Amerzone

Αχ αχ αχ... καλά μου το πήγαινες αλλά στην τελευταία παράγραφο με κατακρεούργησες. Εδώ είναι που διαφωνούμε κάθετα. Incredible Machine (εμένα μ'άρεσε πάντως, πού το θυμήθηκες) τα σημερινά adventures; Μάλλον παιχνίδια προσχολικής ηλικίας μου θυμίζουν ως προς τους γρίφους (εννοείται πως υπάρχουν εξαιρέσεις)... Ναι, η ιστορία είναι πάρα πολύ σημαντική, δεν νομίζω ότι θα βρεις κανέναν να διαφωνεί σ'αυτό. Αλλά οι γρίφοι είναι εξίσου σημαντικοί για μένα, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα/δέσιμο με την ιστορία. Πού τα είδες σήμερα αυτά τα παιχνίδια που έχουν ένα γρίφο σε κάθε πόρτα και παράθυρο; Μάλλον σε δεκαετία του 80 αναφέρεσαι.

Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη, δεν ζητάω από κανέναν να την ασπαστεί με το ζόρι αλλά ίσως δεν είναι τυχαίο που όλοι οι "παλιοί" συμφωνούν: Όπως ένα μπούμερανγκ στο οποίο δεν δουλεύει η επιστροφή ονομάζεται απλά κούτσουρο, έτσι κι ένα adventure στο οποίο δεν δουλεύουν οι γρίφοι ονομάζεται απλά ταινία.

Χμ...να σου πω την αλήθεια τέτοια παιχνίδια που έφερναν στο μυαλό πάντα manic miner και jet set willy αλλά ποτέ adventure. Τα σημερινά adventures??? Που τα βρήκες, πλέον παίζω ένα παιχνίδι που λέγεται adventure κάθε δυο χρόνια και ευτυχώς που έχω τα RPG και κάποια strategy για να χαίρομαι το παιχνίδι όπως το θέλω (δηλαδή παιχνίδι και τίποτα άλλο). Αφού σου αρέσουν οι γρίφοι τότε θα πρέπει να βρήκες την χαρά σου στα παιχνίδια της Kheops, αλλά από εκεί και μετά δεν ξέρω τι εννοεί γρίφους ο καθένας, και εκεί είναι καθαρό προσωπικό ζήτημα. Άλλος λέει για τεστ IQ, άλλος μιλάει για slider και λοιπά βαρετά που σπάνε νεύρα και χαραμίζουν χρόνο, άλλος μιλάει για γρίφους συσχετισμού, άλλος μιλάει για χρήση αντικειμένων σε αντικείμενα και διάλογο για την λήψη στοιχείων άλλοι πάλι θέλουν action κομμάτια. Χμ...για ψάξε τo καινούργιο Atlantis (το Legacy κάτι (πλέον το ξέχασα)) με είχε σπάσει με την ιδέα του για γρίφους, βρες αυτό που δεν φαίνεται, πήγαινε το εκεί που δεν μπορείς να μπείς αν δεν βρείς την ακριβή διεύθυνση pixel της μνήμης, και όταν ανακαλύψεις πως τα συνδιάσεις τότε ίσως να σου κάνω την χάρη να προχωρήσεις. Αυτό στα μάτια μου δεν είναι παιχνίδι και ποτέ δεν ήταν. Ή το σπαστικό Ungly μπλα μπλα, που έχεις το χωροφύλακα να σε πετάει διαρκώς έξω από την πόλη. Όχι αυτά δεν είναι παιχνίδια ψυχαγωγίας αλλά απώλειας χρόνου.

