Casual Adventurer;

@Ellesar

Σωστός!!

Σωστό σε βρίσκω. +1 και από εμένα.

Άλλοι κρίνουν ένα adventure όταν είναι εύκολο. Άλλοι το κρίνουν όταν είναι δύσκολο. Δεν βρίσκω κάτι το εξαιρετικά περίεργο. Είναι αλήθεια ότι η αυστηρότητα είναι ίσως λίγο πιο έντονη σε ένα adventure από ένα action παιχνίδι αλλά και αυτό έχει μια λογική εξήγηση. Οι adventurers είναι συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας που σημαίνει περισσότερες υποχρεώσεις οπότε η αναζήτηση εύκολων adventures είναι μία καλή λύση (βεβαίως αυτό λειτουργεί και αντίστροφα, αφού μεγαλύτερη ηλικία σημαίνει περισσότερη εμπειρία και άρα αναζήτηση πιο δύσκολων παιχνιδιών – συμπέρασμα: χάνονται οι τίτλοι μέσης δυσκολίας). Αντίθετα σε ένα παίκτη fps 14-16 ετών (το τι γίνεται στους servers του tf2 δεν περιγράφεται - κάποιος με όχι μεγάλη action εμπειρία θα πεθαίνει κάθε 5 δευτερόλεπτα) δεν μπορείς να του δώσεις ένα action που δεν έχει πρόκληση. Στο θέμα του casual gamer συμβαίνει κάτι ανάλογο. Είναι μεγαλύτερης ηλικίας οπότε αποφεύγουν παιχνίδια deathmatch/χτύπα-σκότωσε-τρέξε-με-100χλμ και προτιμούν κάτι πιο χαλαρό, με μία από τις λίγες επιλογές να είναι τα adventures.

Προσωπικά casual adventurer δεν έχω ακούσει (δεν διαβάζω σχεδόν ποτέ reviews γιατί περισσότερες φορές σε προϊδεάζουν αρνητικά παρά σε κερδίζουν για να παίξεις το παιχνίδι), αλλά τον casual gamer (το ύπο όρους παμφάγο) το λένε όλοι. Τώρα το θέμα είναι αν μιλάμε για παιχνίδια που αναφέρονται σε όλους ή εξειδικευμένα παιχνίδια...

Προσωπικά (όπως έχω επιλέξει να παίζω τα παιχνίδια) τα έχω όλα κατηγοριοποιημένα σαν παιχνίδια που μ' αρέσουν και παιχνίδια που δεν μ' αρέσουν, και για αυτό το λόγο δεν κρίνω ποτέ βαθμούς δυσκολίας (το cheat ή το walktrough ας είναι καλά) αλλά ιστορία που με έπιασε και την ακολούθησα ή ανύπαρκτη ιστορία για να γεμίζει την δράση, τους γρίφους ή το υποτυπώδες strategy ή RPG. Δεν ξέρω τι με καθιστά αυτό ούτε και με νοιάζει να πω την αλήθεια και πολύ αφού όταν βρω παιχνίδι που να μ' αρέσει το χαίρομαι δίχως τις ενοχές του τύπου μα δεν είναι αυτό, μα δεν είναι το άλλο.

Οι κριτικές πάντοτε (με ελάχιστες εξαιρέσεις) είναι συνήθως off by far από την πραγματικότητα ενός τίτλου οπότε ας γράφονται για να βγάζουν το ψωμί τους ή να κάνουν το κομμάτι τους κάποιοι και τίποτα περισσότερο. Όσο για τα όρια τα ηλικιακά απλά έχουν να κάνουν με το πόσο κόλλησε κάποιος σε μικρή ηλικία με ένα είδος, όμως μην ξεχνάμε (ούτε για μια στιγμή) πως οι περισσότεροι από εμάς είμαστε "νομάδες" σε ότι μας αρέσει ή θεωρούμε πως ξεχωρίζει. Το να πας να ψάξεις στα πολυplatformικά sites για κριτική είναι σαν να μπείς σε ένα πολυκατάστημα και να ζητήσεις στοιχεία για τον καινούργιο επεξεργαστή της Intel σχετικά με τις θερμοκρασίες που αναπτύσει κατά την θερινή περίοδο σε μη κλιματιζόμενο χώρο! Έλεος! Οι άνθρωποι απλά τα πουλάνε, δεν τους ρωτάς τέτοια πράγματα και ούτε (σαν λογικός άνθρωπος) περιμένεις και να σου απαντήσουν. Άρα πας σε εξειδικευμένο μέρος όπως π.χ. το συγκεκριμένο στέκι καλή ώρα. Εδώ πλέον τα πράγματα έχουν να κάνουν μεταξύ ατόμων, λίγο-πολύ, ενός κοινού τρόπου σκέψης οπότε έτσι μόνο κρίνονται πιο λογικά και πιο σωστά.

