3 Cards to Midnight Impressions

Όπως , φαντάζομαι , και πολλοί άλλοι από εσάς , έτσι κι εγώ περίμενα με ενθουσιασμό το "3 Cards To Midnight". Μόλις όμως διάβασα το review του Elessar απογοητεύτηκα , αφού περίμενα ένα "κανονικό" adventure και όχι ένα ημι-casual game βασισμένο στη λογική των hidden objects , ανεξάρτητα από το πόσο προσεγμένο είναι. Το χειρότερο είναι ότι ο αγαπημένος μας πρωταγωνιστής της σειράς Tex Murphy , τουλάχιστον απ'ό,τι κατάλαβα διαβάζοντας το review , δεν εμφανίζεται πουθενά μέσα στο παιχνίδι. Θα μπορούσα να το παίξω μόνον και μόνον για να τον ξαναδώ και να γελάσω με τις ατάκες του , αλλά δίχως αυτόν δεν βρίσκω κανέναν λόγο για να ασχοληθώ με το "3 Cards To Midnight".

Όποιος βέβαια θέλει , ας το παίξει , αλλά ας διαβάσει πρώτα το review έτσι ώστε να ξέρει τι ακριβώς αγοράζει. Προσωπικά , μιας και είναι Κυριακή και έχω χρόνο στη διάθεσή μου , θα ξαναπαίξω απόψε για 1-2 ωρίτσες το Pandora Directive. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεχάσω την απογοήτευσή μου από έναν τίτλο που πιστεύω ότι διέψευσε τις προσδοκίες ολόκληρης της adventure κοινότητας , αποτελώντας σκιά της θρυλικής σειράς.

Δεν νομίζω οτι το συγεκριμένο παιχνίδι διαψεύδει καμία προσδοκία ούτε βρίσκεται στη σκιά των Tex Murphy. Ήταν από την αρχή σαφές πως το παιχνίδι αναμείγνυε στοιχεία από "casual games" και puzzles, δεν ήταν ένα κλασικό point and click adventure και δεν θα είχε καμιά σχέση με τον Tex Murphy. Παρολαυτά υπάρχει ένας ντετέκτιβ στο παιχνίδι που τον υποδύεται ο Chris Jones και θυμίζει σε πολλά σημεία τον Tex... Το παιχνίδι είναι πραγματικά άψογο και διαθέτει ένα πληρέστατακαι εξαιρετικά δυνατό σενάριο αναμφίβολα από τα καλύτερα που έχουμε συναντήσει σε παιχνίδι. Οι γρίφοι που υπάρχουν στο τέλος κάθε ενότητας (τα puzzles και όχι οι συνδυασμοί λέξεων) είναι καλοσχεδιασμένοι, δύσκολοι αλλά όχι ανέφικτοι και κυρίως απόλυτα ενταγμένοι στη δράση. Παίζεις έναν puzzle γρίφο και νομίζεις πως αποτελεί φυσική συνέχεια του story και όχι ένα επιπρόσθετο στοιχείο που απλα ενσωματώθηκε στο παιχνίδι.

Το 3 Cards to Midnight για μένα επιβεβαίωσε τον μύθο των δημιουργών του, φανερώνοντας για άλλη μια φορά το ταλέντο τους στην αφήγηση ιστοριών και στον σχεδιασμό προτότυπων παιχνιδιών. Δεν είναι Tex, κουβαλάει όμως όλα εκείνα τα στοιχεία που είχαν τα adventure αυτά και τα δίνει στον παίκτη μέσα από ένα gameplay που φλερτάρει περισσότερο με τα casual και λιγότερο ίσως με τα 'καθαρόαιμα' adventures. Εξάλλου μην ξεχνάτε πως η σειρά αυτή κυκλοφορεί με απώτερο στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τη δημιουργία της συνέχεια των περιπετειών του Tex Murphy. Πάντως είναι αριστούργημα και δεν πρέπει να το χάσει κανείς.

Κατέβασα το παιχνίδι χθες και αφού ξεπέρασα το αρχικό shock με τα keywords, άρχισα να βυθίζομαι στο σενάριο και την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν έτσι το gameplay του, αλλά μου αρέσει τελικά σαν ιδέα. Εξάλλου υπάρχουν και οι γρίφοι / Puzzles που πάντα μου άρεσαν στα παιχνίδια του Tex, σε αντίθεση με αυτούς σε πολλά άλλα adventures. Ίσως γιατί ήταν πιο casual <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Δεν πρόλαβα να παίξω πολύ (μόνο την πρώτη κάρτα - όχι κεφάλαιο- τελείωσα) αλλά ανυπομωνώ να συνεχίσω σαν τρελός! Σε μια περίοδο που δεν κάθομαι με τίποτα να παίξω games στο PC, μου ήρθε κουτί. Όλα τα λεφτά μόλις άκουσα για πρωτη φορά στο παιχνίδι την φωνή του Chris Jones!! Συγκίνηση!

