι οτι ορκισμενοι εχθροι του dreamfall ειναι άτομα απο τις τάξεις των adventure gamers βλεπω άλλα άτομα που δεν έπαιζαν advnentures και για τοyσ χ,ψ λόγους έπεσε στα χέρια τους..να το παιζουν και να τους αρεσει...δλδ τοσο απαιτητικοί έχουμε γίνει πια

Αυτό ισχύει με τα περισσότερα adventures που επιχειρούν να εισάγουν νεωτεριστικά στοιχεία, ιδίως στον χειρισμό και το gameplay (direct control; τι είναι αυτό; κι εδώ νέα μέτρα από το ΔΝΤ;!). Οι (σκληροπυρηνικοί) adventurers, καλώς ή κακώς (για μένα δεν υφίσταται δίλημμα, το βάζω για να προλάβω τις πύρινες γλώσσες) αντιμετωπίζουν με υπερπροστατευτικότητα το αγαπημένο τους είδος και οποιαδήποτε προσπάθεια ανανέωσης/ εμπλουτισμού των παιχνιδιών αυτών με στοιχεία που ως τώρα είτε απουσίαζαν εντελώς είτε εμφανιζόταν σε μια ισχνή μειοψηφία (cult) τίτλων τα εκλαμβάνουν ως απόπειρα διαστρέβλωση της "κλασικής", δοκιμασμένης φόρμουλας (δύο δόσεις hipnosedon, μία βάλιουμ).

Τώρα, βέβαια, για να λέμε και του adventurer το δίκιο, σχεδόν όλοι οι gamers που έχουν πάθος με κάποιο συγκεκριμένο είδος παιχνιδιών παρουσιάζουν τέτοιες τάσεις, απλά πιστεύω ότι εδώ εμφανίζεται πιο έντονα εξαιτίας του ότι το είδος πέρασε πρόσφατα μια περίοδο κάμψης και γενικά κυριαρχεί η εντύπωση ότι υπάρχει προσπάθεια παραγνωνισμού και υπονόμευσής του από τα υπόλοιπα -περισσότερο επιτυχημένα στην χρονική συγκυρία που διανύουμε- είδη με αποτέλεσμα αυτή την αμυνητική στάση των οπαδών για να διατηρήσουν -έστω- τα κεκτημένα. Προσωπικά θα με ενδιέφερε να δω μια εκ νέου ισχυροποίηση του genre στο gaming στερέωμα αλλά με διορθωτικές/ ανανεωτικές κινήσεις που -συν τοις άλλοις- θα του εξασφαλίσουν μια οικονομική βιωσιμότητα η οποία συνακόλουθα θα το ενισχύσει με budgets ικανά να εξαλείψουν τις προχειρότητες στην κατασκευή τους και "ασθένειες" όπως το μέτριο voice acting που πλέον υπολείπεται σχεδόν κάθε άλλου είδους παιχνιδιών (ηλεκτρονικών έτσι; ο Ben Ten έχει χειρότερο speech όταν πατάς το κουμπάκι, το παραδέχομαι).

Sorry για το μακροσκελές off topic, απλά τα ένιωθα έτοιμα να βγουν, εννιά μήνες τα κρατούσα . Όσο για το Dreamfall, εγώ το ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο από το Longest Journey, το οποίο γενικά δεν με είχε ενθουσιάσει.
Τυχαίο; Ε δε νομίζω..

