Ta pio Yperektimimena adventures kata ti gnomi sas

μεγάλε nuclear εδώ παίζουμε adventures από το 1988 και έχουμε παίξει υπερ-αρκετά ώστε να έχουμε προσωπική άποψη... τα gk (δεν ξέρω περί tex, δεν τα έχω παίξει ακόμα) είναι πολύ καλά advs ναι... αλλά εδώ είναι topic περί υπερτιμημένων advs... κανείς δεν είπε (μέχρι στιγμής!) ότι τα gk δεν είναι καλά advs... αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι "για προσκύνημα"! μη μας λες λοιπόν για το τι θα πρέπει να κάνει ο κάθε "σωστός adventurάς", αυτά είναι παπαριές... αν εσύ τα θεωρείς ως ότι κορυφαιότερο έχει κυκλοφορήσει ποτέ καλώς... εγώ τα θεωρώ ως πολύ καλά advs, που όμως έχουν υπερβολικό ντόρο γύρω από το όνομά τους... και έχουμε παίξει και τη level 9 μας, και την magnetic scrolls μας, και τη sierra μας κλπ κλπ κλπ... αυτά

αχιλλέα, όπως κατάλαβες από τα παραπάνω, τα gk αξίζουν να τα παίξεις!

Aya_Brea wrote: μεγάλε nuclear εδώ παίζουμε adventures από το 1988 και έχουμε παίξει υπερ-αρκετά ώστε να έχουμε προσωπική άποψη... τα gk (δεν ξέρω περί tex, δεν τα έχω παίξει ακόμα) είναι πολύ καλά advs ναι... αλλά εδώ είναι topic περί υπερτιμημένων advs... κανείς δεν είπε (μέχρι στιγμής!) ότι τα gk δεν είναι καλά advs... αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι "για προσκύνημα"! μη μας λες λοιπόν για το τι θα πρέπει να κάνει ο κάθε "σωστός adventurάς", αυτά είναι παπαριές... αν εσύ τα θεωρείς ως ότι κορυφαιότερο έχει κυκλοφορήσει ποτέ καλώς... εγώ τα θεωρώ ως πολύ καλά advs, που όμως έχουν υπερβολικό ντόρο γύρω από το όνομά τους... και έχουμε παίξει και τη level 9 μας, και την magnetic scrolls μας, και τη sierra μας κλπ κλπ κλπ... αυτά

Δεν θεωρώ ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση τα Gabriel Knight 1,2,3 υπερεκτιμημένα. Διαφωνώ κάθετα μαζί σου για τον 'περί μεγάλο ντόρο' που λες πως έγινε για το Gabriel Knight. Το GK3 το θεωρώ υποτιμημένο θα έλεγα και ειδικά από τον ξένο τύπο που μια ζωή είχε πρόβλημα με τον τύπο του χειρισμού του, τις περισσοτερες φορες, ας μου επιτραπει η εκφραση, με βλακωδη επειχηρηματα. Το ρίσκο που πηρε τότε (1999) η 'μεγάλη' Jane Jensen ήταν μεγάλο και τα κατάφερε. Για την ιστορία και τα 3 τα θεωρώ κορυφαία. Καταλαβαίνω αυτά που λες για τον χειρισμό του, αλλά θεωρώ ότι μαζί με τα Under a Killing Moon & Pandora Directive είναι ο καλύτερος και πιο μελετημένος χειρισμός για adventure σε 3D περιβάλλον. Επαναλαμβάνω ότι το Gabriel Knight 3 το θεωρώ ένα υποτιμημένο adventure. Yπάρχουν βέβαια και άλλα πολύ πιο υποτιμημένα γι'αυτό και στο ανάλογο thread ανέφερα το Ripper.
Μου φαίνεται περίεργο πάντως που δεν έχεις ασχοληθεί με τα Tex Murphy, εκτιμώ την ειλικρίνεια σου πάντως.
Θεωρώ μία απο τις καλύτερες (αν όχι την καλύτερη σειρά) σειρές τις περιπέτειες του Gabriel Knight.

