Flight Of The Amazon Queen - Review - Τελική

Flight Of The Amazon Queen

Σημειωτέον! Πριν αρχίζω ζητώ ταπεινά συγνώμη από την Ελληνική γλώσσα για όσα πρόκειται να τραβήξει κάτω από δάκτυλα μου ως επίσης αιτούμαι την επιείκεια όσων τολμήσουν να διαβάσουν τα παρακάτω!

Λίγο καιρό πριν είχα δει την ανακοίνωση στο forum κάποια στιγμή και μια που τα παλιά adventure μοιάζουν ορισμένες φορές σαν το παλιό καλό κρασί, (εντάξει καμιά φορά γίνεται και πολύ καλό ξύδι J), οπότε και το κατέβασα. Η διεύθυνση για το download του παιχνιδιού και του ScummVM είναι www.scummvm.org/downloads.php .
Εγκαθιστώ λοιπόν το ScummVM στον υπολογιστή, εκτελούμε, κατάλογος, τελειώσαμε προς το παρόν. Κατόπιν αποσυμπιέσω σε έναν κατάλογο το παιχνίδι. 36ΜΒ με τους διάλογους (7 περίπου άνευ) και 1,3ΜΒ το ScummVM. Αυτά αρκούν για να αρχίσετε. Τρέξτε το ScummVM και απλά διαλέξτε τον κατάλογο που αποσυμπιέσατε το παιχνίδι, αν θέλετε αλλάζετε ορισμένες παραμέτρους γραφικών, πλήρους οθόνης, ήχου και λοιπά, και πάμε για το Start!

Πρώτη άποψη δίχως πολλά λόγια;! Παλιό και το δείχνει, αλλά δεν χρειάζεται να ντρέπεται, φέρνει κάτι από προ DIG τίτλους στα γραφικά του και η κίνηση του υπήρξε, σε ορισμένα σημεία, διστακτική και κάπως άκαμπτη (τουλάχιστον στο intro). Όσον αφορά την μουσική κλασσικό MIDI σε Jazzy τόνους, και λιτά ηχητικά εφφέ. Οι διάλογοι, προσωπικά πάντοτε, μου φάνηκαν λίγο ξεροί, οι ηθοποιοί μάλλον πίεζαν λιγάκι περισσότερο τις λέξεις να βγουν με συγκεκριμένο τρόπο και εκείνες δυσανασχετούσαν στο στόμα τους. Το χιούμορ ανάλογα με την διάθεση και το γούστο κυμαίνεται από μέτριο έως ανατρεπτικό (μια ωραία συζήτηση με τον Χάροντα θα σας πείσει για το αληθές των λόγων μου), με ελάχιστες πινελιές του εντελώς βαρετού και κοινότυπου. Το αφήνω να πέσει γιατί είναι καθαρά υποκειμενικό.