Αν δεν θέλετε να έχετε παράξενες σκέψεις αφήστε το marketing και τα "πολυκαταστήματα" και παίξτε μόνοι σας. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: Προσωπικά casual adventurer δεν έχω ακούσει (δεν διαβάζω σχεδόν ποτέ reviews γιατί περισσότερες φορές σε προϊδεάζουν αρνητικά παρά σε κερδίζουν για να παίξεις το παιχνίδι), αλλά τον casual gamer (το ύπο όρους παμφάγο) το λένε όλοι. Τώρα το θέμα είναι αν μιλάμε για παιχνίδια που αναφέρονται σε όλους ή εξειδικευμένα παιχνίδια...

Είναι παιχνίδια που μπορείς να παίξεις ακόμα και αν έχει 5 λεπτά ελεύθερο χρόνο και παρόλα αυτά να τα τελειώσεις σε εύλογο χρονικό διάστημα. Δηλαδή εύκολα που να μην χρειάζεσαι να θυμάσαι λεπτομέρεις από την τελευταία φορά που έπαιξες πριν από 10 ημέρες. Casual adventurer δεν ξέρω αν υπάρχει (με την έννοια ότι είναι casual gamer που παίζει μόνο adventure) αλλά φαντάζει ιδιαίτερα λογικό ως υποπερίπτωση.

Mortal wrote: Όσο για τα όρια τα ηλικιακά απλά έχουν να κάνουν με το πόσο κόλλησε κάποιος σε μικρή ηλικία με ένα είδος, όμως μην ξεχνάμε (ούτε για μια στιγμή) πως οι περισσότεροι από εμάς είμαστε "νομάδες" σε ότι μας αρέσει ή θεωρούμε πως ξεχωρίζει.

Η ηλικία είναι μία πραγματικότητα που επηρεάζει τα πάντα, μέσα σε αυτά τον ελεύθερο χρόνο και τις προτιμήσεις. Δεν μπορούμε να σβήσουμε αυτή την παράμετρο. Δεν μπορώ να καταλαβάνω την έννοια του νομάδα στους gamers. Προσωπικά μπορεί να διατηρώ κάποια πράγματα αλλά σήμερα παίζω και παιχνίδια που πριν από αρκετά χρόνια δεν θα πλησίαζα καν.

Συμφωνώ με τον Elessar.

Ρε παιδιά τί μανία ειναι αυτή με την κατηγοριοποίηση και τις ταμπέλες????
Αυτό που εχω παρατηρησει εγώ είναι πως καποια παιχνίδια ειναι αντικειμενικά πολύ καλά, ανεξάρτητα με την παλαιότητα, ηλικιες, δυσκολία κλπ.
Το θέμα μάλλον ξεκινάει εκει που ξεκινάει το μέτριο, και ως γνωστο οι αποχρώσεις του γκρί είναι σχετικές και εκει τιθεται θέμα γουστου, στιγμής, νοσταλγίας και σε καποιον αρεσει σε αλλον οχι κλπ κλπ κλπ

Πάντως σχετικά με τον όρο casual adventurer, χμμ πιστεύω πως τα adventure δεν ειναι το ειδος του "παιζω για να περνάει η ώρα" χωρις να βαλω εστω και λιγο το μυαλό να δουλέψει. Οσοι θελουν απλά να παταν πλήκτρα σιγουρα δεν ειναι φαν του ειδους και το ευκολότερο adventure θα τους φανει δύσκολο. Συνεπώς??

odnorf wrote: Είναι παιχνίδια που μπορείς να παίξεις ακόμα και αν έχει 5 λεπτά ελεύθερο χρόνο και παρόλα αυτά να τα τελειώσεις σε εύλογο χρονικό διάστημα. Δηλαδή εύκολα που να μην χρειάζεσαι να θυμάσαι λεπτομέρεις από την τελευταία φορά που έπαιξες πριν από 10 ημέρες. Casual adventurer δεν ξέρω αν υπάρχει (με την έννοια ότι είναι casual gamer που παίζει μόνο adventure) αλλά φαντάζει ιδιαίτερα λογικό ως υποπερίπτωση.