outcry wrote: Απορώ με τον ενθουσιασμό που διέκρινα σε όλα τα posts.
Ποτέ δε συμπάθησα αυτό το παιχνίδι.
Από το Longest Journey που έπαιζες με τις ώρες, έλυνες γρίφους, έστω και κάποιους αλλόκοτους, και διάβαζες διαλόγους, που ήταν σαν βγαλμένοι από βιβλίο, στο Dreamfall που το μόνο που έκανες είναι να πηγαίνεις εδώ κι εκεί για να δεις τη συνέχεια της ιστορίας, ώσπου στο τέλος να μείνεις με την απορία και να περιμένεις εσαεί το 3ο μέρος.
Γενικώς μου "έβγαλε" ότι ο Τornquist κυκλοφόρησε το παιχνίδι χωρίς να έχει τη παραμικρή έμπνευση (εύκολο να γράφεις ωραίες ιστορίες αν δεν είσαι αναγκασμένος/αν αποφεύγεις να σκεφτείς το οριστικό τέλος) και όρεξη (διάολε, δεν είχε ούτε έναν γρίφο) απλώς και μόνο για να τσεπώσει χρήματα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς πάνε χρόνια από τότε που το τέλειωσα οπότε δε μπορώ να ρίξω τη λάσπη μου με επιχειρήματα.

Δεν είναι έυκολο να γράφεις ωραίες ιστορίες. Και αυτό έμπνευση θέλει. Πιστέυω ότι το παιχνίδι απλά ήταν περισσότερο main stream από τα περισσότερα του είδους.

@crocark

Συγνώμη, νόμιζα πως το μπα πήγαινε στο ότι δε πιστεύεις ότι θα κυκλοφορήσει 3ο παιχνίδι.

@nitro912gr

Οι ωραίες ιστορίες έχουν και ωραία τέλη τα οποία δικαιολογούν και εξηγούν τα περισσότερα, αν όχι όλα, συμβάντα που έλαβαν χώρα. Όταν απουσιάζει το τέλος, η ιστορία χάνει το νόημα και την ομορφιά της.

@annapad

Είναι περισσότερο υποκειμενικό θέμα παρά θέμα απαιτήσεων του καθενός. Προσωπικά βάζω ως πρωταρχικό χαρακτηριστικό των adventures τα puzzles και όχι την ιστορία. Μέσα από αυτά νιώθω ότι συμμετέχω κι εγώ στο σενάριο κι έτσι γίνομαι ένα με τον κόσμο του παιχνιδιού. Το να παρακολουθώ μια ιστορία κάνοντας κλικ εδώ κι εκεί, όσο ωραία και να ναι αυτή η ιστορία, το θεωρώ απολύτως βαρετό. Άλλωστε μπορώ να βρω πολλές και πολύ καλύτερες ιστορίες σε βιβλία.

Annapad, τώρα νιώθω πως πρέπει να απολογηθώ εγώ για τον όρο πατάτα.

Για να είμαι ειλικρινής το παιχνίδι το έπαιξα μόλις κυκλοφόρησε κι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε και δε θυμάμαι πολλά πράγματα. Το κακό όμως είναι με το συγκεκριμένο παιχνίδι ότι τα πιο πολλά τα ξέχασα άμεσα γιατί δεν ήθελα να τα θυμάμαι. Προσωπικά στο σενάριο δίνω μεγαλύτερη βάση από τους γρίφους. Απλά θεωρώ ότι έπασχε και από άποψη σεναρίου. Επίσης δε λέει στον τίτλο μόνο Dreamfall. Λέει Dreamfall, longest Journey (ή κάπως έτσι). Λοιπόν περίμενα μεγαλύτερη σύνδεση με το #1. Έγραψα και παραπάνω πως είχε ενδιαφέροντες χαρακτήρες κι ίσως θα μπορούσε να δουλευτεί περισσότερο το σενάριο - είχε τα φόντα. Ίσως φταίει αυτό που λέει ο Outcry σε σχέση με το φινάλε. Όσον αφορά το χειρισμό, επειδή το λέμε συχνά. ομολογώ ότι προτιμώ κλασικό point & click, αλλά έχω παίξει ωραιότατα adventures με διαφορετικό χειρισμό και τα απόλαυσα. Όχι όμως αυτό. Θεωρώ ότι ήταν ένα βήμα πίσω για το δημιουργό και πλέον εκεί αποδίδω ότι δεν έχουμε πλέον νέα του. Απ' όσο ξέρω ασχολείται με άλλο είδος και δεν έχει στα σκαριά να ξεκινήσει Longest Journey 3.

