Resonance (Wadjet Eye Games)

Τι έγινε, βρε παιδιά, δε βλέπω καθόλου σχόλια. Ακόμα δεν παίξατε το Resonance=το καλύτερο με διαφορά adventure φέτος μέχρι στιγμής;

(Βέβαια δεν έχω δει ακόμα Deponia και Dark Eye - ελπίζω να το συναγωνίζονται επάξια...)

skoros wrote: Γραφικά: 1/5
Τη δουλειά τους την κάνουν αλλά αντικειμενικά είναι μάπα. Δε δέχομαι τη δικαιολογια ότι είναι ρετρό. Ελάχιστα παιχνίδια δικαιούνται να θεωρηθούν φόρος τιμής στην παλιά σχολή. Τα διαμάντια της παλιάς σχολής ήταν σε όλους τους τομείς πρωτοπόρα για την εποχή τους. ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΡΑΦΙΚΑ.
Δέχομαι 100% ότι είναι δουλειά σχεδόν ενός ατόμου και όχι ολόκληρου studio. Δέχομαι ότι τα γραφικά δεν είναι το παν.

Τι γραφικά θα του ταίριαζαν κατά τη γνώμη σου;
Μπορείς να δώσεις παράδειγμα και συγκεκριμένο παιχνίδι.

Εντάξει κι εγώ που του έχω πλέξει διθυράμβους για το Resonance στο mini-review μου δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με τα γραφικά του. Μάπα δε θα τα έλεγα, ίσα ίσα είναι πολύ προσεγμένα (με σύννεφα που κινούνται, ομίχλες και φωτιές εκεί που χρειάζονται, κλπ). Θα τα ήθελα με υψηλότερη ανάλυση, όμως αφού αυτή τη δυνατότητα είχε ο συγκεκριμένος δημιουργός τι να κάνουμε...

Προσωπικά θα τα ήθελα λίγο πιο εμπνευσμένα από καλλιτεχνικής άποψης, αν και αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα στα σχετικά ρεαλιστικά παιχνίδια, όπου δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για τις τρελές ελευθερίες στο art design. Για παράδειγμα, το King's Quest 5 έχει πανέμορφα και ατμοσφαιρικά γραφικά που σήμερα μοιάζουν ρετρό (αν και αιχμή της τεχνολογίας στην εποχή τους) αλλά διατηρούν την ομορφιά τους και την καλλιτεχνική τους δύναμη (σε αντίθεση δυστυχώς με ορισμένους παράλογους και άδικους γρίφους). Ωστόσο το King's Quest 5 κινείται σε ένα fantasy setting, που επιτρέπει στο art design διάφορες γοητευτικές και όμορφες αυθαιρεσίες. Κάτι παρόμοιο θα μπορούσα να πω και για το Sam and Max Hit the Road της Lucasarts και την πανέμορφη πολύχρωμη καρτουνίστικη Αμερική που παρουσιάζει και παρωδεί τόσο ανελέητα και τόσο πετυχημένα. Όμως σε ένα ρεαλιστικό παιχνίδι που εξελίσεται σε μια σύγχρονη πόλη και με την τροχοπέδη των χαμηλής ανάλυσης ρετρό γραφικών, τι μπορεί να κάνει κανείς για να προικίσει το art design με έναν πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα; Παιχνίδια όπως το Resonance και το Gemini Rue λόγω ακριβώς των setting τους δε δικαιούνται να είναι "όμορφα" με την παραδοσιακή έννοια και η επιλογή-ανάγκη των χαμηλών-ρετρό αναλύσεων (που εκ των προτέρων είναι υποχρεωτικά στυλιζαρισμένες) δεν τους επιτρέπει να κερδίσουν το βλέμμα του παίκτη με τη λεπτομερή και ακριβή καταγραφή του κόσμου στον οποίο εξελίσσονται, όπως τα καταφέρνουν με τα υπερσύγχρονα γραφικά τους οι ΑΑΑ τίτλοι άλλων genres που κινούνται σε παρόμοια ρεαλιστικά settings. Για παράδειγμα στα όνειρα της Anna, όπου το παιχνίδι ελευθερώνεται από το φραγμό της ρεαλιστικής απεικόνισης, οι περιορισμένες αλλά ενδιαφέρουσες δυνατότητες των ρετρό γραφικών του Resonance αξιοποιούνται στο έπακρο με εξαιρετικά γοητευτικά και υποβλητικά αποτελέσματα.

Θα μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω από στυλιστικής άποψης με τους δεδομένους περιορισμούς των γραφικών του Resonance; Προσωπικά το θεωρώ πολύ δύσκολο. Ίσως (χωρίς να είμαι και βέβαιος) αν το art design βρισκόταν στα χέρια ενός επαγγελματία ζωγράφου/γραφίστα/comic-artist, το οπτικό αποτέλεσμα να προέκυπτε πιο ενδιαφέρον. Ίσως αν η επιλογή των φωτισμών και των χρωμάτων σε κάθε σκηνή γινόταν όχι μόνο με γνώμονα τη σαφήνεια, την καθαρότητα και τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των περιορισμένων τεχνικών μέσων, αλλά και με στόχο την αναζήτηση μιας πιο ατμοσφαιρικής απεικόνισης, το art design να τραβούσε περισσότερο το βλέμμα. Από την άλλη μια τέτοια προσέγγιση θα απαιτούσε τη χρησιμοποίηση φίλτρων και τον περιορισμό των χρωματικών αποχρώσεων, που σε ένα παιχνίδι χαμηλής ανάλυσης μπορεί να έφερναν τελικά το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα (εικόνες μουντές και συγκεχυμένες, κάθε άλλο παρά ενδιαφέρουσες για το βλέμμα). Οπότε τελικά δεν ξέρω... Εσείς μπορείτε να σκεφτείτε κάποιο παιχνίδι με παλιομοδίτικα γραφικά και μοντέρνο setting που να έχει ενδιαφέρον το art design του; Ας πούμε ο skoros λέει:

skoros wrote: Δεν ξέρω γιατί, αλλά το μυαλό μου πήγε αρχικά σε μια βελτιωμένη έκδοση του Blade Runner.
Βέβαια όσο το σκέφτομαι δε μου κολλάει και τόσο.

Πράγματι κατά τη γνώμη μου γραφικά σαν του Blade Runner θα ταίριαζαν ίσως στο Gemini Rue (το οποίο και μπορεί να αναδείκνυαν έτσι ακόμα περισσότερο), αλλά στο καθαρά μοντέρνο αστικό setting του Resonance δε θα ταίριαζαν καθόλου.

Τελικά νομίζω ότι οπτικά το Resonance θα μπορούσε να έχει περισσότερο ενδιαφέρον αν τα γραφικά απέπνεαν μια ατμόσφαιρα από γυαλί και τσιμέντο (που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις) με ακραίο ίσως μινιμαλισμό στην επιλογή των χρωμάτων. Κάτι τέτοιο όμως για να δουλέψει θα ήθελε υπερσύγχρονη και ρεαλιστική μηχανή γραφικών και δε νομίζω πως μπορεί να λειτουργήσει με τη στυλιζαρισμένη αισθητική της ρετρό γραφικής απεικόνισης.