- Τρεις διαφορετικές τεχνολογικά εποχές
- Αρτια σχεδιασμένη ιστορία και τα 3
- Τρία διαφορετικά είδη adventure
- Αψογη σύνδεση ιστορικών γεγονότων με το εκάστοτε adventure
- Κορυφαίο OST από τον Robert Holmes
- Δεν υπάρχει κάποιο από τα 3 που να χαλάει το series (γιατί για best series μιλάω)

AiRNESS wrote: Διαφωνώ κάθετα μαζί σου για τον 'περί μεγάλο ντόρο' που λες πως έγινε για το Gabriel Knight. Το GK3 το θεωρώ υποτιμημένο θα έλεγα και ειδικά από τον ξένο τύπο που μια ζωή είχε πρόβλημα με τον τύπο του χειρισμού του, τις περισσοτερες φορες, ας μου επιτραπει η εκφραση, με βλακωδη επειχηρηματα

λέγοντας μεγάλο ντόρο δεν εννοώ από τον άσχετο τύπο κλπ, ίσως έπρεπε να το διευκρινίσω... εννοώ τον ντόρο μεταξύ των adventurers αλλά και του εξειδικευμένου με advs τύπου (πχ inventory)... ιδιαίτερα υπερτιμημένο θεωρώ το gk2, ενώ το gk3 είναι ίσως αυτό που είχε τον λιγότερο ντόρο (και περισσότερο ως μέρος της σειράς παρά μόνο του)

Μου φαίνεται περίεργο πάντως που δεν έχει ασχοληθεί με τα Tex Murphy, εκτιμώ την ειλικρίνεια σου πάντως.

κι εμένα μου φαίνεται παράξενο! να σου πω, ξεκίνησα το mean streets στην amiga όταν είχε πρωτοβγεί και δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον... έτσι αργότερα δεν πολυασχολήθηκα... πάντως θέλω τώρα να ασχοληθώ με όλη τη σειρά, και ιδιαίτερα με το pandora directive

airness γερα!myst riven syberia longest journey gabriel knight
ρε Aya_Brea γιατι βρισκεις τα παραπανω υπερεκτιμημενα?απορω τι εχεις παιξει.βεβαια ειπες οτι παιζεις απο το 88 αρα θα εχεις παιξει τα απειρα adventures αλλα και εγω εχω παιξει καποια παλια και ειδα οτι τα καινουρια δεν πολυυστερουν σε σχεση με παλιοτερους τιτλους σε πολλα σημεια.

παντως θεωρω το syberia κορυφαιο και οχι ετσι απλα αλλα εχω φαει ωρες σκεπτομενος τα μειονεκτηματα του και ειδα πως ειναι πραγματικα λιγα.ξερω φυσικα πως δεν μπορω να αλλαξω την αποψη καποιου.τελικα μετραει πως ο ιδιος o gamer ευχαριστιεται το παιχνιδι που παιζει

Το πιο αδυναμο σημειο του Syberia ειναι σιγουρα οι γριφοι του. Πολυ ευκολοι και ολοι σχεδον inventory-based. Ας ελπισουμε το Syberia 2 θα εχει βελτιωθει εδω και θα ειναι αισθητα πιο δυσκολο.

neo83_gr wrote: ρε Aya_Brea γιατι βρισκεις τα παραπανω υπερεκτιμημενα?απορω τι εχεις παιξει.βεβαια ειπες οτι παιζεις απο το 88 αρα θα εχεις παιξει τα απειρα adventures αλλα και εγω εχω παιξει καποια παλια και ειδα οτι τα καινουρια δεν πολυυστερουν σε σχεση με παλιοτερους τιτλους σε πολλα σημεια.

δεν έχει να κάνει με παλιούς vs νέους τίτλους (το gk 1 είναι αρκετά παλιό έτσι κι αλλιώς)... αν δεις το top 10 μου στο thread για τα αγαπημένα advs θα δεις ότι συμπεριλαμβάνω το tlj, ένα από τα καλύτερα advs που έχουν βγει ποτέ... σε καμία περίπτωση τα ΚΑΛΑ καινούρια advs δεν υστερούν... tlj, syberia, runaway, the black mirror, gilbert goodmate για παράδειγμα, όλα είναι καταπληκτικά advs (αν και ομολογουμένως υπερβολικά εύκολα)

παντως θεωρω το syberia κορυφαιο και οχι ετσι απλα αλλα εχω φαει ωρες σκεπτομενος τα μειονεκτηματα του και ειδα πως ειναι πραγματικα λιγα.ξερω φυσικα πως δεν μπορω να αλλαξω την αποψη καποιου.τελικα μετραει πως ο ιδιος o gamer ευχαριστιεται το παιχνιδι που παιζει