Επίσης το μπά πήγαινε παντού: και στο ότι δε μ' άρεσε και στο ότι δεν πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσει 3ο και στο ότι δε θέλω να κυκλοφορήσει 3ο αν είναι παρόμοιο.

Τέλος, είχα την αίσθηση πως το παιχνίδι δε βρισκόταν μεταξύ των αγαπημένων των μελών του site γιατί απ' όσο θυμάμαι δεν το αναφέρουν και πολύ στο λεύκωμα στις σελίδες με τ' αγαπημένα. Φαίνεται τελικά πως έκανα λάθος. ΟΚ

outcry wrote: @nitro912gr
Οι ωραίες ιστορίες έχουν και ωραία τέλη τα οποία δικαιολογούν και εξηγούν τα περισσότερα, αν όχι όλα, συμβάντα που έλαβαν χώρα. Όταν απουσιάζει το τέλος, η ιστορία χάνει το νόημα και την ομορφιά της.

@annapad
Είναι περισσότερο υποκειμενικό θέμα παρά θέμα απαιτήσεων του καθενός. Προσωπικά βάζω ως πρωταρχικό χαρακτηριστικό των adventures τα puzzles και όχι την ιστορία. Μέσα από αυτά νιώθω ότι συμμετέχω κι εγώ στο σενάριο κι έτσι γίνομαι ένα με τον κόσμο του παιχνιδιού. Το να παρακολουθώ μια ιστορία κάνοντας κλικ εδώ κι εκεί, όσο ωραία και να ναι αυτή η ιστορία, το θεωρώ απολύτως βαρετό. Άλλωστε μπορώ να βρω πολλές και πολύ καλύτερες ιστορίες σε βιβλία.

Αυτό που λες ισχύει ίσως μόνον όταν η ιστορία μένει για κάποιο λόγο μελλοντικά ανολοκλήρωτη... Με τη λογική σου οι 2 πρώτες ταινίες του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ήταν μάπες διότι δεν ολοκλήρωναν την ιστορία... Διαφωνώ... Αν όντως δεν κυκλοφορήσει συνέχεια, τότε θα έχει βάση αυτό που λες...
Όσο για το παιχνίδι αυτό καθ αυτό, συμφωνώ ότι με ψυχρή λογική είναι πολύ πολύ κατώτερο του The Longest Journey... Παρ όλα αυτά, χάρη σε συγκεκριμένα στοιχεία που είχε, μου δημιούργησε ίσως τα πιο έντονα συναισθήματα που θυμάμαι να έχω βιώσει σε παιχνίδι... κάτι που δεν κατόρθωσε το Longest Journey παρ όλο που είναι για μένα ένα από τα 2-3 κορυφαία adventures που έχω παίξει... Εν τέλει, διασκέδασα πολύ περισσότερο παίζοντας το (πολύ σύντομο) Dreamfall παρά το σαφώς αρτιότερο TLJ... Και νομίζω ότι αυτό είναι που μετράει περισσότερο από όλα για τον παίκτη...

Κατ'αρχάς ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών βασίζεται σε βιβλία επομένως υπάρχει το τέλος και ξέρεις εκ των πρωτέρων ότι δε θα μείνει στον αέρα.
Κατά δεύτερον αν μια ταινία βγει πχ σήμερα και η συνέχειά της βγει μετά από 5-10 χρόνια, δεν είναι δύσκολο να βάλεις και να ξαναδείς το πρώτο μέρος. Αν ένα παιχνίδι βγει σήμερα και η συνέχειά του βγει μετά από 5-10 χρόνια, άντε ψάξε στην αποθήκη να το βρείς, άντε βάλ'το στο καινούριο σου σύστημα, άντε να 'ναι συμβατό, άντε παίξε άλλες 10-15 ώρες για να τα θυμηθείς όλα. Τουλάχιστον για μένα είναι χάσιμο χρόνου.
Και τέλος, δε μπορώ να βρω ικμάδα λογικής στο γιατί να πρέπει να βγει σε συνέχειες ένα παιχνίδι όταν υπεισέρχονται τόσοι παράγοντες που μπορούν να ακυρώσουν τη κυκλοφορία του. Η μόνη απάντηση είναι το κυνήγι του χρήματος από πλευράς δημιουργών, όταν έχουν ένα γερό όνομα στην αγορά (πρόσφατο παράδειγμα και το Black Mirror 2).
Η διασκέδαση που σου προσφέρει ένα παιχνίδι είναι σαφώς το σημαντικότερο κριτήριο. Συμφωνούμε σε κάτι