Όπως και να έχει για μένα το σημαντικό τελικά είναι ότι παιχνίδια σαν το Resonance και το Gemini Rue ξεπερνούν με τις υπόλοιπες αρετές τους (σενάριο, γρίφοι, χαρακτήρες, μουσική, ανέλιξη της πλοκής) τον περιορισμένο γραφικό τους τομέα και όχι μόνο αναδεικνύονται σε υποδειγματικά adventure, που συγκαταλέγονται τελικά ανάμεσα στα καλύτερα σύγχρονα παιχνίδια του είδους, πλάι σε πολύ πιο δυνατούς τεχνολογικά τίτλους, αλλά και αποτελούν κορυφαίες gaming και story-telling εμπειρίες ανεξαρτήτως genre, πολύ πιο δυνατές από παιχνίδια άλλων ειδών με καλύτερο production design και περισσότερη έμπνευση/γνώση στον οπτικό τομέα, τα οποία όμως χάνουν τελικά εκεί που πραγματικά μετράει: στην ψυχή και το μεράκι.

skoros wrote: Τα γραφικά δεν τα έχει κάνει ο δημιουργός του παιχνιδιού, τα έχει δώσει σε γραφίστα.

Σωστός (Nauris Krauze). Δεν το είχα προσέξει. Και πάλι όμως το art design υπολείπεται. Δεν ξέρω αν φταίνε οι περιορισμοί του παιχνιδιού στον τομέα των γραφικών χαμηλής ανάλυσης και του ρεαλισμού ή αν αυτά είναι τα όρια του συγκεκριμένου καλλιτέχνη. (Αν κρίνω από κάποια άλλα έργα του που είδα στο Internet μάλλον το πρώτο, αφού κάποια με μια πρόχειρη ματιά φαίνονται σαφώς πιο ενδιαφέροντα στον οπτικό τομέα.)

skoros wrote: ...το Gemini Rue δεν είχε γρίφους...

Χεχε... Κακιούλες... Είχε γρίφους το παιχνίδι, απλώς οι περισσότεροι ήταν πολύ (έως υπερβολικά) εύκολοι (καμία σχέση με τη δυσκολία του Resonance βέβαια.) Πάντως παρά την ευκολία του το gameplay ήταν διασκεδαστικό και αυτό τελικά μετράει. (Προσωπικά προτιμώ τη δυσκολία του Resonance.)

WickedMan wrote: ...ξεκίνησα αυτόν τον καιρό το Gemini Rue... Πολύ ενδιαφέρον παιχνιδάκι πάντως. Για indie μια χαρά...

Και που να δεις πως δένει το σενάριο στο τέλος!...

Πάντως το θέμα που τέθηκε έχει ενδιαφέρον. Μπορεί να σκεφτεί κανείς κανένα παιχνίδι (προσοχή όμως: παλιό ή με παλιομοδίτικα γραφικά) που να αποδίδει ένα σύγχρονο-ρεαλιστικό περιβάλλον-setting με ενδιαφέροντα οπτικά τρόπο;

mkllds wrote: Beneath a Steel Sky.

Δεν το έχω παίξει ακόμα, αλλά από κάποια (όντως όμορφα) screenshots που έχω δει κατά καιρούς έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για παιχνίδι που διαδραματίζεται σε μελλοντολογικό dystopian setting κάπου μεταξύ Blade Runner και Metropolis, που δε νομίζω ότι μπορεί να θεωρηθεί σύγχρονο ρεαλιστικό setting.

Castledoque wrote: Πάντως το θέμα που τέθηκε έχει ενδιαφέρον. Μπορεί να σκεφτεί κανείς κανένα παιχνίδι (προσοχή όμως: παλιό ή με παλιομοδίτικα γραφικά) που να αποδίδει ένα σύγχρονο-ρεαλιστικό περιβάλλον-setting με ενδιαφέροντα οπτικά τρόπο;

Με πολύ σκέψη, επειδή είναι μεγάλος ο περιορισμός σύγχρονο-ρεαλιστικό (ας έλεγες μόνο ρεαλιστικό βρε αδερφέ...) μου ήρθε το Downfall.

Δεν ξέρω πόσοι το έχετε παίξει, αλλά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι και ο δημιουργός του τώρα ετοιμάζει και το επόμενο The cat lady.

Δυστυχώς το μόνο trailer που βρήκα, μιας και το επίσημο site είναι down, είναι ένα γερμανικό playthrough .

Οh well, τα γραφικά φαίνονται πάντως.