πραγματικά το syberia είναι εξαιρετικό... δυστυχώς όμως, λόγω της απίστευτης ευκολίας του (ίσως το πιο εύκολο adv που έχω παίξει - ήταν σαν να έπαιζα με walkthru) δεν μπορώ να το θεωρήσω κορυφαίο

Τώρα που έπαιξα το Schizm, θα έλεγα πως είναι το υπερεκτιμημένο game nr 2, αμέσως μετά το Atlantis 3.

qrious wrote: εγω θεωρω υπερκτιμημενα ολα τα Tex Muprhy games . προσωπικα δεν μου αρεσει κανενα .

Θα συμφωνήσω απόλυτα

Επιτρέψτε μου καταρχήν μια παρένθεση για να μιλήσω λίγο ( για τον Τex.

Προσωπικά θεωρώ τα Tex Murphy από τα καλύτερα adventures που έχουν κυκλοφορήσει και νομίζω ότι το κυριότερο χαρακτηριστκό τους είναι το μεράκι και η χημεία των δημιουργών τουσ (Chris Jones - Aaron Coners)-είναι το καλύτερο παράδειγμα παιχνιδιών από gamers-για gamers.
Παίζοντας μάλιστα όλη τη σειρά από τα αρχαία Mean Streets και Martian Memorandum βλέπεις και το πως αυτοί οι δύο τύποι μαθαίνουν και ενηλικιώνονται κι αυτοί μέσα από τα games τους αλλά πάνω απ'όλα το διασκεδάζουν. Για μένα είναι προφανές ότι τα προ-Pandora Directive επεισόδια δε παίρνουν σχεδόν καθόλου τον εαυτό τους στα σοβαρά κάτι που εκτός από τον γκαφατζή πρωταγωνιστή, φάινεται και από τις ελεεινές μούρες των μεταλλαγμένων.
Σιγά σιγά η σειρά ωρίμασε και στο Pandora Directive οι δυό τους πέτυχαν -κατά τη γνώμη μου- τη τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο στιβαρό σενάριο αλλά και τον σουρεαλισμό χαρακτήρων και καταστάσεων που συχνά-πυκνά σου κλέινουν το μάτι. Τέλος θα έλεγα ότι το Overseer διατάραξε ελαφρώς αυτή τη χημεία όντας αρκετά σοβαροφανές κάτι που προσωπικά μου άρεσε αφού έδινε και μια δραμτική διάσταση που βοηθούσε το συγκεκριμένο σενάριο αλλά οπωσδήποτε δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό σαν εμπειρία όσο τα προηγούμενα Tex Murphy.

Παραδέχομαι ωστόσο ότι εξαιτίας κάποιων αντισυμβατικών χαρακτηριστικών που περιέχουν σε όλα τα επίπεδα, δεν απευθύνονται σε όλους και παίρνω το δικαίωμα να υποθέσω ότι όσοι πιστέυουν ότι δεν είναι αξιόλογα σαν παιχνίδια, δεν ολοκλήρωσαν την ενασχόλησή τους με κανένα από αυτά γιατί απλά διαπίστωσαν από την αρχή ότι δεν τους ταιριάζουν. Για μένα το ίδιο συμβαίνει με τη σειρά Myst εναντίον της οποίας είμαι προκατειλημμένος χωρίς να τους έχω αφιερώσει το χρόνο που ενδεχομένως δικαιούνται.


Μετά από αυτή τη λογοδιάρροια που θεωρώ ότι χρωστούσα στον Tex , οι δικές μου καταχωρήσεις:

1. Broken Sword: Υψηλά στάνταρ παραγωγής αλλά τίποτα το πραγματικά εμπνευσμένο σε αυτό το παιχνίδι που όλοι υποδέχτηκαν (και εξακολουθούν να στολίζουν) με διθυράμβους χωρίς να συντρέχει κάποιος σπουδάιος λόγος. Νομίζω ότι εαν τα γραφικά του δεν έδειχναν τόσο ζωντανά και δουλεμένα κανείς δεν θα πρότεινε το adventure αυτό στους φίλους του. Άποψή μου βεβαίως.

