Amerzone

Θα το αρχίσω σε λίγες ημέρες. Απόψεις;

Θα πάθεις την πλάκα σου. Θα ζήσεις εκπληκτικές σκηνές, ονειρεμένες.

Ναι... επίσης εμένα δε μου πολυάρεσε... Myst wannabe χωρίς να είναι Myst

Thank you guys για τις πληροφορίες. Πάντως αν είναι σαν το TLJ και Syberia από άποψη απεικόνισης και συναισθήματος..... (κάτι μου λέει ότι θα μου αρέσει εξίσου).

Χμ...βασικά το έχω παίξει εδώ και πολλά χρονάκια, ωστόσο ούτε myst θυμίζει ούτε ωστόσο και syberia. Είναι απλά κάτι άλλο, με εξαιρετικά γραφικά και ήχο, και φυσικά με ένα περίεργο σενάριο (ίσως να έχει και κάποιους οικολογικούς τόνους). Προσωπικά το είχα χτυπήσει όταν είχε πρωτοβγεί και δεν το μετάνοιωσα. (αν θυμάμαι καλά το έχει δώσει και/ή το PC-Master είτε το Gold). Το TLJ, το αρχικό είναι πάλι εντελώς διαφορετικό σε στύλ και νοοτροπία, και φυσικά δεν πλησιάζει ούτε κατ' ιδέα το επίπεδο γραφικών του Amerzone. Παλαιότερα το είχα δει σαν trailer σε videoκασέτα (ναι, στα αρχαία εκείνα χρόνια που υπήρχε ακόμη το video) και με είχε εντυπωσιάσει με την μοναδική ποιότητα και την ατμόσφαιρα του (η σκηνή του intro με τον ταχυδρόμο που έρχεται προς το σπίτι σου). Γρίφοι περίεργοι, σίγουρα, ενδεχομένως να χρειαστείς και βοήθεια από μια περπατητούρα (το γνωστό-άγνωστο (και καταδικαστέο από ορισμένους) walktrough). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Δυστυχώς το εισαγωγικό βιντεάκι δεν είχε ήχο, έβλεπα το σκηνικό αλλά εμφανίζονταν κομμάτια της οθόνης στο παιχνίδι και γενικά μπλέξιμο.

Anyway.....

@eragon

Μόλις φορτώνεις ένα καινούργιο παιγνίδι είναι καλό να πηγαίνεις στο site της μαμάς εταιρείας και να δεις εάν υπάρχει ένα patch για το συγκεκριμένο παιγνίδι.

Εγώ με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζω τα προβλήματα που πιθανόν είχε το παιγνίδι και όλα πάνε ρολοϊ.

Χμ... Θα μου επιτρέψετε να εκφράσω τις διαφωνίες μου. Προσωπικά πιστεύω πως τα πάντα εκτός από τα γραφικά και τον ήχο έδιναν την αίσθηση του απίστευτα πρόχειρου στο Amerzone. Ενώ βασίζεται σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιδέα, υπάρχουν πάρα πολλά σημεία στα οποία σε κάνουν να πεις "Ε;".
Φαντάσου πχ. ότι εγώ μένω στη Νέα Υόρκη και θέλω να πάω στην Αθήνα να βρω τον Eragon, γιατί κάπου έμαθα ότι εθεάθει εκεί το 1995. Φτάνω λοιπόν στο Ελ. Βενιζέλος, και να'σου ο Eragon να με περιμένει στο κυλικείο. Ορίστε; Να μη μιλήσω για την μεγαλύτερη γκάφα που έχω δει σε adventure game, όταν βρίσκεις μια δισκέτα που υποτίθεται ότι είναι από το 1920. (...) Οι λιγοστοί διάλογοι θυμίζουν "Me Tarzan, you Jane". Όσο για puzzles (ποια puzzles) και επίπεδο δυσκολίας; Χαίρε κεSokalομένε...

Πες τα ρε Αλκη... παντα εδω μου καθοταν το Αμερζον και δεν ήξερα γιατί... εδώ μου καθότανε

Χμ...δεν θυμάμαι κάτι ιδιαίτερο πέρα από εικόνες (φλού πάντοτε), ωστόσο επειδή γνωρίζω πως γενικά ο περισσότερος κόσμος απορρίπτει την φαντασία (και τους αναχρονισμούς πιθανόν (δισκέτα (στην φαντασία υπάρχουν οι παράλληλοι κόσμοι όπου η ανάπτυξη λειτουργεί με άλλους ρυθμούς)), και αντί να επικεντρωθεί στην κεντρική ιστορία αναλώνεται στη λεπτομέρια θα πω ότι καλύτερα να μην είμαστε τόσο σκληροί με το συγκεκριμένο. Ο κόσμος του παιχνιδιού δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα μας, άρα το να το πάιξει κάποιος προκρούστης στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ακράιο. Όσο για την αναμονή κάποιου κάπου τότε τι θα πρέπει να πω εγώ για τον παράλογο πυρήνα που θεωρητικά στηρίζει την κοινωνία και που έχει τα πλέον ακραία και απίστευτα πράγματα ως πραγματικότητα?? Χαλαρώστε και αφήστε και μερικούς δημιουργούς ήσυχους θα έλεγα.

Υπερεκτιμημένα είναι πολλά, αυτό είναι το σίγουρο, αλλά όχι το συγκεκριμένο. Να μιλήσω δηλαδή για Still Life και για Dreamfall που είχαν μηδενική προσφορά ως εξέλιξη χαρακτήρων και ιστορίας?

Φίλε Mortal καιρό είχαμε να διαξιφιστούμε... (φιλικά)

Ο κόσμος του παιχνιδιού δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα μας, άρα το να το πάιξει κάποιος προκρούστης στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ακράιο.

Μα δεν θυμάμαι να διαμαρτυρήθηκα ποτέ για το κατά πόσο ένα adventure απεικονίζει πιστά τη σχέση μεταξύ ενέργειας μαγνητοκρυσταλλικής ανισοτροπίας και ενέργειας εναλλαγής στα τοιχώματα Bloch... Δεν νομίζω όμως πως το να ζητάς από τον σεναριογράφο να γνωρίζει πως το 1920 δεν υπήρχαν δισκέτες 3.5'' αποτελεί παράλογη απαίτηση. Εγώ δηλαδή που διάβασα από αστρονομία μέχρι τεχνικές κρυπτογράφησης για να μην λέω βλακείες στο προηγούμενο παιχνίδι μου ήμουν κορόιδο; Και τέλος πάντων, θα μπορούσα να συγχωρέσω την πατατιά αυτή αν ο τίτλος δεν έπασχε και σε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία (εκτός βέβαια από τα γραφικά και τον ήχο, που αποτελούν το συγχωροχάρτι της εποχής μας).

και αντί να επικεντρωθεί στην κεντρική ιστορία αναλώνεται στη λεπτομέρια θα πω ότι καλύτερα να μην είμαστε τόσο σκληροί με το συγκεκριμένο

Αυτό θεωρώ πως είναι το πρόβλημα των σημερινών adventures (ου μην και adventurers), ότι δηλαδή εντάξει μωρέ, πιάστε τη γενική εικόνα στο περίπου και τις λεπτομέριες τις βρίσκουμε... Έτσι έχουμε γεμίσει από adventures fast-food, με τη γνωστή συνταγή:

-90% του budget στο τεχνικό κομμάτι
-Μια καλή "περίληψη" ιστορίας, που να τη διαβάζει ο κόσμος στα previews και να λέει "wow, καλό ακούγεται αυτό"
-Μερικά puzzles την τελευταία στιγμή, έτσι για να το λέμε adventure... κι όταν στερεύουμε από ιδέες ρίχνουμε και κανένα slider

κι έτοιμο το γλυκό.. Τώρα βέβαια αν η ιστορία δεν αναπτυχθεί ποτέ, αν οι χαρακτήρες έχουν πάχος ριζόχαρτου, αν τα puzzles είναι λιγότερα από όσα λύνεις στο πρώτο κεφάλαιο του Gabriel Knight και αν το παιχνίδι μπορεί να ολοκληρωθεί σε μια ώρα, δεν βαριέσαι... Αρκεί που κοιτάμε τα screenshots και λέμε WOW.