Μια χαρά ήταν σαν παιχνίδι, εκείνο το τέλος σαν ''to be continued'' ήταν η μόνη βλακεία του. (Επειδή μάλλον δεν...).

Κάποτε πρέπει να καταλάβουν ότι όταν μιλάνε για τριλογίες πρέπει να διατηρούν το ενδιαφέρον για το παιχνίδι ζωντανό. Πρώτα βγάζουν το 1, όταν είσαι ετοιμοθάνατος το 2 και όταν πεθάνεις το 3. Ε τότε τι να το κάνεις?

τέλος πάντων, όπως και να έχει εμένα αυτό το παιχνίδι με διασκέδασε και με ταξίδεψε σε άλλους τόπους. Προσωπικά αυτό είναι που περιμένω από κάθε adventure, να χαρώ (και αν είναι αρκετά καλό, να νιώσω το immersion της υπόθεσης) την φαντασία στην δημιουργία κόσμων και ιστοριών.

@nitro.....

Ε όχι και adventure. Action του κερατά ήτανε που χρησιμοποίησε και μας εξαπάτησε με τον τίτλο Longest Journey. Καμία σχέση με αυτή την παιγνίδάρα. Ιδια ηρωίδα και ιστορία ασυναρτησίας, άμα ήθελα να δω ταινία θα έπαιρνα το DVD και όχι το παιγνίδι

Κοίτα να δεις ένα παιχνίδι, που ποτέ δεν το έπιασε το μάτι μου, τι κατάφερε 5 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Πραγματικά διαβάζω και νομίζω ότι μιλάμε για άλλο παιχνίδι. Πάντως έχει ενδιαφέρον όσο λίγες φορές με άλλα παιχνίδια. Θα ήθελα αν γίνεται να σκάσουν μύτη κι άλλα μέλη και συντάκτες του site για ν' ακούσω την άποψή τους. Ήδη το Dreamfall κατάφερε εν έτει 2010 να επαναφέρει σε thread το Maladroid, που από μόνο του είναι ένα γεγονός τρελό.

(Fallen, Dream, Elessar, Qrious, Airness, Shodan, Moumiaq που είστε αλήθεια χαμένοι

αυτό που ένιωσα όταν έπαιζα το dreamfall ήταν κατι το απεριγραπτο....μ εβαλε κατευθειαν στον κοσμο του παρ ολο που τότε δεν ειχα παιξει νομιζω το πρωτο μέρος (το έπαιξα μερικους μηνες αργοτερα)και θυμαμαι οτι οταν το τελειωσa το ξαναπαιξα μηπως και έχασα κάτι...πραγματικα δεν το έχω πάθει ποτε αυτό με παιχνιδι ισως άλλη μια φορά με το last express...γι αυτο και περιμενω εναγωνιως την συνεχεια του ..για μενα το dreamfall ειναι κατι ξεχωριστό αποτελεσε πηγη έμπνευσης για να αρχίσω να φτιάχνω το δικο μου παιχνιδι ...οποτε δεν ειμαι και πολυ αντικειμενικη μαζι του....