Εύχομαι το μυστικό Project Fedora της εταιρείας να γίνει σύντομα πραγματικότητα. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι από ακόμα ένα Tex Murhpy??

Παιδιά , εκπλήσσομαι θετικά από τα πολυάριθμα posts σας. Νόμιζα ότι και εσείς θα είχατε απογοητευθεί από το 3 Cards To Midnight , αλλά τελικά διαπιστώνω ότι έκανα λάθος και η προσωπική μου άποψη δεν εκφράζει και εσάς. Τώρα που το ξανασκέφτομαι , όσο περίεργο και αν σας φανεί , χαίρομαι που αποδείχτηκε ότι τελικά έσφαλα στην εκτίμησή μου και ότι -αντίθετα απ'ό,τι πίστευα- το παιχνίδι βρήκε αρκετούς οπαδούς ανάμεσά σας , διότι η ανταπόκριση του κοινού στο 3 Cards To Midnight ίσως ανοίξει το δρόμο για την αναβίωση της σειράς Tex Murphy , όχι όμως με τη μορφή hidden objects game , αλλά ως "καθαρόαιμου" adventure , στο ίδιο ακριβώς στυλ και με το "παραδοσιακό" gameplay των γνωστών παιχνιδιών που αγαπήσαμε.

Πάντως , η απόφασή μου να μην ασχοληθώ με το παιχνίδι δεν αλλάζει , αφού το gameplay που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε σταυρόλεξα , κρυπτόλεξα , κρυφά αντικείμενα κτλ. μου προκαλεί βαριεστημάρα. Μισή , άντε το πολύ μια ωρίτσα μπορώ να αντέξω , παραπάνω όμως...ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ...χχχρρρρρρρρρρ (=ροχαλητό).....ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ! Εξάλλου, πιστεύω ότι κυκλοφορούν πολύ καλύτερα adventures αυτήν την εποχή (αυτό το Vampyre Story ακόμα να το παίξω!).

Όσο για τα press-releases , τα διαβάζω σπάνια αφού πολύ συχνά οι δημιουργοί των παιχνιδιών άλλα μας υπόσχονται και άλλα παραδίδουν και δεν θέλω να ενθουσιάζομαι πρόωρα ή άσκοπα για τίτλους που ενδέχεται να κυκλοφορήσουν 2-3 χρόνια μετά την ανακοίνωσή τους και όταν (αν) φτάσουν στα χέρια μας να είναι πολύ διαφορετικοί απ'ό,τι μας τους είχαν αρχικά περιγράψει.

Παράθεση από Dream_Specialist:

Μιας και το ανέφερες...δεν μας λες και με ποιο τρόπο θα το κάνεις αυτό;; Συγκεντρώνω μεθόδους τρεξίματος του Pandora. Η μέθοδος με τα λιγότερα βήματα κερδίζει...

Aγαπητή Dream_Specialist ,
Μιας και αναφέρεσαι προσωπικά σε εμένα , σε ερωτώ και εγώ με τη σειρά μου:

Τι σόι retro-gamer (και κυρίως retro-adventur-άς!) θα ήμουν αν δεν είχα μερικές δισκέττες εκκίνησης με το original DOS 6.22 , έτσι ώστε να μπορώ , όποτε θελήσω , να κάνω boot-up τον υπολογιστή μου σε "καθαρό" DOS περιβάλλον;

Με τι πρόσωπο θα κυκλοφορούσα στην κοινωνία αν δεν είχα και μια 3DFX Voodoo 3 PCI μες στα σπλάγχνα του computer μου (πολύ ποιητικό αυτό , τώρα που το ξαναδιαβάζω) για να παίζω παλιά παιχνίδια που εμφανίζουν προβλήματα με την υπερσύγχρονη κάρτα γραφικών μου;