Όσο για την άποψη λογικά το θέτεις, αλλά φτάνεις και εσύ στο ατόπημα που κάνουμε όλοι μας "παλιοί" και νέοι. <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> Δεν υπάρχουν παλιοί και νέοι στα παιχνίδια (μόνο για να αστειευόμαστε και να σατυρίζουμε καταστάσεις), απλά τα παιχνίδια άπευθύνονται σε όποιους απευθύνονται και φυσικά που μπορούν να τους αγγίξουν με τον τρόπο που το επιθυμούν και όχι με την επιβολή. Και όσο για το μπούμερανγκ εγώ θα το έβλεπα ως άποψη φαύλου κύκλου, όπου πάντα κάποιοι θα πρέπει να κομματιάζουν τους κύκλους για να γίνει ένα βήμα μπροστά (έστω και προς το χειρότερο για μερικούς από μας). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Μπούμπερανγκ που δεν δουλεύει??? Σε ποιόν πλανήτη το χρησιμοποίησες, βαρύτητα, ταχύτητα αέρα, πόση δύναμη έβαλες? <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Να σου εξηγήσω λοιπόν τι εννοώ puzzles. Όταν μιλάω για γρίφους, εννοώ κυρίως (ει δυνατόν και αποκλειστικά) inventory-based γρίφους. Το αρχέγονο "πού είναι το κλειδί να ανοίξω τον πόρτα". Αν τώρα το κλειδί είναι ανεβασμένο σε ένα πολυέλαιο και για να το πάρω πρέπει να βρω μια κενή κασσέτα ώστε να ηχογραφήσω έναν ήχο υψηλής συχνότητας ώστε όταν τον αναπαράγω για να σπάσει ο πολυέλαιος και να πέσει το κλειδί στο πάτωμα (από ποιο παιχνίδι είναι αυτό; Για να δω χέρια...), ακόμα καλύτερα! Αν θες και μια καλύτερη εικόνα για το ποια παιχνίδια μου αρέσουν, ρίξε μια ματιά στο Top 50 μου.

Χμ...σε αυτό (υπό όρους πάντοτε <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) δεν διαφωνώ. Κάτι μου θυμίζεις τώρα και μάλλον είναι είτε από το Maniac Mansion (ποτέ δε μου άρεσαν τα αδιέξοδα και οι θάνατοι στα παιχνίδια), είτε κανά Larry, τα υπόλοιπα είχαν πιο παράλογους γρίφους. <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Σκέψου αφήγηση ιστορίας που να σε κάνει να μην θέλεις να τελειώσει ποτέ (κυριολεκτικά) και μόλις δυστυχώς τελειώσει έχεις τον χαρακτήρα σου (3ου προσώπου) ή τα μάτια σου (1ου προσώπου) και ένα σκηνικό/τοπίο κατάδικο σου να εξερευνήσεις, αλλά σχεδιασμό κατά τρόπο που αν θέλεις να το παίξεις αργά να μπορείς κι αν θέλεις να το "ξεπετάξεις" και να πας στο επόμενο (demo mode) πάλι να μπορείς. Κάτοπιν εντοπίζοντας σημεία κλειδιά στην πόλη/νησί/πλοίο/διαστημόπλοιο που είσαι να αρχίσεις να ανακαλύπτεις σιγά σιγά τι οδήγησε εσένα είτε την κατάσταση εκεί που είναι τώρα. Το φανταστικό (όσο και extreme να είναι) απαιτεί προαπαίτηση δίχως δεύτερη κουβέντα. Ο γρίφος δεν θα πρέπει να σε κάνει να διασχίσεις κάθε τοποθεσία μόνο και μόνο για να δεις τα ωραία γραφικά και να ακούσεις τους καλούς ήχους, αλλά να έχει έναν σκοπό και μια ροή (όχι δεν θα ροβολήσω 100μίλια να βρω τον παροιμιώδη παππού που θέλει ένα μήλο (και για το οποίο θα περάσω τον μισό πλανήτη για να βρω (αυτά μόνο στα πολύ παλιά παραμύθια))), που να δίνει μια ώθηση (όχι να σε κλωτσάει δια της βίας ο developer να προχωρήσεις για να μην παρατηρήσεις ατέλειες στα σκηνικά του ή την έλλειψη φαντασίας και χρημάτων για καλά textures. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αν έχεις παίξει Wizards &amp; Warriors, Wizardry 8, Lands Of Lore, Stonekeep αυτά δίχως τις μάχες αλλά με λίγη αγωνία θα ήταν υπέροχοι κόσμοι για την εξέλιξη μιας ιστορίας. Το μόνο που πλησίασε πολύ στα δεδομένα που θέτω ήταν το the dig, λίγο τα myst (ποτέ δεν μου άρεσε η αποκρυπτογράφηση για επάγγελμα), και άλλα που έχω αναφέρει αλλά μόνο είτε ως γυμνές ιστορίες είτε σαν γενικότερα προσπάθειες αφήγησης μιας ιστορίας με διαφορετικό τρόπο.