Κι εγώ είμαι στους αρκετά απογοητευμένους από τη συνέχεια του The Longest Journey. Αν και έχει καιρό από τότε που το έπαιξα και το τελείωσα, θυμάμαι ότι με είχε ενοχλήσει ο όλος χειρισμός, τα διαρκή loading screens, η νέα βασική (από ό,τι φαίνεται τελικά) υπόθεση που για κάποιο λόγο μου θύμιζε το Ringu (The Ring) και δεν κατάφερε να με κάνει να ενδιαφερθώ ιδιαίτερα, κάποια action κομμάτια που ήταν βαρετά ή απλά δεν τα ήθελα να υπάρχουν και η αλληλεπίδραση με τους χαρακτήρες που ήταν περιορισμένη σε σχέση με το αρχικό TLJ. Επίσης, μάθαινες πολύ λιγότερα ουσιαστικά πράγματα για τη μυθολογία του παιχνιδιού τελικά, και πολύ περισσότερα ασαφή-πράγματα για τα οποία είχα την εντύπωση ότι μπήκαν για να προωθήσουν ένα μυστήριο για το οποίο δεν υπήρχε ούτε σχέδιο ούτε προορισμός.

Το δε "φινάλε", ήταν απαράδεκτο. Υποτίθεται ότι έπρεπε να νιώθω ok που έκλεισε *στο περίπου* η βασική ιστορία, όταν για μένα ήταν σχεδόν το filler αυτό...

Είχε ωστόσο και κάποιες ιδέες που μου άρεσαν. Κυρίως όσον αφορά τα σκηνικά, τα τοπία, το πώς άλλαξαν οι δύο κόσμοι και τουλάχιστο σε αυτό το κομμάτι φαινόταν να υπάρχει ένα σχετικό βάθος στο σχεδιασμό τους.

Κατά πάσα πιθανότητα θα είχα θετικότερες εντυπώσεις αν δεν είχα παίξει το πρώτο TLJ ή δεν το θεωρούσα τόσο εξαιρετικό. Συγκριτικά όμως, τα δύο παιχνίδια είναι πολύ διαφορετικά και υπάρχει σαφής πτώση στο μεράκι και την ουσιαστική έμπνευση στο Dreamfall.

Σίγουρα θα ήθελα συνέχεια, αλλά θα την προτιμούσα με επιστροφή στις ρίζες. Απλό ή καλύτερα δουλεμένο interface, δε θα με χαλούσε καθόλου να είναι σε 2-d ή ψευδο 3-d, και πολύ περισσότερο ουσιαστικό περιεχόμενο σε σκηνές και διαλόγους. Και φυσικά ένα φινάλε.

Αλλά πάλι, δεν βλέπω να υπάρχει ενδιαφέρον ή κινητικότητα για τα chapters...

outcry wrote: Τέλος, δε μπορώ να βρω ικμάδα λογικής στο γιατί να πρέπει να βγει σε συνέχειες ένα παιχνίδι όταν υπεισέρχονται τόσοι παράγοντες που μπορούν να ακυρώσουν τη κυκλοφορία του. Η μόνη απάντηση είναι το κυνήγι του χρήματος από πλευράς δημιουργών, όταν έχουν ένα γερό όνομα στην αγορά (πρόσφατο παράδειγμα και το Black Mirror 2).

Συμφωνούμε και σε δεύτερο βλέπω Όντως δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό πέρα από το κέρδος... Γενικά η τακτική των chapters κλπ με βρίσκει τελείως αντίθετο για πολλούς και διάφορους λόγους (είμαι και λίγο παλιομοδίτης ίσως)...

Γι αυτό που λες πιο πάνω περι χάσιμο χρόνου είναι πως το βλέπει ο καθένας... Εγώ όταν κυκλοφόρησε το Dreamfall, έκατσα και ξαναέπαιξα το TLJ (με λύση αυτή τη φορά) για να θυμηθώ τις πτυχές της πλοκής (παρόλο που εν τέλει ελάχιστες μου χρειάστηκαν για να παρακολουθήσω την ιστορία του Dreamfall) και δε μ φάνηκε καθόλου χάσιμο χρόνου... Ίσα ίσα που το διασκέδασα... Το μόνο στο οποίο έχεις κάποιο δίκιο, είναι για τα πιθανά προβλήματα συμβατότητας...

Συνολικά η συμπεριφορά του Tornquist με έχει απογοητεύσει πλήρως, αλλά είμαι διατεθειμένος να τον συγχωρήσω αν μου (μας) προσφέρει ένα τρίτο... ταξίδι στο όνειρο