Ξεκινώντας βρίσκουμε τον ήρωα μας (Joe King, πιλότος για «νοίκιασμα») μαζί με την κλασσική μοιραία τύπισσα (Rita), η οποία του την μπαίνει ολίγον τι, δεμένους σε μια αποθήκη στο Buenos Aires. Ένας ωρολογιακός μηχανισμός πάνω σε μερικούς δυναμίτες μετράει τις στιγμές που τους απομένουν στον μάταιο ετούτο κόσμο, στον κόσμο των ζωντανών, πάνω από το έδαφος κ.λ.π Εκείνη την στιγμή μια μπανιέρα(!) προσγειώνεται από στο δωμάτιο και ο Sparky o μηχανικός του King μπαίνει μέσα για να τους σώσει! Ωστόσο ο Big Hugh (η Rita είναι η ερωμένη του, και μάλλον δεν είδε με καλό μάτι το γεγονός πως ο King την έβγαλε για ένα δείπνο και μια ταινία!) εισέρχεται για να κάνει την κλασική σκηνή του κακού όλο καμάρι και μοχθηρία (χμ… θα επιμείνω πως είναι ολίγον τι (όσο εκτόπισμα είχε ο Τιτανικός!) over the top (μπηχτή για υπερβολικούς ηθοποιούς που τραβάνε ρόλο που δεν τους πάει ή που τον παίζουν με μισή καρδιά…τον ρόλο)). Τέσπα, μιλάει, μιλάει, μιλάει…ζζζζζ….και ξαφνικά ο ήρωας μας λυμένος μαζί με την κοπελιά ξεχύνονται όπου φύγει-φύγει έξω από την αποθήκη! Ο ωρολογιακός μηχανισμός συνεχίσει το τικ-τακ του, ο Big Hugh (ανοργάνωτο οργανωμένο έγκλημα και λοιπές φιλανθρωπικές οργανώσεις) στέλνει τους μπράβους να τους κυνηγήσουν. Κατόπιν μιας ιδιαίτερα μακριάς πτήσης (με πολλούς τίτλους) ο ήρωας μας καταλήγει στο Rio De Janeiro στο ξενοδοχείο ενός αντίπαλου πιλότου που θέλει να του πάρει την πελάτισσα του, την Faye Rusell, μια γνωστή ηθοποιό για την οποία ο ήρωας τρέφει βαθιά αισθήματα (κλασσικός Fan) και που αν δεν την πάει στον Αμαζόνιο για εκείνη την φωτογράφηση της δεν θα πληρωθεί και μπορεί να χάσει το αεροπλάνο του. Μεγάλο δράμα βρε παιδάκι μου! Ο «κακός Νο.2», ο Anderson τον κλειδώνει στο δωμάτιο που βρίσκονται (μεγάλη ατσάλινη πόρτα απομόνωσης φυλακής!!!) και φεύγει άνετος για την πτήση του! Καταλάβατε τίποτα ως εδώ, εγώ τίποτα!
Ωραία λοιπόν, εδώ έρχεται η σειρά σας να οδηγήσετε τον ήρωα μας στις περιπέτειες του όπου αυτές τον οδηγήσουν. Οι γρίφοι σε γενικές γραμμές λύνονται εύκολα και ευχάριστα δίχως τράβηγμα μαλλιών και σκηνές θανάτου, και στηρίζονται στην λογική (τώρα βέβαια αυτό είναι σχετικό!). Κάτι το οποίο αποδεικνύεται ιδιαίτερα καλό αφού τελικά από το συγκεκριμένο σημείο βυθίζεσαι στην ιστορία και στα καθήκοντα σου και ξεχνάς τα απλά, αλλά καλά δουλεμένα, γραφικά, την ελαφριά μουσική, καθώς πας γύρω - γύρω κάνοντας θελήματα, μιλώντας, και μαζεύοντας / ανταλλάσσοντας / αγοράζοντας αντικείμενα. Έχοντας το πλέον τελειώσει θα έλεγα πως πρόκειται για μια ευχάριστη, δροσερή ανάπαυλα από το παρελθόν.
Το Interface έχει τα κλασσικά open/close, give/pick, move/use, talk/look, και στο inventory υπάρχει και το σημειωματάριο όπου σώζετε, φορτώνετε, είτε εγκαταλείπετε το παιχνίδι, το οποίο μενού έρχεται επίσης στην οθόνη και με το F1. Το ποντίκι τώρα, αριστερό κλικ πας κάπου, δεξί κλικ εκτελείς ή κοιτάζεις κάτι, τι πιο απλό! Aν σας αρέσουν τα παιχνίδια που έχουν το παλιό look & feel, και το κλασσικό αλλά δυσεύρετο πλέον point & click, θα σας ικανοποιήσει γιατί θα σας ξαναφέρει στο μυαλό παλιές αγάπες…παλιά αγαπημένα παιχνίδια! Καλό θα ήταν να σώζετε ανά περιόδους το παιχνίδι γιατί μολονότι δεν συνάντησα προβλήματα (ένα και μοναδικό crash) δεν γνωρίσω τι θα ήταν δυνατόν να προκύψει σε κάποια διαφορετική υλοποίηση συστήματος.
Η ιστορία εντούτοις δεν είναι τόσο απλή όσο αρχικά φαίνεται αφού εμπλέκει και άλλα στοιχεία, όπως μια συντριβή του αεροπλάνου του Joe (Amazon Queen), έναν τρελό καθηγητή (πάντοτε επίκαιρος!), μια φυλή Αγρίων γυναικών του Αμαζονίου (τα γούστα γούστα!), μια φυλή πυγμαίων (I don’t speak Pigmy!), το κρυστάλλινο κρανίο, δεινόσαυρους(όχι δεν πρόκειται για την Dinotopia!), ζόμπι (συζητήσιμες!), έναν κεραυνοβόλο έρωτα (και κοκκινομάλλα!), έναν «κακό» που έχει δεύτερες σκέψεις και πολλά άλλα. Σπουδαιότερα ακόμη γεγονότα θα εξελιχθούν στις ζούγκλες του Αμαζονίου! Αν σας άρεσαν οι (πολύ) παλιές ταινίες που ο ήρωας έπαιρνε το κορίτσι, αφού είχε πλέον εξαφανίσει τον ultra-σούπερ-ντούπερ(!) κακό, τότε μάλλον θα σας ικανοποιήσει.

Πρώτα βήματα: κοιτάξτε το καλοριφέρ, θα το χρειαστείτε, τα σεντόνια, το σχοινί της κουρτίνας, από εκεί και μετά όλα πάνε νεράκι.

Προσωπικά είμαι κατά της βαθμολογίας παιχνιδιών και θα αφήσω να το κρίνουν όσοι το έχουν παίξει ή εκείνοι που θα το παίξουν. Έχω δει από περιοδικά χαμηλές βαθμολογίες εκεί που δεν έπρεπε και υψηλές εκεί που επίσης δεν έπρεπε οπότε ας μην κάνουμε άλλη μια επίδειξη υποκειμενικής αντιμετώπισης του συντάκτη, αυτά τα θέματα δεν σηκώνουν με ιδιαίτερη άνεση την αντικειμενικότητα.

edited 3/5/2004