alkis21 wrote: Φίλε Mortal καιρό είχαμε να διαξιφιστούμε... (φιλικά)

Πάντοτε, μια διαφωνία ξυπνά τα αίματα! (Άσε που μας έχει πάρει ο ύπνος όλους τελευταία). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

alkis21 wrote: Μα δεν θυμάμαι να διαμαρτυρήθηκα ποτέ για το κατά πόσο ένα adventure απεικονίζει πιστά τη σχέση μεταξύ ενέργειας μαγνητοκρυσταλλικής ανισοτροπίας και ενέργειας εναλλαγής στα τοιχώματα Bloch... Δεν νομίζω όμως πως το να ζητάς από τον σεναριογράφο να γνωρίζει πως το 1920 δεν υπήρχαν δισκέτες 3.5'' αποτελεί παράλογη απαίτηση. Εγώ δηλαδή που διάβασα από αστρονομία μέχρι τεχνικές κρυπτογράφησης για να μην λέω βλακείες στο προηγούμενο παιχνίδι μου ήμουν κορόιδο; Και τέλος πάντων, θα μπορούσα να συγχωρέσω την πατατιά αυτή αν ο τίτλος δεν έπασχε και σε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία (εκτός βέβαια από τα γραφικά και τον ήχο, που αποτελούν το συγχωροχάρτι της εποχής μας).

Κοίτα πρώτη μου αρχή σε κάθε παιχνίδι που παίζω είναι όταν αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα απλά να κρεμάω στη γκαρνταρόμπα της εισόδου τον όποιο σκεπτικισμό έχω (ούτε ή άλλως αν δεν το έκανα θα έψαχνα να βρω σεναριακές τρύπες στα πάντα (σε κάθε είδος ψυχαγωγίας) και δεν θα χαιρόμουν πραγματικά τίποτα), συνεπώς κάτι τέτοιο σαν λεπτομέρια θα περνούσα απλά απαρατήρητο ή απλά θα το εκλάμβανα ως ένα σεναριακό εργαλείο που θα μου επέτρεπε να σκεφθώ περισσότερο το παιχνίδι του χρόνου και των διαστάσεων (αν κάποιος π.χ. είχε ταξιδέψει στο χρόνο και είχε αφήσει πίσω ένα στοιχείο στο συγκεκριμένο μέρος την συγκεκριμένη στιγμή και λοιπά (είπαμε φαντασία)). Ένας λόγος που δεν παίζω (και απεχθάνομαι) τα αληθοφανή παιχνίδια της εποχής μας είναι το ότι θέλουν τα πάντα αληθοφανή και αναλώνονται στην μια κοινοτοπιά κατόπιν της άλλης.

Τα γραφικά και ο ήχος προσωπικά πάντοτε τα θεωρώ το έδαφος στο οποίο χτίζεται η ιστορία, συνεπώς όπως αντιλαμβάνεσαι είναι αναγκαίο να είναι τέλεια (για κάθε εποχή φυσικά, έτσι). Άρα όσο πιο γόνιμο και όμορφο το έδαφος και το τοπίο τόσο πιο ευχάριστο το αποτέλεσμα. Δες runaway που δίχως τα γραφικά δεν θα απέπνεε την ατμόσφαιρα του, ή δες π.χ. το 7th Guest ή όποιο άλλο παιχνίδι είχε Κορυφαία (επιμένω σε αυτό) γραφικά και ήχο. Και δεν εννοώ τα cutscenes μόνο και απο εκεί παν κι άλλοι. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

alkis21 wrote: Αυτό θεωρώ πως είναι το πρόβλημα των σημερινών adventures (ου μην και adventurers), ότι δηλαδή εντάξει μωρέ, πιάστε τη γενική εικόνα στο περίπου και τις λεπτομέριες τις βρίσκουμε... Έτσι έχουμε γεμίσει από adventures fast-food, με τη γνωστή συνταγή:

-90% του budget στο τεχνικό κομμάτι
-Μια καλή "περίληψη" ιστορίας, που να τη διαβάζει ο κόσμος στα previews και να λέει "wow, καλό ακούγεται αυτό"
-Μερικά puzzles την τελευταία στιγμή, έτσι για να το λέμε adventure... κι όταν στερεύουμε από ιδέες ρίχνουμε και κανένα slider

κι έτοιμο το γλυκό.. Τώρα βέβαια αν η ιστορία δεν αναπτυχθεί ποτέ, αν οι χαρακτήρες έχουν πάχος ριζόχαρτου, αν τα puzzles είναι λιγότερα από όσα λύνεις στο πρώτο κεφάλαιο του Gabriel Knight και αν το παιχνίδι μπορεί να ολοκληρωθεί σε μια ώρα, δεν βαριέσαι... Αρκεί που κοιτάμε τα screenshots και λέμε WOW.

Σε αυτό όντως έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά πέραν του πρώτου (που για πολλούς από όσους ενδιαφερόμαστε για καλογραμμένα παιχνίδια που δεν θα μας σπάζουν τα νεύρα με crash και δεν θα θυμίζουν πρόγραμμα δυο αιώνων) το τεχνικό κομμάτι είναι 1000/100 του παιχνιδιού γιατί εκεί χτίζεται ο κόσμος του (δεν θα χρησιμοποιήσω ξύλα και προσάναμα τη στιγμή που έχω αναπτήρα)).

Ωστόσο οι χαρακτήρες όπως πρέπει να έχουμε αναφερθεί ξανά σε αυτό πρέπει να ανήκουν σε ιστορία που να απευθύνεται σε κάποιες συγκεκριμένες ηλικίες, άρα όταν βγάζεις κάτι για 3 ως 103 τι περιμένεις? Για τους χαρακτήρες προσωπικά αφού δεν θα τους βρω στα adventures ή γενικότερα στα παιχνίδια τους ψάχνω σε καλές σειρές, ταινίες, και μερικά βιβλία και έχω ησυχάσει.
Και αφού ξέρεις πως ελάχιστος κόσμος ασχολείται/ούμαστε πραγματικά με το παιχνίδι (το οποίο είναι μια νέα μορφή τέχνης), πως είναι δυνατόν να προσφέρεις κάτι έξυπνο σε ανθρώπους που θεωρούν το παιχνίδι κάτι χαζό για παιδιά?

Και όσο για τους γρίφους είναι άλλο να θέλεις να παίξεις puzzles και άλλο να ακολουθήσεις μια ιστορία (το adventure ήταν και θα έπρεπε να παραμείνει ως είδος παιχνιδιού όπου η ιστορία έχει το πάνω χέρι (Loom (έξυπνος τρόπος ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα (ωστόσο δεν ξέρω αν θα 'παιζα κάτι τέτοιο τώρα πια)) Indiana Jones? The Dig (απλό αλλά καλό), Myst (παρά το είναι "παλούκι" σε μερικά σημεία), Morpheus, και πολλά άλλα). Κανένα από αυτά δεν ήταν ο γρίφος του γρίφου αλλά έχτιζαν μια ιστορία που σε τραβούσε μέσα της (τότε τουλάχιστον για μένα). Ενώ σήμερα λέμε adventure και έχουμε ένα γρίφο σε κάθε πόρτα και παράθυρο (δε πάω να παίξω ένα doom σε nightmare καλύτερα! Περισσότερες πιθανότητες έχω να διασκεδάσω), και έχουμε κάνει τα adventures incredible machines. Για να ανοίξω ένα σεντούκι δεν θα πρέπει να συλλάβω την θεωρία των παντών! Το θέμα είναι να θέλεις να το λύσεις για να συνεχίσεις την ιστορία και όχι να το κάνεις σαν αγκαρία (σε πολλά παιχνίδια κυριολεκτικά αγκαρία το ένοιωθα), άρα πάσχουμε πρώτα από έξυπνους σεναριογράφους και μετά από όλα τα άλλα.

Όπως πάντοτε υποκειμενικότατος. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->