Pathologic (Buka Entertainment) [2006]

Τελικά το μόνο που δεν είναι, είναι adventure. Συνδιάζει χαρακτηριστικά action και RPG με adventure storyline.

Επειδή το φόρτε μου δεν ήταν ποτέ να εξηγώ ιστορίες παιχνιδιών θα σας παραπέμψω στο επίσημο site του παιχνιδιού, όπου και θα βρείτε πολύ περισσότερα από όσα ποτέ θα σας έλεγα.

Τα πολύ βασικά είναι ότι πρόκειται για πρώτου προσώπου παιχνιδι, το inventory είναι προσανατολισμένο προς RPG και γενικά έφαγα ξύλο με το καλημέρα! Άσε δηλαδή που για να πάω από σπίτι (φιλικό) σε σπίτι φτάνω να με κυνηγάει ένα σωρό κόσμος για να με σκοτώσει.

Δεν φαίνεται κακό αλλά μέχρι να βρω το godmode και συνεπώς να το κάνω adventure, μάλλον θα παραμείνω μακριά του.

Όντως, έτσι δείχνει το παιχνίδι. Σίγουρα πάντως (βαριέμαι το load/save/load) θα το παίξω μόνο με trainer, αν μου σπάσει για λίγο ακόμη τα νεύρα.

Αν συνεχιστεί αυτό το ρεύμα ανάμιξης ειδών θα δούμε ακόμη πολύ περισσότερα "adventures". <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->

Τελικά έπαιξα κάπου μια ώρα και κατάφερα να πεθάνω τον χαρακτήρα μου από την πείνα. Θα το επιχειρήσω ξανά με ολίγο από βοήθεια, αλλά με βλέπω να βυθίζομαι και να ψάχνω διαλόγους και χαρακτήρες όταν δεν θα ΄χω τον φόβο πως στην επόμενη μου κίνηση με περιμένει ο θάνατος (cheats!).

Δεν είναι καθόλου κακό, μολονότι μου κάνει κάποιες λαλακιούλες με τα γραφικά, και εκεί που βγαίνω από σπίτι ή περνάω πλάι τους αυτά πουφ, ως δια μαγείας, γίνονται αόρατα. Άντε να δούμε τι κρύβει το μυστικό της περιουσίας και πια αρρώστια κατατρέχει τους κατοίκους. Πάντως δεν με βλέπω να το τελειώνω πολύ σύντομα με τους ρυθμούς που παίζω αυτόν τον καιρό.

Λοιπόν, τελείωσα το πρώτο σενάριο με τον Bachelor (πάντοτε με τον δικό μου τρόπο δηλαδή μισό-μισό και god mode). Είναι adventure περισσότερο, αλλά αντί για γρίφους αντικειμένων έχει πολλά θελήματα (κάτι σαν quest καλή ώρα). Για όσους σιχαίνονται τα rest, eat, get supplies και λοιπά δεν κάνει. Αν μολυνθεί και δεν έχεις φάρμακα ή λεφτά, απλώς την έκατσες την βάρκα.

Το λοιπόν.

Στο σενάριο αυτό ο χαρακτήρας μας φτάνει στην πόλη ως ένας φτασμένος μελετητής της φύσης του ανθρώπου (του θανάτου περισσότερο). Δίχως ωστόσο να το καταλάβει μπλέκει σε ένα ιδιόρρυθμο παιχνίδι πολιτικής μεταξύ των πόλων δύναμης της πόλης. Πρέπει να μιλήσει με τους πάντες και να προσπαθήσει να συμπεράνει εκ των όσων θα ακούσει το πως θα πρέπει να συνεχίσει. Κάθε τι που λες έχει βαρύτητα και αλλάζει την τροπή του παιχνιδιού. Έχεις επίσης χαρακτήρες τους οποίους με κάθε θυσία θα πρέπει να προφυλάξεις.

Αν το παίξετε χωρίς βοήθεια ετοιμαστείτε για πολλές τούφες μαλιά στα χέρια και για πολύ μα πάρα πολύ ψάξιμο (σε κάποιες περιπτώσεις) σχετικά με το πως θα πρέπει να το κάνετε, όπως επίσης και αρκετές αμφιβολίες σχετικά με το αν θα το κάνετε καλύτερα με ένα reload.

Στο προηγούμενο είχα δοκιμάσει με το δεύτερο χαρακτήρα αλλά ήταν υπερβολικά δύσκολο οπότε και επέλεξα το Doctorι, για να το τελειώσω. Θα δούμε αν θα το δοκιμάσω και με τους άλλους δυο χαρακτήρες. Μου πήρε τελικά (με όλη τη βοήθεια) πέντε με έξι μέρες από κανά 7ωρο την μέρα, και χωρίς να διαβάζω κάθε δυνατό διάλογο ή να συσχετίζω όλη την πολιτική κατάσταση των "δυνατών" της περιοχής.

Ναι, τελικά καλό ήταν και αν έβγαζες έξω τα κυνηγητά (ωστόσο όταν το γύρισα σε god ξεμπέρδεψα με αυτό το άγχος) ήταν καλό adventure, αλλά περισσότερο της κατηγορίας πήγαινε και πάρε αυτό και φέρτο εδώ και πάρε εκείνο...κατάλαβες. Επέλεξα την λύση των παιδιών (της ουτοπίας), και αφού είδα τα παιδιά να το χαίρονται το απεγκατέστησα. Ευχάριστο αλλά όχι μοναδικό. Καλή μουσική, με οπερατικά κρεσέντα στο menu και αρκετή αγωνία στα βασικά θέματα, καλά γραφικά, αλλά oblivion δεν είναι (πλάκα πλάκα δεν έχω βρει 1 παιχνίδι μετά το oblivion που να έχει καλά γραφικά, και το εννοώ ακόμη και για άλλα παιχνίδια που μου αρέσουν).