Αναφέρεσαι (όπως κι εγώ δηλαδή) στους κατοσταρικοφάγους ή ευρωφάγους πλέον! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και σε παιχνίδια "free" σαν κι αυτά που μάζεψα για το site ενός φίλου εδώ . Ωστόσο παίζοντας τα απλά σκοτώνεις χρόνο και τίποτα περισσότερο (όπως και ο προγραμματιστής που τα γράφει μαθαίνει τεχνικές για κάτι περισσότερο απαιτητικό από προγραμματιστικής απόψεως). Όντως το casual adventurer μου κάνει κάπως όπως σκεφτόμουν κάποτε τον όρο casual reader (εκείνος που θα διαβάσει μια φορά στα 100 χρόνια ένα βιβλίο και κατόπιν θα το παίξει διανοούμενος! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->).

Το adventure (όταν σου αρέσει φυσικά) δεν είναι λύσε ένα γρίφο κι άντε γεια αλλά ακολούθησε ολόκληρη την ιστορία στο μυαλό σου και λύσε τους γρίφους για να δεις το τέλος. Άρα ουδέποτε είχε το casual στοιχείο και αποτελούσε full-time απασχόληση (πριν φωνάξετε όλοι σας να πω ότι μιλάω μόνο για μένα και για την σχέση με ελάχιστους τίτλους παιχνιδιών τα τελευταία χρόνια). Τα περιοδικά ή τα sites που μπορεί να χρησιμοποιήσουν τον όρο που ανέφερε ο Elessar απλά έχουν χάσει τον δρόμο τους και πιθανόν σε λίγο και το κοινό τους.

[Φυσικά και αυτά έχουν χρόνο ζωής στην μνήμη μας και το καταλαβαίνω όσο περνάνε τα χρόνια, στο ό,τι σβήνουν μεγάλα κομμάτια από το χθες για να χωρέσει ένα μέρος του σήμερα.]

odnorf wrote: Η ηλικία είναι μία πραγματικότητα που επηρεάζει τα πάντα, μέσα σε αυτά τον ελεύθερο χρόνο και τις προτιμήσεις. Δεν μπορούμε να σβήσουμε αυτή την παράμετρο. Δεν μπορώ να καταλαβάνω την έννοια του νομάδα στους gamers. Προσωπικά μπορεί να διατηρώ κάποια πράγματα αλλά σήμερα παίζω και παιχνίδια που πριν από αρκετά χρόνια δεν θα πλησίαζα καν.

"Νομάδας", όπως τον έχω στο μυαλό μου τον όρο, είναι εκείνος που θα παίξει με την ίδια ευχαρίστηση ότι προσελκύσει το ενδιαφέρον και δεν θα μείνει σε ένα μέρος/είδος για να λέει πως παίζει μόνο αυτό. Θα παίξει εξίσου άνετα το κορυφαίο adventure, θα περάσει ευχάριστες ώρες δολοφονώντας ανεγκέφαλα σε ένα action (ή και με στρατηγική), θα στήσει αναρίθμητες πόλεις, στρατούς και γενικότερα θα διαχειρισθεί πόρους και δυναμικό για πάμπολες ώρες, αλλά θα κάνει και τα θελήματα του τάδε και του δείνα άρχοντα στο RPG που θέλει 100 και ώρες για να δεις ένα από τα τέλη του. Αυτός είναι ο νομάδας λοιπόν, με απλά λόγια. Και ο οποίος θα προσβληθεί βαρύτατα αν του πεις πως ανήκει σε μια από τις προαναφερθείσες κατηγορίες παιχνιδιού! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χμ... κι αναφερόμαστε στην Ελλάδα που η πρώτη της μεγάλη βιομηχανία είναι οι καφετέρειες??? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Casual gamer κατ' εμέ είναι όποιος έχει λιγότερο υπομονή για να ασχοληθεί ενεργά με κάτι στον υπολογιστή και Σκοτώνει τον χρόνο με κάτι.