Kαι το κυριότερο , πώς θα έβρισκα το θάρρος να συζητώ σε fora σχετικά με retro-gaming αν δεν είχα έναν παλιό Pentium/133 Μhz (ο..."Παλαίμαχος" όπως αρέσκομαι να τον αποκαλώ) με εγκατεστημένο το DOS 6.2 και τα Windows 95 στον οποίον παίζω όποιο παλιό παιχνίδι αρνείται πεισματικά να τρέξει στον μοντέρνο υπολογιστή μου;

Η μέθοδος που χρησιμοποιώ συνήθως για να παίζω DOS games είναι η χρήση bootdisks. H διαδικασία δημιουργίας τους είναι απλούστατη για κάποιον που ήτανε νιός και γέρασε μπροστά σε οθόνες DOS (η μέθοδος αυτή είναι γνωστή και ως "O Παλιός Γυρνά Στο DOS"!):

Βήμα 1ον: Παίρνω μία αυθεντική δισκέτα εκκίνησης της Microsoft για τα Windows 95 ή 98 (όσοι έχετε την αυθεντική retail έκδοση των Windows 95/98 σίγουρα έχετε τέτοια δισκέττα) και την αντιγράφω. Οι δισκέττες αυτές περιέχουν μία minimal έκδοση του DOS 6.22 , ικανή όμως να boot-άρει έναν σύγχρονο υπολογιστή.

Βήμα 2ον: Tροποποιώ κατάλληλα τα αρχεία config.sys και autoexec.bat ώστε να φορτώνω όλα τα απαραίτητα βοηθητικά προγράμματα που έχω εγκατεστημένα σε κάποια γωνιά του σκληρού μου δίσκου , κυρίως drivers για υποστήριξη mouse και κάρτας ήχου (οι δισκέττες περιλαμβάνουν ήδη πρόγραμμα για υποστήριξη optical drives).

Βήμα 3ον: Bάζω τη δισκέττα στο drive , κάνω reset το PC μου και ιδού...

...όταν ο υπολογιστής μου ξεκινήσει , θα έχω το αυθεντικό DOS 6.22 να τρέχει και έτσι μπορώ να έχω 100% συμβατότητα (από άποψη λειτουργικού συστήματος εννοείται) με όλα τα παλιά , γραμμένα αποκλειστικά για DOS , παιχνίδια. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον συνήθως δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω DOS emulators όπως το DOSBox ή το ScummVM.
Φυσικά , η μέθοδος αυτή δεν εγγυάται και hardware συμβατότητα με τα παλιά παιχνίδια. Είναι δυνατόν ένα παιχνίδι να μη λειτουργεί διότι δεν συνεργάζεται με την κάρτα γραφικών μου , διότι δεν "γουστάρει" διπύρηνους επεξεργαστές ή δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο θα τύχει. Τότε έρχεται η ώρα να χρησιμοποιήσω την Voodoo 3 ή , ως τελική λύση , να βάλω μπρος τον...Παλαίμαχο. Πάντως , με τις δισκέττες εκκίνησης το Pandora Directive παίζει κανονικά στον καινούριο υπολογιστή μου , όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς Tex Murphy , με εξαίρεση το Martian Memorandum που δυστυχώς δεν παίζει με τίποτα (ούτε και σε DosBox τρέχει το ρημάδι , τουλάχιστον στο δικό μου PC!).

Ουσιαστικά λοιπόν , για να παίξω παλιά παιχνίδια το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να βάλω τη δισκέττα εκκίνησης στο floppy drive και να πατήσω το reset. Μήπως κέρδισα το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό σου με θέμα "τα λιγότερα βήματα για να κάνετε το Pandora Directive να τρέξει στον σύγχρονο υπολογιστή σας" ;

Όσο για το review του Pandora Directive , το παιχνίδι είναι πασίγνωστο και λίγο-πολύ όλοι όσοι ασχολούνται με adventures το ξέρουν , επομένως ποιός θα ενδιαφέροταν να το διαβάσει; Αντιθέτως , adventures όπως το Beavis and Butthead in Virtual Stupidity , το Bad Mojo ή το Noctropolis που είναι άγνωστα στο ευρύ (και ιδιαίτερα το ελληνικό) κοινό , πιστεύω ότι έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και τραβούν περισσότερο την προσοχή.


YΓ: Την Κυριακή το βράδυ που έβαλα να παίξω το Pandora Directive , ενώ το παιχνίδι λειτουργούσε κανονικά στο τμήμα της εξερεύνησης του 3D κόσμου , για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι FMV cutscenes έχαναν frames! Πρώτη φορά μου το κάνει αυτό! Μου φαίνεται ότι η Dream_Specialist με γκαντέμιασε!!! <!-- s:o --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_surprised.gif" alt="" title="Surprised" /><!-- s:o -->

@Emmanuel

Που μένεις? Ελπίζω κάπου κοντά μου για να έρχεσαι να μου κάνεις και εμένα όλα αυτά τα παραπάνω.