Επειδή απλά δεν θυμάμαι πλέον σε πολλά storyline αλλά όλο και κάτι ξεπηδά ξεκάρφωτα πριν χαθεί τη λήθη θα χρησιμοποιήσω την λίστα "καλό" που έχω στο μυαλό μου δίχως να θέλω πραγματικά να εξηγήσω (επί του παρόντος) γιατί το θεωρώ καλό πέραν του ότι το έπαιξα. Και επίσης η λίστα μου για να 'ναι καθαρή από κολλήματα παράγεται μόνο από μνήμης αυτή τη στιγμή (με την όποια διάθεση έχω). Λογικό πιστεύω και πιο ξεκάθαρο.

Loom (από τα παλιότερα)
The Dig
Monkey Island 1,2
Broken Sword 1,2
Sanitarium
Morpheus
Gabriel Knight 2 - The Beast Within
Runaway 1, 2
Moment Of Silence
The Longest Journey
Phantasmagoria I
King's Quest 5
Hero's Quest IV (ή Quest for Glory)
Riven
Myst III - Exile
Syberia 1,2 (είχε αγγαρία σε μερικά σημεία αλλά δίχως το 1 δεν νοήται το άλλο, μιας και είναι 1 παιχνίδι)
Reah
Riddle Of The Sphinx
Shivers I
Lightouse (ακόμη και τώρα θυμάμαι το καταραμένο χρηματοκιβώτιο)
Atlantis 2,3
Amerzone - The Explorer's Legacy
Larry 1, 6 (στο καράβι αν θυμάμαι καλά)
Faust
The Blackstone Chronicles (ή κάπως έτσι John Saul ?)
[Μυαλό!] 7th Guest!

Έχω κι άλλα απλά όποιο παιχνίδι με εκνεύριζε αρκετά (είτε από κακό interface, είτε από κακό προγραμματισμό, είτε από υλοποίηση που δεν μου ερχόταν φυσική και ρευστή) απλά απεγκατάσταση και το κουτί στο ράφι.

Δεν μπορώ να λειτουργήσω με την θεωρία της αρίθμησης γιατί απλά όσο κυλά η ζωή αναθεωρείς τα ενδιαφέροντα σου συνεπώς το πρώτο της προηγούμενης μέρα μπορεί να μην υπάρχει στη λίστα την επόμενη. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αν θέλεις για την τρέχουσα περίοδο τα πρώτα μου φύγαμε σε άλλα είδη (πρόσεξε όχι είδος!)

Δεν βρίσκω τίποτα στο post σου με το οποίο να διαφωνώ.

Για τη λίστα υπάρχουν βέβαια ενστάσεις αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό, ποτέ δύο λίστες 'Best Of' δεν μπορούν να είναι ταυτόσημες. Πάντως έχεις παραθέσει αρκετούς καλούς τίτλους, κυρίως στο πρώτο μισό της λίστας σου. To Leisure Suit Larry που εκτυλίσσεται σε καράβι είναι το 7.