2. Leisure Suit Larry: Ποτέ δεν συμπάθησα ιδιαίτερα το θρασύ σκατολογικό ή σεξιστικό χιούμορ και το Larry το προσφέρει απλόχερα. Δε νομίζω ότι ο Al Lowe είναι καμιά διάνοια του χώρου αλλά όταν παίζεις μόνος σου στο είδος αυτό και σε μια ανδροκρατούμενη αγορά, μοιραία κυριαρχείς.

3. Dracula Resurrection: Και πάλι πιστεύω ότι χρωστάει τους οπαδούς του στη γραφική πανδαισία. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι κακό παιχνίδι απλά δεν μου αρέσει να το βλέπω να φιγουράρει σε λίστες Τορ-10.

4. Τα King's Quest της Sierra. Απλοικός-ακόμα και για την εποχή-σχεδιασμός και απίστευτα εκνευριστικό gameplay που σχεδόν νοιώθεις ότι εκμεταλλέυεται την απουσία ανταγωνισμού (τότε) αναγκάζωντας τον παίκτη να ασχοληθεί μαζί τους και να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την ψυχική του υγεία. Ακόμα και ως πρωτοπόροι του είδους δε νομίζω ότι αξίζουν να θεωρούνται πραγματικά καλά παιχνίδια, απλώς σπίθα για τη γέννηση των graphic adventures.

5. Sam and Max Hit the Road: Σίγουρα υπάροχυν πολύ χειρότερα παιχνίδια από αυτό αλλά υπάρχουν και αρκετά καλύτερα που βρίσκονται στην αφάνεια. Διασκεδαστικό κι ευχάριστο αλλά ως εκεί. Του λείπει η "συγκροτημένη τρέλα" ενός Tim Schaffer που διαχωρίζει και το Day of the Tentacle από το Sam and Max. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι το χιούμορ του S&M κάποια στιγμή αρχίζει να κουράζει (εμένα τουλαχιστον) ενώ του DOTT είναι πηγαίο και δεν μπορείς να του αντισταθείς. Αφήστε που δημιουργοί του Hit the Road ανλέλαβαν και το Escape from Monkey Island όπου προσπάθησαν να μεταφέρουν το ίδιο είδος χιούμορ και τα έκαναν σαν τα μούτρα τους.

Όλα καλά αλλά επέτρεψε μου να διαφωνήσω για το Larry και το Broken Sword. Στα Larry απλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν χωνεύουν το χιούμορ του Al Lowe. Έχω ξαναπεί π.χ. ότι το 7ο της σειράς έχει από τους πιο ολοκληρομένους χειρισμούς που έχω δει σε adventure.
Για τα BS τώρα, αν εννοείς το 1ο της σειράς πιστεύω ότι αδικείς τον κύριο C.Cecil (που τον αντιπαθώ αρκετά), γιατί πιστεύω είχε ελάχιστα μειονεκτήματα και δεν μιλάω καν για το 2ο και το 3ο που απο μειονεκτήματα άλλο τίποτα...

ΥΓ. Θεωρώ 'μεγάλο' adventure το Sam & Max.

Το Broken Sword 1 Elessar δεν έχει επίλυση γρίφων μόνο με διαλόγους. Υπάρχουν γρίφοι που ήταν πολύ καλοί και πέρα από αυτό έχει καλή ιστορία. Το 2 μου φαίνεται λίγο προχειροδουλειά και το 3 δεν είναι pure adventure κατ' εμέ.
Όσο για τον κύριο Cecil, κατάλαβα για πιο θέμα μιλάς. Προφανώς εννοείς το flame war, πέρυσι στα forums του JA+. Έχω ένα κατάλληλο post εκεί που θα σε καλυψει.

aiRness wrote: Όλα καλά αλλά επέτρεψε μου να διαφωνήσω για το Larry και το Broken Sword. Στα Larry απλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν χωνεύουν το χιούμορ του Al Lowe. Έχω ξαναπεί π.χ. ότι το 7ο της σειράς έχει από τους πιο ολοκληρομένους χειρισμούς που έχω δει σε adventure.
Για τα BS τώρα, αν εννοείς το 1ο της σειράς πιστεύω ότι αδικείς τον κύριο C.Cecil (που τον αντιπαθώ αρκετά), γιατί πιστεύω είχε ελάχιστα μειονεκτήματα και δεν μιλάω καν για το 2ο και το 3ο που απο μειονεκτήματα άλλο τίποτα...

ΥΓ. Θεωρώ 'μεγάλο' adventure το Sam & Max.

Όντως το Broken Sword 1 είχε ελάχιστα μειονεκτήματα. Γι'αυτο και είπα ότι είναι ένα καλό παιχνίδι με πολύ υψηλά στάνταρ παραγωγής. Όμως το να μην έχει μειονεκτήματα δεν κάνει ένα παιχίδι αυτόματα κορυφαίο όπως θεωρείται από πολύ κόσμο το BS. Προσωπικά ζητάω κάτι πολύ περισσότερο και κυρίως μιλάω για έμπνευση, μεράκι και ευρηματικές ιδέες που θα με καθηλώσουν και θα με κάνουν να παραβλέψω ακόμα και τα όποια μειονεκτήματά του (όσο λιγότερα τόσο το καλύτερο φυσικά). Το BS για μένα ΔΕΝ τα είχε αυτά (ούτε έμπνευση ούτε μειονεκτήματα:Ρ), αντίθετα ήταν αρκετά βαρετό σαν εμπειρία και αν και αρκετά στρωτά το σενάριο και το gameplay δεν με ενθουσίασαν. Αν εικαστικά δεν ήταν τόσο άρτιο πιστεύω ότι δεν θα μπορούσε να σταθεί σε κανένα Τορ-10.
Αυτή φυσικά είναι η γνώμη μου και προτού με λιθοβολήσετε προτείνω να διαβάσετε ψύχραιμα όσα γράφω =)

Όσο για τον κύριο Cecil δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί του, μάλιστα το Beneath a Steel Sky είναι από τα αγαπημένα μου adventures (δεν ξέρω αν είχε ενεργό συμμετοχή ο εν λόγω κύριος). Τώρα για τις καινοτομίες στο χώρο με το BS3 αυτά μας τα παν κι άλλοι (για να μην πω και οι ίδιοι με το Lure of the Temptress παλιότερα). Μεγαλοστομίες που σκοπό έχουν να προκαλέσουν hype και flames για το παιχνίδι προτού κυκλοφορήσει.

ΥΓ: Το Larry 7 δεν είναι καθόλου άσχημο παιχνίδι απλά δεν βλέπω πως κάποιος δε βαριέται να αντιμετωπίζει το ίδιο χιούμορ σε 6 επεισόδια. Μπορεί να μην είναι απαραίτητα κακόγουστο (για όλους) αλλά επαναλαμβανόμενο νομίζω είναι. Από την άλλη υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βρίσκουν αστείο τον Σεφερλή...
Τι νομίζεις ότι παριστάνεις μ'αυτό το κοτρώνι στο χέρι; Άστο κάτω προτού τραυματιστεί κανένας άνθρωπος...

Σε γενικές γραμμές είμαστε σύμφωνοι πως τουλάχιστον το Broken Sword 1 ήταν ένα αξιοπρεπές adventure. Κατόπιν το 2ο ήταν απλώς ένα ακόμη adventure. Τα μειόνεκτήματα υπάρχουν σε όλα τα παιχνίδια αν ψάχνεις να τα βρεις! Απλά το μόνο πραγματικό "πρόβλημα" είναι να σου αρέσει ή να μην σου αρέσει η ιστορία που διαπραγματεύεται το εκάστοτε παιχνίδι. Και γενικά η πολύ επανάληψη όντως κουράζει. Δεν λιθοβολούμε πλέον, ο Vlad Tepes μας δίδαξε πως πρέπει και να παλουκώνουμε για παραδειγματισμό!
Και ποιός έχασε το χιούμορ του για να το βρει ο Σεφερλής! Να είμαστε σοβαροί παρακαλώ! Ωραίο ανέκδοτο, ο Σεφερλής έχει χιούμορ!

Η σειρά King's Quest και η σειρά Broken Sword. Έχω τερματίσει το Broken Sword 2 και το 2.5. Κανένα από τα δύο δεν μου άρεσε. Συνωμοσίες και μπούρδες. Αν θέλεις τρομερό σενάριο με συνωμοσίες παίξε το Deus Ex, θα σε ξετρελάνει.