Goodbye Deponia

μόλις με τσίμπησαν στο Organon Cruiser [μετά από το "χορευτικό" με τις κάμερες και τα χρωματιστά πλακάκια] και μπορώ να γράψω δύο - τρεις σκέψεις.

Προσωπικά απογοητεύτηκα.
Το σενάριο - και η δομή - του παιχνιδιού ήταν τελείως μπάχαλο. Κλώνοι, "θάνατος" των ηρώων - ανάσταση, "α τελικά είναι η Donna και όχι η Goal", τρεις Ρούφους ταυτόχρονα που έστελναν πράγματα ο ένας στον άλλον α αλα Day of the Tentacle - κάποιοι γρίφοι που δεν έβγαζαν κανένα νόημα.

Επίσης με ενόχλησαν πολύ αρκετά σημεία. Πουλάς μια γυναίκα για 5 zlottis, η οποία αναγκάζεται να χορεύει γυμνή σε έναν τουλάχιστον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα, πουλάς τον σύντροφο της και γίνεται σχεδόν φυτό σε ορέξεις πάλι αμφιλεγόμενου χαρακτήρα, παιδεραστικό χιούμορ (ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ) χάνονται δύο παιδάκια (μάλλον τους έφαγε το τέρας) στους υπονόμους και ο Ρούφους "έλα μωρέ τι έγινε", βάζεις το μωρό Μπόζο να φάει τρομερά επικίνδυνα πράγματα και μετά του δίνεις καθαρτικό για να κάνει εμετό και άλλα πολλά.

Δεν ξέρω τι αίσθηση του χιούμορ έχουν οι Γερμανοί (που προφανώς δεν έχουν) αλλά το θεωρώ τόσο αστείο όσο τις φωτογραφίες από το Νταχάου και το Στάλινγκραντ μετά την πολιορκία.

Συν το τέλος, ξαφνικά ο Ρούφους εκεί που είναι "δεν με νοιάζει τίποτα και φταίνε τα γονίδια μου" θυσιάζεται για το κοινό καλό σε μία εκπληκτική μεταστροφή του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσης του.
Δεν.με.πείθει.

Οι δημιουργοί είπαν πάντως δεν έχει άλλο, η ιστορία του Ρούφους τελείωσε εδώ. Τρία παιχνίδια για να μην έχουμε καμία ολοκλήρωση, η Deponia στην ίδια μοίρα, το Elysium σε χειρότερη και μία Goal λυπημένη και φορτωμένη με τον χαζό/κακό κλώνο.

Τεράστιο κρίμα, όχι απλά έχυσαν την καρδάρα με το γάλα αλλά σκότωσαν και την αγελάδα που το παρήγαγε.