Thanks, το 'χα ξεχάσει εντελώς, μόνο την φάση με το κρεβάτι στην αρχή θυμάμαι και κάτι κουταμάρες που έψαχνες για dildos και λοιπά easter eggs. Όσο για τα best of είναι δεδομένο και για αυτό πλέον (εδώ και κάποιο διάστημα απλά καταχωρώ (όποτε το θυμηθώ ότι αγοράζω) και μόνο μετά από καιρό βαθμολογώ για να αμβλύνω/απομονώσω τον ενθουσιασμό του "τώρα το τελείωσα κι ήταν υπέροχο" από το οποίο πάσχουμε σχεδόν όλοι μας. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) Είναι καλός ο ενθουασιασμός μόνο για τις πωλήσεις και για τίποτα άλλο. [Μάλιστα για να καταλάβεις την αποστασιοποίηση του ενθουσιασμού δες το review για το 7th Guest που είχα γράψει κάποτε, σκέψου πως το παιχνίδι το είχα παίξει πριν από πολλά πολλά χρόνια και όμως στο μυαλό μου έμεινε σαν κάτι μοναδικό και με περισσότερες μνήμες τόσο για το στήσιμο του όσο και για κομμάτια του.]

@Mortal
Συμφωνω σχετικα με το ρεαλισμο... αναχρονισμοι και λαθη ομως δικαιολογουνται μονο σε σκηνικα εναλλακτικες ιστοριες, πραγματικοτητες, Steampunk και τετοια... το Αμερζον δεν διαφημιστηκε ως κατι τετοιο, υποτιθεται οιτι λαμβανει χωρα στον 'πραγματικο' κοσμο... μπορει να βλεπεις μια 80χρονη 3.5'' δισκέτα και να το θεωρεις κατι αποκοσμο και εξωτικο, αλλα θα μπορουσαν να τη κανουν να μη μοιαζει τοσο πολυ με πραγματικη δισκετα που κυκλοφορησε μονο 25 χρονια πριν

Χμ, δεν ξέρω, πάντα το παιχνίδι το θεωρώ ως κάτι φανταστικό (με τους γνωστούς όρους) άρα όταν έχουμε το κληροδότημα/κληρονομιά του εξερευνητή, τότε αμέσως πάει στο φανταστικό. Και όταν θέλεις να παρουσιάσεις εξαφανισμένα είδη πέρα από τα δέκα γνωστά (να τα θυμόμουν κιόλας), τότε μάλλον σε παράλληλο κόσμο αναφέρεσαι. Μπορεί να μοιάζει ο ίδιος αλλά ευτυχώς δεν είναι, γιατί αλλιώς δεν θα συνεχιζόταν το σενάριο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Δεν ξέρω αν το έθεσα σαφώς, πραγματικότητα ένα πράγμα, παιχνίδι φανταστικό άλλος κόσμος. Πραγματικός κόσμος δεδομένα, φανταστικός κόσμος (το λέει και η λέξη φαντασία) Σκηνικά μπορεί να είναι και τα ίδια, αλλά μπορεί να διαφέρουν όσο η μερα με την νύχτα. Κάπως έτσι λοιπόν το βλέπω το ζήτημα, και έτσι συζητάω κατόπιν. Θα ήταν άτοπο πιστεύω και σφάλμα να κρίνουμε ένα παιχνίδι βάση πραγματικότητας (κανένα δεν θα τα έβγαζε πέρα και φυσικά για διαφορετικούς για τον καθένα μας λόγους).

Και για την δισκέτα, τι να πω τώρα για το μεταμοντέρνο τηλέφωνο (πως αλλιώς λέμε την κατάσταση που μαζί με το σύγχρονο ανακατεύουμε το παλιομοδίτικο (πέρα από κιτς)) στο matrix ή στα έργα του Bilal ή και σε πολλά άλλα θέματα? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Απλά αυτό ήρθε στο γραφίστα αυτό έφτιαξε.

retrofuturism