Καλά με έστειλε κανονικά. Καλέ εσύ είσαι αστέρι? Που είσουνα τόσο καιρό? Εγώ ένα ρημάδι DosBox πάω να τρέξω και χρειάζομαι κάποιες ώρες το βλαμμένο, άσε που τις πολλές φορές τα κάνω σκ..τά

Παράθεση από Giovanna:

@Emmanuel

Που μένεις?

Ανάληψη , κοντά στην εκκλησία

@Emmanuel

Εντάξει κατάλαβα καλά με έκανες να γελάσω πολύ!!

@ Emmanuel

Φίλε Εμμανουήλ, το martian memorandum, σ' εμένα ξεκινά κανονικά σε περιβάλλον DOSBOX. Κάπου στη συνέχεια κολλάει. Έχεις κι εσύ το ίδιο πρόβλημα ή δεν παίζει καθόλου; Γιατί αν σ' εσένα δεν παίζει καθόλου μπορεί σ' εμένα να θέλει απλώς ξανακατέβασμα - λέω τώρα.

Δυστυχώς , φίλε crocark , σ' εμένα δεν παίζει καθόλου , ούτε καν φορτώνει. Η έκδοση που έχω είναι η αυθεντική του 1991 σε δισκέττες των 5 1/4" , τις οποίες αντέγραψα αρχικά σε 3,5" και στη συνέχεια σε CD-R. Δοκίμασα να το κατεβάσω και από το Internet , αλλά και αυτή η έκδοση αρνείται να τρέξει τόσο σε DOSBox , όσο και στον...Παλαίμαχο.

Ουσιαστικά το παιχνίδι δεν το έχω χαρεί ποτέ αφού για τον άλφα ή βήτα λόγο ποτέ δεν βρήκα την ευκαιρία να το παίξω και έμεινε στο ράφι από τότε που το αγόρασα , πριν από 16 χρόνια! Και να σκεφτείτε ότι από πολλούς gamers θεωρείται ως το καλύτερο adventure της Αccess!

Συμφωνώ κι εγώ πως το παιχνίδι είναι ακριβώς αυτό που έλεγαν ότι θα είναι.Το θέμα όμως είναι γιατί να είναι έτσι?
Γιατί αυτοί οι ταλαντούχοι τύποι να χάσουν το χρόνο τους για ένα casual game?Μάλλον έψαχναν το εύκολο κέρδος(που φαντάζομαι, χωρίς να ξέρω, βγαίνει από τέτοιου είδους παιχνίδια-αν κάνω λάθος διορθώστε με).
Και γιατί τέτοιες ιστορίες σαν του συγκεκριμένου να χαραμίζονται έτσι?Και γιατί να είμαι αναγκασμένος να πατάω σε ότι αντικείμενο βλέπω μήπως και υπάρχει κάποια λογική λεκτική αλληλουχία?Και γιατί να κάνω γύρω γύρω τα κυκλάκια μέχρι να δημιουργηθεί η κατάλληλη λέξη χωρίς καμία απολύτως λογική?Και, το κυριότερο, γιατί να τα κάνω όλα αυτά, τα ίδια και τα ίδια, για 7 και κάτι κεφάλαια?
Ειλικρινά δεν άξιζε να ασχοληθώ καν με το παιχνίδι.Έχει ωραία ιστορία αλλά μέχρι εκεί.Ωραίες ιστορίες υπάρχουν και σε βιβλία και σε ταινίες και σε adventures.Δε μου χρειάζεται ένα casual game.Και διαβάζω δεξιά κι αριστερά ότι είναι κράμα adventure-casual. Σίγουρα δεν είναι. Τα σημεία των καιρών όμως είναι αυτά που καθορίζουν τις απόψεις που δημοσιεύονται.
Όπως και να χει, αρκετά με τη χολή που έβγαλα. Κρίμα που χαραμίζονται οι δημιουργοί. Αν και εδώ που τα λέμε τα λεφτά τους θα τα βγάλουν οπότε θα είναι ευχαριστημένοι.
Αυτά, πάω να ξεκινήσω το -υπέρτατο- Under A Killing Moon για να συνέλθω.