Τα παιχνίδια πλέον είναι αυτοτελή ψυχαγωγικά προϊόντα (αυτά που χτίζονται από μονάδες και όχι σαν εκπαιδευτικές ασκήσεις για κάποιον που μαθαίνει προγραμματισμό) που θέλουν χρόνο (είναι αυτονόητο πιστεύω) και δεν είναι pacmanάκια να τρως φαντασματάκια. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Οι λύσεις πάντα υπήρχαν (από τον καιρό των BBSes) και θα υπάρχουν όσο αυτοί που τις δημιουργούν ξέρουν πως έχουν την εσωτερική οργάνωση της πληροφορίας αλλά και την άνεση του χρόνου να βοηθήσουν και αυτούς που ναι μεν τους αρέσει να παίξουν τον τίτλο που τελείωσαν, αλλά που δεν έχουν όλοι την υπομονή που είχαν οι ίδιοι, οπότε συνεισφέρουν κατά έναν τρόπο δημιουργικά στην διατήρηση και αλληλοβοήθεια της κοινότητας των gamers.

Θα "φτύσεις αίμα" μόνο αν κάτι σε προσελκύσει και αυτό πάλι πάει ανάλογα με τα γούστα, αλλά όπως έχω καταλάβει ο πολύς κόσμος πάει για μια γρήγορη στα ραλλοπαίχνιδα, μπαίνει και κάνει μερικά kills σε κάποιο action χωρίς να ξέρει ότι εκεί υπάρχει μια ολόκληρη κοινότητα (με τα καλά και με τα άσχημα της) ή κανά sims επειδή δεν αρκείται να χαρεί την δική του ζωή και χαίρεται μια εικονική. Τα παιχνίδια που θέλουν χρόνο θα παιχτούν μόνο από ανθρώπους που αγαπάνε το παιχνίδι και που όταν έχουν ελεύθερο χρόνο θα βάλουν άλλα πράγματα πίσω και θα χαρούν το παιχνίδι (όχι δεν υπάρχουν και πολλοί), και που φυσικά η δουλεία () τους δεν τους έχει αλυσοδεμένους όλο το 24ωρο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Και δεν υπάρχει ελιτ και λοιπά ρε 'συ! Απλά άνθρωποι που αγαπάνε ένα είδος διασκέδασης και που το υπερασπίζονται (σαν ιδέα) πιο δυναμικά (όπως και γίνεται συνήθως για πολλά). Και επίσης για να παίξω (να βγάλω το ψωμί μου δηλαδή σαν γνωστός δικηγόρος κάποιου με τρίαινα, ουρά κι οπλές <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) ένα παιχνίδι πρέπει να το αγοράσω, άρα πρέπει να έχω κάνει μια προεργασία και να γνωρίζω τι αγοράζω. Το παιχνίδι δεν είναι σαν τα απορυπαντικά στο super-market ή σαν τα arlekin και τις φυλλάδες στα ψιλικατζίδικα. Σαν προϊόν μας αγοράζει και δεν το αγοράζουμε. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Casual adventurer μου θυμίζει κάτι σαν casual ντύσιμο. Βρε δεν βαριέστε ο υποψιασμένος και τέλειος adventuras δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, πιστέψτε με. Οπότε προς τι οι αναλύσεις. Εαν είσαι παθιασμένος είσαι, εαν είσαι dedicate είσαι τέλειος, και στο κάτω-κάτω όποιος δεν κάνει κέφι να μην τα παίζει. Εγώ εκεί την καταβρίσκω κλεισμένη σε λαβύρινθους (που τους αναθεματίζω φυσικά) αλλά την καταβρίσκω. Τους κόσμους που εγώ ζώ ας έρθει κάποιος άλλους να τους ζήσει μαζί μου. Εγώ περνάω τέλεια, και λυπάμαι που μερικοί νομίζουν ότι ζούμε στην μιζέρια. Εγώ παρόλο που τα νεύρα μου δεν είναι πολύ καλά τελευταία με τα παιγνίδια που παίζω, βρε εγώ εκεί. Δεν κάνω κέφι κανείς να αμφισβητεί την τελειότητα τν παιγνιδιών μου. Ουφ, τα είπα και ξαλάφρωσα :shock: