Οργή και απογοήτευση για το Silence (SPOILERS)
- alkis21
- Topic Author
- Offline
- Banned
Ξεκίνησα το παιχνίδι με εξαιρετικά χαμηλές προσδοκίες, κι ο λόγος ήταν όλα όσα είχαν αφήσει να διαρρεύσουν οι δημιουργοί στο διάστημα της παραγωγής του. Ξέρετε, όλα εκείνα τα σχόλια που συνοψίζονταν στο "Sorry, λάθος, μόλις συνειδητοποιήσαμε ότι φτιάχναμε κακά παιχνίδια όλα αυτά τα χρόνια, για την ακρίβεια τα σαράντα χρόνια του είδους των adventure games ήταν λάθος, επομένως θα σας χαρίσουμε μια εμπειρία χωρίς inventory, γρίφους ή οτιδήποτε μπορεί να σας σταματήσει από το να προχωράτε συνεχώς όσο παίζετε. Σας εγγυόμαστε ότι δεν θα χρειαστεί να κάνετε απολύτως τίποτα!". Παρόλα αυτά, είπα να του δώσω μια ευκαιρία, έχοντας στο μυαλό μου ότι έχω απολαύσει εύκολα παιχνίδια στο πρόσφατο παρελθόν.
Στο κάτω κάτω, πόσο κακό μπορεί να είναι; Πατάει σε τρομερά γερές βάσεις. Το Whispered World ήταν ένα αριστούργημα, για μένα το καλύτερο adventure game του 21ου αιώνα. Εκπληκτική ιστορία, φοβερή ατμόσφαιρα, δεκάδες υπέροχοι γρίφοι, κάποιοι εκ των οποίων σε έκαναν πραγματικά υπερήφανο όταν τους έλυνες, κι ένα φινάλε που σε άφηνε άναυδο και δεν επρόκειτο να ξεχάσεις ποτέ. Επομένως, το Silence είχε καλές πιθανότητες να μας προσφέρει τουλάχιστον μια ποιοτική ιστορία.
Ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με το προφανές: Το Silence έχει τα πιο όμορφα γραφικά που έχω δει ποτέ σε παιχνίδι που έχω εγκαταστήσει στον υπολογιστή μου. Βέβαια δεν παίζω σύγχρονους τίτλους άλλων ειδών επομένως φαντάζομαι ότι υπάρχουν και καλύτερα. Κι ο ήχος καλός είναι. Κάπου εδώ ολοκληρώνονται τα θετικά.
Το σενάριο λοιπόν. Από τη στιγμή που έχεις παίξει το Whispered World, γνωρίζεις πολύ καλά τι ακριβώς είναι ο κόσμος του Silence κι αυτό αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος της απόλαυσης. Για την ακρίβεια, κάνει τα πάντα να φαίνονται λίγο... ξενέρωτα, αφού ξέρεις που οδηγείται το πράγμα και πώς ακριβώς θα τελειώσει. Τη μικρή ανατροπή του γεγονότος ότι της Renie είναι το μυαλό που τον φιλοξενεί την είχα υποψιαστεί, αλλά και να μην το σκεφτεί κανείς δεν νομίζω ότι θα του προσφέρει κάτι συγκλονιστικό. Για ποια ιστορία μιλάμε λοιπόν; Σε ένα video game η ιστορία διηγείται με narration, cutscenes και φυσικά διαλόγους. Στο Silence τα cutscenes λειτουργούν μόνο ως επίδειξη γραφικών, ενώ narration και διάλογοι.. απλά δεν υπάρχουν! Γιατί φυσικά πρέπει να κάνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ όπως η Telltale, μην κρατήσει καμιά στιχομυθία παραπάνω από 15 δευτερόλεπτα, βαρεθεί ο καλομαθημένος μας gamer κι αντί να παίζει πιάσει το κινητό του να βγάζει γυμνές selfies με το ηλεκτρονικό τσιγάρο!
Σε όλο το παιχνίδι ανταλλάσσουμε μια χούφτα προτάσεις μόνο, γιατί δεν υπάρχουν dialog trees, απλά κάνεις κλικ σε κάποιον χαρακτήρα και το πολύ-πολύ να κληθείς να επιλέξεις μία επιλογή από τις δύο που έχεις ως απάντηση. Μάταια παρακαλούσα να μιλήσω με τον Sadwick ή τον Janus για να μάθω περισσότερα πράγματα.
Όσο για την ατμόσφαιρα, τι να μπορέσεις να απορροφήσεις όταν βρίσκεσαι σε κάθε τοποθεσία για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς ουσιαστική εξήγηση ή background για το τι ακριβώς αντιπροσωπεύει παρά μόνο όσα γνωρίζεις από το πρώτο παιχνίδι; Και χωρίς ουσιαστικά να υπάρχουν χαρακτήρες πέραν της Renie με ολίγον από Noah/Sadwick; Διότι οι άλλοι τρεις που συναντάς είναι απλοί κομπάρσοι και δεν εξυπηρετούν κανέναν απολύτως σκοπό. Κάντε ένα rewind στο μυαλό σας και πείτε μου, τι θα άλλαζε στην πορεία του παιχνιδιού αν δεν υπήρχαν; Απολύτως τίποτα. Δεν σου έδωσαν τίποτα, δεν άλλαξαν την πορεία της ιστορίας ποτέ, δεν χρησίμευσαν ούτε για κάποια εξήγηση του τι συμβαίνει γύρω σου. Αναλογιστείτε ολόκληρο το σενάριο του Silence από την αρχή μέχρι το τέλος, και θα διαπιστώσετε ότι χωράει άνετα σε ένα post-it. Συγκρίνεται αυτό το πράγμα με οποιοδήποτε άλλο adventure της Daedalic (με το WW ούτε για αστείο) ; Αφήστε που ήταν ασύνδετο με ουκ ολίγα WTF moments (άκυρη η σκηνή με τα κεριά πχ).
Θέλετε να μιλήσουμε για gameplay; Εδώ είναι που δακρύζω από τα νεύρα μου. Σοβαρά τώρα; Εκεί έχουμε καταντήσει; Πέντε φορές σε κάθε τοποθεσία η πιο ουσιώδης παρέμβασή μας στο παιχνίδι είναι click & drag το ποντίκι για να τραβήξουμε/σπρώξουμε/σύρουμε ένα αντικείμενο; Υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος στον πλανήτη που να έχει παίξει οποιοδήποτε τίτλο μετά το Pong και να του φαίνεται ελκυστικό αυτό το πράγμα;
Δηλαδή, τα άλλα είδη βάζουν κατσαρόλια στην κεφάλα και παίζουν σε virtual reality, έχουν χειριστήρια με ηλεκτρόδια στον οισοφάγο και ποντίκια με 25 πλήκτρα και υδρομασάζ, και τα adventure games καταφεύγουν σε.. τι; Click & drag ως βασικό μηχανισμό gameplay; Έβαλαν στοίχημα με τους εαυτούς τους να βρουν κάτι ακόμα πιο γελοίο και ανύπαρκτο από τα QTEs της Telltale;
Κάτι έπρεπε να σε βάλουν να κάνεις, θα μου πείτε, αφού διάλογοι δεν υπάρχουν, δράση δεν υπάρχει, επιλογές με ουσιαστική επιρροή στα δρώμενα δεν υπάρχουν, inventory δεν υπάρχει και δεν υπάρχουν ούτε γρίφοι. Γιατί αρνούμαι κατηγορηματικά να ονομάσω γρίφους αυτό το πράγμα: Τέσσερα hotspots σε τρεις οθόνες, το ένα είναι το αντικείμενο που παίρνεις και τα άλλα "ανάβουν" αυτόματα όταν κάνεις hover επάνω τους έχοντας πάρει το αντικείμενο. Όλα αυτά σε απελπιστικά μικρό χώρο 2-3 τοποθεσιών, για να προχωρήσεις να πας στις επόμενες 2-3 οθόνες. Παίζω video games από το 1986 και είναι η πρώτη φορά που ολοκλήρωσα ένα μη-action game χωρίς να χρειαστεί να σκεφτώ ούτε μία φορά. Όχι να δυσκολευτώ, αλλά ούτε καν να σκεφτώ. Είναι τα πάντα μπροστά μου. Τουλάχιστον η Telltale σε βάζει λίγο στη διαδικασία να επιλέξεις μεταξύ δύσκολων απαντήσεων. Ένα Αγγλόφωνο παιδί 8 ετών δεν θα έχει το παραμικρό πρόβλημα να παίξει το Silence μέχρι τέλους. Για την ακρίβεια, δεν βρίσκω τον παραμικρό λόγο να το παίξει κανείς αν είναι πάνω από 8 ετών.
Παιχνίδια όπως το Book of Unwritten Tales ή το Anna's Quest βρίθουν γρίφων, μπορεί να είναι όλοι πανεύκολοι αλλά σου δίνουν την ψευδαίσθηση έστω συμμετοχής και επιτεύγματος. Παιχνίδια όπως το The Walking Dead ή το Game of Thrones σου βάζουν τις επιλογές και τα χαζο-QTEs, πάλι νιώθεις ότι κάτι κάνεις. Στο Slience δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να σέρνεις το ποντίκι προς την κατεύθυνση που σου δείχνει το βέλος πάνω από το hotspot που έκανες κλικ, και να βρίσκεις όλα τα hotspots μιας οθόνης να κάνεις κλικ πάνω τους για να πας στην επόμενη. Ένα glorified hidden object game. Αυτό είναι το μέλλον που μας επιφυλάσσει η Daedalic; Και κυρίως, αυτό είναι που θέλουμε από το είδος; Να μην ξαναβάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει ποτέ, ούτε στο ελάχιστο; Μόνο ωραία γραφικά; Ντροπή και πάλι ντροπή αν εκεί καταλήξουμε. Μην κλαιγόμαστε όμως μετά αν δεν απαιτήσουμε κάτι καλύτερο. Χίλιες φορές να ήταν action game, να πολεμάς με nailguns και grenades τους seekers.
Είναι περασμένες τρεις, δεν ξαναδιαβάζω καν όσα έγραψα γιατί υποψιάζομαι ότι δεν θα βγάζουν νόημα και νυστάζω να τα διορθώσω. Καλή χρονιά.
(ένα αστεράκι για τα γραφικά (λάτρεψα ειδικά τα μάτια των χαρακτήρων) κι ένα για τον Spot που παρέμεινε υπέροχος)
Κάθε φορά που κάποιος λέει ότι τα adventure games έχουν πεθάνει, κάπου στον κόσμο φεύγει από τη ζωή ένα μαϊμουδάκι.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- f2bnp
- Offline
- Elite Member
- Posts: 89
Είναι κρίμα, διότι παρότι δεν ήμουν από τους μεγαλύτερους fan του πρώτου παιχνιδιού, είχε ένα τελείως διαφορετικό vibe που θύμιζε πάρα πολύ έντονα άλλες εποχές, χάρις στα εκπληκτικά hand-drawn γραφικά του και την ατμόσφαιρα (και φυσικά τον καταιγισμό inventory based γρίφων). Εμένα με είχαν χαλάσει αρκετά ο κεντρικός χαρακτήρας (το οποίο είναι δίκοπο μαχαίρι, αλλά δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες) και ορισμένοι από τους γρίφους του, με χειρότερο όλων το potion και την αγελάδα... Όποιος θυμάται θα γελάσει .
Ήταν από τα καλύτερα adventures της προηγούμενης δεκαετίας, σε κάθε περίπτωση πάντως.
Το Silence φαίνεται να μην ξέρει που βρίσκεται και που πατάει. Χωρίς να είμαι μεγάλος λάτρης της Daedalic, έχω την εντύπωση πως τα τελευταία 2-3 χρόνια προσπαθεί να πάρει μια άλλη στροφή στο game design της, δυστυχώς.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- Blacklord
- Offline
- Elite Member
- Posts: 14
Οι ανθρωποι ειχαν δηλωσει εξ αρχης τις προθεσεις τους να διαφοροποιησουν εντελως το gameplay του τιτλου απο τον προκατοχο του.
Δεν θα ασχοληθω με τα του σεναριου, γιατι αποτελουν προσωπικο γουστο και ειναι σεβαστο. Αλλωστε εμενα δεν μου αρεσε ιδιαιτερα κανενα απο τα δυο, οποτε ισως κρινω αντικειμενικοτερα, γιατι ουτε ενθουσιαστηκα, ουτε απογοητευτηκα με κανεναν απο τους εν λογω τιτλους. Προφανεστατα η συνεχεια ειναι η μερα με τη νυχτα σε συγκριση με το πρωτο, αλλα δεν ειναι εκει το θεμα τωρα. (Παντως ναι, υπαρχουν ΠΟΛΥ καλυτερα γραφικα σε τιτλους αλλων κατηγοριων, που εχω στη συλλογη μου. Για τα standards των Adventures, που μας εχουν ΠΗΞΕΙ στα... Pixelακια, τα τελευταια χρονια, κανεις δεν θα παραπονεθει.)
Η οργη ομως πως προεκυψε; Επειδη ενα παιχνιδι δεν βγηκε οπως εγω, εσυ, η καποιος αλλος προσδοκουσε; Και γιατι θα επρεπε να το κανει;
Η μηπως -ισως- οχι τοσο για το εν λογω παιχνιδι, αλλα για τη γενικοτερη ταση απλοποιησης που δειχνει να δοκιμαζει (το αν θα το επιλεξει οριστικα ειναι αλλη κουβεντα και προσωπικα αμφιβαλλω), η συγκεκριμενη εταιρια;
Αν προκειται για το δευτερο, μη χολοσκας ιδιαιτερα. Οσο υπαρχει τραπουλα θα βγαινουνε ρηγαδες, λεει το τραγουδι. Αποκλειεται να παψουν τα βγαινουν οι... παραδοσιακοι τιτλοι, που αρκετοι adventureαδες προτιμουν. Υπαρχουν και αλλες εταιριες. Και θα υπαρξουν και αλλες στο μελλον. (Ποιος απο μας φανταζοταν οτι θα... "επιζησουμε" ως κατηγορια, χωρις Sierra, Lucas Arts, Revolution, Westwood, και... και... και... Θα το πιστευε κανενας στα τελη 80-90; Και ομως, ειμαστε ακομα εδω. 2017 and counting)
Προσωπικα δεν χαλιεμαι που υπαρχουν τιτλοι για ολα τα γουστα (ακομα και για νεοκοπα γουστα, που δεν ταιριαζουν με τα δικα μου). Ουτε που θελουν να ενταχθουν στην κατηγορια Adventure Gaming τιτλοι, ισως οχι και τοσο αντιπροσωπευτικοι (παραδοσιακοι). Οταν ενας τιτλος προτιμα να ενταχθει στην κατηγορια σου, αυτη σε βαθος χρονου, κερδιζει. Δεν χανει.
Φυσικα υπαρχουν τιτλοι που λατρευω, και αλλοι που δεν θελω ουτε να δω πανω απο 3 δευτερολεπτα. Ετσι ομως ειναι ολα στη ζωη, και το gaming δεν θα μπορουσε να αποτελεσει εξαιρεση ακομα και αν το προσπαθουσε.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- alkis21
- Topic Author
- Offline
- Banned
Πρώτον προς τη Daedalic, επειδή αισθάνομαι ότι βεβήλωσαν έναν εκπληκτικό τίτλο, για μένα αντάξιο των καλύτερων και πλέον παραδοσιακών του είδους. Θα αισθανόμουν πολύ καλύτερα αν το παιχνίδι δεν ήταν sequel και ονομαζόταν The Walking Wolf of Thrones - γιατί όχι; Αφού αποδεδειγμένα δεν αντιτίθενται στη ξεδιάντροπη αντιγραφή.
Δεύτερον προς το momentum του κόσμου που δείχνει σαφή προτίμηση σε non-games, με αποτέλεσμα να έχουμε κατακλυστεί από αυτά. Όχι προς τις εταιρείες. Τι να κάνουν κι αυτές όταν αυτά παίρνουν υψηλότατες βαθμολογίες και πουλάνε πολύ περισσότερα από τα "κανονικά", να μην το αντιγράψουν; Ειδικά από τη στιγμή που είναι απείρως ευκολότερο από το να κάθονται να σκοτίζονται να βρίσκουν γρίφους; Μπήκα και έλεγξα ένα-ένα όλα τα παιχνίδια που αναφέρονται στο post για την ψηφοφορία του καλύτερου adventure για το 2016, μήπως μου είχε ξεφύγει κάποιο καλό. Σε απίστευτα μεγάλο ποσοστό είδα "exploration" με κόσμο να γράφει κατά κανόνα πολύ θετικά σχόλια, και που και που ένας φουκαράς να προσπαθεί να ακουστεί λέγοντας "ρε παιδιά, δεν κάνεις τίποτα σε όλο το παιχνίδι. Απλά περπατάς και σε δυο ώρες τελειώνει".
Οσο υπαρχει τραπουλα θα βγαινουνε ρηγαδες, λεει το τραγουδι. Αποκλειεται να παψουν τα βγαινουν οι... παραδοσιακοι τιτλοι, που αρκετοι adventureαδες προτιμουν. Υπαρχουν και αλλες εταιριες. Και θα υπαρξουν και αλλες στο μελλον. (...) Προσωπικα δεν χαλιεμαι που υπαρχουν τιτλοι για ολα τα γουστα (ακομα και για νεοκοπα γουστα, που δεν ταιριαζουν με τα δικα μου). Ουτε που θελουν να ενταχθουν στην κατηγορια Adventure Gaming τιτλοι, ισως οχι και τοσο αντιπροσωπευτικοι (παραδοσιακοι). Οταν ενας τιτλος προτιμα να ενταχθει στην κατηγορια σου, αυτη σε βαθος χρονου, κερδιζει. Δεν χανει.
Το πρόβλημα είναι ότι νιώθω ένα πολύ μεγάλο déjà vu, κι όχι από το καλό, της ICOM. Τα έχω ξαναζήσει όλα αυτά με τα Myst clones, όταν περάσαμε μια ολόκληρη δεκαετία και βάλε κατά την οποία κοντέψαμε να πειστούμε ότι adventure games σημαίνει sliders και σφηνοτουβλάκια. Και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι κέρδισε τίποτα το είδος από εκείνο τον μεσαίωνα - αντιθέτως, πέρασε στην αφάνεια για μεγάλο διάστημα όταν μοιραία έφυγε η μόδα, με το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων παικτών που υποτίθεται ότι ήρθαν στο είδος να επιστρέφει από εκεί που ήρθε. Τα ίδια που λες άκουγα και τότε, 20 χρόνια πριν στα newsgroups της εποχής: Τι σε πειράζει να υπάρχουν κι άλλα στυλ, εσύ παίζε αυτά που σου αρέσουν. Τι να κάνω, να χαρώ που λιγοστεύουν τα παιχνίδια που προτιμώ; Όταν περάσει και αυτή η μόδα, γιατί πόσο να αντέξει ο κόσμος να πληρώνει για να ΜΗΝ παίζει, όλοι αυτοί θα έχουν φύγει και πάλι εμείς οι γεροπαράξενοι θα είμαστε ακόμα εδώ να γλείφουμε τις πληγές μας.
Adventure games σημαίνει σκέψη. Εμείς ούτε πυροβολούμε, ούτε χοροπηδάμε, ούτε χτίζουμε, ούτε αναπτύσσουμε τους χαρακτήρες μας. Το gameplay το δικό μας είναι να λύνουμε γρίφους. Δεν μπορεί αυτό το πράγμα να αντικατασταθεί από την απλή παρακολούθηση.
Η κατάσταση είναι αρκετά πιο ευοίωνη από τα 90s, κυρίως λόγω των indies. Σκέψου πόσα παραδοσιακά adventures θα είχαμε τα τελευταία χρόνια αν δεν υπήρχαν αυτά...
Κάθε φορά που κάποιος λέει ότι τα adventure games έχουν πεθάνει, κάπου στον κόσμο φεύγει από τη ζωή ένα μαϊμουδάκι.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- Blacklord
- Offline
- Elite Member
- Posts: 14
Η Daedalic δεν ξερω αν τον βεβηλωσε, αλλα σιγουρα αλλοιωσε σε πολυ μεγαλο βαθμο τον τιτλο. Ουτε λογος πανω σε αυτο. Πιστευω οτι το ονομα χρησιμοποιηθηκε καθαρα για λογους marketing και τιποτα περισσοτερο, στην ουσια. Αλλα... μηπως πρωτη φορα ειναι; Δεν ξερω αν ασχολεισαι με αλλα ειδη παιχνιδιων, για να σου φερω παραδειγματα. Αν δεν ασχολεισαι, πιστεψε με, συμβαινει παντου και συνεχως. Strategy τιτλοι, μετατρεπονται σε action, καθαροαιμα RPGs μετατρεπονται σε... walking simulators, δυνατοι και ψαγμενοι ΜΕ ΓΡΙΦΟΥΣ action τιτλοι μετατρεπονται σε "πιου-πιου => βιντεο => βιντεο => Πιου-πιου => βιντεο=>τελος", πετυχημενες (και ΠΟΛΥ αγαπημενες) συνταγες τις τρωει το μαυρο σκοταδι. ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ειναι ολα ετσι. Αλλα ειναι πολλα!
Τι φταιει για αυτο; Πολλα.
Πρωτα-πρωτα η μαζικη εισοδος κονσολαδων στο pc gaming. Απο τοτε που microsoft-sony αποφασισαν να ριξουν το βαρος στις κονσολες, καταληξαμε (σχεδον) ο,τι κυκλοφορει για pc, πρωτα και κυρια να σχεδιαζεται για αυτες. Χρειαζεται να το αναλυσω περισσοτερο;
Δευτερον η μαζικη εισοδος casual-αδων στο χωρο του gaming γενικοτερα (Και οχι μονο. Δες -για παραδειγμα- τι περασε η Metal σκηνη, οταν πλακωσε το... γιουρουσι.). Σαφως και Adventure σημαινει να σκεφτεσαι. (Εστω και... παραλογα πολλες φορες.) Αλλα οταν βλεπεις οτι οι casualαδες θελουν 10 λεπτα click-click-click και μετα παμε για υπνο, τι ακριβως περιμεναμε να συμβει;
Οπου πλακωσουν οι "πολλοι", η συνταγη χαλαει. Fact. Αλλα δεν μπορουμε να κανουμε κατι για αυτο. Οι "πολλοι", θα ερχονται και θα φευγουν, μολις περασει η μοδα οπως λες. Εχει ξαναγινει, ξαναγινεται, και θα ξαναγινει. Αναποφευκτο. Μεχρι τοτε, υπομονη.
Τριτον, για μενα, ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθυνη φερει ο ειδικος τυπος. (Περιοδικα, sites κτλ.) Γνωριζεις απο πρωτο χερι τι συμβαινει. Επειδη εχεις το 21 στο nick σου, θα συμπερανω οτι εισαι ΑΕΚτζης και οτι ασχολεισαι με τα αθλητικα. Δες τι γινεται εκει. Μηπως ακριβως το ιδιο κατ' αναλογια; Το ασπρο-μαυρο, και δημοσιογραφια κατα παραγγελια; Στα πολιτικα νεα; Δεν ειναι ακριβως το ιδιο;
Παντου ειναι αυτο το φαινομενο. Πως θα γλυτωνε το gaming, οταν ολος ο τροπος ζωης μας ειναι βασισμενος σε αυτο το συστημα;
Οι εταιριες ασφαλως -οπως σωστα λες- θα επιλεξουν την ευκολοτερη λυση, ειδικα αν συνδιαζεται με μεγαλυτερο κερδος. Κοροιδα ειναι; Εχεις μπροστα σου τη χηνα με τα χρυσα αυγα, και αντι να της κανεις "κουπεπε", την κανεις γιουβετσι; Δεν νομιζω... Αρπαχτη και οσο κρατησει. Ετσι κι αλλιως τιποτα δεν κραταει για παντα.
Για το Deja vu της επελασης των myst clones, εχεις δικιο. (Φυσικα δεν φταιει το myst, αλλα το κυνηγι του ευκολου κερδους των εταιριων. Αν ειχε πετυχει το Legend of Κyrandia, θα αντεγραφαν αυτο.) Τοτε ηταν αυτα, τωρα κατι αλλο. Παντως πιστευω οτι (ειδικα τοτε) η μεγαλυτερη ζημια προκληθηκε απο την τεχνολογικη στασιμοτητα της κατηγοριας, και λιγοτερο απο την λαιλαπα των κλωνων.
Οταν τα adventures ηταν στο προσκηνιο, ηταν state of the art. Φερναν τα μηχανηματα στα ορια τους. Απο τη στιγμη που αυτο σταματησε εντελως και δεν υπαρχουν ουτε για δειγμα AAA τιτλοι στην κατηγορια, (και εδω φταιμε και εμεις), επομενο ειναι το ειδος να ξεπεραστει. Θα μου πεις, "μα καλα, ο τεχνικος τομεας θα χαρακτηρισει εναν τιτλο αν αξιζει η οχι;" Η απαντηση ειναι: Οχι μονο. Αλλα σιγουρα ΚΑΙ αυτος, σε πολυ μεγαλο βαθμο. (Ειδικα για τους "Πολλους" που λεγαμε.)
Και μιας και εισαι και AMIGAς οπως εγω, θυμησου τι γινοταν στις βιτρινες των καταστηματων με το Defender of the crown τοτε, που ενω υπολογιστες ειχαμε μονο οι ψαγμενοι και οι υπολοιποι μας κοιταζαν σαν εξωγηινους, εν τουτοις το εν λογω παιχνιδι το καμαρωναν ακομα και... παππουδες που δεν ειχαν ιδεα!
Τραγικη ειρωνια; Αυτο.
alkis21 wrote: Η κατάσταση είναι αρκετά πιο ευοίωνη από τα 90s, κυρίως λόγω των indies. Σκέψου πόσα παραδοσιακά adventures θα είχαμε τα τελευταία χρόνια αν δεν υπήρχαν αυτά...
Φτασαμε να εξαρτομαστε σαν κατηγορια, απο τιτλους που ρεαλιστικα, ακομα και να θελουν, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να ανταπεξελθουν τεχνολογικα σε συγκριση με αλλα ειδη. Ο λογος που βαλτωσαμε και κοντεψαμε να εκλειψουμε ως ειδος, ειναι ο κυριος λογος που συνεχιζουμε να υπαρχουμε.
Φυσικα δεν θα χαρεις που μειωνονται οι τιτλοι που σου αρεσουν. Αλλα... μπορεις να κανεις κατι αλλο εκτος απο το να περιμενεις να περασει η μπορα; Δες τη θετικη πλευρα. Τουλαχιστον κρατιεται η κατηγορια ζωντανη και δεν συρρικνωνεται περισσοτερο. Και ελπιζουμε, οταν περασει η καταιγιδα-μοδα και απομακρυνθει η casual επιδρομη, να ξαναδουμε περισσοτερους παραδοσιακους τιτλους, η ακομα και καινοτομους (αρχικα βρηκα ενδιαφερουσα την ιδεα του "χωρις invenrory" στο silence, αλλα τραγικα υλοποιημενη τελικα) αλλα ΜΕ ΣΚΕΨΗ ΚAI ΓΡΙΦΟΥΣ. Ειτε με βαση το Inventory, ειτε το περιβαλλον, ειτε λαβυρινθους, ειτε ακομη και γριφους-puzzle τυπου Black Dahlia η 7th Guest. Η ακομα και Safecracker. (Παρολο που πολλοι το σιχαθηκαν, το προτιμω απο τον απλο περιπατο.)
Να παιξουμε και -πραγματικα- να χαρουμε.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- alkis21
- Topic Author
- Offline
- Banned
Άλλα είδη δεν παίζω πλέον, πέρα από κανένα racing... πριν 20 χρόνια έπαιζα σχεδόν τα πάντα αλλά πλέον λόγω έλλειψης χρόνου περιορίζομαι στα αγαπημένα μου adventures.
Απλά ειδικά για τις independent εταιρείες, εγώ τις θεωρώ δείγμα υγείας του είδους πάνω από όλα, κι ας απέχουν -μοιραία- από το τεχνολογικό επίπεδο που θα θέλαμε να βλέπουμε. Άλλωστε, με τη σωστή στήριξη από μέρους μας μια ανεξάρτητη εταιρεία μπορεί να γιγαντωθεί. Indie ήταν και η Daedalic όταν ξεκίνησε, ενώ μια άλλη indie κάποτε έβγαλε το Doom και άλλαξε το ρου της ιστορίας του gaming.
Υπομονή λοιπόν... άντε να δούμε. Άλλωστε τι adventurers θα ήμασταν αν δεν είχαμε;
Κάθε φορά που κάποιος λέει ότι τα adventure games έχουν πεθάνει, κάπου στον κόσμο φεύγει από τη ζωή ένα μαϊμουδάκι.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- Castledoque
- Offline
- Adventure Draic Kin
- Posts: 977
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μια χαρά είναι η ποικιλία αρκεί να είναι ποικιλία και όχι μονόδρομος προς τα interactive movies. Πάντως θέλω να ελπίζω πως η Daedalic δε θα αποσυρθεί τελείως από τα παραδοσιακά adventure. Αν δεν έχεις παίξει το Deponia Doomsday, παίξ' το. Είναι κανονικότατο return to form (αρκεί να την παλεύεις με την αισθητική και το χιούμορ των Deponia).
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- manos426f
- Offline
- Futuristic Fedora
- Posts: 621
Castledoque wrote: @alkis21Αν δεν έχεις παίξει το Deponia Doomsday, παίξ' το. Είναι κανονικότατο return to form (αρκεί να την παλεύεις με την αισθητική και το χιούμορ των Deponia).
Nαι μεν, αλλά...
Μπορεί να είναι παραδοσιακό point 'n' click adventure, αλλά είναι ίσως το χειρότερο της σειράς (κονταροχτυπιέται με το Goodbye Deponia). Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν καλύτερες επιλογές εκεί έξω, όπως Heaven's Hope, Nelly Cootalot - The Fowl Fleet, Kelvin and the Infamous Machine, Agatha Christie - The ABC Murders, ακόμη ακόμη και το Detective Hayseed - Hollywood. Και φυσικά το παιχνίδι που κέρδισε, το Yesterday Origins.
www.Ragequit.gr - Aποκλειστικά αφιερωμένο στο PC software και hardware
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- Castledoque
- Offline
- Adventure Draic Kin
- Posts: 977
manos426f wrote: Μπορεί να είναι παραδοσιακό point 'n' click adventure, αλλά είναι ίσως το χειρότερο της σειράς (κονταροχτυπιέται με το Goodbye Deponia). Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν καλύτερες επιλογές εκεί έξω, όπως Heaven's Hope, Nelly Cootalot - The Fowl Fleet, Kelvin and the Infamous Machine, Agatha Christie - The ABC Murders, ακόμη ακόμη και το Detective Hayseed - Hollywood. Και φυσικά το παιχνίδι που κέρδισε, το Yesterday Origins.
Γνώμη έχω μόνο για το Agatha Christie kai το Heaven's Hope, τα υπόλοιπα δεν τα έχω παίξει ακόμα. Προσωπικά πιστεύω πως το Deponia Doomsday δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τα δύο παραπάνω και ίσως το θεωρώ και λίγο καλύτερό τους, μια και προσωπικά μου άρεσε πολύ. Για μένα είναι ίσως το δεύτερο καλύτερο μετά το πρώτο Deponia, με το οποίο βέβαια δεν υπάρχει σύγκριση. Πάντως και τα τρία παιχνίδια που αναφέρεις από την παραπάνω λίστα για τα οποία μπορώ να εκφέρω άποψη είναι άξια παραδοσιακά adventure. Ανέφερα το Deponia Doomsday ως ελπιδοφόρο παράδειγμα πως η εταιρία δεν έχει πάρει ολοκληρωτικά τον κακό τον δρόμο, μια και τα υπόλοιπα δεν είναι της Daedalic.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- alkis21
- Topic Author
- Offline
- Banned
Όλα τα άλλα που αναφέρετε σίγουρα θα τα παίξω, αυτό που δεν είχα σκοπό ήταν το ABC Murders αλλά μετά τα σχόλιά σας το πρόσθεσα στη λίστα μου!
Μάνο, για το βασικό θέμα του topic τι γνώμη έχεις;
Κάθε φορά που κάποιος λέει ότι τα adventure games έχουν πεθάνει, κάπου στον κόσμο φεύγει από τη ζωή ένα μαϊμουδάκι.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- manos426f
- Offline
- Futuristic Fedora
- Posts: 621
Castledoque wrote: Γνώμη έχω μόνο για το Agatha Christie kai το Heaven's Hope, τα υπόλοιπα δεν τα έχω παίξει ακόμα. Προσωπικά πιστεύω πως το Deponia Doomsday δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τα δύο παραπάνω και ίσως το θεωρώ και λίγο καλύτερό τους, μια και προσωπικά μου άρεσε πολύ. Για μένα είναι ίσως το δεύτερο καλύτερο μετά το πρώτο Deponia, με το οποίο βέβαια δεν υπάρχει σύγκριση. Πάντως και τα τρία παιχνίδια που αναφέρεις από την παραπάνω λίστα για τα οποία μπορώ να εκφέρω άποψη είναι άξια παραδοσιακά adventure. Ανέφερα το Deponia Doomsday ως ελπιδοφόρο παράδειγμα πως η εταιρία δεν έχει πάρει ολοκληρωτικά τον κακό τον δρόμο, μια και τα υπόλοιπα δεν είναι της Daedalic.
Εντάξει μωρέ, γούστα είναι αυτά, δε μου φαίνεται τρελά περίεργο να σου άρεσε περισσότερο απ' τα δυο που αναφέρθηκαν. Εκεί που μ' εκπλήσσεις όμως είναι στ' ότι το κρίνεις πιθανώς ανώτερο του Chaos on Deponia, που με τη σειρά του θεωρείς ότι υπολείπεται του πρώτου. Για εμένα η σειρά είναι 2 > 1 > 3 / 4. Αλλά αυτό είναι τ' όμορφο με τη διαφορά των απανταχού απόψεων!
alkis21 wrote: Μάνο, για το βασικό θέμα του topic τι γνώμη έχεις;
Tι γνώμη να έχω ρε φίλε, προφανέστατα συμφωνώ με τα γραφόμενά σου, ειδικά απ' τη στιγμή που και για εμένα το πρώτο ανήκει στους -διαχρονικά- κορυφαίους εκπροσώπους του είδους. Τα έγράψα και στο review μου άλλωστε. Τι άλλο να πω, πραγματικά υπήρξε μεγάλη απογοήτευση για εμάς τους γερο-παράξενους, όσο κι αν μας είχε προϊδεάσει η Daedalic...
www.Ragequit.gr - Aποκλειστικά αφιερωμένο στο PC software και hardware
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
- crocark
- Offline
- Adventure's Advocate
- Posts: 2929
Διαφωνώ με πολλά, όμως το μόνο που αξίζει να αναφέρω είναι αυτό που αφορά τις αιτίες. Ο φίλος από πάνω δεν αναφέρει την πιο σημαντική. Ο κόσμος δε σκέφτεται γιατί δε θέλει, δεν ξέρει πως γίνεται και δεν υπάρχει πλέον και κανένας να τον βάλει με το ζόρι να σκεφτεί. Άρα πως θα παίξει κάτι με ελάχιστη απαίτηση σε σκέψη; Εδώ βλέπεις ότι υπάρχουν τόσοι (με άποψη σίγουρα για όλα) που δεν ξέρουν πόσα δις έχει το ένα τρις ...
Με πολλά συμφωνώ, αλλά αυτά είναι γνωστά από παλιά. Η επανάληψη δε συνεισφέρει κάτι.
@ Αλκης
Γιατί δε φτιάχνεις εσύ ένα παιχνίδι;
ΑΠΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕΤΑΣΤΗΘΙ
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.